13 Reacties op 59

59

ik schenk u, op de valreep, een verklaring

u wordt van hevig lijden deelgenoot

een jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood

of op zijn minst een bijna-doodervaring

ziehier de (ingekorte) openbaring:

artrose, jampotglazen, kraaienpoot

een luier, kunstgebit, genadebrood

rollator, staar en wijkende beharing

daar sta je, wankel, één been in je kist

het andere door spataders gekweld

amechtig leunend op je wandelstaf

de levensvreugd voor eeuwig uitgewist

het laatste restje warmte kaltgestellt

je strompelt krakend op de eindstreep af

Daan de Ligt

Een gekwelde, bange vraag

Stelt men zich in tout Den Haag.

Ieder leeft in angst en beven.

“Is De Ligt nog wel in leven?”

“Is hij nog wel in ons midden?

Strompelt hij nog door de Laan?

Laat ons ’s avonds voor hem bidden.”

Ja, hoe zit dat, beste Daan?

Katja Bruning

Een teken van leven ...

Nou dat is lekkâh dan

Negenenvijftig haast

Nog maar een jaartje

Dan is het voorbij

Oud, ouder, weldra een

Rollatorkreupele

Magere Hein wijkt

Niet meer van mijn zij

Daan de Ligt

Kleine correctie hier

Zestig is niet zo slecht.

Iedere ochtend

Zie ik nog de zon.

Maar in de plaats van het

Jongens-en-meisjesspel

Speel ik steeds liever mijn

Accordeon.

Dat is het erge juist

Zestig, maar fit nog hè

Altijd nog oog voor

Het vrouwelijk schoon

Maar jonge vrouwen zijn

Grijsaardonvriendelijk

Nooit meer een glimlach

Slechts meelij of hoon

Daan de Ligt

Ongekend schrijftempo.

Korte reactietijd.

Sja, achtenvijftig,

Dus pienter en kwiek.

Straks als behoeftige

Negenenvijftiger:

Bibberend handschrift,

Kinds, malend en ziek.

......................

Jeugdige wandelaar.

Menig jong vrouwspersoon

Waagt er een oogje aan,

Kijkt nog eens om.

Maar volgend jaar is die

Ongelukzalige

Kreupel, verschrompeld,

Onzindelijk, krom.

Katja Bruning

26 september 2011

ollekebolleke