ไม้พายของเด็กชายคนหนึ่ง

วันหนึ่ง ณ ที่พิพิธภัณฑ์เมื่องเพ้นท์ พวกเพ้นท์ตี้เกิร์ลและเพื่อนร่วมชั้นที่กำลังชมพิพิธภัณฑ์เมื่องเพ้นท์อยู่นั้น ปรากฏว่าพิมพ์ปริมกลับสะดุดตาที่ไม้พายเรือที่ลักษณะที่ตรงหัวเป็นรูปมังกรและทุกอย่างเป็นทองคำหมด แต่ว่ามีป้ายเขียนกำกับว่าห้ามจับเพราะมันเป็นคำสาป พิมพ์ปริมนั้นกลับไม่สนใจคำเตือนแล้วคิดจะจับไม้พายอันนั้น จน รปภ. เข้าไปห้ามว่า "เจ้านั้นมันเป็นคำสาปนะ ถ้าจับแล้ว อาจถึงตายได้นะ" พิมพ์ปริมได้พูดสวนกลับว่า "คำสาปนั้นคงไม่เป็นผลกับหนูหรอก เพราะหนูก็ตายไปแล้วนี้ค่ะ" พูดจบ พิมพ์ปริมก็ได้จับไม้พายอันนั้น ไม้พายอันนั้นเปล่งแสง แล้วก็ได้ดูดเจ้าพิมพ์ปริมเข้าไปในไม้พายนั้น

ในขณะนั้นเอง พิมพ์ปริมก็ได้ถูกย้อนเวลาไปเมื่อ 8 ปีก่อน แล้วก็ได้ตกไปที่ทุ่งนาแห่งหนึ่งในขณะนั้นพิมพ์ปริมก็ได้เจอเด็กชายคนหนึ่งอายุ 10 ปี พร้อมถือไม้พายอันเดียวกันที่พิมพ์ปริมได้เคยจับที่พิพิธภัณฑ์เมื่องเพ้นท์ แล้วถามเด็กชายคนนั้นว่า "ไม้พายนี้เอามาจากไหนเหรอจร๊ะ" เด็กชายคนนั้นก็ได้ทำหน้าเศร้าแล้วตอบไปว่า "เป็นของพ่อกับแม่ผมก็ที่พ่อกับแม่ผมจะเสียไปล่ะครับ" พิมพ์ปริมก็ได้ถามไปอีกว่า "ว่าแต่น้องชื่ออะไรเหรอจร้า อายุกี่ปีเอ๋ย" เด็กคนนั้นก็ได้ตอบว่า "ผมชื่อเตอร์ อายุ 10 ครับ"

พิมพ์ปริมก็ได้เผลอพูดประโยชน์หนึ่งว่า "ว่าแต่ปีนี้ พ.ศ.อะไรนี้" เตอร์ได้ตอบอย่างเต็มภาคภูมิว่า "ปีนี้ พ.ศ. 2549 ปีครับ" พิมพ์ปริมถึงขั้นนับปีที่มาปรากฏว่า ไม้พายอันที่เตอร์ถือนี้ ถูกย้อนเวลาตั้ง 8 ปี!!!!

"แล้วพี่สาวนี้หลงทางจากไหนเหรอครับ ถ้าไม่มีที่ไปก็ไปนอนที่บ้านผมก็ก็ได้นะคับ" เตอร์ได้ชวนพิมพ์ปริมไปที่บ้าน

ณ ที่บ้านของเตอร์ เตอร์ก็ได้เตรียมขนมอร่อยๆให้พิมพ์ปริมกิน แล้วพิมพ์ปริมได้ถามว่า

"ถ้าพ่อกับแม่น้องเสียนี้ แล้วน้องอยู่กับใครเหรอ" เตอร์ตอบเป็นเศร้าๆว่า "อยู่กับทวดครับ แต่ว่าวันนี้ทวดไม่อยู่ ผมจึงอยู่บ้านคนเดียวครับ" พิมพ์ปริมก็ได้กอดเจ้าเตอร์และปลอบใจเตอร์สักพัก พิมพ์ปริมได้บอกเตอร์ว่า "พี่เองถูกย้อนเวลาตั้ง 8 ปีเพราะไม้พายอันนั้น มีคนบอกว่าไม้พายนี้เต็มไปด้วยคำสาป สุดท้ายพี่จับมันแล้วพาพี่มาย้อนเวลาที่นี้" เตอร์หัวเราะแล้วบอกว่า "จะบ้าเหรอพี่ไม้พายของผมจะมีคำสาปเหรอครับ 5555"

ตอนกลางคืนพิมพ์ปริมก็ได้นอนกับเตอร์ เตอร์ได้กอดไม้พายอันนั้นร้องหาแม่ตลอดเวลา พิมพ์ปริมก็ได้กอดเตอร์แล้วบอกว่า "ถึงแม้แม่น้องจะไม่อยู่ น้องจะต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ"

และพิมพ์ปริมก็ได้หยิบกระดาษขึ้นมาแลัววาดรูปหัวใจลงบนกระดาษ พร้อมฉีกแบ่งครึ่งแล้วเอากระดาษนั้นยื่นให้เตอร์แล้วบอกว่า "อีก 8 ปีข้างหน้านี้ สักวันหนึ่งพี่จะตามหาน้องนะ" เตอร์ก็ได้อมยิ้มแล้วพยักหน้าและก็ได้หยิบกระดาษแผ่นนั้นไป

ในขณะนั้นเอง มีโจร 3 คนก็ได้แอบเข้ามาในบ้านเพื่อที่จะขโมยไม้พายอันนั้น

เจ้าเตอร์ก็ได้ปลุกพิมพ์ปริม "พี่สาวครับมีโจรบุกบ้านครับ" พิมพ์ปริมก็ได้สะดุดตื่นนอนแล้วก็ได้แอบดูโจรทั้ง 3 คน พิมพ์ปริมเห็นเข้าก็ได้โจมตีไปที่ โจรทั้ง 3 คน แต่ว่าพิมพ์ปริมกลับสู้ไม่ไหวก็ได้โดนโจรเล่นงาน และเตอร์ก็ได้เห็นเข้าก็ได้โจมตีโจร 3 คนด้วยคนที่เตอร์เป็นเด็กและตัวเล็กไป ก็ได้โดนขโมยไม้พายนั้นสำเร็จ เตอร์รู้สึกโกรธมากที่ได้ขโมยไม้พายที่เป็นสมบัติของพ่อกับแม่ของเตอร์ไป เตอร์จึงได้สาปแข่งคนที่ขโมยไม้พายนั้นไป แต่ในขณะเองเตอร์ก็ได้เผยพลังที่เตอร์ไม่เคยทำมาก่อนและแสงที่มาจากเจ้าเตอร์นั้นก็ได้ยิงไปที่ไม้พายอันนั้น จนโจรก็ได้พยายามที่จะหนีออกไปแต่กลับหนีออกไปไม่ได้ ในขณะนั้นเองสีผมของเตอร์ที่เป็นสีดำอยู่แล้วค่อยๆกลายเป็นสีขาว เตอร์ก็ได้บอกกับพิมพ์ปริมว่า "พี่ครับในอีก 8 ปีข้างหน้านี้ ผมอาจจะไม่ได้อยู่เจอหน้าพี่สาวแล้วนะครับ ลาก่อน"

พิมพ์ปริมก็ได้โดนแสงไปด้วย และพิมพ์ปริมบอกว่า "ถึงแม้น้องจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม พี่สัญญาว่าพี่จะมาหาน้องให้ได้"

คำพูดสุดท้ายก่อนที่แสงจะสว่างกว่านี้ เตอร์ได้พูดไว้ว่า "ขอบคุณครับพี่สาว"

จากนั้นพิมพ์ปริมก็ได้กลับมาในยุคปัจจุบันพร้อมถือไม้พายอันนั้น แล้วถาม รปภ. ว่า "เอาไม้พายนี้มาจากไหนคะ" รปภ. บอกว่า "เมื่อ 8 ปีก่อนมีชาย 3 คนเอาไม้พายนี้มาฝากไว้ที่นี้ พร้อมบอกว่าเป็นคำสาปของเด็กชายคนนั้นที่ทำให้คนที่ครอบครองมันอยู่ไม่เป็นสุด" พิมพ์ปริมบอกว่า "หนูรู้จักเด็กชายเจ้าของไม้พายนั้นค่ะ เพราะว่าไม้พายอันนั้นพาหนูย้อนรอยไปเมื่อ 8 ปีก่อน แถมเด็กคนนั้นต้องการไม้พายอันนั้นคืนค่ะ" รปภ.บอกว่า "จะทำอะไรก็ทำ แต่ว่าถ้าหาไม่เจอค่อยเอามาคืนนะ"

พิมพ์ปริมไม่รอช้า พร้อมถือไม้พายแล้วรีบวิ่งไปที่บ้านของเตอร์แต่ว่า บ้านของเตอร์นั้นไม่มีใครอยู่แล้ว กลายเป็นบ้านร้างโดยสมบูรณ์ จากนั้นพิมพ์ปริมก็ได้ถือกระดาษที่พิมพ์ปริมได้แบ่งกับเตอร์ไว้เมื่อ 8 ปีก่อน แล้วบอกความในใจว่า "น้องเตอร์ ไม่มีสิพี่เตอร์ น้องมาตามสัญญาที่น้องให้ไว้กับพี่แล้วนะคะ" จากนั้นกระดาษแผ่นนั้นก็ได้ต่อกับกระดาษที่พิมพ์ปริมได้ฉีกไว้พอดี พิมพ์ปริมก็ได้มองขึ้นมาดู ปรากฏว่า เป็นพี่ปีเตอร์พี่ชายของพิมพ์ปริมซะเอง

ปีเตอร์ได้อธิบายเพิ่มเติมว่า "หลังจากเหตุการณ์นั้น พี่ก็ได้รู้ว่าพี่เองมีพลังเป็นมังกรอยู่ที่ตัว และทุกๆวันพี่ก็ได้รอพี่สาวคนนั้นมาตลอด จนถึง 8 ปีต่อมา พี่ก็ได้หยิบกระดาษที่พี่สาวคนนั้นให้ไว้จนกว่าจะเจอ แต่พี่ไม่คิดว่าพี่สาวคนนั้นกลับเป็นน้องสาวซะเอง" พิมพ์ปริมก็ได้หยิบไม้พายอันนั้นแล้วบอกว่า "พี่คะ ไม้พายที่พี่ตามหาตลอดทั้ง 8 ปีนี้มันอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เมืองเพ้นท์มาตลอดตั้ง 8 ปี หลังจากที่ 3 โจรนั้นเอาไปแล้ว ก็เจอแต่เรื่องร้ายๆเพราะคำสาปที่พี่เคยสาปเอาไว้ล่ะค่ะ"

ปีเตอร์ก็ได้หยิบไม้พายอันนั้นแล้วพูดว่า"พี่ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่พี่สาปไว้เมื่อ 8 ปีก่อนจะแรงซะขณะนี้ ทำคนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องโดนไปด้วย" จากนั้นปีเตอร์ก็ได้ทำพิธีถอดคำสาปออก ในขณะนั้นเองผมที่เป็นสีขาวกลับเป็นสีดำอีกครั้งจนพิธีถอดคำสาปนั้นเสร็จ ผมของปีเตอร์ก็ได้กลับเป็นสีขาวอีกครั้ง และเหตุการณ์ร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นกลับไม้พายอันนั้นกลับสู่ปกติอีกครั้ง

เรื่องราวนี้สอนให้รู้ว่า: ห้ามขโมยของคนอื่น ไม่งั้นสิ่งที่ทำลงไปจะย้อนเข้าหาตัวเอง

หมายเหตุ: ไม้พายนั้นเป็นของสาลีซึ่งเป็นแม่ของปีเตอร์