Ola bilsin ki, indiki bəzi yeniyetmələr və gənclər Sərraf Qasımı görməyiblər və yaxından tanımırlar, ancaq bu adları çəkilən aşıqları yaxşı tanıyırlar. Çünki, bu aşıqlar və müəllimlərin hər birinin çoxsaylı şəyirdi və tələbəsi olub və var. Onlar mütləq bilməlidilər ki, bu məktəbin mənbəyi haradan gəlir.  

Sərraf Qasımın ən gənc şəyirdi və yetirməsi, onun oğlu, 1976-cı il təvəllüdlü Əyyub Sərrafoğlu olmuşdur. 4-5 yaşlarından etibarən mükəmml şəkildə saz ifa etməyi bacaran Əyyub Sərrafoğlu 1980-cı illərdə Naxçıvanda ən bacarıqlı uşaq aşıq kimi tanınıb, bir gənc aşıq kimi dövlət tədbirlərində iştiraka dəvət olunub və onun bu yaradıcılıq uğuru barədə həmin dövrdə Naxçıvan televiziyası və qəzetləri vasitəsilə dəfələrlə ictimaiyyətə məlumat verilib.

Əyyub Sərrafoğlunun yaradıcılğı barədə daha ətraflı məlumat əldə etmək üçün buraya daxil olun >> 

Uzun illər ərzində Naxçıvan mühitində aşıq-saz sənətinin könüllü şəkildə təbliği və tədrisi ilə məşğul olan Sərraf Qasım, eyni zamanda bu sənətin dövlət tərəfindən dəstəklənməsi və saz fənninin dövlət təhsil müəssisələrində tədris olunması istiqamətində böyük səylər göstərmişdir. Nəhayət ki, uzun sürən səylərdən sonra Naxçıvan mühitində ilk dəfə Sərraf Qasımın xeyir-duası və səbəbkarlığı və onun bəzi yetirmələrinin ciddi səyləri nəticəsində 1992-ci ildə Naxçıvan zonasında dövlət təhsil müəssisələrinin tərkibində (Şahbuz rayonundan başlayaraq) ilk rəsmi saz məktəbləri (saz şöbələri) yaradılmışdır. 

SOVET hakimiyyəti dağılan vaxtlara qədər Sərraf Qasımın gördüyü işlərin bütün hamısı qeyri-rəsmi surətdə olur. Nəhayət azad və müstəqil Azərbaycan dövləti qurulur. Bu hadisələr 1990-cı illərə təsadüf edir. Həmin vaxtlar Sərraf Qasım artıq yaşlanırdı. Sərraf Qasımın ürəyində əsas bir arzusu var idi, o, müstəqilliyimizin bizə bəxş etdiyi bu fürsətdən yararlanaraq, milli aşıq-saz sənətinin Naxçıvan zonasında dövlət təhsil müəssisələrində rəsmi surətdə tədris olunmasına və bu sənətə dövlət dəstəyinin göstərilməsinə can atırdı. Sərraf Qasım artıq yaşlandığı üçün bu arzusunu öz davamçıları vasitəsilə həyata keçirmək istəyirdi. Bu sahədə mühüm rolu olan şəxslərdən biri isə Sərraf Qasımın əsas davamçılarından biri sayılan Vahid müəllim Qurbanov idi. Artıq Vahid müəllim də Şahbuz rayonunda, indiki Şahbuz şəhərində öz evində saz dərsi keçməyə başlamışdı. Vahid müəllim, Sərraf Qasımın ona hədiyə etdiyi, üzərində Sərraf Qasımın adı olan sazla könüllü şəkildə saz həvəskarlarına bu sənəti öyrətməklə məşğul olurdu.

Vahid müəllim eyni zamanda pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olmuş, uzun illər ərzində orta məktəbdə müəllim işləmişdir. O, həmçinin gözəl bir tarzən olmuş və orta-ixtisas musiqi məktəbində tar dərsi də deimişdir. Beləliklə də Vahid müəllim bu işin içində olduğuna görə ustadı Sərraf Qasımın arzusunu həyata keçirmək məqsədilə ona təklif irəli sürərək deyir ki, artıq neçə illərdi ki sən saz sənətini öz evində öyrədirsən, gəl biz dövlət orqanlarına, mədəniyyət rəhbərliyinə müraciət edək, bu işi rəsmiləşdirək. Sərraf Qasım Vahid müəllimin bu fikirini sevinclə qarşılayaraq, artıq yaşlandığını və indiyədək bacardığı qədər bu sahədə iş gördüyünü bildirir, irəli sürülən bu təklifin reallaşdırılmasını isə Vahid müəllimin özünə həvalə edir və bu yolda ona dəstək olacağını deyir. Vahid müəllim layiqincə bu işin öhdəsindən gəlməyi bacarır. Bununla da Vahid müəllimin ciddi əməyi və Sərraf Qasımın xeyir-duası və dəstəyi ilə Naxçıvan mühitində ilk dəfə Şahbuz rayonunun mərkəzi olan indiki Şahbuz şəhərinin İbtidai Musiqi Məktəbində rayon Mədəniyyət Şöbəsninin 02.09.1992-ci il tarixli, 152 nömrəli əmri əsasında saz sənəti bir musiqi fənni kimi rəsmən qeydə alınır. Beləliklə də Naxçıvan mühitində ilk dəfə rəsmi Saz Məktəbi fəaliyyətə başlayır, Vahid müəllim isə bu məktəbin ilk saz müəllimi olur.

Sərraf Qasımın doğma kəndi olan Şahbuz rayonunun Aşağı Qışlaq kəndinin qonşuluğunda yerləşən Kolanı kəndində də artıq bir neçə il idi ki, İbtidai Musiqi Məktəbi fəaliyyət göstərirdi. Şahbuzlu yeniyetmələrin saz sənətini öyrənmək üçün Sərraf Qasımın evinə və Şahbuz şəhərində yeni yaranmış Saz Məktəbinə üz tutduğunu görən Şahbuz rayon Mədəniyyət Şöbəsinin rəhbərliyi, başlanmış bu prosesin davamı olaraq, artıq Kolanı kəndində fəaliyyət göstərən İbtidai Musiqi Məktəbinin tərkibində də saz şöbəsinin yaradılması və bu məktəbdə də saz fənninin rəsmi surətdə tədris olunması barədə qərar qəbul edir. Beləliklə də indiki Şahbuz şəhərində Saz Məktəbinin fəaliyyətə başlamasından bir neçə ay sonra isə kolanı kəndindəki Musiq Məktəbinin tərkibində də Saz Məktəbi yaranır və fəaliyyətə başlayır. Saz sənətinin bütün incəliklərini Sərraf Qasımdan öyrənmiş şəxslərdən bir olan Teymur müəllim Hüseynov isə bu məktəbin ilk rəsmi saz müəllimi kimi işə götürülür.

Sərraf Qasımın özü də bir saz müəllimi kimi Şahbuz rayonunda yaradılmış saz məktəblərinin rəhbərləri tərəfindən həmin məktəblərdə rəsmi bir saz müəllimi kimi işləməyə dəvət olunsa da, o, artıq həm layiqli yetirmələrinin olduğu və həm də yaşlandığı üçün əvvəllər olduğu kimi yenə də bu işlə qeyri-rəsmi şəkildə məşğul olmağa, saz həvəskarlarına könüllü şəkildə saz sənətini öyrətməyə üstünlük verdiyini onlara deyir. Bu minvalla saz sənətini öyrənmək üçün Kolanıda yeni yaradılmış həmin bu Saz Məktəbinə üz tutan uşaqların sayı getdikcə artmağa başlayır. Bunu görən Şahbuz rayon Mədəniyyət Şöbəsinin o vaxtkı müdiri Ramiz Cəlilov israrla Sərraf Qasımı bir rəsmi saz müəllimi kimi bu məktəbdə işləməyə dəvət edir. Sərraf Qasım isə yalnız bir şərtlə rəsmi saz müəllimi kimi işləyə biləcəyini qəbul edir. Sərraf Qasım, yalnız öz ənənəsinə uyğun olaraq, Kolanı saz məktəbində qeydiyyatda olan şagirdlərə özünün yaratdığı məktəbdə, yəni öz doğma kənd evində saz fənnindən dərs keçə biləcəyini onlara deyir. Beləliklə də Sərraf Qasım 1996-cı ilin sentyabr ayında rəsmi bir saz müəllimi kimi işə götürülür və öz evində yaratdığı məktəbdə rəsmi surətdə saz fənnindən dərs keçməyə başlayır. Bununla da, uzun illər ərzində qeyri-rəsmi bir saz məktəbi kimi tanınan Sərraf Qasımın doğma kənd evi, artıq bir rəsmi saz məktəbi kimi tanınmağa başlayır. Nəhayət Sərraf Qasım 2001-ci ildə (tədris ili başa çatanda) elə öz doğma evində yaratdığı bu saz məktəbindən də təqaüdə çıxır.

Sərraf Qasımın və onun yetirmələrinin Şahbuz rayonundakı musiqi məktəblərinin tərkibində yaradılmış saz məktəblərində rəsmi şəkildə saz müəllimi işləməsi isə çoxsaylı gənc aşıqların və saz müəllimlərin ərsəyə gəlməsinə səbəb olur. Həmin məktəblər tərəfindən burada saz öyrənən şəxslərə rəsmi diplomlar verilməyə başlanılır. Bütün bunların hamısı Sərraf Qasımın zəhmətinin bəhrəsi hesab olnur. İndi artıq bu diplomları alan şəxslərin bir çoxu digər təhsil və mədəniyyət ocaqlarında müəllim işləyirlər.

Beləliklə də Naxçıvan mühitində ilk dəfə saz fənni rəsmi olaraq Şahbuz rayonundakı musiqi məktəblərində tədris olunmağa başlanır. Şahbuz rayonunda yaradılmış saz məktəbləri qısa müddət ərzində Naxçıvan aşıq mühitində məşhurlaşır, Naxçıvan aşıqları bu məktəblərə tez-tez gəlib-gedirlər. Bu saz məktəblərinin rəğbətlə qarşılanması, getdikcə Naxçıvanın digər rayonlarında da belə saz məktəblərinin yaranmasına gətirib çıxarır və Naxçıvan aşıq mühitində yeni aşıqların yetişməsi ilə nəticələnir. Hazırda dövlətimiz tərəfindən saza və aşıq sənətinə göstərilən yüksək qayğı və bu sənətə verilən qiymətlər və dövlət tərəfindən görülən tədbirlər nəticəsində aşıq-saz sənəti Naxçıvan Muxtar Respublikasında zirvələrə yüksəlmişdir.

Sərraf Qasım təkcə Naxçıvanda saz sənətini öyrətməklə deyil, eyni zamanda öz şeirləri ilə həm Naxçıvanda, həm də bütün Azərbaycan mühitində aşıq sənətinin yaşadılması və gələcək nəsillərə çatdırılması sahəsində mümühm rol oynamışdır. Sərraf Qasımdan ilhamlanaraq Sərraf Qasımın şeirləri vasitəsilə aşıq sənətini təbliğ edən insanların, o cümlədən aşıqların sayı-hesabı olmayıb. Bu qəbildən olan 10-larla aşığın adını çəkmək mümkündür. 

Sərraf Qasım, yaşadığı dövrdə Naxçıvan mühitində ən savadlı və ən məharətli bədahətən deyişə bilən bir saz-söz ustası və haqq aşığı olub. Düzdü, həmin vaxtlar Naxçıvnda şeir tərzi ilə deyişə bilən ustad aşıqlar çox olub. Ancaq onların heç biri Azərbaycanın dahi ustad aşıq və şairlərinin iştirakı ilə keçirilən deyişmə məclislərində iştirak etmyə və bədahətən söz deməyə girişməyiblər. Bunu o zamankı aşıqların özləri də etiraf ediblər. Elə buna görə də 1970-ci ildə Azərbaycanın dünyaşöhrətli, ən məharətli və sayılıb-seçilən ustad aşıqlrdan biri olan Aşıq Hüseyn Saraçlı Nxaçıvana səfər edərkən, Naxçıvanlı ustad aşıqlar öz aralarında qərara gəlirlər ki, Aşıq Hüseyn Saraçlı ilə deyişmək üçün Naxçıvan aşıqları və şairləri adından Sərraf Qasımı Aşıq Hüseyn Saraçlının qarşısına çıxarsınlar. Həmin vaxtlar Sərraf Qasım gənc yaşlarında olmasına baxmayaraq, layiqincə bu işin öhdəsindən gəlməyi bacarır. Sərraf Qasım böyük ustalıqla Aşıq Hüseyn Saraçlının Naxçıvan səfərində təşkil olunmuş müxtəlif aşıq məclislərində onunla bədahətən bir çox deyişmələr aparır. Onlar arasında aparılan bu deyişmələr sonradan Azərbaycannın ən məşhur aşıq dastanlarından biriniə çevrilir. Sərraf Qasımın bu minvalla Azərbaycanın digər bölgələrindən Naxçıvana səfərə gələn digər aşıq və şairlərlə də maraqlı görüşləri və deyişmələri olmuş və bu görüşlərin də bəziləri sonradan dastanlaşdırılmışdır. Sərraf Qasım ümumiyyətlə Naxçıvan aşıq və şairləri içərisində ən zəngin dastan və deyişmə yaradıcılığına malik bir şəxs olmuşdur. Eyni zamanda tədqiqatçıların qənaətinə görə Naxçıvanlı aşıq və şairlər arasında Sərraf Qasım qədər başqa şairlər və aşıqlarla deyişmələri və şeirləşmələri olan, dastanlar yaradan ikinci bir şəxs olmamışdır.    

Uzun illər ərzində Naxçıvanda aşıq sənətinin təbliği ilə məşğul olan Sərraf Qasımın  Naxçıvanlı aşıqlarla yanaşı, şairlər, musiqi müəllimləri, musiqiçilər, sənətkarlar və elm-mədəniyyət xadimləri ilə də geniş yaradıcılıq əlaqələri olmuşdur. Sərraf Qasımın bütün bu yaradıclıq əlaqələri onun XX əsrdə təkcə Naxçıvan aşıq məktəbinin inkişafına deyil, eyni zamanda Azərbaycan aşıq sənətinin inkişafına böyük töhfələr vermiş bir sənətkar olduğunu sübuta yetirir.

Beləliklə də 1960-cı illərdən etibarən bu istiqamətdə uzun illər ərzində öz fəaliyyətini davam etdirməklə Sərraf Qasım Naxçıvan aşıq mühitində ilk dəfə aşıq-saz məktəbinin əsasını qoymuş, Naxçıvanlı aşıqların və saz həvəskarlarının bir çoxunu saz aləti ilə təmin etmişdir. Azərbaycanın ən məşhur sazbəndi olan Tovuzlu usta Xudu (Xudaverdi Mahmudov) Sərraf Qasımın yaxın dostu olmuşdur. Sərraf Qasım, ilk dəfə olaraq Naxçıvan aşıq məktəbini inkişaf etdirmək üçün Tovuz rayonunun Məşədilər kəndinə getmiş, orada məşhur sazbənd olan Usta Xudu ilə görüşmüş, Usta Xududan özünə və Naxçıvan aşıqlarına xeyli sayda saz alıb gətirmişdir. Bundan sonra da Sərraf Qasım, Naxçıvan aşıqlarının sazla təmin edilməsi ənənəsini uzun illər ərzində davam etdirmişdir. Naxçıvana ilk dəfə 11 və 12 telli sazları gətirən şəxs məhz Sərraf Qasım olmuşdur. Sazbənd usta Xudu da Sərraf Qasımın Naxçıvanda Saz Məktəbi yaratmasını alqışlamış, buna görə də hazırladığı sazları ona çox ucuz qiymətə, bəzi vaxtlarda isə demək olar ki, hədiyyə kimi vermişdir. Usta Xudunun 2004-cü ildə vəfatından bir müddət əvvəl sonuncu düzəltdiyi saz da məhz Sərraf Qasımın sifarişi ilə Sərraf Qasımın oğlu Əyyub üçün düzəltdiyi bir saz olmuşdur. Sərraf Qasımın Tovuz rayonundan gətirdiyi sazlar onun Naxçıvanda yaratdığı Saz Məktəbinin inkişafı və formalaşmasında əhəmiyyətli rol oynamışdır.

Sərraf Qasımın dostluq etdiyi tanınmış aşıqlar və ustad aşıq səviyyəsinə çatmış şəyirdləri ilə aşıq-saz sənətinin yaşadılması sahəsində mühüm hadisə hesab edilən bir çox maraqlı əhvalat və xatirələri olmuşdur. Sərraf Qasımın belə şəyirdlərindən biri də Yuxarı Qışlaqlı tanınmış ustad aşıq Fətəliyev Abdulla Fətəli oğlu idi. İlk dəfə saz ifa etməyi qardaşı Çərkəz Vətənoğlundan öyrənən Abdulla, sonradan aşıqlıq sənətinin dərinliyini və elmini öyrənmək üçün Sərraf Qasıma müraciət etmişdir. Sərraf Qasım Abdulla ilə çox yaxın və ailəvi dost olmuşdur. Sərraf Qasım hər zaman bəyəndiyi tələbələrinə və aşıq dostlarına Xudu ustanın düzəltdiyi sazları məsləhət görərdi. Bir gün Sərraf Qasım Abdullaya deyir ki, gəl gedək Tovuza Xudu ustanın yanına Sənə bir saz sifariş verək. Abdulla buna çox sevinərək, Tovuza getməyə hazır olduğunu bildirir, ancaq nə ilə və necə gedəcəklərini Sərraf Qasımdan soruşur. Sərraf Qasım isə ona “elə sənin sürdüyün maşınla” deyə, cavab verir. Sərraf Qasımla Abdulla həm də iş yoldaşı idilər. Sərraf Qasım Kolxozun sədr müavini, Abdulla isə sədrin şoferi idi, Kolxozun “uaz” markalı bir maşınını sürürdü. Sərraf Qasım Kolxozun maşını ilə Şahbuz rayonundan Tovuz rayonuna Xudu ustanın yanına gedib-gəlmək üçün sədrdən icazə alacağını və bu məqsədlə maşın üçün neçə günlük lazımdırsa göndəriş sənədi (putyovka) yazdıracağını ona deyir. Həmin vaxtlar Kolxozun maşınını, üstəgəl sədrin maşınını bir neçə günlük üçün harasa başqa bir rayona aparmaq hər adamın işi deyildi. Amma Abdullanı özünə bir qardaş kimi bilən Sərraf Qasım, Abdulla üçün bunu etdi. Nəhayət Sərraf Qasım ilə Abdulla Kolxoza məxsus Abdullanın idarə etdiyi “uaz” markalı maşınla Tovuz rayonuna gedərək, Xudu usta ilə görüşürlər və daha sonra Abdulla üçün 11 telli bir saz sifariş verib, geri qayıdırlar. Təxminən bir aydan sonra onlar yenə də bu minvalla həmin maşınla Tovuz rayonuna gedib, Xudu ustanın Abdulla üçün düzəltdiyi sazı alıb, geri qayıdırlar. Yalnız peşəkar aşıqların ifa edə bildiyi bu 11 telli saz Naxçıvana gətirilən ilk 11 telli saz olur. Aşıq-saz sənətinin sirlərini daha dərindən öyrənmək üçün Sərraf Qasımın evinə tez-tez gələn aşıq Abdulla ilə ustadı Sərraf Qasım arasındakı sazlı-sözlü söhbətlər get-gedə bir dastan və deyişmə məclisinə çevrilərdi. Birdən ara elə qızışardı ki, sanki bir toy məclisidir, axşamdan baş elə qarışardı ki baxardılar ki səhər açılıb, qalxıb işə getmək vaxtıdır. Bu minvalla Sərraf Qasımın evi beləcə sazlı-sözlü günlərlə, gecələrlə, aylarla, illərlə çox keçib. Sərraf Qasımın həm Naxçıvanlı, həm də Azərbaycanın digər bölgələrindən olan tanınmış ustad aşıq və şairlərlə də çox maraqlı xatirələri olub. 

Təkcə aşıq sənətinə deyil, eləcə də sazbəndlik sənətinə və sazın bütün incəliklərinə yaxından bələd olan Sərraf Qasım, Naxçıvan mühitində yeni sazbəndlərin yetişməsinə və onların peşəkarlaşmasına da ciddi təkan vrmişdir. Sərraf Qasım sazbəndliklə məşğul olan şəxslərə dostu Usta Xududan öyrəndiyi sazın bütün incəliklərini öyrətmişdir. O cümlədən məşhur Naxçıvanlı sazbəndlərdən olan Aşıq İxtiyar Seyidov həm aşıqlıq, həm də sazbəndlik sənəti sahəsində Sərraf Qasımı öz ustadlarından biri adlandırmışdır.

Sərraf Qasım müasir Naxçıvan aşıq mühitinin inkişafında və formalaşmasında çox böyük rol oynamışdır. Naxçıvan mühitində yeni saz məktəblərinin yaranması, yeni aşıqların yetişməsi və aşıq sənətinin dövlət tərəfindən dəstəklənməsi ilə bağlı Sərraf Qasımın və onun davamçılarının uzun illər ərzində apardığı təbliğat artıq öz bəhrəsini vermişdir. Nəhayət Naxçıvan mühitində aşıq sənətinin daima diqqətdə saxlanması və dəstəklənməsi məqsədilə 2009-cu ilin dekabr ayında Naxçıvan Aşıqlar Birliyi təsis edilmiş və fəaliyyətə başlamışdır. 2009-2016-cı illərdə bu birliyə sazın bütün incəliklərini Sərraf Qasımdan öyrənmiş şəxslərdən biri olan Aşıq İxtiyar Seyidov rəhbərlik etmişdir. Hazırda isə bu Birliyə Sərraf Qasımın ən yaxın şəyirdlərindən bir olmuş Aşıq Abdullanın gənc şəyirdi olan, Naxçıvan MR-in əməkdar artisti fəxri adın layiq görülən Aşıq Tural Bağırov rəhbərlik edir. Sərraf Qasımın sevdiyi və sənətini çox yüksək dəyərləndirdiyi Naxçıvanlı gənc aşıqlardan biri olan və artıq gənc yaşlarından etibarən ustad aşıq səviyyəsinə yüksəlməyi bacaran Aşıq Tural Bağırovun Naxçıvan Aşıqlar Birliyinə rəhbərlik etməyə başladığı vaxtdan etibarən Naxçıvanda aşıq sənətinin inkişafına və aşıqlara göstərilən qayğı daha da artmışdır. 

İndi artıq sevinc hissi ilə demək olar ki, milli sənət, adət və ənənələrimizin qorunması və yaşadılması sahəsində xalqımızın Sərraf Qasım kimi oğullarının uzun illər ərzində göstərdiyi səylər nəticəsində Naxçıvan Muxtar Respublikasında həm ibtidai, həm orta ixtisas, həm də ali musiqi məktəblərində saz fənni tədris proaramları çərçivəsində tədris olunur, saza marağı olan hər bir kəs saz ifaçılığını və aşıq sənətini rahat şəkildə öyrənə bilir və bu sənətə dövlət səviyyəsində dəstək göstərilir. 

Sərraf Qasım hər zaman Naxçıvan aşıqlarına, xüsusilə gənc aşıqlara müxtəlif formalarda dəstək olmağa, o cümlədən onları saz aləti ilə təmin etməyə və onlara mənəvi dəstək göstərməyə çalışardı. Sərraf Qasım, belə aşıqlara şeirlər həsr edər və onları həvəsləndirmək üçün öz şeirləri ilə onları qiymətləndirərdi. Sərraf Qasımın sevdiyi, tərifə layiq gördüyü və sənətini yüksək dəyərləndirdiyi Naxçıvanlı belə gənc aşıqlardan biri də Aşıq Şirin Şirinzadədir. Sərraf Qasımın söylədiyinə görə, Aşıq Şirinin saz havaları içərisində ən gözəl ifa etdiyi havalardan biri “Ruhani” havasıdır.  Bunu yüksək qiymətləndirən Sərraf Qasım, ömrünün son çağlarında yazdığı şeirlərindən  biri olan “Ağlatsın, Şirin” adlı şeirini də məhz Aşıq Şirin Şirinzadəyə ithaf etmişdir. Daha ətraflı...>>     

Çağdaş Naxçıvan mühitində ilk dəfə saz məktəbinin təməlini və himini qoyan Sərraf Qasım, heç vaxt bu sahədə gördüyü işlər vasitəsilə özünü göstərməyə, şan-şöhrət əldə etməyə və özünü Naxçıvan aşıq məktəbinin banisi adlandırmağa cəhd etməmişdir. Lakin tədqiqatçı alimlər tərəfindən Sərraf Qasımın çağdaş Naxçıvan aşıq məktəbinin banisi olduğu müəyyən edildikdən sonra, Sərraf Qasım ömrünün son çağlarında həmin tədqiqatçı alimlərin xahişi əsasında yaratdığı bu məktəb barədə “cığalı qoşma” formasında aşağıdakı şeirini yazaraq, onlara təqdim etmişdir: 

Haqdan ölməz irsdir Naxçıvanımda,

Mən Saz Məktəbinin himin qoymuşam.

        Aşıq, himin qoymuşam,

        Ruhən saza uymuşam.

        Qorqudu, həm Cünunu

        Ulu ustad saymışam.

Bu sənət tumunu səpib göyərdib,

Yurdda bir sənətə zəmin qoymuşam.

Haqdan ölməz irsdir Naxçıvanımda,

Mən Saz Məktəbinin himin qoymuşam.

Şah Xətai ilə davalı olan,

Koroğluyla meydan havalı olan.

        Aşıq havalı olan,

        Sazdır havalı olan.

        Mənə sazın haqqında

        Versin sualı olan.

Saza, sözə daim vəfalı olan

Xalqı bu sənətə zamin qoymuşam.

Haqdan ölməz irsdir Naxçıvanımda,

Mən Saz Məktəbinin himin qoymuşam.

Sərraf Qasım tutmuş sazın zil-bəmin,

Sazla bölmüş elin sevincin, qəmin.

        Aşıq, sevncin, qəmin,

        Sazla sevincin, qəmin

        Bölüşdüm mən xalqımın,

        Gözlərdən sildim nəmin.

Sazın ürəyində qəmli Dilqəmin,

“Yanıq Kərəmi”nin qəmin qoymuşam.

Haqdan ölməz irsdir Naxçıvanımda,

Mən Saz Məktəbinin himin qoymuşam.