1. ภาระงาน

1.1  สร้างและหรือพัฒนาหลักสูตร

1.2  การออกแบบการจัดการเรียนรู้

1.3  จัดกิจกรรมการเรียนรู้

1.4  สร้างและหรือพัฒนาสื่อ นวัตกรรม เทคโนโลยี และแหล่งเรียนรู้

1.5  วัดและประเมินผลการเรียนรู้

1.6  ศึกษา วิเคราะห์ และสังเคราะห์ เพื่อแก้ปัญหาหรือพัฒนา การเรียนรู้

1.7  จัดบรรยากาศที่ส่งเสริมและพัฒนาผู้เรียน
1.8  อบรมและพัฒนาคุณลักษณะที่ดีของผู้เรียน.7  จัดบรรยากาศที่ส่งเสริมและพัฒนาผู้เรียน

ที่มา : academic.strisuksa.ac.th > หลักสูตรสถานศึกษา 🌐 ลิงก์เว็บไซต์

2.1 จัดทำข้อมูลสารสนเทศของผู้เรียนและรายวิชา

2.2 ดำเนินการตามระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียน

2.3 ปฏิบัติงานวิชาการและงานอื่น ๆ ของสถานศึกษา

2.4 ประสานความร่วมมือกับผู้ปกครอง ภาคีเครือข่ายและหรือสถานประกอบการ

3.1 พัฒนาตนเองอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง

3.2 มีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้

3.3 นำความรู้ ความสามารถ ทักษะที่ได้จากการจัดการเรียนรู้ การพัฒนาคุณภาพผู้เรียนและการพัฒนานวัตกรรมการจัดการเรียนรู้

ประเด็นที่ท้าทายในการพัฒนาผลลัพธ์การเรียนรู้ของผู้เรียนของผู้จัดทำข้อตกลง ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งครู วิทยฐานะครูชำนาญการพิเศษ ต้องแสดงให้เห็นถึงระดับการปฏิบัติที่คาดหวังของวิทยฐานะครูชำนาญการพิเศษ คือ การริเริ่ม พัฒนา การจัดการเรียนรู้และการพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นหรือมีการพัฒนามากขึ้น (ทั้งนี้ ประเด็นท้าทายอาจจะแสดงให้เห็นถึงระดับการปฏิบัติที่คาดหวังในวิทยฐานะที่สูงกว่าได้)

ประเด็นท้าทาย เรื่อง การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์และการเชื่อมโยงคณิตศาสตร์สู่โลกจริง ด้วยการสอนแบบ วิธีการสอนแบบปฏิบัติการ (Laboratory Approach) เรื่อง ปริซึมและทรงกระบอก ( G , A)

1. สภาพปัญหาการจัดการเรียนรู้และคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน

เนื่องจากสังคมไทยในปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว  เป็นผลมาจากความเจริญก้าวหน้าของวิทยาการต่างๆ แนวโน้มของสังคมในอนาคตเป็นสังคมที่ใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีและเป็นสังคมสารสนเทศมากขึ้น  ระบบการศึกษาเป็นการเตรียมคนสำหรับสังคมในอนาคต  จะต้องเตรียมคนให้เป็นผู้ที่มีความรู้ ความสามารถ รู้จักติดตาม ข้อมูลข่าวสาร วิทยาการใหม่ๆ รู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและหลากหลาย รู้จักคิด วิเคราะห์ ให้เหตุผลและแก้ปัญหาได้ มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์และใฝ่เรียน ใฝ่รู้ รู้จักเลือกรับวิทยาการต่างๆ อีกทั้งยังมุ่งพัฒนาพฤติกรรมทางสังคมที่ดีงาม  ทั้งในการทำงานละการอยู่ร่วมกัน  รู้จักการช่วยเหลือ เกื้อกูลประโยชน์แก่กันโดยไม่เห็นแก่ตัว  มีความสามารถและทักษะในการติดต่อสื่อสารกับบุคคลอื่นๆ

เป้าหมายของการสอนคณิตศาสตร์เพื่อพัฒนาผู้เรียนให้เป็นผู้ที่มีความรู้และทักษะทางคณิตศาสตร์  สามารถนำความรู้และทักษะทางคณิตศาสตร์ไปใช้ในชีวิตจริงได้  ทั้งในการแก้ปัญหาและแสวงหาความรู้ต่อไป   ปัญหาที่พบในชีวิตจริงจะเป็นปัญหาที่มีความซับซ้อนที่ต้องใช้ความรู้ที่มากกกว่าทักษะการคิดคำนวณ  การพัฒนาทักษะที่ปราศจากการประยุกต์ใช้ และการจดจำกฎเกณฑ์ต่าง ๆ โดยปราศจากความเข้าใจ  ไม่เพียงพอที่จะนำความรู้ไปใช้แก้ปัญหาได้  ดังนั้น  จุดเน้นของการเรียนการสอนจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนจากที่เน้นการจดจำข้อมูล  ทักษะพื้นฐานเป็นการพัฒนาให้ผู้เรียนได้มีความเข้าใจในหลักการทางคณิตศาสตร์  มีทักษะพื้นฐานที่เพียงพอในการนำความรู้ไปใช้แก้ปัญหาในสถานการณ์ใหม่ๆ ที่ต้องเผชิญ  จะบรรลุเป้าหมายดังกล่าวได้  ผู้เรียนจะต้องได้รับประสบการณ์ที่หลากหลายที่จะช่วยให้เกิดความเข้าใจจากการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ด้วยตัวของผู้เรียนเอง  

       การสอนคณิตศาสตร์ให้ได้ผล  สามารถช่วยเสริมสร้างให้ผู้เรียนบรรลุจุดมุ่งหมายของการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ได้ดีวิธีหนึ่งคือ  การสอนให้ผู้เรียนได้เรียนและรู้จักใช้กลวิธีหรือยุทธวิธีในการแก้ไขปัญหาเมื่อพบโจทย์หรือปัญหาที่ต้องแก้ หรอต้องการหาคำตอบ  อันจะเป็นแนวทางให้เขาได้สามารถพัฒนายุทธวิธีเหล่านั้นไปใช้ในการแก้ปัญหาจริงๆในชีวิตของเขาได้ตามสมควรต่อไป

ด้วยเหตุนี้ครูผู้สอนจะต้องหาวิธีสอน หรือวิธีพัฒนาการสอน เพื่อส่งเสริมให้ผู้เรียนมีความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์และสามารถเชื่อมโยงสู่ชีวิตจริงได้ วิธีการสอนคณิตศาสตร์มีด้วยกันหลายวิธี  ซึ่งในที่นี้ผู้วิจัยได้เสนอวิธีการสอนแบบปฏิบัติการ (Laboratory Approach) เป็นวิธีการสอนแบบหนึ่งที่มีแนวคิดว่า การเรียนรู้เรื่องใดเรื่องหนึ่งนั้นถ้าให้รู้จริงก็ต้องให้ลงมือปฏิบัติจริง แสวงหาข้อมูล จัดระเบียบข้อมูล พิจารณาหาข้อมูล ค้นคว้าหาวิธีการแก้ปัญหา จนสามารถสรุปเป็นมโนทัศน์ได้

2. วิธีการดำเนินการให้บรรลุผล

       2.1  ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง

             ประชากร ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ปีการศึกษา 2568  โรงเรียนสตรีศึกษา

กลุ่มตัวอย่าง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้ เป็นนักเรียน   ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2

ภาคเรียนที่  1 ปีการศึกษา 2568  โรงเรียนสตรีศึกษา   อำเภอเมืองร้อยเอ็ด จังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน  4 ห้อง จำนวน ๑๓๘ คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง  

2.2 เครื่องมือที่ใช้

1. บทเรียนปฏิบัติการ  เรื่องปริซึมและทรงกระบอก  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2

2. แบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่องปริซึมและทรงกระบอก  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2  แบบเลือกตอบ  2 ตัวเลือก จำนวน 30 ข้อ 

3. แบบวัดความสามารถในการเชื่อมโยงคณิตศาสตร์สู่ชีวิตจริงที่เรียนโดยวิธีการสอนแบบปฏิบัติการ  เรื่องปริซึมและทรงกระบอก  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2   แบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 30 ข้อ  

2.3 การเก็บรวบรวมข้อมูล

1. ทำการทดสอบก่อนเรียน ด้วยแบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และแบบวัดความสามารถในการถ่ายโยงคณิตศาสตร์จำนวน 30 ข้อ

2. ดำเนินการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยวิธีการสอนแบบปฏิบัติการ

3. หลังจากการทดลองสิ้นสุดลง  จึงทำการทดสอบหลังเรียน ด้วยแบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และแบบวัดความสามารถในการถ่ายโยงคณิตศาสตร์

2.3 การวิเคราะห์ข้อมูล

1. หาค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนของความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ โดยวิธีการสอนแบบปฏิบัติการ เรื่องปริซึมและทรงกระบอก   ตามเกณฑ์    ร้อยละ 70

2. เปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์  ก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยวิธีการสอนแบบปฏิบัติการ เรื่องปริซึมและทรงกระบอก  โดยใช้บทเรียนปฏิบัติการ โดยใช้  t-test(Dependent)

       2.4  สถิติที่ใช้

             2.4.1 ค่าเฉลี่ยเลขคณิต  

                               เมื่อ    แทน  ค่าเฉลี่ยเลขคณิต

                                                 แทน  ผลรวมคะแนนทั้งหมด

                             n แทน  จำนวนกลุ่มตัวอย่าง

2.4.2  ค่าร้อยละ 

 P =      เมื่อ  P แทนร้อยละ

                                                   F  แทน ความถี่ที่ต้องการแปลงให้เป็นร้อยละ

                                                   n  แทน  จำนวนความถี่ทั้งหมด