Fungi - Dikarya - Basidiomycota - Agaricomycotina - Agaricomycetes - Agaricomycetidae - Agaricales - Tricholomataceae - Tricholoma - Tricholoma ustale

Tricholoma ustale

(Fr.) P. Kumm., Der Führer in die Pilzkunde: 130 (1871)

Tricholoma ustale, in het Nederlands bekend als de Beukenridderzwam, is een giftige paddenstoel die voornamelijk voorkomt onder beukenbomen. De naam 'ustale' (Latijn voor 'verbrand') verwijst naar de donkerder wordende kleur van de hoed naarmate de paddenstoel veroudert.

Kenmerken

Hoed: De hoed heeft een diameter van 4 tot 10 cm en is aanvankelijk halfbolvormig, om vervolgens uit te spreiden. De kleur is geelbruin tot baksteenbruin en wordt donkerder bij het ouder worden, met vaak donkerdere vezels of vlekken. De hoed is slijmerig bij vochtig weer.

Lamellen: De lamellen zijn witachtig tot crèmekleurig en worden bruinvlekkend bij ouderdom. Ze staan dicht op elkaar en zijn ingekeept aan de steel gehecht.

Steel: De steel is 4 tot 8 cm lang en 6 tot 12 mm dik, wit met een bruinachtige tint. De top kan berijpt zijn en de basis is vaak iets verdikt.

Vlees: Het vlees is witachtig en verkleurt niet bij beschadiging.

Geur en smaak: De smaak is mild, terwijl er een lichte, meelachtige geur kan worden waargenomen.

Habitat en seizoen

Habitat: De beukenridderzwam is een mycorrhizapartner die een symbiotische relatie aangaat met bomen, voornamelijk met de beuk (Fagus sylvatica).

Seizoen: De paddenstoel is te vinden in de nazomer en herfst, meestal in september en oktober.

Verwarring

De paddenstoel kan verward worden met de Populierenridderzwam (Tricholoma populinum), die een grijzige hoed heeft en onder populieren groeit. Een andere mogelijke verwarringspartner is de zeer gelijkende Valse beukenridderzwam (Tricholoma ustaloides), die een wittere hoedrand en zachter vlees heeft.

Giftigheid: De beukenridderzwam wordt beschouwd als een giftige paddenstoel.

In Peel en Maas nog niet aangetroffen. Foto's gemaakt in Nationaalpark De Meinweg nabij Vlodrop station. Ook in Polen nog niet gezien.