2024-07-02 O Assange απελευθερώθηκε με αντάλλαγμα να ομολογήσει την ενοχή του: συνωμοσία για παραβίαση του νόμου περί κατασκοπείας (Espionage Act).
O Assange απελευθερώθηκε με αντάλλαγμα να ομολογήσει την ενοχή του: συνωμοσία για παραβίαση του νόμου περί κατασκοπείας (Espionage Act). Άσχετα με τη συγκεκριμένη κατάληξη, ο Assange θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις σπάνιες περιπτώσεις άνθρωπων που δε δίστασαν να επωμιστούν τεράστιο προσωπικό κόστος προκειμένου να υπερασπιστούν ανιδιοτελώς μια ιδέα. Και είναι ακριβώς αυτή του την πράξη που δε μπορεί να παραβλέψει και να συγχωρήσει ποτέ το επίσημο κράτος, που σύμφωνα με τον Machiavelli έχει διττή φύση, όπως ο κένταυρος: μισό θηρίο (όταν ασκεί εξαναγκασμό για να εξουσιάσει) και μισός άνθρωπος (όταν εξουσιάζει συναινετικά). Σε αυτή την περίπτωση οι δύο φύσεις εξισορρόπησαν αριστοτεχνικά: Σε εξαναγκάζω να συναινέσεις.
Έχει επίπτωση η κατάληξη αυτή για τη δημοσιογραφία; Εξηγεί ο @KenRoth στο παρακάτω άρθρο του στον @guardian: Για να στοιχειοθετηθεί κατηγορία παραβίασης του νόμου περί κατασκοπείας, δεν αρκεί κάποιος να έχει δημοσιεύσει απόρρητα έγγραφα, ακόμα κι αν αυτά σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια. Αυτό είναι κάτι που κάνουν συχνά οι δημοσιογράφοι, και είναι μέρος της δουλειάς. O Assange ομολόγησε ενοχή ως προς το ότι: Ζήτησε απόρρητα έγγραφα για να τα δημοσιεύσει στο @wikileaks και χρησιμοποίησε ένα ασφαλές cloud drop box που είχε δημιουργήσει το Wikileaks για να τα αποθηκεύσει. Τίποτα από αυτά δεν αποκλίνει απαραίτητα από την αποδεκτή δημοσιογραφική πρακτική, συνεπώς δεν εμπίπτει στο νόμο περί κατασκοπείας. Παραπέμποντας λοιπόν τον Assange σε δίκη βάσει του νόμου περί κατασκοπείας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ “τέντωσε” το νομικό πλαίσιο δημιουργώντας ένα επικίνδυνο για τη δημοσιογραφία προηγούμενο.
==