Last Great Race

Culture:

· ประวัติการแข่งขันสุนัขลากเลื่อนรายการ Iditarod Trail Sled Dog Race

การแข่งขันสุนัขลากเลื่อนรายการ Iditarod Trail Sled Dog Race ซึ่งจัดขึ้นทุกฤดูใบไม้ผลิในรัฐ อลาสก้า ถูกพิจารณาว่าเป็นหนึ่งในการแข่งขันที่ทรหดที่สุดในโลก ทีมสุนัขลากเลื่อนทีมต่างๆ จะต้องเดินทางบนผืนน้ำแข็งเป็นระยะทาง 1,770 กิโลเมตร นาน 8-15 วัน การชิงชัยรายการนี้ จัดขึ้นเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ที่ทรหดยิ่งกว่า นั่นคือการเดินทางโดยใช้สุนัขลากเลื่อนเพื่อขนเซรุ่ม ต้านโรคคอตีบไปยังเมืองโนม รัฐอลาสก้า ในปี พ.ศ. 2468 ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในครั้งนั้นไม่ใช่แค่การแข่งขันเพื่อชิงถ้วยรางวัล แต่เป็นการแข่งเพื่อชีวิตของตัวเองด้วย และหากปราศจากการทุ่มเทแรงกายโดยไม่คำนึงถึงตัวเองของสุนัขที่ยิ่งใหญ่หลายสิบตัว รวมทั้งสุนัขลากเลื่อนอีกสองตัวที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงแล้ว ความพยายามนี้ก็คงสูญเปล่า  เรื่องราวการผจญภัยเริ่มต้นในฤดูหนาวของปี พ.ศ. 2468 เมื่อเกิดการระบาดของโรคคอตีบที่อันตรายถึงชีวิตในเมืองโนมซึ่งตั้งอยู่เหนือสุดของสหรัฐฯ แหล่งยาต้านโรคที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปประมาณ 1,610 กิโลเมตรในเมืองแองคอริจ เนื่องจากไม่มีถนนและทางรถไฟเชื่อมต่อเมืองทั้งสอง รวมทั้งไม่มีเครื่องบินให้บริการ ผนวกกับสภาพอากาศที่กำลังหนาวเหน็บอย่างรุนแรงในแถบขั้วโลกเหนือ จุดเล็กๆ บนแผนที่จุดนี้จึงเป็นเมืองที่โดดเดี่ยวราวกับอยู่บนดวงจันทร์ การเดินทางวิธีเดียวที่สามารถทำได้คือการใช้สุนัขลากเลื่อนภาชนะบรรจุเซรุ่มหนัก 9 กิโลกรัมถูกขนขึ้นเหนือโดยรถไฟไปยังเมืองเนนานา เมืองเล็กๆ ในรัฐ อลาสก้า ซึ่งเป็นจุดสุดท้ายที่รถไฟสามารถไปถึง แล้วในคืนวันที่ 27 มกราคม ยาต้านโรคก็ถูกส่งต่อๆ กันไปยังผู้ควบคุมสุนัขลากเลื่อนเกือบ 24 คน เพื่อมุ่งหน้าเดินทางไปยังเมืองโนมจนสำเร็จ  บนเส้นทางอันหนาวเหน็บมีหิมะปกคลุมรวมระยะทาง 1,085 กิโลเมตร มีสุนัขมากกว่า 100 ตัว เข้าร่วมในการเดินทางครั้งนี้ แต่มีอยู่สองตัวเท่านั้นที่มีผลงานโดดเด่น ตัวแรกและเป็นตัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ โตโก (Togo) สุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ร่างใหญ่ที่เป็นจ่าฝูงของทีมงานลากเลื่อนของ  ลีออนฮาร์ด  เซปปาลา (Leonhard Seppala) สุนัขตัวนี้ซึ่งหนัก 22 กิโลกรัม กับทีมงานจำเป็นต้องเดินทางไกล 274 กิโลเมตรในสามวัน เพื่อไปให้ถึงจุดที่จะไปรับเซรุ่ม จากนั้นบรรดาสุนัขก็ต้องตะลุยฝ่าเส้นทางอันหฤโหดท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ขาวโพลนภายใต้อุณภูมิ -57 องศาเซลเซียส เซปปาลาไม่อาจมองเห็นเส้นทางได้ จึงต้องวางใจในตัวโตโกให้เป็นผู้ลากเลื่อนไปยังจุดหมาย ขณะที่โตโกนำทีมงานข้ามเขตนอร์ตันซาวน์ที่ไม่น่าวางใจ คณะเดินทางก็ติดอยู่บนแผ่นน้ำแข็งที่แตกออกมาจากน้ำแข็งผืนใหญ่ โตโกที่ยังคงสวมบังเหียนหนังและตัวยังติดสายบังเหียนอยู่ก็กระโจนสูงถึง 1.5 เมตร ไปยังแผ่นน้ำแข็งหนาๆ ทำให้สามารถพาตัวเองไปยังจุดที่ปลอดภัยได้ แต่บังเหียนของโตโกเกิดฉีกขาดระหว่างความพยายามครั้งนี้ ทว่าเจ้าตูบก็ยังใช้ฟันคาบบังเหียนขึ้นมาจากน้ำได้ แล้วโตโกก็ใช้ขากรรไกรคาบสายบังเหียนหนังลากเลื่อนพร้อมคณะเดินทางที่อยู่บนแผ่นน้ำแข็งย้อนเข้ามาหาผืนน้ำแข็งใหญ่จนทั้งหมดสามารถเดินทางต่อไปได้ โตโกต้องรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่ในตัวในการทำงานครั้งนี้ ซึ่งทำให้เจ้าตูบขาเสียไปตลอดชีวิต..ประมาณ 80 กิโลเมตรนอกเมืองโนม เซรุ่มถูกส่งต่อไปยังทีมลากเลื่อนที่ยังสดชื่น นำทีมโดยสุนัขที่ชื่อ บัลโต (Balto) แล้วก็เป็นสุนัขตัวนี้ที่นำตัวยาไปถึงเมืองที่กำลังป่วยไข้ และกลายเป็นสุนัขที่ชื่อดังที่สุด รูปปั้นของบัลโตถูกสร้างตั้งตระหง่านอยู่ในเซ็นทรัลพาร์ค ในเมืองนิวยอร์กซิตี้ ในปี พ.ศ. 2468 อย่างไรก็ตาม ผู้รู้ต่างเห็นว่า  เซปปาลาและโตโกต่างหากที่เป็นพระเอกตัวจริง ถึงแม้โตโกจะกลายเป็นพระรองต่อจากบัลโต แต่โตโกก็ยังสร้างสิ่งที่ตกมาถึงอนุชนรุ่นหลังที่เป็นอมตะยิ่งกว่ารูปปั้นธรรมดา ภายหลังเกษียณจากการเป็นสุนัขลากเลื่อน โตโกก็มาเป็นหนึ่งในบรรดาพ่อพันธุ์รุ่นบุกเบิกของสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้สมัยใหม่ แม้จะเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2472 แต่ความแข็งแกร่งและความฉลาดของโตโกก็ยังสืบทอดต่อมาในตัวของเหล่าลูกหลานจำนวนมาก

(ที่มา: http://forum.khonkaenlink.info/index.php?topic=170398.0

  อ้างอิงจากหนังสือ 100 สุนัขผู้พลิกประวัติศาสตร์โลก, 2551)

Grammar in  use Passive Voice (V. to be + V3) 

Grammar: หลักการใช้ If-clause (ประโยคเงื่อนไขในภาษาอังกฤษ)
https://www.trueplookpanya.com/knowledge/content/70773/-blo-laneng-lan-

If-clause หรือ Conditional sentences คือ ประโยคเงื่อนไข ‘ถ้า...แล้ว’ เป็นประโยคที่ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ ส่วนที่เป็น if (สาเหตุ/เงื่อนไข) และส่วนที่เป็นประโยคทั่วไป ซึ่งเป็นผลที่จะเกิดขึ้น ประโยคเงื่อนไขนี้มีทั้งหมด 4 ประเภทหลัก ๆ ดังนี้