Prajakta's Kavita Collection
अनाथ
मी घटक या समाजाचा,
सगळ्यांकडून दुर्लक्षिलेला
भिकारी म्हणून जगणे माझे,
अनाथ म्हणून आरक्षिलेला
कोणी चांगला म्हणत नाही,
शिक्षण मला मिळत नाही.
फटकारतो समाज हा,
वाव नसे माज्या कलेला.
मुले आनंदाने बगाडतात,
अनाथ म्हणून चीडवतात.
प्रेम नसे आईवडिलांचे,
जीवनाला विटलेला.
संजीवनी अशी मिळेल का?
जखमा कधी भरतील का?
खरच मी अनाथ का?
विचारा तुमच्या मनाला.
शमवितो जगाची जो भूक,
आहे महान तो तारक,
मला ही आहे हो नाथ एक,
निर्मिले ज्याने जगाला.
-प्राजक्ता
१२.०५.९६
-----------------------------
दे आशिष संकट हारे
हर रोज शाम सबेरे
हम आए शरण मे तेरे
भगवान तेरे हम प्यारे
दे आशिष संकट हारे
तू सारे जग का निर्माता
तू ही हम सबका अन्नदाता
तेरी महिमा संग हमारे
दे आशिष संकट हारे
जब तेरे ए फूल खिलेंगे
तेरी ही राहो पे चलेंगे
तेरा साया सरपे हमारे
दे आशिष संकट हारे
भगवान तेरे हम प्यारे
दे आशिष संकट हारे
-प्राजक्ता
२५.०५.९३
-----------------------------
आवस्था-मनाच्या
मी शोधते कधी,
माझी मलाच एकटी.
या एकटेपणात,
शोधच माझा सोबती.
कधी आनंदाने सर्व,
सुखे मनात समेटतात.
निसर्ग जगसोबती,
मला जणू भेटतात.
डोळ्यांत कधी पाणी,
नुसतेच तरारते.
मधेच हुंदक्याने,
मनहि मग थरारते.
कधी डोळयांतून अश्रूंच्या,
धारा जोरात ढसाळतात.
त्याचवेळी पण भावना,
विस्मृतित मिसळतात.
मन कधी कोंदटते,
गुदमरते, हिरमुसते.
काय करावे हेच,
मग मी फक्त आठवते.
सुख जाणतोस,
क्षमता बाळगतोस.
तेच हवे भरगोस,
हाच आहे तुझ्या, नामासंगे जयघोष.
- प्राजक्ता
२९.०५.९७
-----------------------------
आझादी
सपनोस कोमल ये जहाँ
फुलोसा सुंदर ये जहाँ
आज बातही कुछ एैसी है
नाच गाने को अब मेरा मन है
दो जहाँ के बीच की ये बस्ती
सबके लिये अब खुशिया है सस्ती
सपनेके लिये इस हार इन्सान जिया है
नाच गाने को अब मेरा मन है
आसमा भी लो मुस्कूरा रहा है
जिने का असली मजा आ रहा है
धरती के कण कण से खुशबु आ रही है
नाच गाने को अब मेरा मन है
अंधेरा मिटाने किरण चली आयी
हर पल इसकी करुणा है गायी
भारत के सिवा अब संसार सोया है
नाच गाने को अब मेरा मन है
इस देश का नया इतीहास है ये
आझादी ने लिखा सुनहरा पन्ना है ये
न जाने कितने दिनोबाद ये पल आया है
नाच गाने को अब मेरा मन है
- प्राजक्ता
३०.०४.९७
-----------------------------
गीत
एक दोन तीन चार
पाच सहा सात आठ
आकड्यांची आज होती
तोंडाची गाठ
एक आणि दोन मध्ये
आणखी आणले होते काही
जुळवाजुळव झल्यामुळे
निराळा अर्थ शब्दानथाई
थोडी श्रद्धा थोड्या भावना
आणि डोकावणारे मन
हेच आहे खार्या कवीचे
श्रेष्ठ असे विचारधन
नवीन कल्पनांची भारती
त्या गीतात होत होती
अशाच प्रकारे साख्यांनो
होत असते गीत निर्मिती
- प्राजक्ता
२८.४.९७
-----------------------------
मृत्यू
चार क्षण, चार गावे, चार लोक
हेच आपल्या आयुष्याचे
पायथ्यापासून टोक
जान्मोजन्मी सुखदुःखांचे
फिरत राहते चक्र भोगांचे
या कार्यातच नकळत आपणा
येतात पापांचे पोक
हेच आपल्या आयुष्याचे
पायथ्यापासून टोक .
पुन्हा तेच, पुन्हा तेच
सारखे सारखे तेच तेच
खरच सांगते जीवनाचे
सूत्र आहे हेच
मृत्यू येतो जीवन संपते
ह्या चक्रचे कुठे आडते?
प्रत्येक आपल्या कृतीचे
सगळ्यांकडून मापन होते
आयुष्यभर ज्यांच्याशी,
नव्हते कधी पटले
त्या क्षणी मात्र पहा
डोळ्यात त्यांच्या पाणी जमले
-प्राजक्ता
२५.०४.९७
-----------------------------
नाते
मन तळमळते, ओढ वाटते,
ज्याच्याविषयी
तेच खरे हे नाते
मैत्री असते, प्रेम वाटते,
ज्याच्याविषयी
तेच खरे हे नाते
सुख वाटते, दुःख विसरते,
ज्याच्यासोबती
तेच खरे हे नाते
मन रमते, फिरत राहते,
ज्याच्याताई
तेच खरे हे नाते
सदैव जगते, दुहखातही फुलते,
अमारची असते
तेच खरे हे नाते
-प्राजक्ता
२८.०४.९७
-----------------------------
परमेश्वर व्याख्या
दुःखीतांसाठी
धो धो आनंदवर्षाव
सगळ्या दुःखांना मज्जाव
दुःखाचे लपणे अन् सुखावर डाव
ताहाणलेल्यासाठी
गोड गोड पाणी
निर्मळ ते आणि
आयुष्याला एक तृप्तातेचि जोडणी
भक्तांसाठी
पंढरीची वीठउमौमऊलि
रऊलाचि गार साऊली
कींव्हा विठउची अभंगवाणी
प्रेमिकांसाठी
पावसाचे येणे
छानसे गाणे
सगळे सुख अनुभवणे
परमेश्वरसाठी
सगळ्यांवर सारखीच माया
करमसाठी विविध काया
नाही कोणासाठी असूया
-प्राजक्ता
२६.०५.९७
-----------------------------
प्रार्थना
ए परमात्मा, ए सुखदाता,
हम सबके मन को तू भाता
तू ने बनाई दुनिया सबकी
सुख से रहे सब इच्छा उसकी
तू ही है हम सबका विधता
ए परमात्मा, ए सुखदाता
जिने की तुम राह दिखाओ
जीवन सब अनमोल बनओ
तुम ही हो हम सबकी माता
ए परमात्मा, ए सुखदाता
व्यर्थ ना जाए हमारा जीना
बस तुमसे है येहि प्रार्थना
सुनो मेरे दाता, ओ दाता
ए परमात्मा, ए सुखदाता
- प्राजक्ता
१४.०४.९३
-----------------------------
संगीत
सा रे ग म प ध नी सा
सा रे ग म प ध नी सा
थेंब थेंब मातीवर पडतो
उमटवीतो आपुला ठसा
आभिमान त्या इवल्याला
ठस्याचा बघ कसा
सा रे ग म प ध नी सा
सा रे ग म प ध नी सा
टप टप त्याची वाढत जाते
थेंबाचा तो हार जसा
सगळ्यांचीच आपुली कडी
म्हणूणी होई वेडापीसा
सा रे ग म प ध नी सा
सा रे ग म प ध नी सा
एक धार कोसळू लागते
ठसा आपुला पुसा
असे वदता त्या थेंबची
गत कोणती पुसा?
सा रे ग म प ध नी सा
सा रे ग म प ध नी सा
रिमझीम पाऊस मोठा होतो
मोठेपणा प्राप्त होतो
अभिमान मग ठस्याभोवती
थेंबाचा हा वाहून जातो
हाच सर्व जगातील नियतीचा खेळ जसा
सा रे ग म प ध नी सा
सा रे ग म प ध नी सा
- प्राजक्ता
२८.४.९७