Elisabeth Heinsius (hoogleraarsvrouwe)

Christina Elisabeth (Betsy) Heinsius (Amsterdam, 30 juni 1879 – Genève, ca. 1963), echtgenote van de Joodse arts Dr. Isidor Alexander van der Wijk, stiefmoeder van de Nederlands-Zwitserse hoogleraar Prof. Dr. Anton van der Wijk, emigranten naar Zwitserland, was een dochter van Gerrit-Willem Heinsius, papierfirmant, en van Jenneken van Helbergen Makkink. 

Geboren en opgegroeid aan de Herengracht 139 in Amsterdam. Raakte in haar jeugd met haar neef Han Heinsius betrokken bij het biologisch reveil en het prepareren van vlinders. Woonde voor de eerste wereldoorlog enige tijd in Apeldoorn op de Generaal Van der Heydenlaan 24, als natuurliefhebber en lid van de Nederlandse Natuurhistorische Vereniging afdeling Apeldoorn. Huwde in 1914 op 35-jarige leeftijd met de Arnhemse medicus en arts Dr. Isidor Alexander van der Wijk (1868-na 1942), afkomstig van de Keizersgracht 659. In Arnhem woonden zij op het adres Apeldoornsche weg 37. Met deze Joodse man en de stiefzoon Anton emigreerde zij vervolgens uit pure kwelling wegens het toenemende racisme in het interbellum van Arnhem naar Zwitserland. Daar hebben zij na enige tijd een betrekking gevonden als hoogleraar Fysische Chemie aan de Universiteit van Genève. Daarbij verzorgde Dr. Anton nu en dan in het buitenland (bijv. in Londen) gastcolleges over enkele actuele chemische ontdekkingen. Het gezin woonde in de deelgemeente Vandœuvres bij Cologny in het kanton Genève. In de tweede wereldoorlog plaatsten Betsy en Isidor samen nog een overlijdensadvertentie in De Telegraaf te Amsterdam. Elisabeth leefde in elk geval nog in 1957, toen haar nicht Joke Heinsius (1873-1957) te Bennekom overleed, die inwoonde bij de aanverwante familie Hellendoorn; dit blijkt uit de overlijdensadvertentie. Haar laatste familiefoto uit Genève is van rond 1957. De familie ligt begraven in Cimetière de Vandoeuvres.