Onze kerk
Onze kerk zit vol schatten en symbolen, mysterieus en mysterie lopen hier door elkaar.
Ze is vol eeuwenoude legendes en verhalen, waaronder een moord!
Goud, zilver en kostbare schilderijen worden hier zomaar tentoongesteld.
Er wordt zelf een skelet bewaard.
Welkom in jouw kerk.
Wandel je even mee?
Tijdens één van de groepsbeurten is een kerkbezoek gepland.
HET KOSTBAARSTE IS...
Het belangrijkste in de kerk staat vooraan links. Dit mooi versierde kastje heet TABERNAKEL. Daarin worden de geconsacreerde hosties bewaard. Geconsacreerd betekent dat ze in een mis omgevormd zijn tot het lichaam van Christus. = Mysterie = Mysterieus!
Daarom wordt er geknield als we langs het tabernakel lopen.
Maar, als jij in de kerk bent, dan,
dan ben jij voor God het belangrijkste in de kerk!
GODSLAMPJE
Zie je het kleine rode kaarsje midden op de foto. Dat is het Godslampje, en het staat naast het tabernakel. Het brandt dag en nacht, dag en nacht, dag en nacht...
De betekenis van het Godslampje is geheel en al symbolisch. Het vlammetje verwijst ernaar, dat Christus sacramenteel aanwezig is in het tabernakel. Want daarin staat de ciborie (kelk) met reserve van de geconsacreerde hosties.
Ken je het verhaal van Samuël? Samuël was een jongen van jouw leeftijd. Hij was een soort van misdienaar en hij sliep 's nacht bij zo'n olielampje. En plots riep God hem... Hij moest ervoor zorgen dat het lampje nooit uitging!
Het eerste wat je tegenkomt is:
HET WIJWATERVAT
Bij het binnenkomen van de kerk doop je je vingertoppen in dat water om er een kruisteken mee te maken. Je kruisteken maken betekent dat je contact wil maken met God, je vraagt God als het ware om on-line te komen. Sommige mensen maken ook een kniebuiging naar het tabernakel, om zich zo nog sterker in verbondenheid met Jezus te plaatsen. De hoofdreden om als christen naar de kerk te gaan is om er God te ontmoeten. Maar je mag er natuurlijk ook als gewone bezoeker binnen. Iedereen is welkom. God kun je op vele manieren ontmoeten in de kerk en in de eucharistie. In de gebeden, de liederen, de lezingen uit de Bijbel, de preek, de communie, in de stilte, de rituelen, in de mensen die je ontmoet, en nog op vele andere manieren. Het moeilijkste is je gedachten vrijmaken van alles wat je zo bezighoudt... De legende van de kraaien bij Godelieve verwijst daarnaar. De kraaien beletten Godelieve om naar de kerk te gaan. Zo zijn ook onze gedachten als kraaien die ons beletten om te bidden. We moeten ze ergens in opsluiten om te kunnen bidden. Dat is niet altijd gemakkelijk. Je moet er voor bidden: Kom Heilige Geest.
Onze kerk is zeer oud.
KLOKKEGAT Klokkegat met gaatje voor het klokkezeel. Als je de kerk binnenkomt moet je eens recht naar boven kijken (je staat dan recht onder de toren). Daar zie je het klokkegat. Langsdaar worden de klokken in de toren gebracht. Langs het kleine gaatje ernaast kwam het klokkezeel naar beneden. Dat was het zéér lange touw waarmee de klokken geluid werden.
Ken je het verhaal van Quasimodo, de klokkenluider van de Notre-Dame? De eerste klokkenluiders waren armen die aan de kerk stonden te bedelen. In ruil voor wat eten deden ze dit zware werk, vandaar komt hun franse naam: clochard (cloche is het frans voor klok).
In de Godelieve beuk rechts zie je 7 mirakelschilderijen. De uitleg staat onder de schilderijen vermeld. De tekst eronder is in heel oud Nederlands, soms moeilijk te lezen, maar het zijn heel mooie verhalen. Of ze allemaal echt gebeurd zijn zoals ze beschreven zijn, is niet zeker. Ze behoren daarom tot de categorie legendes. Zoals je ziet is onze kerk een verzameling van voorwerpen van honderden jaren. Wij hebben deze kerk gekregen van de vorige christenen van onze parochie en wij gaan ze ook doorgeven aan onze nakomelingen. Ook dit is een mooi voorbeeld van "samen op weg". Duizenden vormelingen hebben in deze kerk al hun vormsel ontvangen... Jij wordt binnenkort ook één van hen.
Rechts van het altaar is een een deur en een gang naar de sacristie. Dit is de plaats waar de priester en misdienaars zich omkleden en voorbereiden op de eucharistie. Net vóór ze de kerk binnenkomen luiden ze de sacristiebel. Dan staat iedereen recht.
De Godelievebeuk, de rechterzijbeuk, is volledig aan de Heilige Godelieve gewijd en bezit talrijke herinneringen aan de heilige Godelieve. Het Godelievealtaar lijkt marmer, maar is het niet, het is in hout en geschilderd (ze hadden wellicht geen geld genoeg voor echt marmer ...)
Zowel het schilderij als het beeldhouwwerk bovenaan het portiekaltaar stellen de moord op de Godelieve voor. In het schilderij zie je hoe Godelieve gewurgd werd door twee mannen in opdracht van haar man Bertolf, de kasteelheer van Gistel, in het jaar 1070.
Ken je het verhaal? Het wordt elk jaar uitgebeeld in de Godelieve- processie.
Op verschillende plaatsen zie je nog biechtstoelen. Biechten betekent dat je spijt hebt van wat je verkeerd gedaan hebt en dat je er God vergeving voor vraagt. Het is als een douche voor je ziel.
Als christen geloven we dat we zelf tempel van God zijn. God woont in ons. En dan begrijp je wel dat er af en toe moet gekuist worden.
Ook onze paus gaat biechten ...
ONZE KERK VOOR DUMMIES
Hierboven een plannetje met de belangrijkste elementen, herken je ze? (Klik op de tekening om te downloaden)
Kun je de juiste namen bij de nummers aanduiden? Vraag gerust hulp aan je catechist of mail ons.
Meer dan 1000 jaar geleden was hier al een kerk.
1906, 1500, ... onze kerk is al verschillende malen heropgebouwd.
Wil je meer weten over de geschiedenis van onze kerk? Klik hiernaast: http://nl.wikipedia.org/wiki/Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopnemingskerk_(Gistel)
BEENDEREN VAN GODELIEVE
Rechts van het Godelievealtaar worden in een ingebouwde kast (achter de deur rechts van het altaar) de dia’s vertoond met de inhoud van het schrijn met het geraamte en het schrijn met het hoofd . Het is nogal griezelig. (Vraag iemand om de deur te openen en de diaverlichting aan te steken.) Een onderzoek van de universiteit van Leuven heeft aangetoond dat dit skelet echt is! De beenderen, die we relieken noemen, worden bewaard in het vergulde (= met GOUD bedekt) reliekschrijn. Het reliekschrijn (gemaakt in 1913) met het gebeente van Godelieve. Voor de plechtigheden t.g.v. het feest van Godelieve staat het schrijn opgesteld vóór het Godelievealtaar (zoals op deze foto boven). Deze reliekschrijn wordt tijdens de Godelieveprocessie door de straten van Gistel rondgedragen.
Hiernaast een tekening van Gistel uit 1641 met de kerk en het kasteel.
Rechts de abdij, in 't midden de kerk, er boven het kasteel, en beneden de vaart. (Vandaar de 'Kasteelstraat ' en de 'Vaartstraat' , Kerkstraat...)
Het middelste gedeelte noemen we de middenbeuk of middenschip. Links hebben we de Mariabeuk en rechts de Godelievebeuk.