Το "μικρόβιο" τής διδασκαλίας μού το μετέδωσαν λιγοστοί δάσκαλοι, που «ίδρωναν τη φανέλα» στη σχολική τάξη ή στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, είχαν ταλέντο και πάθος, οργάνωση και μέθοδο στη διδασκαλία τους, μεταδοτικότητα, ενθουσιασμό και ζεστή επαφή με τους μαθητές τους.

Εργάζομαι πλέον ως καθηγητής Φυσικής για περίπου 25 χρόνια, σε όλους τους χώρους τής εκπαίδευσης (φροντιστήριο, ιδιωτικό και δημόσιο σχολείο), όπου προσπαθώ να οικειοποιηθώ το προφίλ –αυτού του τόσο σύνθετου ρόλου– του "δασκάλου". Και δάσκαλος δεν νοείσαι αν κάθε φετινή σου έκδοση δεν είναι καλύτερη από την περσινή. Αν παραμένεις στάσιμος, αν δεν εξελίσσεσαι. Ο δάσκαλος διδάσκεται ενώ διδάσκει. 

Η διδακτική εμπειρία οφείλει πλέον να αφήνει και το ψηφιακό της αποτύπωμα. Ο ιστότοπος αυτός ξεκίνησε ως ένα αποθετήριο των σημειώσεών μου και χώρος συνάντησης με τους μαθητές μου εκτός τάξης. H αγάπη μου για το "υγρό στοιχείο", καθώς και η διαρκής αναζήτηση ισορροπίας στον "ωκεανό τής γνώσης" που αποτελεί το διαδίκτυο μού ενέπνευσαν τον τίτλο του. Η ευρύτερη αποδοχή του και η συνειδητοποίηση των πλεονεκτημάτων που μου έδινε η χρήση του στο μάθημα, ειδικά στα χρόνια τής διαδικτυακής εκπαίδευσης –που ήρθε για να μείνει– ή και κατά τα δια ζώσης μαθήματα πλέον, με ενθάρρυναν να ασχοληθώ σοβαρότερα.

Θέλουμε δε θέλουμε, η χρήση τής τεχνολογίας –και– στην εκπαίδευση είναι μονόδρομος πια, με τα "καλά" της και τα "στραβά" της. Και όσοι εμμένουμε να υπερασπιζόμαστε τον παραδοσιακό τρόπο τής κιμωλίας και του μαυροπίνακα, με τον οποίο "μάθαμε γράμματα", απλά γινόμαστε όλο και λιγότερο ελκυστικοί στα μάτια των μικρών μας ηρώων, που πάντα το μέλλον τούς γοητεύει περισσότερο από το παρελθόν. Οι ενστάσεις πολλές ως προς την αποτελεσματικότητα τής τεχνολογίας στην εκπαίδευση, που περισσότερο όμως έχουν να κάνουν με την κακή χρήση και διαχείριση και όχι με τις δυνατότητες που προσφέρει. Αυτές, δε γεννάται λόγος, είναι σχεδόν απεριόριστες. Ένα υβριδικό μοντέλο διδασκαλίας αλλά και μελέτης, συνδυασμός τού παραδοσιακού με τον μοντέρνο, είναι η λύση στο να μη χαθούν δεξιότητες τού "χθες" για χάρη αυτών τού "αύριο".