Dr. Cornelis Everhardus Heynsius (raadslid)

Cornelis Everhardus (Heinsius) Heijnsius (Moordrecht, 22 nov. 1822 – Amsterdam, 15 dec. 1886), medicinae doctor, geneesheer in Urk en Amsterdam, raadslid en wethouder van Amsterdam, lid Provinciale Staten van Noord-Holland en heemraad van de Haarlemmermeerpolder, was een zoon van Cornelis Heijnsius, gemeentesecretaris van Moordrecht, en van Catharina Aletta Houbolt. 

Geboren in Moordrecht in de Heinsius-familie uit Vianen. Zijn jonge broer Adrianus Heynsius was hoogleraar biochemie in Amsterdam en Leiden. Groeide op in Moordrecht. Studeerde in Amsterdam, maar promoveerde (slechts 22 jaar oud?) in Leiden op een proefschrift getiteld "de Sonis cordis", i.e. de werking van het hart. Begon als geneesheer in een strenge winter op Urk met de bestrijding van de Pokkenepidemie. Een schilderij en krantenberichten zijn bewaard. Zijn aankomst aldaar faalde, men schaatste het eiland aanvankelijk voorbij, om in Enkhuizen, rechtsomkeer te maken, naar Schokland. Dan eindelijk op Urk kon hij de medicijnen zelf samenstellen en alle mensen genezen. Vervolgens een aanstelling als stadsarts geneesheer in Amsterdam om ook opgenomen te worden in de gemeenteraad. Woonde op de Keizersgracht en huwde met Margaretha Lievina van Voorst, een dochter van de predikant van Zutphen. Hieruit twee dochters. Zijn oudste dochter huwde met de commissionair Willem van den Berg en de jongste met Prof. Dr. Jacob Wijbrand Muller, hoogleraar Letterkunde aan de Rijksuniversiteit Utrecht, de zoon van antiquaar Frederik Muller en een leerling van Auke Heinsius, rector van de Doorluchtige School op het Atheneum Illustre. In de raad maakte hij zware tijden mee op de onderwerpen volkshuisvesting en infrastructurele werken, met name paalrot vrat rampzalig aan het stadsbudget. Verder tal van publicaties, tal van bestuursfuncties en biografiën (o.a. NNBW en Peter Hofland). Hij zou de oprichter zijn van de nog altijd actieve Heinsius-Houbolt-stichting ter bestrijding van de ziekte. Ontving ter gelegenheid van zijn verjaardag in 1854 een aantal verzen van J.P. Heije.