N A W Y K

I NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA

Większość czynności które wykonujemy ma nawykowy charakter. Przypomnę że nawyk to "zautomatyzowany" zespół zachowań który zapewnia uzyskanie oczekiwanego efektu. Ma określony początek, przebieg i koniec. Funkcją nawyku jest osiągnięcie pożądanego efektu przy jednoczesnym odciążeniu układu nerwowego. U osób z uszkodzeniami w obrębie centralnego układu nerwowego tworzenie, utrzymywanie się i zmiana nawyku przebiegają trochę inaczej niż u ludzi całkowicie sprawnych. Nawyk który wówczas powstaje jest ułomny. Nie obejmuje wszystkich istotnych zmiennych. W wielu wypadkach nie prowadzi do uzyskania oczekiwanego celu.

Nieprawidłowy nawyk:

Tworzy się

Z B Y T S Z Y B K O.

TRUDNO SIĘ GO Z M I E N I A

Nie widać w nim skutecznych tzw REAKCJI O K R Ę Ż N Y C H

czyli wyważonych modyfikacji w związku z brakiem oczekiwanego E F E K T U.

Sztywność i nieskuteczność działań to jedna z przyczyn frustracji. Uruchamiane są wtedy najprostsze reakcje - krzyk agresja, autoagresja oraz destrukcyjność.

Rywalizacja różnych zachowań

Autoagresja jest (czasami) bardziej skutecznym ekwiwalentem komunikatu "nie". Człowiek który nakłaniany jest do uczestnictwa w niechcianej aktywności i doświadcza nieskuteczności werbalnej odmowy, szuka innych możliwości. Reaguje generując proste reakcje w postaci krzyku, fizycznego odpychania albo, jeżeli i to nie jest skuteczne -autoagresji. Z czasem reakcja ulega ekonomizacji. Po co odmawiać werbalnie skoro autoagresja jest skuteczniejsza?