Ks. Nikodem Masłowski urodził się 16 grudnia 1889 r. we wsi Stara Kamienna koło Dąbrowy Białostockiej w wielodzietnej rodzinie chłopskiej (miał siostrę i 3 braci).
Początkowo uczył się prywatnie w Grodnie, zaś świadectwo gimnazjalne uzyskał w 1908 roku w Moskwie. Po ukończeniu seminarium duchownego w Petersburgu otrzymał święcenia kapłańskie 13 kwietnia 1914 roku z rąk biskupa mohylewskiego, Wincentego Kluczyńskiego. Pracował w licznych kresowych parafiach. Przez kilka lat pełnił posługę kapłańską w okolicach Mińska (obecnie na Białorusi). Był ranny podczas wojny polsko – bolszewickiej w 1920 roku. W 1922 roku na własną prośbę przybył na Podlasie. Ks. Nikodem Masłowski został administratorem parafii Łazówek. W 1925 roku został wikariuszem w Kosowie Lackim, skąd przeszedł do Seroczyna Sterdyńskiego.
W latach 1926 – 1929 był proboszczem w Seroczynie Sterdyńskim.
Po czterech latach opuścił parafię i wrócił na Kresy.
Fot. z archiwum w Budrach uzyskane dzięki uprzejmości KGW
Fot. z archiwum w Budrach uzyskane dzięki uprzejmości KGW
Fot. z archiwum rodziny ks. S. Borysiaka
Po II wojnie światowej trafił do Węgorzewa, gdzie został proboszczem. W drugiej połowie lat czterdziestych znalazł się na celowniku Urzędu Bezpieczeństwa. Szukano pretekstu by go aresztować. Ostatecznie oskarżono go o wystawienie fałszywych dokumentów i współudział w zabójstwie 3 ORMO - wców, członków PPR. Przebywał w więzieniu w Olsztynie 440 dni. Mimo uniewinnienia był pod stałym nadzorem milicji. Po uwolnieniu ks. Masłowski zamieszkał w Budrach, gdzie do 1959 roku był proboszczem. W 1959 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł w Budrach 24 sierpnia 1978 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Fot. nagrobka ks. N. Masłowskiego na cmentarzu w Budrach
Współcześni wspominają go jako otwartego i uczynnego człowieka, który pomagał przesiedleńcom w akcji „Wisła”, doradzał w sprawach rolnych, kochał konie i hodował pszczoły, nie przywiązując zupełnie wagi do kwestii materialnych.
Źródła: Wojciech Marek Darski “Kraina Węgorapy wędrówki po Gminie Budry”.
Dziękujemy KGW w Budrach za przesłanie nam cennych informacji i zdjęć oraz przekazanie publikacji wymienionej w źródłach.
Opracowali: Jadwiga i Mieczysław Szymańscy