Ў калідоры смех і рогат,

Хлопцы збегліся гурбой,

Выхваляюцца, як могуць,

Між сабой наперабой.

Я злавіў язя такога,

Што пагрыз усю вуду

I хвастом мяне самога

Ледзъ не скінуў у ваду...

— Бухаў вецер ураганам,

Грукатаў дзявяты вал.

Знесла хваляй капітана,

Ну, а я трымаў штурвал...

— Гэта што! — сказаў Якуб. —

Змураваў я з цэглы клуб,

Ды вялізарны такі!.

Што яму стаяць вякі!

Да хлапцаў падбегла Света:

— Што зрабіла я за лета?

Памяркуйце, хіба мала?

З'ела поўны кошык я

Тых суніц, што назбірала

Цёця добрая мая.

Выдумляе кожны складна,

Ручайком цячэ расказ.

Ды звініць званок і ўладна

Кліча ўсіх дзяцей у клас.