13 Reacties op 59
59
ik schenk u, op de valreep, een verklaring
u wordt van hevig lijden deelgenoot
een jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood
of op zijn minst een bijna-doodervaring
ziehier de (ingekorte) openbaring:
artrose, jampotglazen, kraaienpoot
een luier, kunstgebit, genadebrood
rollator, staar en wijkende beharing
daar sta je, wankel, één been in je kist
het andere door spataders gekweld
amechtig leunend op je wandelstaf
de levensvreugd voor eeuwig uitgewist
het laatste restje warmte kaltgestellt
je strompelt krakend op de eindstreep af
Daan de Ligt
Een gekwelde, bange vraag
Stelt men zich in tout Den Haag.
Ieder leeft in angst en beven.
“Is De Ligt nog wel in leven?”
“Is hij nog wel in ons midden?
Strompelt hij nog door de Laan?
Laat ons ’s avonds voor hem bidden.”
Ja, hoe zit dat, beste Daan?
Katja Bruning
Een teken van leven ...
Nou dat is lekkâh dan
Negenenvijftig haast
Nog maar een jaartje
Dan is het voorbij
Oud, ouder, weldra een
Rollatorkreupele
Magere Hein wijkt
Niet meer van mijn zij
Daan de Ligt
Kleine correctie hier
Zestig is niet zo slecht.
Iedere ochtend
Zie ik nog de zon.
Maar in de plaats van het
Jongens-en-meisjesspel
Speel ik steeds liever mijn
Accordeon.
Dat is het erge juist
Zestig, maar fit nog hè
Altijd nog oog voor
Het vrouwelijk schoon
Maar jonge vrouwen zijn
Grijsaardonvriendelijk
Nooit meer een glimlach
Slechts meelij of hoon
Daan de Ligt
Ongekend schrijftempo.
Korte reactietijd.
Sja, achtenvijftig,
Dus pienter en kwiek.
Straks als behoeftige
Negenenvijftiger:
Bibberend handschrift,
Kinds, malend en ziek.
......................
Jeugdige wandelaar.
Menig jong vrouwspersoon
Waagt er een oogje aan,
Kijkt nog eens om.
Maar volgend jaar is die
Ongelukzalige
Kreupel, verschrompeld,
Onzindelijk, krom.
Katja Bruning
26 september 2011
ollekebolleke