PERFORMANCES
DOCUMENTA 8 - CITYSOUVENIR
PERS
Embedded Files
INTERQuébec, automne ‘87
documenta 8 KasselCITY SOUVENIR Le Relief ConstruitProlégomènes a toute géomorphologie de l’art
Identificeer de stad, zijn souvenirs van de stad, maar verlies tegelijkertijd je eigen identiteit, zoals de identieke toeristen, die op dezelfde manier alle steden bezoeken waar ze zich niet thuis voelen. Stedelijke nomaden (Wolfgang Hainke, Manfred Vanci Stirnemann, Jürgen O.Olbrich, Chuck Stake, Niall Monroe, Arno Arts, Alain-Martin Richard, Grant Poier) vinden hun weg in een processie voor hun etalages. Van elke winkel krijgen ze een kledingstuk: sokken, broek, overhemd, stropdas, jas, schoenen, een rugzak en tot slot een aktetas gevuld met documenten. Mutatie, Permutatie. Verlies van persoonlijkheid, banalisering door een uniform. Er waren acht kunstenaars: er lopen acht klonen in een rij door het hart van Kassel. De omzetting is voltooid. De omzetting is compleet. Pulserende beweging, na omzetting en integratie: Permanent Feest, Bistro New York. Elke avond wordt geopend met een diavoorstelling van acht projectoren, onder redactie van Rob Thuis met souvenir documenten van de acht steden, Dan wordt het gordijn opgetild. De vier nachten in Bistro New York zijn gebaseerd op een duurzame dichtheid, elk ondersteund door een langdurende actie: het twee uur hameren op autodeuren, waarbij zorgvuldig wordt vermeden muziek te maken, waardoor de discotheek in een fabriek verandert: duizend zakken suiker en melkpoeder worden open gescheurd en op de grond geleegd om twee voedselheuvels te produceren; Acht chocoladerepen (vier kilo per stuk) worden op de dansvloer opnieuw gebeeldhouwd. Verdichting van actie door de tijd, door de geïnvesteerde fysieke belasting en door de bezetting van de ruimte: tegelijkertijd op de dansvloer, in het café, op het podium, er een souvenirkraam, een champagne kraam, acties in langzame duur (repetitief schrijven, rechtlijnig snijden van kaas), acties onderweg (zwaaien met vlaggen, uitdelen van friet), schilderachtige acties (uitreiking van medailles aan de deelnemers, een quiz) City Souvenir, neemt de vorm aan van een herinnering, maar speelt vooral in de stad. Het dagelijkse leven heeft slechts een bindende of emancipatoire waarde. In feite plaatsen de acht steden met hun acht nomaden, toeristen of kunstenaars zich in relatie tot de kunst van de Documenta in een synergetische kromming waarbij het project elke dag wordt gemaakt op basis van beschikbare elementen. De industrie uit Bremen leverde veel materialen, er was industriële kunst. Toblerone gaf ons chocolade: als voedselkunst. Alle acties van City Souvenir komen dus van het gereedschap, uit het materiaal. Op het niveau van het algemene concept is er alleen een werkkader. Het project zelf word het synergetische kapitaal van wat de groep kan produceren uit de verzamelde materialen. Zo ondergaan we door de uitvoering en de acties het evenement, waar we iets kleins willen behouden. (aan de balie is er verkoop van bitterkoekjes, T-shirts, ansichtkaarten, champagne, catalogi) Er is een omkering van het proces: het is geen concept dat we proberen te realiseren, te concretiseren, maar materiaal dat we proberen te conceptualiseren in relatie tot het dagelijks leven, de natuur, het publiek, de kunst, verkoopbaar kunstproduct, etc. De vraag is niet meer zozeer te begrijpen wat er gebeurt, gedaan wordt, maar het proces zelf en de gebruikte handelingen, In die zin maakt het algemene project City Souvenir in Café New York rechtstreeks deel uit van het “permanente feest“ van Robert Filliou. Alain-Martin Richard
documenta 8 KasselCITY SOUVENIR Le Relief ConstruitProlégomènes a toute géomorphologie de l’art
Identificeer de stad, zijn souvenirs van de stad, maar verlies tegelijkertijd je eigen identiteit, zoals de identieke toeristen, die op dezelfde manier alle steden bezoeken waar ze zich niet thuis voelen. Stedelijke nomaden (Wolfgang Hainke, Manfred Vanci Stirnemann, Jürgen O.Olbrich, Chuck Stake, Niall Monroe, Arno Arts, Alain-Martin Richard, Grant Poier) vinden hun weg in een processie voor hun etalages. Van elke winkel krijgen ze een kledingstuk: sokken, broek, overhemd, stropdas, jas, schoenen, een rugzak en tot slot een aktetas gevuld met documenten. Mutatie, Permutatie. Verlies van persoonlijkheid, banalisering door een uniform. Er waren acht kunstenaars: er lopen acht klonen in een rij door het hart van Kassel. De omzetting is voltooid. De omzetting is compleet. Pulserende beweging, na omzetting en integratie: Permanent Feest, Bistro New York. Elke avond wordt geopend met een diavoorstelling van acht projectoren, onder redactie van Rob Thuis met souvenir documenten van de acht steden, Dan wordt het gordijn opgetild. De vier nachten in Bistro New York zijn gebaseerd op een duurzame dichtheid, elk ondersteund door een langdurende actie: het twee uur hameren op autodeuren, waarbij zorgvuldig wordt vermeden muziek te maken, waardoor de discotheek in een fabriek verandert: duizend zakken suiker en melkpoeder worden open gescheurd en op de grond geleegd om twee voedselheuvels te produceren; Acht chocoladerepen (vier kilo per stuk) worden op de dansvloer opnieuw gebeeldhouwd. Verdichting van actie door de tijd, door de geïnvesteerde fysieke belasting en door de bezetting van de ruimte: tegelijkertijd op de dansvloer, in het café, op het podium, er een souvenirkraam, een champagne kraam, acties in langzame duur (repetitief schrijven, rechtlijnig snijden van kaas), acties onderweg (zwaaien met vlaggen, uitdelen van friet), schilderachtige acties (uitreiking van medailles aan de deelnemers, een quiz) City Souvenir, neemt de vorm aan van een herinnering, maar speelt vooral in de stad. Het dagelijkse leven heeft slechts een bindende of emancipatoire waarde. In feite plaatsen de acht steden met hun acht nomaden, toeristen of kunstenaars zich in relatie tot de kunst van de Documenta in een synergetische kromming waarbij het project elke dag wordt gemaakt op basis van beschikbare elementen. De industrie uit Bremen leverde veel materialen, er was industriële kunst. Toblerone gaf ons chocolade: als voedselkunst. Alle acties van City Souvenir komen dus van het gereedschap, uit het materiaal. Op het niveau van het algemene concept is er alleen een werkkader. Het project zelf word het synergetische kapitaal van wat de groep kan produceren uit de verzamelde materialen. Zo ondergaan we door de uitvoering en de acties het evenement, waar we iets kleins willen behouden. (aan de balie is er verkoop van bitterkoekjes, T-shirts, ansichtkaarten, champagne, catalogi) Er is een omkering van het proces: het is geen concept dat we proberen te realiseren, te concretiseren, maar materiaal dat we proberen te conceptualiseren in relatie tot het dagelijks leven, de natuur, het publiek, de kunst, verkoopbaar kunstproduct, etc. De vraag is niet meer zozeer te begrijpen wat er gebeurt, gedaan wordt, maar het proces zelf en de gebruikte handelingen, In die zin maakt het algemene project City Souvenir in Café New York rechtstreeks deel uit van het “permanente feest“ van Robert Filliou. Alain-Martin Richard
Google Sites
Report abuse