ประวัติความเป็นมา

จากคำบอกเล่าของผู้อาวุโสได้เล่าต่อๆ กันมาหลายกระแสบ้างก็กล่าวว่าในอดีตบุคคลกลุ่มแรกที่ได้เข้ามา อาศัยอยู่ในตำบลนี้มีชื่อว่า ตาพ่วง ยายพรมโดยทั้งสองเป็นคนจังหวัดนครศรีธรรมราชจึงตั้งชื่อสถานที่นี้ว่า พ่วงพรมคร บ้างก็กล่าวว่าแต่เดิมนั้นมีผู้คนอพยพมาจากหลายพื้นที่โดยส่วนใหญ่มาจากจังหวัดนครศรีธรรมราชและมาอาศัยอยู่บริเวณริมลุ่มแม่น้ำตาปี ปัจจุบันคือหมู่ที่ 5 บ้านคลองโร ในสมัยนั้นการเดินทางยากลำบากจึงต้องเดินทางโดยเรือแต่เนื่องด้วยกระแสน้ำไหลรุนแรงทำให้ต้องพ่วงเรือหลายๆลำเข้าด้วยกันจึงทำให้เรียกชื่อตำบลนี้ว่าพ่วงพรมครและยังมีอีกกระแสหนึ่งคือในสมัยก่อนพื้นที่ของตำบลพ่วงพรมคร มีความอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมากประชาชนส่วนใหญ่ในสมัยนั้นสร้างบ้านเรือนอยู่ติดกับริมแม่น้ำตาปีซึ่งบริเวณนั้นเป็นแหล่งที่อุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การเพาะปลูก การดำรงชีวิต แต่ประสบปัญหาในการเดินทาง เพราะถนนหนทางในสมัยนั้นเป็นป่ารกทึบ มีสัตว์ร้ายมากมายคนส่วนใหญ่จึงนิยมเดินทางด้วยเรือเป็นหลักจึงทำให้มีความผูกพันธ์กับแม่น้ำลำคลอง และแม่น้ำยังเป็นแหล่งสร้างรายได้ให้แก่ชุมชนราษฎรในสมัยนั้นจึงมีอาชีพการหาไข่เต่า และนอกจากการหาไข่เต่าแล้วยังมีการหาน้ำผึ้ง ซึ่งราษฎรที่ต้องการขายไข่เต่าหรือน้ำผึ้งก็จะต้องเสียภาษี ในสมัยนั้นจะต้องเสียภาษีที่อำเภอซึ่งในขณะนั้นตำบลพ่วงพรมครอยู่ในเขตอำเภอบ้านนา การเสียภาษีจะเรียกชื่อตามสิ่งนั้นๆ เช่น ถ้าขายไข่เต่าเมื่อเสียภาษีจะเรียกภาษีนั้นว่าภาษีไข่เต่า  ถ้าขายน้ำผึ้งเมื่อเสียภาษีเรียกว่าภาษีน้ำผึ้งการเก็บภาษีไข่เต่าจะเริ่มเก็บในช่วงที่เต่าเริ่มวางไข่คือประมาณมีนาคม-ปลายพฤษภาคม ซึ่งเป็นช่วงหน้าแล้งเหมาะแก่การวางไข่ของเต่า ชาวบ้านจะเรียกเต่านั้นว่า“เต่าแม่ท่า”ซึ่งเต่าชนิดนี้จะมีกระดองสีน้ำตาลออกแดงอ่อนๆผิวเรียบและมีขนาดใหญ่สามารถขึ้นนั่งบนกระดองได้วิธีเก็บไข่เต่าของชาวบ้านจะเริ่มตั้งแต่รับขวัญเต่าที่บริเวณหาดขวัญ (ตำบลอรัญคามวารีในปัจจุบัน) จากนั้นเมื่อถึงเวลาประมาณ16.00น.ของทุกๆวันชาวบ้านจะนำเชือกผูกทุ่นไป  ขึงขวางแม่น้ำเอาไว้เพื่อไม่ให้มีการสัญจรไปมาในบริเวณนั้นซึ่งการนำเชือกไปขวางแม่น้ำจะทำ2จุดคือจุดแรกที่หาดขวัญมีนายพรมทำหน้าที่เฝ้า และอีกจุดหนึ่งบริเวณหาดทางด้านต้นแม่น้ำซึ่งเป็นพื้นที่ระหว่างหาดที่มีความเหมาะสมในการวางไข่ของเต่า เมื่อชาวบ้านสัญจรไปมาเห็นเชือกที่ขึงขวางแม่น้ำอยู่ก็จะรู้ว่าบริเวณดังกล่าวเป็นบริเวณที่เต่าวางไข่ห้ามไม่ให้ผู้ใดผ่านเข้าไปจนกว่าจะสว่าง ในเวลาต่อมามีผู้คนอพยพมาอาศัยอยู่บริเวณนี้มากขึ้น จึงทำให้นายพรมและชาวบ้านเดินทางไปยังอำเภอ เพื่อขอจัดตั้งเป็นตำบลทางอำเภอจึงอนุญาตให้จัดตั้งเป็นตำบลส่วนชื่อตำบลนั้นชาวบ้านได้ใช้ชื่อสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้านดังกล่าวจึงตั้งชื่อตำบลนี้ว่า พ่วงพรมครเพราะในสมัยนั้นมีการเก็บไข่เต่าขายโดยจะที่มีการขึงเชือกขวางแม่น้ำและมีทุ่นห้อยพ่วงกันเอาไว้และมีนายพรมเฝ้าอยู่ทุกปี ในช่วงที่มีการเก็บไข่เต่าจึงได้นำคำทั้งสองมารวมกันแต่ยังไม่ไพเราะจึงเพิ่มคำว่าครลงไปเพื่อบอกลักษณะความเป็นเมืองและได้กลายเป็นชื่อตำบลว่าพ่วงพรมครในปัจจุบันโดยในช่วงแรกๆ แบ่งการปกครองออกเป็น 7 หมู่บ้านต่อมาเมื่อมีประชากรเพิ่มมากขึ้นได้แบ่งการปกครองซึ่งในปัจจุบันนี้ตำบลพ่วงพรมครได้แบ่งการปกครองออกเป็น 13 หมู่บ้าน 

กรมส่งเสริมการเรียนรู้ (สกร.) (อังกฤษ: Department of Learning Encouragement : DOLE) เดิมชื่อสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย (สังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ) เป็นส่วนราชการระดับกรม ในสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ มีหน้าที่หน้าที่ดูแลรับผิดชอบเกี่ยวกับการจัดการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในประเทศไทย ยกฐานะมาจากสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย (กศน.) ในสังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ เดิมก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2483 เป็นกองการศึกษาผู้ใหญ่ และจัดตั้งเป็นกรมครั้งแรก เมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2522 ในชื่อ "กรมการศึกษานอกโรงเรียน" หรือที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายว่า "กศน."

ประวัติ

                            ยุคที่1 กองการศึกษาผู้ใหญ่

การศึกษาผู้ใหญ่ เริ่มมีอย่างเป็นทางการในปี 2483 โดยรัฐบาลในขณะนั้น ได้ให้มีการจัดตั้ง "กองการศึกษาผู้ใหญ่" สังกัด สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ เพื่อรับผิดชอบงานการศึกษาผู้ใหญ่โดยตรง และได้ริเริ่มโครงการรณรงค์การรู้หนังสือทั่วประเทศ พร้อมกับประกาศใช้กฎหมายบังคับให้ประชาชนผู้ไม่รู้หนังสือที่มีอายุระหว่าง 20 ถึง 45 ปี เสียค่าเล่าเรียนเป็นรายปี จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าเป็นผู้รู้หนังสือแล้ว ซึ่งโครงการรณรงค์ดังกล่าวประสบความสำเร็จพอสมควร แต่ต้องหยุดชะงักไปเนื่องจากสงครามโลกครั้งที่ 2

ยุคที่2 กรมการศึกษานอกโรงเรียน

ต่อมา ได้มีการขยายโอกาสการศึกษาผู้ใหญ่อย่างกว้างขวางในช่วงปี 2513-2523 รัฐบาลจึงได้ยกฐานะกองการศึกษาผู้ใหญ่ ขึ้นเป็น "กรมการศึกษานอกโรงเรียน" ขึ้น เพื่อจัดการศึกษานอกโรงเรียนสำหรับประชาชนในวันที่ 24 มีนาคม 2522

ยุคที่3 สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย

จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2545 ได้มีการปฏิรูประบบราชการ และมีการยุบรวมกรมต่าง ๆ ของกระทรวงศึกษาธิการจากเดิม 14 กรม เหลือเพียง 5 สำนักงาน ทำให้ กรมการศึกษานอกโรงเรียน ถูกยุบรวมเป็นสำนักงานบริหารงานการศึกษานอกโรงเรียน สังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ ต่อมาตามพระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย พุทธศักราช 2551 สำนักฯ จึงปรับภารกิจเป็น "สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย" (อังกฤษ: Office of the Non-Formal and Informal Education : NFE)

ยุคปัจจุบัน กรมส่งเสริมการเรียนรู้

กระทั่งวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2566 ราชกิจจานุเบกษาได้เผยแพร่ พระราชบัญญัติส่งเสริมการเรียนรู้ พ.ศ. 2566 โดยมีสาระสำคัญคือการยกเลิกพระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย พ.ศ. 2551 และยกฐานะ สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย เป็น "กรมส่งเสริมการเรียนรู้" โดยให้มีผลบังคับใช้เมื่อพ้นไป 60 วันหรือตรงกับวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2566

กระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศจัดตั้ง  กศน. ตามประกาศกระทรวงศึกษาธิการ  ลงวันที่  13  มิถุนายน  พ.ศ.2551  จัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ชุมชนตำบลพ่วงพรมคร  โดยเดิมที จัดตั้งอยู่ หมู่ที่ 8 บ้านควนลางสาด  แต่ด้วยพื้นที่เป็นของประชาชนที่ได้ให้ใช้ และเจ้าของที่ได้มาขอที่คืนจึงได้ย้ายมาใช้อาคารประชุมหมู่บ้านของ หมู่ที่ 4 บ้านบางดี  แต่ด้วยสภาพพื้นที่ไม่เอื่ออำนวยต่อการจัดการเรียนรู้  จึงได้ย้ายศูนย์ไปตั้งที่ ศาลาประชุมหลังเก่า หมู่ที่11 บ้านห้วยลึก ได้ก่อสร้างตัวอาคารต่อเติมจากศาลาประชุมของหมู่บ้านตั้ง เป็นศูนย์การเรียนรู้ชุมชน  โดยใช้ชื่อว่า  ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนตำบลพ่วงพรมคร  ได้มีการเปลี่ยนชื่อ กศน.ตำบลเป็น ศกร.ระดับตำบล สังกัด กรมส่งเสริมการเรียนรู้   โดยมี  นายสุมิตร  ชัยกูล  ตำแหน่ง ครูกศน.ตำบล เป็นผู้รับผิดชอบในการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบทุกรูปแบบใน ศกร.ระดับตำบลพ่วงพรมคร เพื่อเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ของชาวตำบลพ่วงพรมคร  และในตำบลใกล้เคียง