1 augustus 2025

Na veel bezoeken aan artsen, waaronder het Maxima MC in Eindhoven. Hier kreeg ik te horen dat ze me niet mochten helpen omdat ik geen uitstralende pijn in mijn benen had. Dus weer terechtgekomen bij de DC Klinieken in Breda. Hier wilden ze weer een cortisone spuit geven. Ik vertelde dat ik liever een Tens wilde en dat mijn trainster bij de fysio had aangegeven dat ik hiervan misschien wel profijt zou kunnen hebben. Ook van mijn dochter had ik hierover al gehoord.

De arts was het hiermee direct eens en heeft ervoor gezorgd dat ik dezelfde dag nog een Tens aangemeten zou krijgen.

Ik heb hem vandaag 3 weken. Het zijn 4 “plakkers” waarvan oorspronkelijk 2 per keer gebruikt worden. Ik mocht echter experimenteren dus heb ik 2 op de hernia en de andere 2 op mijn onderrug laten zetten door mijn man.

Ook daar helpen ze. Ik had een proefperiode van 2 weken waarna ik gebeld werd hoe het was bevallen. Ik gaf aan dat het voor mij heel veel deed dus werd de Tens direct op mijn naam geschreven. Dus heb ik geluk en gelijk extra plakkers besteld zodat ik niet elke 3 weken nieuwe moet bestellen.

Het scheelt echt ongeveer 70% van de pijn. Het is wel even wennen want je moet wel telkens opletten als je naar het toilet gaat in verband met de bedrading van de elektroden.

Mijn leven ziet er dus weer een stuk beter uit.

Overdag gebruik ik nu de Tens en ’s nachts draag ik mijn koperen magneet hart.

31 maart 2025

Vandaag zou ik eigenlijk pijnbestrijding voor mijn rug krijgen in verband met een hernia. Deze keer was het in het Maxima MC in Eindhoven.

De arts las de verwijzing voor waarin stond dat ik ook uitstralende pijn in mijn been zou hebben. Dat is echter niet zo.

Daarop kreeg ik te horen dat ik dan niet geholpen kon worden en dat ik daarvoor naar een privé kliniek zou moeten.

Thuis gekomen eerst de zorg verzekeraar gebeld om te vragen of het bij de DC  Kliniek in Breda nog vergoed zou worden. Dat bleek inderdaad in mijn verzekering te zitten.

Een doorverwijzing gevraagd bij de huisarts en die werd gelijk toegestuurd.

Daarna gebeld om een afspraak in te plannen. Daar kwam ook de vraag of ik uitstralende pijn naar mijn benen had. Ik gezegd dat dit niet zo was en dat ik daar 2 jaar geleden ook was geholpen.

Ook bij deze kliniek kan ik niet terecht.

Nu zijn we dus aan het uitzoeken wat we dan moeten doen. Waarschijnlijk zal ik toch naar de neuroloog doorgestuurd worden. Dat kan dan nog wel eens lang gaan duren.

De tremor is er nog steeds en het trillen wordt weer iets erger. De Ergo gaat bekijken wat er aan verbeterd kan worden. 

Komende maand ga ik starten om mijn conditie tee gaan verbeteren. Die is heel erg verslechterd doordat ik heel vaak longontstekingen heb gehad de laatste 2 jaar. Dit in combinatie met mijn rugpijnen zorgde ervoor dat ik minder bewoog. Vorig jaar heb ik zelfs in Turkije in het ziekenhuis gelegen met een acute bacteriële longontsteking en het zuurstof  in mijn bloed was wel heel erg weinig.

27 november 2024

Een telefoontje gekregen uit Groningen. Het schijnt dat er verschillende soorten zijn van tremors. De professor wil nog graag meer onderzoeken doen om zekerheid te krijgen welke ik nu eigenlijk heb en dat ze liever nog niet gaan experimenteren met diverse soorten medicatie.

Dat wordt dus weer een paar dagen Groningen. We gaan weer naar hetzelfde hotel, recht tegenover het ziekenhuis. Die was de vorige keer ook heel goed.

Ik ben heel benieuwd wat daar weer uit gaat komen.

Intussen is mijn bloeddruk ook weer in orde. 4 december moet ik weer naar het ziekenhuis hier om alsnog de fietstest te gaan doen. Ik ben heel benieuwd of het deze keer wel gaat lukken.

13 november 2024

Gister, dinsdag 12 november 2024, na het wandelen, tussen de middag, moest ik plassen. Op het toilet werd ik heel duizelig.

Ik wist terug naar de kamer te komen en op mijn relax en sta op stoel te gaan zitten. De duizeligheid bleef en toen raakte ik buiten westen. Volgens manlief schopte  ik met mijn benen, sloeg met mijn armen om me heen en zakte mijn hoofd naar de zijkant. Hij schrok zich een hoedje. Hij riep mijn naam en toen was ik ook weer terug en helder. Hij was zich net aan het bedenken of hij de huisarts zou bellen toen het weer gebeurde. Beide keren duurde het ongeveer 10 seconden. Hij besloot 112 te bellen die er vlot waren.

Zij hebben allerlei onderzoeken gedaan, heel veel vragen gesteld. De conclusie was dat het al deze tijd goed bleef gaan en mijn bloeddruk ook weer steeg.

Die was namelijk super laag tijdens de metingen.

Zij besloten me niet mee te nemen totdat ik zei dat ik me weer duizelig voelde.

De bloeddruk was weer een eind gezakt dus nu moest ik wel mee.

De ambulance medewerkers waren geweldig, ze deden er alles aan om mij gerust te stellen. In het ziekenhuis gaven zij verslag over wat er was gebeurd.

Ik kreeg iemand die alles opnam en die de arts inlichtte. Die kwam redelijk vlot.

Intussen werden weer allerlei testen gedaan, bloed geprikt, hart filmpje gemaakt en aan de bloedcdrukmeter gelegd waarbij ook de saturatie constant gemeten werd.

Toen de uitslagen van de bloedtesten er waren kwam de arts weer. Intussen was manlief er ook en de arts vroeg hem ook alles wat hij gezien had.

De conclusie was een samenloop van omstandigheden: lage bloeddruk, een terug lopende infectie en waarschijnlijk wat spanningen in de laatste tijd, ook in verband met de verbouwingen.

Gelukkig mocht ik ’s middags ook weer naar huis maar ik moest wel een afspraak met de huisarts maken voor extra controles.

28 oktober 2024

17 oktober in Groningen aangekomen en ingecheckt bij het hotel tegenover het UMCG. We kregen het advies, in het hotel, om de auto bij het ziekenhuis te parkeren. Als patiënt kan je korting krijgen en dat scheelt wel heel veel met het parkeren bij het hotel. ’s Morgens waren we al op tijd in het ziekenhuis. Eerst een heleboel vragen moeten beantwoorden waarna de professor, een psychiater en nog diverse neurologen (sommige in opleiding) erbij kwamen. De psychiater vroeg verschillende dingen en kwam tot de conclusie dat ik hem niet nodig had.

Ik moest veel oefeningen doen, ook oefeningen om te kijken of ik op een eventuele therapie goed zou kunnen reageren. Na 2,5 uur kreeg ik te horen dat de professor zou gaan proberen of ik ’s middags terug kon komen voor testen met elektrodes op mijn spieren, drukpunten en ook nog op mijn hoofd. Dat laatste was om te kijken hoe mijn hersenen reageren tijdens de oefeningen. Nu gaat zij (de professor) de medicatie opvragen bij de huisarts die ik geprobeerd heb om de trillingen tegen te gaan. Daarnaast neemt zij contract op met de neuroloog om de MRI’s op te vragen en precies te weten te komen wat zijn opinie is over mijn aandoening.

’s Middags om 13.00 uur kon ik terug komen om weer oefeningen te doen met alle elektrodes . Dit werd dan gefilmd zodat men dit nog verder kan bestuderen. Dit duurde ook weer 2 uur. Over 3 of 4 weken krijg ik dan de uitslag over wat voor mogelijkheden er voor mij zijn.

Natuurlijk hebben we ook genoten van ons uitje in Groningen. In onze vrije momenten zijn we lekker de binnenstad ingegaan. Ook zijn we op het dak van het Forum geweest om van het uitzicht (op het dak van het Forum) van Groningen te genieten. Dat raad ik echt iedereen aan die daar komt.

9 september 2024

Tot nu toe geen geluksjaar voor mij/ons. Vorige week werd er weer een longontsteking geconstateerd met flinke griep. Volgens mij is het nog niet helemaal weg. Manlief vond het nodig om ook een stevige griep te krijgen. Woensdag naar de arts voor controle. Ik hoop dat het dan echt over is.

De afspraak die ik intussen had gekregen was op 27 september. Nu is die verzet naar 18 oktober. Gelukkig had ik nog geen hotelletje geboekt. Volgende week eens bellen of ik van die afspraak opaan kan of dat die eventueel nog verder verzet kan gaan worden.

17 mei 2024

Schijnbaar willen de ziekenhuizen mij ook graag zien, zelfs in Turkije.

3 mei vertrokken en een week lekker gezwommen, gewinkeld en de grote markt in Manavqat bezocht.

Precies 1 week. Donderdag was ik al benauwd en vrijdag besloten we toch even bij de hotelarts langs te gaan.

Daar ontvangen door een zuster. Zij beslist of de dokter wel of niet moet komen. In dit geval dus wel.

Hij was er in 10 minuten, onderzocht me grondig en vond het wel nodig om me door te sturen naar het ziekenhuis hier. Er werd een busje besteld en wij onderweg naar het ziekenhuis.

We werden ontvangen door een Belgische dame die onze Nederlandse tolk zou zijn. Zij ging overal mee naar toe om te vertalen. Eerst naar de internist. Hij vroeg gelijk of mijn benen er altijd zo uitzagen (helemaal rood gevlekt). Nee eigenlijk niet.

Hij wilde me direct opnemen, longfoto’s maken, een echo van mijn buik ( in verband met mijn genoemde galstenen). Dit werd allemaal in een flink tempo gedaan.

Daarna moest ik op mijn kamer wachten. Daar werden al diverse testen gedaan. 5 buisjes bloed afgekaapt, suiker geprikt, broeddruk gemeten, zuurstof gemeten. Dus alle normale onderzoeken.

De longarts kwam even over de longfoto praten: er zit een bacteriële bacterie in mijn linker long.

De cardioloog kwam kort daarna en vertelde dat hij voor de zekerheid even gekeken had of mijn hartkamer in orde was of niet. Daarmee was niets mee aan de hand dus ik kreeg van hem geen medicatie en daarmee was dit stukje over. Dit allemaal in een paar uur tijd.

De internist kwam weer om te zeggen dat ik toch opgenomen werd om mij goed te kunnen behandelen. Vanaf dat moment diverse behandelingen gestart en daar lag ik dan, in een korte broek en een T-shirt van het ziekenhuis.

Zowel de verpleging als alle andere medewerkers waren super lief. De 2e dag kreeg ik al van housekeeping een mooi gevouwen zwaan. Van hotels weet ik dat maar niet van de ziekenhuizen. Eerst zou ik blijven tot de volgende dag, toen werd het al in totaal 3 dagen en nu mag ik woensdag tegen de middag weg als alle resultaten morgenochtend goed zijn. Vanmorgen was het al weer beter dan gister. Ik was hier 5 en een halve dag geweest. De internist gaf me groen licht om donderdag naar huis te vliegen. Gelukkig. Ik zag de bui al hangen omdat ik had gezien dat mijn zuurstof gehalte (met de vinger meting) te laag was. Gelukkig is er toen geen bloed meting meer gedaan.

Woensdag kon ik weer lunchen in het hotel.

Aangezien we donderdag donderdag morgen al heel vroeg opgehaald zouden worden om naar het vliegveld gebracht te worden heb ik dus geen gelegenheid meer om nog een vakantiedagje te hebben.

We hebben Euro Cross gevraagd of we persoonlijk vervoer kunnen krijgen naar het vliegveld.

Zodat we niet een grote omweg naar het vliegveld hoeven te maken, wat soms wel 3 uur duurt.

Ook hebben we rolstolhulp op de luchthavens aangevraagd omdat mijn conditie ergens in de kelder ligt na 5 dagen bijna alleen aan bed gekluisterd te zijn geweest.

Donderdag, eind van de middag thuis aangekomen. Onze Sky weer opgehaald en verder alle afspraken laten vervallen.

Het risico is te groot om aangestoken te worden met een verkoudheid of zo.

Ik moet mijn conditie weer helemaal opbouwen.

Gister is Bliksem ook weer hier gekomen. Blij dat we onze dochter en kleindochter weer zagen.

15 april 2024

Ik weet intussen dat ik (mijn lichaam) apart in elkaar zit. Ik ben daar intussen ook wel aan gewend.

Vanavond had ik een belconsult met de neuroloog die erbij was toen de neurotransmitters geplaatst zouden worden.

Afgelopen week heb ik weer testen gehad en op grond daarvan is gebleken dat er net iets meer aan de hand is.

Normaal, bij een tremor, heb je regelmatige trillingen. Bij mij heb ik er ook schokjes bij. Nu moet ik voor verder onderzoek naar Groningen waar een specialist zit waarin mijn specialist heel veel vertrouwen heeft. Heb ik weer.

Het is echter een mooie smoes om er dan een uitstapje van te maken en 2 nachten daar te blijven.

Ik weet dat Groningen een mooie stad is, dus toch maar lekker gaan genieten dan. Als daar dan een uitslag van is plaats ik dat natuurlijk weer.

10 maart 2024

Gister weer thuis gekomen vanuit het ziekenhuis. De operatie is niet doorgegaan.

Mijn handen wilden niet luisteren naar de stroom.

Met andere woorden het had geen zin om de neurotransmitters te plaatsen.

Het is uitgebreid getest maar helaas .............

Dat is natuurlijk een flinke teleurstelling maar we gaan kijken wat er nog wel resultaat kan gaan geven.

Mijn gevoel dat het gekomen is na de breuk van mijn sleutelbeen en een inklemming van een zenuw door het gebruik van een mitella is nu door de neuroloog en neurochirurg bevestigd.

Had ik dus toch gelijk.

Laat maar weer eens zien dat je altijd op je eigen gevoel moet vertrouwen.

23 januari 2024

De datum staat voor mijn operatie.

8 maart worden de neurotransmitters geplaatst.

Het duurt ongeveer 2 uur.

Het eerste uur moet ik wakker blijven en oefeningen doen.

Als dan mijn trillen stopt weet de arts dat de neurotransmitters goed zitten.

Dan mag ik gaan slapen en doen de arts en zijn team de rest, waaronder de batterij plaatsen.

4 nachtjes in het ziekenhuis blijven en dan weer naar huis.

2 weken later wordt dan de batterij aangezet want de wondjes op mijn hoofd moeten eerst genezen.

3 januari 2024

Als eerste wens ik het aller beste voor iedereen voor 2024.

Voor mij gaat het spannend worden.

Het meningioom is weggelaserd. Het was zwaarder dan ik had verwacht. Iedereen die gelaserd moest worden aan/in het hoofd moest om 8.00 uur 's morgens aanwezig zijn. We kregen een "kroon" op het hoofd vastgemaakt met 4 schroeven. Daarna moest iedereen wachten op zijn/haar beurt. Voor mij betekende dit, met kroon op, naar de gezondheidscheck. Daarna een hartfilmpje maken en daarna nog bloed prikken. Deze check is 6 maanden geldig. Hopelijk worden dus de neurotransmitters binnen deze tijd geplaatst. Ik had wel veel bekijks in de gangen van het ziekenhuis met de "kroon" op. Terug op de afdeling moest ik nog een poos wachten voor ik werd gelaserd.    Om 13.15 uur werd ik gehaald. Kreeg ik nog een extra "beugel" die op het bed werd vastgeklikt zodat het hoofd echt niet kon bewegen. Het laseren merk je helemaal niets van. Ongeveer 20 minuten later werd ik los gemaakt en werd de beugel weggehaald. Terug naar de kamer die mij was toegewezen. Daar werd de "kroon" verwijderd. Er zaten 4 gaatjes in mijn hoofd. Ook had ik een enorme druk op mijn hoofd. (Dit is heel normaal trouwens) De woensdag erna heeft iemand met "gouden" handen mijn hoofd onderhanden genomen, wat gelukkig goed resultaat had. Een paar dagen later had ik (ook heel normaal) dikke oogleden. Dit heeft een paar dagen geduurd. Nu is het dus afwachten op bericht van het ETZ wanneer ik geholpen ga worden.

15 december 2023

Ik kreeg te horen dat volgende week dinsdag de aangegroeide meningioom weg gelaserd gaat worden. Direct daarna heb ik met de narcose afdeling een gezondheid check. Deze is een half jaar geldig. Dus ik hoop dat dan ook binnen die tijd de neurotransmitters geplaatst gaan worden. Iedereen die wil duimen of kaarsjes opsteken nodig ik uit dat ook te doen. Ik sta heel positief tegenover deze ingreep en ben dus net als altijd heel blij dat ik überhaupt geholpen kan worden. Dus nee, het is niet erg. Ik heb iets, er kan iets aan gedaan worden en dat gaat ook gebeuren. Positief zijn heeft ook heel veel voordelen. Vooral niet in een hoekje gaan zitten miepen dat je iets mankeert maar blij zijn dat er iets aan gedaan kan worden. Er zijn genoeg mensen die iets mankeren en niet geholpen kunnen worden. Dat is pas erg!

31 augustus 2023

Goed bericht, voor mij, gekregen vanmiddag.

Ik loop al langer met trillende handen rond en het wordt steeds erger, ook mijn voeten hebben er nu regelmatig last van.

Intussen diverse medicijnen gebruikt die niet werkten.

Eentje werkte wel maar pleegde een aanslag op mijn longen, dus die mocht ik ook niet meer slikken.

Na bij 2 neurologen geweest te zijn en 2 keer een testronde te hebben doorstaan heb ik te horen gekregen dat ik geschikt ben om neurotransmitters in mijn hoofd te krijgen die het trillen zullen tegen gaan.

Het is dezelfde methode die bij Parkinson gebruikt wordt alleen bij mij is het geen Parkinson, gelukkig.

Helaas moet ik nog ongeveer anderhalf jaar wachten vanwege de lange wachtlijst.

Maar goed er kan iets aan gedaan worden, dat is het belangrijkste.

Vanmiddag ben ik bij de neurochirurg geweest die hiervoor ook groen licht gaf.

Echter is er op mijn laatste MRI, van begin dit jaar, een aangroeiing gezien van de meningeoom, 

die in 2015 uit mijn hoofd is gehaald. Het gaat maar om 2 mm maar dat moet eerst weg gelaserd worden voor de 

neurotransmitters mijn hoofd ingaan. Dat is handiger.

Dit gaat waarschijnlijk in december gebeuren.

Het is een spannende tijd geweest en nu is het afwachten tot er weer actie ondernomen kan worden.

Intussen is er wel licht aan de horizon, ook al lijkt die nog wel ver weg.

5 mei 2023

Zelf heb ik op 21 maart pijnbestrijding gehad voor een hernia. In het Catharina kon ik pas in mei terecht. Toen de zorgverzekering gebeld die vertelden dat de DC Klinieken in Breda een wachttijd hadden van 5 dagen. Op maandag 20 maart gebeld en kon op 21 maart al terecht. Er werd aan de telefoon al verteld dat ik iemand moest meenemen voor het geval ik die dag ook geholpen zou worden. Eerst kreeg ik een gesprek met een medisch consulent. Die vertelde precies wat er ging gebeuren als ik geholpen zou worden. Alles was heel duidelijk uitgelegd. Na dit gesprek vertelde zij dat ik even later al geholpen kon worden als ik wilde. Ja natuurlijk daarvoor was ik daar naar toe gegaan. We moesten nog 10 minuutjes wachten in de wachtkamer en toen werden we door de arts geroepen. Ook hij legde alles precies uit waarna manlief terug naar de wachtkamer moest en ik de behandeling zou krijgen. De arts had verteld dat ik na 4 tot 6 weken een verbetering zou moeten voelen en dat de komende dagen de pijn zelfs iets erger kon worden omdat ze de zenuw beschadigd hadden met de stroom. De huid was verdoofd daarna een spuit erin met een ontstekingsremmer en antibiotica. Daarna werd er een naaldje in de zenuw geplaatst. Een röntgenfoto werd gemaakt om te controleren of het naaldje goed zat. Toen werd er, 10 minuten, stroom opgezet. Daar voel je eigenlijk niets van. Na die 10 minuten werd er gevraagd of alles goed was, tijdens alles wat er gedaan werd ook iedere keer. We mochten toen gelijk naar huis. Ik mocht 24 uur niet autorijden en daarna mocht ik weer alles. Donderdag tussen de middag, toen ik met de hondjes aan het lopen was, merkte ik dat de scherpe pijn van de hernia weg was! Wauw, dat kon toch eigenlijk niet. Wij denken dat het naaldje de hernia, of iets anders, heeft verschoven want eigenlijk kan dit niet gebeuren. Nu 5 mei 2023, ruim 6 weken later is de pijn van de hernia helemaal weg en zelfs een klein stukje van mijn normale rugpijn (van de vergroeiingen in mijn rug) is verdwenen. DANK JE WEL DC KLINIEKEN BREDA. Dit is weer levenskwaliteit!

26 januari  2023

Manlief heeft een nieuwe heup gekregen. Zowel de kop als de kom waren al heel erg versleten. Hij heeft dan ook heel veel pijn gehad. Door de medicatie voor zijn auto-immuun ziekte kwam de pijn pas echt naar voren toen het eigenlijk al te ver gevorderd was. Nu gaat het heel goed met hem, gelukkig.

10 mei 2022

Corona schijnt zich rustig te houden en alles gaat weer zijn gangetje. Beurzen beginnen langzaam weer en ook lezingen en consulten kunnen weer doorgaan. Ik heb mijn agenda bijgewerkt waarin je ook kan zien dat het nog niet zo is als voor corona maar ik heb er vertrouwen in dat het allemaal wel weer goed komt.

21 februari 2021

We hebben een nieuw vriendinnetje gevonden. Zij is een kruising tussen een Sheltie en een Boeren fox. Ze is van 30 november 2020 en haar naam is Sky. Gelukkig klikt het goed tussen Bliksem en Sky. Bliksem is ook mee geweest om te kijken of we allemaal een klik hadden. Wat gelukkig ook zo was. Dan heb ik ook zoiets: toeval bestaat niet. Sky was al bij andere mensen geweest en werd terug gebracht. De reden is niet spannend. Toen ik voor haar belde op een zaterdag werd er gezegd dat er de andere dag al mensen zouden komen. Ik had aangegeven dat als die haar niet wilden ze ons konden bellen. Eigenlijk had ik al een zwart hondje gevonden in Moerdijk maar op de vraag of ik dat weekeind kon komen kijken kreeg ik geen antwoord meer. Zondag al vroeg kregen wij een telefoontje dat die mensen die zouden komen afgezegd hadden. Dus wij daar naar toe. Later die week kreeg ik van die mevrouw uit Moerdijk een bericht dat ze ziek geweest was en daardoor niet had kunnen antwoorden. Dat hondje was dus niet voor ons bedoeld en Sky wel. (smile) Ze is ook echt een leuk hondje met een heel eigen karaktertje.

Ik heb lange tijd niet meer op mijn site kunnen werken omdat Google van alles had veranderd en ik niet wist hoe ik er weer op moest komen.

20 december 2020

Onze Cindy hebben we helaas in december 2020 moeten laten inslapen. Ineens ging het heel hard achteruit. 17 december wilde ze niet meer naar buiten om te wandelen, wat haar lust en leven was. Ze leek ook steeds vaker niet te weten waar ze was. Toen ik          's middags thuis kwam had ze een heel lege blik in haar ogen. Gelijk de dierenarts gebeld zodat ze de volgende dag geholpen kon worden. Die middag zijn nog verschillende mensen afscheid van haar komen nemen. De dierenarts had het mooi voorbereid. Eigenlijk mochten we er niet bijblijven vanwege corona maar in dit geval mocht het toch. Cindy was er klaar voor. Ze keek ons heel dankbaar aan waarna ze de 1e spuit kreeg waardoor ze ging slapen. Ze was heel vlug weg. Daarna de definitieve spuit. Haar hart stopte al snel. Toen wisten we heel zeker dat we het goede moment hadden genomen om haar te helpen. Natuurlijk was het heel triest maar aan de andere kant zo goed. Cindy is/was een geweldig maatje en we zullen haar nog lang missen. Ook dochter,  kleindochter en onze kleine Bliksem missen haar.

7 december 2020

Lambèr is vandaag met onze Cindy weer naar de dierenarts geweest. Naast de artrose die zij heeft kreeg ze er ook een huidprobleem bij. Wij zagen, de laatste tijd, dat het ook in haar koppie niet meer goed ging. Soms kijkt ze heel verdwaasd en schijnt ze niet meer te weten waar ze is. Ook als ze blij of heel opgewonden is werkt haar koppie niet meer goed samen met haar lichaam. Volgens de dierenarts duidelijk een neurologisch probleem. (wat wijzelf ook al dachten) Via een scan kunnen we erachter komen of ze een tumor zou hebben maar dit vinden wij niet nodig. We laten Cindy (op haar leeftijd, 12 jaar) niet meer  opereren. Ze krijgt nu permanent prednison voor deze probleempjes. We moeten het natuurlijk wel in de gaten houden maar de directe "beslissing" hoeft nog niet. Gelukkig maar. Ze heeft zeker nog plezier in haar leven en zolang we dat zien mag ze nog gewoon bij ons blijven.

4 april 2020

Tja we zitten in de (Corona) crisis. Alle openbare "bijeenkomsten" zijn afgelast. Dus ook de beurzen. Mijn man en ik zitten in een "zelfgekozen" Lock down omdat we een risico groep zijn. Dat wil zeggen dat we 2x per week boodschappen doen. Wel met de hond naar buiten gaan en werken doen we thuis. Gelukkig is dit voor ons mogelijk. Ik kan me voorstellen dat mensen helemaal dol worden van het binnen blijven als ze niets te doen hebben.

Deze mensen wil ik dan ook heel veel sterkte wensen. 

Ik merk hier, in onze wijk, dat de meeste mensen zich wel aan de regels van de overheid houden. (gelukkig) Toch heb ik, met het uitlaten van de hond(en), nog wel eens een praatje, ook met mensen die ik nog niet kende.

Het leven is wel heel erg veranderd. Niet meer naar mijn moeder. Zij zit in een tehuis in verband met de Alzheimer waar zij aan ten prooi is gevallen. Hopelijk blijft het goed met haar gaan. Gelukkig kunnen we nu wel skypen. Het is heel fijn te zien dat het goed met haar gaat. Ik hoop dat dit zo blijft en wij (haar dochters) haar nog vaak kunnen bezoeken als dit allemaal voorbij is.

Mijn dochter en kleindochter blijven voor de zekerheid ook weg. Onze "gezamenlijke hond", die de ene week bij hun en de andere week bij ons is, wisselt gewoon elke week van huishouden. Als wij haar wegbrengen leggen we de riem daar op de heg en zij rent dan zelf wel naar "haar thuis" daar. Wij houden bij elkaar ook de juiste afstand als we een praatje maken over de heg. Het moet wel maar ik zal blij zijn als ik weer eens kan knuffelen. Mijn dochter houd daar niet van ......... maar zodra het veilig is "moet ze er nog weer eens aan geloven" (glimlach).

Lieve mensen, blijf gezond en ik wens jullie heel veel liefde, licht en kracht. 

17 juli 2017 is een zwarte dag in ons leven.

De zoon van mijn man, mijn stiefzoon dus, was het zicht op de toekomst kwijt en hij besloot om een eind aan zijn leven te maken. Wij blijven achter met onze vragen, wanhoop en verdriet, maar ook met goede herinneringen aan het leven. Maandag 24 juli, een dag voor hij 28 jaar zou worden, gaan we afscheid nemen in de hoop dat hij nu zijn rust gevonden heeft. Rust zacht Michel.

5 juli 2016 

Ik heb van kapper de Gruyter in Den Bosch een make-over gekregen. Het was een geweldige dag. Mijn haar kreeg een andere kleur en natuurlijk een andere coupe. De beste make-up is een mooie make-up. Daryll is de make-up mooi gemaakt. Naderhand was er een fotoshoot bij Inge van Olst in Rosmalen. Ik heb me toen echt zelfs een model gevoeld. Ik ben zo in de watten gelegd, super. Jammer genoeg kan je zo'n kapsel nooit zelf namaken maar ik was toch heel blij met dit alles.

17 september 2015 is er een meningeoom uit mijn hersenvlies gehaald.

Het schijnt dat hij al lang geleden is begonnen als een speldenknopje. Man en dochter zagen dat er iets niet in orde was en na ons bezoek aan mijn tante in Canada zouden we naar de neuroloog gaan. Wij dachten zelf aan alzheimer. Een afspraak hadden we al gemaakt in het ziekenhuis in Den Bosch. Het ging echter heel snel heel slecht met mij en mijn man trok aan alle alarmbellen die hij kon bedenken. Wij (de huisarts) hebben de neuroloog gevraagd om de afspraak naar voren te halen maar de neuroloog vond het niet nodig met de opmerking: het is erin geslopen dus het kan nog wel wachten. We hoeven geen haast te maken.

Na een bezoek van de huisarts bij ons aan huis heeft hij een neuroloog in Eindhoven gebeld en de situatie uitgelegd. Toen hij (dr. Gons) de symptomen hoorde wilde hij dat ik op zijn spoed spreekuur zou komen, de andere dag (26 augustus). Hij schrok enorm, vertelde gelijk dat het geen Alzheimer was, en boekte de eerste vrije plek voor een MRI.  4 september kon ik daar terecht en 2 uur later kregen wij de uitslag. Een meningeoom van 5 cm doorsnede die er wel uit moest. Er zat ook veel vocht in de hersenen. Ik werd direct, naar de afdeling gebracht en aan een vochtafdrijver gelegd. Maandag 7 september, na een gesprek met de neurochirurg (dr. van de Pol), mocht ik weer naar huis. 16 september werd ik opgenomen in Tilburg en op 17 september lag ik op de operatie tafel van dr. van de Pol. Hij had Dr. Spoor meegenomen om te helpen. Achteraf was dat ook wel nodig. Ze hadden 7 uur nodig om alles te verwijderen.

De genezing is heel voorspoedig verlopen en ik mag en kan weer alles.

Ook ben ik weer actief met beurzen zoals in de agenda te zien is.

Woensdag 24 april 2013 

Remco de Vaan en Theo Bonte, van TV73, waren hier om een programma te maken over mijn mediumschap. Ik heb een lezing gegeven met de pendel, mijn Russische Gypsy Cards en met de Lenormand kaarten. Ik heb het intussen gezien en vind het een mooie uitzending geworden. Via de links kan je de uitzending nog bekijken. Het bestaat uit 2 delen.

27 april 2012

Cindy, onze wolfshond, is bevallen van 8 puppy's. De bevalling heeft nog geen 4 uur geduurd. Moeder en kinderen maken het heel goed. De kleintjes groeien heel goed en glanzen mooi. Intussen hebben ze allen een goed thuis gevonden en kwamen we nog 4 puppy's te kort.

Het was een geweldige EENMALIGE ervaring.

Dus het antwoord op de vraag of Cindy nog een keer puppy's gaat krijgen is: NEE

Onze hond, Cindy, is hoog zwanger van minimaal 4 puppy's. Vanaf donderdag 26 april zou het kunnen dat ze gaat bevallen. De werpkist staat er al en Cindy heeft er al een paar keer ingelegen.

Sinds 22 juli 2010 zijn wij opa en oma geworden van onze kleindochter, de dochter van mijn dochter.

Mijn hond Bonnie is gestorven in 2009, waarna we bij de hondenopvang in Prinsenbeek een nieuwe huisgenote hebben uitgezocht. Cindy hebben we haar genoemd en zij is een wolfshond uit Kroatië.

Zij is uitgegroeid tot een schat van een hond en een waardig opvolgster van Bonnie. Ze zijn absoluut niet te vergelijken en hebben een heel verschillend karakter.

In september 2007 zijn wij in Las Vegas getrouwd. Mijn dochter was onze getuige. Na de bruiloft gingen we nog 3 weken toeren langs de canyons. Mijn dochter mocht een wens uiten en als dit mogelijk was zouden we dat gaan doen. Zij wilde heel graag naar Graceland. Deze wens hebben we kunnen vervullen. We zijn, op de terugweg nog 2 dagen in Graceland geweest om te kijken waar Elvis gewoond heeft. Het was een hele belevenis voor ons allen.

Verder is mijn man gelukkig, na een heel heftige ziekte periode van bijna 2 jaar, weer voor 80 procent genezen, dank zij de artsen in Nijmegen. Hier in Den Bosch hebben ze hem ruim een half jaar laten tobben voor wij besloten naar Nijmegen te gaan omdat ze het hier niet meer wisten.

Doordat mijn site omgezet is naar het nieuwe systeem van Google ben ik heel veel van mijn blog kwijt.

In bovenstaande stonden heel veel spelfouten en misten er hele stukken tekst. Ik kwam hierachter en ben begonnen met het herstel.