Το φημισμένο και ένδοξο βασίλειο της Φλωλάνδης είναι μια από τις πέντε αναγνωρισμένες χώρες παγκοσμίως οι οποίες βρίσκονται περίκλειστες σε άλλες χώρες. Η ιστορία του βασιλείου ξεκινά από τα πανάρχαια χρόνια και οι πρώτες αναφορές γίνονται στα έπη του Ομήρου, Οδύσσεια και Ιλιάδα.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, αγγελιοφόροι του Αγαμέμνονα έφτασαν στο βασίλειο της Φλωλάνδης για να ζητήσουν βοήθεια ώστε να φέρουν πίσω την ωραία Ελένη. Ο τότε βασιλιάς Φλωροσθένης ο Μεγαλοπρεπής εξουσιοδότησε το πολεμικό ναυτικό και έστειλε 21 τριήρεις να βοηθήσουν στην προσπάθεια του Αγαμέμνονα και των Ελλήνων. Οι Φλωλάνδιοι αν και δεν είχαν ξαναδεί θάλασσα, εντούτοις ήταν ξακουστοί για την τέχνη της κατασκευής πολεμικών πλοίων την οποία είχαν διδαχθεί από τον ημίθεο Φλωμηθέα ο οποίος έδωσε δώρο τη τέχνη αυτή στους Φλωλάνδιους. Μάλιστα για αυτή του την πράξη, ο Φλωμηθέας τιμωρήθηκε σύμφωνα με την Μυθολογία από τους 21 Θεούς του Ολύμπου και αλυσοδέθηκε σε μια πέτρα (στην σημερινή Κακοπετριά στην Κυπριακή Δημοκρατία). Καθημερινά ένα τεράστιο πουλί, κατά πάσα πιθανότητα κόνδορας ερχόταν και του έτρωγε τα σωθικά τα οποία όμως αναγεννιούνταν την επόμενη μέρα ώστε οι θεοί να παρατείνουν τον πόνο του ήρωα.

Ο ίδιος ο Όμηρος στη Ραψωδία Φ της Ιλιάδας, αναφέρει πως ο στόλος του βασιλιά Φλωμηθέα πολέμησε γενναία και κατατρόπωσε τους εχθρούς του. Μετά την πολιορκία της Τροίας και την επιστροφή της ωραίας Ελένης, ο ίδιος ο Αγαμέμνονας απέστειλε 10 μπαούλα χρυσά φλουριά στον βασιλιά Φλωροσθένη για να τον ευχαριστήσει για την πολύτιμη συνεισφορά του στον πόλεμο. Με τα φλουριά αυτά, μερικά από τα οποία σώζονται στο μητροπολιτικό μουσείο της Φλωλάνδης, ο Φλωροσθένης και οι διάδοχοι του ανέπτυξαν τις τέχνες και τα γράμματα στο βασίλειο.

Στην Οδύσσεια μετά την φυγή του Οδυσσέα από το νησί της Κίρκης, ο Ποσειδώνας έστειλε τεράστια κύματα στην σχεδία του Οδυσσέα με αποτέλεσμα αυτός να προσαράξει στα παράλια της Κύπρου. Εκεί δύο παράνομοι Φλωλάνδιοι οικιακοί βοηθοί τον περισυνέλλεξαν και τον μετέφεραν στο βασίλειο. Εκεί ο βασιλιάς Φλώρανδρος τον περιέθαλψε στο σανατόριο του Λας Μαρίν για 1001 μέρες μέχρι να αναρρώσει. Από την περιπέτεια αυτή του Οδυσσέα εμπνεύστηκαν αργότερα οι Πέρσες ώστε να εκδώσουν το ομώνυμο βιβλίο. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ο Οδυσσέας καθυστέρησε να επιστρέψει στην Ιθάκη.

Κατά τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε ζητηθεί εκ νέου η βοήθεια του βασιλείου από τον ίδιο τον Αλέξανδρο ο οποίος έφτασε με τη συνοδεία των στρατηγών του και της γυναίκας του Ρωξάνης. Ο βασιλιάς Φλάξανδρος τον υποδέχτηκε και του έφτιαξε το πασίγνωστο παραδοσιακό τσάι από λασμαρί το οποίο ο Αλέξανδρος αποφάσισε να εξάγει στο σημερινό Ηνωμένο Βασίλειο και το οποίο καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες από τους σημερινούς του κατοίκους.

Εκεί συμφωνήθηκε όπως το βασίλειο αποστείλει 51 τριήρεις και 1000 πεζούς καθώς και τον αρχηγό του γενικού επιτελείου στρατού, αρχιστράτηγο Φλωριδοκλή. Στην μάχη του Γρανικού ποταμού, τα στρατεύματα της Φλωλάνδης έδειξαν το υψηλό τους φρόνιμα και έστω και αν υστερούσαν σε αριθμούς κατάφεραν να κατατροπώσουν τις μυριάδες των στρατευμάτων του βασιλιά Δαρείου.

Το ίδιο βράδυ διοργανώθηκε γλέντι για να γιορτάσουν την νίκη ενάντια στους Πέρσες. Εκεί ο Αρχιστράτηγος Φλωριδοκλής «γνωρίστηκε» καλύτερα με τον στρατηγό του Αλέξανδρου Ηφαιστίωνα και ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε που είχε ως αποτέλεσμα την αδελφοποίηση της Μακεδονίας με το βασίλειο της Φλωλάνδης. Δυστυχώς ο αρχιστράτηγος Φλωριδοκλής προσβλήθηκε από μαλάρια ενώ επιθεωρούσε τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας λίγα χρόνια αργότερα και απεβίωσε στις 21 Μαρτίου 323 π.Χ. Ο καρδιακός και όχι μόνο φίλος του Ηφαιστίωνας για να τιμήσει την μνήμη του έδωσε εντολή να κτίσουν ένα περίτεχνο τάφο στην Αμφίπολη και να τον θάψουν με δόξες και τιμές.

Σημαντική μπορεί να χαρακτηριστεί η συνεισφορά του βασιλείου στη δημιουργία κοινωνικής συμπεριφοράς κατά τα ρωμαϊκά χρόνια. Δεξί χέρι σε όλους τους Ρωμαίους αυτοκράτορες υπήρξε πάντα άτομο με καταγωγή από τη Φλωλάνδη. Από τους σημαντικότερους συμβούλους υπήρξαν ο Γάιος Φλώρος ο οποίος έφτιαξε και τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Κολοσσαίου, ο Ιούλιος Φλώριος ο οποίος ανοικοδόμησε τη Ρώμη μετά τον πυρπολισμό της από τον Νέρωνα και ο Σεβαστιανός Ροβέρτος Φλώριους ο οποίος μετέφερε τον ίδιο τον Καίσαρα στο νοσοκομείο της Ρώμης αμέσως μετά την απόπειρα δολοφονίας του από τον Βρούτο. Ο θρύλος λέει πως αργότερα για να εξιχρονίσει το σύστημα υγείας στη Ρώμη, ο Φλώριους εισήγαγε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των νηπίων με εκχυλίσματα βοτάνων με χρήση βελόνας φτιαγμένης από το ρύγχος ξιφία της βορείου θάλασσας.

Η ίδια η Φλωλάνδη υπήρξε μια ήσυχη επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπου οι τέχνες και τα γράμματα βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν. Σε αυτό το περιβάλλον ο πληθυσμός της Φλωλάνδης διπλασιάστηκε σε μόλις 20 χρόνια μιας και ο βασιλέας Φλωρίδιους ο IV έκανε παιδί.

Το παράδειγμα του ακολούθησαν και άλλοι πολλοί υπήκοοι με αποτέλεσμα η Φλωλάνδη να μετατραπεί σε τόπο αναπαραγωγής και ευμάρειας. Από τη τρέλα αυτή για αναπαραγωγή έχει εξαχθεί και η λατινική φράση η οποία σήμερα κοσμεί το θυρεό του βασιλείου «Amantes Sunt Amentes» η οποία μεταφράζεται ως «οι ερωτευμένοι είναι τρελοί».

Δυστυχώς η συμπεριφορά αυτή των κατοίκων και η έλλειψη μέτρων προστασίας είχαν ως αποτέλεσμα την έξαρση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Πρώτη αναφορά για τα νέα νοσήματα γίνεται στο έργο του Πλάβιου Φλωρίδας ο οποίος αναφέρει τον ξαφνικό θάνατο του πολίτη Κέιν ο οποίος πριν από μερικές μέρες είχε εισάγει από τη κεντρική Αφρική ένα γορίλλα για το ζωολογικό κήπο του βασιλείου. Ο γορίλας αφού εξετάστηκε από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες δόθηκε στον πολίτη Κέιν για χρήση. Το τι έγινε μεταξύ του Κέιν και του γορίλλα παραμένει άγνωστο αν και υπάρχουν διάφορες φήμες και εικασίες οι οποίες όμως δε θα μας απασχολήσουν αυτή τη στιγμή.

Βλέποντας τον πληθυσμό του βασιλείου να αποδεκατίζεται ο τότε βασιλέας αποφάσισε όπως μεταφέρει ολόκληρο τον πληθυσμό της Φλωλάνδης σε πιο ασφαλές μέρος μέχρι να περάσει η επιδημία. Χρησιμοποιώντας το ένδοξο ναυτικό της χώρας ολόκληρος ο πληθυσμός επιβιβάστηκε στα πλοία και ξεκίνησε το ταξίδι του προς τα δυτικά.

Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες έβρεχε ασταμάτητα και το μόνο που έβλεπαν οι Φλωλάνδιοι ήταν νερό. Σιγά σιγά οι ελπίδες τους πως θα βρουν ξηρά άρχισαν να εξανεμίζονται και πάνω στη απόγνωση τους προσευχήθηκαν στο θεό Ιανό για να τους δείξει το δρόμο. Εκείνος εισακούοντας τις προσευχές τους, χώρισε τα νερά των θαλασσών στα δύο και τους έδειξε το δρόμο προς τη στεριά.

Οι Φλωλάνδιοι γεμάτοι χαρά ακολούθησαν τον ιερό δρόμο και προσάραξαν στη στεριά την οποία ονόμασαν Φλώριδα προς τιμή της χώρας του. Η πόλη αυτή εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι κάτοικοι της πόλης, ακόμη και σήμερα τιμούν τους προγόνους τους και διοργανώνουν κάθε χρόνο πανηγύρι προς τιμή του θεού Ιανού (που με το πέρασμα των χρόνων έχει μετατραπεί σε Άη Γιαννιού , στα αγγλικά St. John).

Τα υπόλοιπα 321 χρόνια της ρωμαϊκής περιόδου οι Φλωλάνδιοι τα πέρασαν στην Αμερική όπου και διέδωσαν τον πολιτισμό τους στις φυλές της ηπείρου όπως τους Ίνκας και τους Μάγια. Ένα βράδυ παρουσιάστηκαν μπροστά στη σκηνή του βασιλιά τρεις μάγοι οι οποίοι τον ενημέρωσαν πως ο σωτήρας του κόσμου είχε γεννηθεί στην μακρινή μέση Ανατολή και πως ένα λαμπρό αστέρι θα τους δείξει τον δρόμο για να φτάσουν κοντά του. Ο βασιλιάς Ναφλουχοδονόσορας κοιτάζοντας τον ουρανό διεπίστωσε πως το λαμπρό αστέρι που έλεγαν οι μάγοι δεν ήταν τίποτε άλλο από τον κομήτη του Χάλευ (που τότε ονομαζόταν κομήτης του διάττοντος Διός). Βρήκε έτσι την ευκαιρία να πείσει τον λαό του πως πρόκειται για θαύμα με σκοπό να τους επαναπατρίσει.

Έτσι οι Φλωλάνδιοι μπήκαν για ακόμη μια φορά στα πλοία με σκοπό να μεταβούν στα ιερά χώματα της Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν το θείο βρέφος. Στα πλοία του πολεμικού ναυτικού της Φλωλάνδης επιβιβάστηκαν και οι τρεις μάγοι οι οποίοι για να ευχαριστήσουν τους κατοίκους της Φλωλάνδης για την φιλοξενία τους δώρισαν σμύρνα, ασήμι και χρυσό. Ο βασιλιάς Ναφλουχοδονόσορας, εφαρμόζοντας το έξυπνο του σχέδιο σταμάτησε στην Κύπρο και επαναπάτρησε τους κατοίκους, αφήνοντας έτσι τους μάγους μόνους τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Οι μάγοι σε ακόμα μια ένδειξη εκτίμησης προς τον βασιλιά ο οποίος τους παρείχε δωρεάν μεταφορικό μέσο, χάρισαν στο βασίλειο τις καμήλες τους. Η καμήλα μάλιστα του μάγου Μελχιόρ απεικονίζεται στο σήμα του Πεζοπορικού Λάρνακας. Με την επιστροφή των κατοίκων πίσω στη φυσική τους έδρα και τη γέννηση του Ιησού Χριστού ολοκληρώνεται και επίσημα η Ρωμαϊκή περίοδος για το βασίλειο της Φλωλάνδης.

Πριν οι Φλωλάνδιοι ξεκινήσουν να εξερευνούν τη φύση και να μαθαίνουν για τους κανόνες που την διέπουν, απέδιδαν το κάθε φυσικό φαινόμενο και σε μια θεότητα. Υπήρχε για παράδειγμα ο θεός της βροχής, της βροντής της αστραπής της καταιγίδας με αποτέλεσμα να υπάρχουν τόσες πολλές θεότητες ώστε σε κάποιο σημείο οι κάτοικοι της Φλωλάνδης έχασαν το μέτρημα. Να σημειώσουμε εδώ πως σύμφωνα με τον Αρχιμήδη οι Φλωλάνδιοι ήξεραν να μετρούν μέχρι τον αριθμό 255. Οποιαδήποτε προσπάθεια να μετρήσουν περισσότερο δημιουργούσε σφάλμα στον υπολογιστή των Αντικυθήρων, την κύρια υπολογιστική μηχανή του βασιλείου, ο οποίος λόγω έλλειψης μνήμης ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων.

Σύμφωνα με τα έθιμα της τότε εποχής, κάθε θεός έπρεπε να ήταν πολιούχος σε τουλάχιστο μια πόλη ή χωριό της επικράτειας. Εκείνη την εποχή, τα χωριά και οι πόλεις του βασιλείου της Φλωλάνδης ήταν περίπου 100. Έτσι κάθε χωριό είχε τουλάχιστο πέντε πολιούχους θεός και αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του βασιλείου μπορεί να καταλάβει πως οι κάτοικοι βρίσκονταν σχεδόν καθημερινά σε πανηγύρια με αποτέλεσμα να ξενυχτούν και να μειώνεται η απόδοση τους κατά τις εργάσιμες ώρες.

Βλέποντας το κράτος να βυθίζεται στην αβεβαιότητα, ο τότε βασιλιάς Φλωσθένης ο ασθενής, παρατσούκλι που πήρε επειδή ήταν άρρωστος με τη καθαριότητα, αποφάσισε την κατάργηση του πολυθεϊσμού και την εισαγωγή του μονοθεισμού. Ήθελε οι κάτοικοι του βασιλείου του να είναι μονιασμένοι και αγαπημένοι και πίστευε πως αυτό θα το πετύχανε μέσα από τη θρησκεία. Έστειλε τότε απεσταλμένους σε όλη την οικουμένη για να βρουν ένα θεάνθρωπο που θα έκανε τους Φλωλάνδιους να ενωθούν κάτω από το πρόσωπο του.

Μια μέρα καθώς ο βασιλιάς έκανε μπάνιο στην χρυσελεφάντινη μπανιέρα του που του είχε κάνει δώρο ο βασιλιάς Μίδας στο μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, έφτασε ένα περιστέρι που στο πόδι του είχε ένα σημείωμα σταλμένο από τον πρέσβη της Φλωλάνδης στα Ιεροσόλυμα. Στο μήνυμα του ο πρέσβης ενημέρωνε τον βασιλιά πως ένας ψηλός και αδύνατος άντρας με το όνομα Ιησούς ο Ναζωραίος έκανε θαύματα και έλεγε πως είναι ο υιός του Θεού. Για αυτές του τις πράξεις οι Ρωμαίοι που τότε διοικούσαν τα Ιεροσόλυμα, είχαν πάρει την απόφαση να τον σταυρώσουν.

Ο Φλωσθένης αφού συμβουλεύτηκε το μάντη Γκούκλη, αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή ένα πανούργο σχέδιο. Στην Ιουδαία υπήρχε το έθιμο κάθε Πάσχα, οι κάτοικοι να αποφασίζουν να ελευθερωθεί ένας θανατοποινίτης. Εκείνη τη χρονιά η επιλογή ήταν μεταξύ του Ιησού και ενός ταραξία των Ιουδαϊκών γηπέδων με το όνομα Βαραββάς. Ο Βαραββάς είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τον τότε διοικητή των ρωμαϊκών δυνάμεων Ιωνά Πιλάτο.

Το σχέδιο του Φλωσθένη ήταν να μεταφέρει περί τους 1000 κατοίκους της Φλωλάνδης στην Ιουδαία οι οποίοι θα παρίσταναν τους ντόπιους κατοίκους και θα ψήφιζαν υπέρ της απελευθέρωσης του Ιησού, τον οποίο θα μετέφεραν κρυφά ένα βράδυ στις ακτές τις Πάφου με το Κερύνεια 1 ώστε να τον παρουσιάσει στους Φλωλάνδιους ως τον μονογενή υιό του Θεού. Απέστειλε επίσης στα Ιεροσόλυμα 33 κρυμμένους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της Φλωλάνδης κάτω από τις κοιλιές προβάτων με την συνοδεία ενός μικρού βοσκού ώστε να ανοίξουν τις πύλες της πόλης στους Φλωλάνδιους πολίτες. Ο βοσκός το επόμενο βράδυ, αφού πέρασε από τους φρουρούς τις πύλες της Ιερουσαλήμ, συναρμολόγησε το τόξο που είχε κρύψει στο δέρμα αρκούδας που φορούσε και έριξε ψηλά στον ουρανό την πράσινη φωτοβολίδα που του είχε χαρίσει πριν μερικά χρόνια ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε μια συναυλία του στο θέατρο του Κουρίου.

Βλέποντας τη φωτοβολίδα, οι άνδρες έτρεξαν προς τον Γολγοθά και φορώντας ρωμαϊκές στολές παριστάνοντας τους Ρωμαίους λεγεωνάριους περικύκλωσαν το σημείο της Σταύρωσης. Έτσι τη μέρα της ψηφοφορίας επέτρεψαν να εισέλθουν στις κάλπες που είχαν στηθεί στο ένα και μοναδικό εκλογικό κέντρο οι 1000 πολίτες της Φλωλάνδης καθώς και 500 περίπου άσχετοι Ιουδαίοι. Όταν ο Ιωνάς Πιλάτος έθεσε σε εφαρμογή τον τρομερό αυτό νόμο (που αργότερα ονομάστηκε τρομονόμος) που προέβλεψε την απελευθέρωση ενός μελλοθάνατου μετά από ψηφοφορία, οι παρευρισκόμενοι πολίτες ψήφησαν την απελευθέρωση του Ιησού με ποσοστά που αγγίζουν περίπου το 70%. Υπήρχαν επίσης 5 αποχές και 2 άκυρα ψηφοδέλτια. Έτσι ο Ιησούς γλύτωσε από σίγουρο θάνατο και έφτασε στην Φλωλάνδη ώστε να κηρύξει τον χριστιανισμό.

Η ιστορία αυτή όπως είναι φυσικό δεν υποστηρίζεται σήμερα από τους ακαδημαϊκούς και θεωρείται αιρετική. Αυτό δε μας φαίνεται καθόλου παράξενο αν αναλογιστούμε τα μεγάλα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τους ακαδημαϊκούς αυτούς.

Επιστρέφοντας στην Κύπρο, ο Ιησούς και με τη βοήθεια του ξανθού μάγου, συνέχισε τα θαύματα του και έπεισε τους κατοίκους να γίνουν χριστιανοί. Αργότερα και με τη συνεισφορά στον προσηλυτισμό των κατοίκων της Ορθοδοξίας από την αίγια τη φούξια οι κάτοικοι μετονομάστηκαν σε χριστιανοί ορθόδοξοι. Στο έργο αυτό του Ιησού βοήθησε και το τάγμα των μαυροφορεμένων γενειοφόρων ανδρών που αργότερα έγιναν οι επίσημοι απεσταλμένοι του Ιησού στη γη, οι σημερινοί παπάδες.

Ο Ιησούς αναχώρησε από τη Φλωλάνδη περί τα 34 μ.Χ. για να μεταβεί στη Συρία με σκοπό να πείσει τους πολέμαρχους του Ισλαμικού κράτους να σταματήσουν τις εχθροπραξίες. Με την αποχώρηση του Ιησού ξεκινά η πρώτη σοβαρή αναταραχή στη χώρα μεταξύ των χριστιανών και των ειδωλολατρών οι οποίοι δεν πείστηκαν από τον Ιησού και την Ορθοδοξία να αλλάξουν θρησκεία.

Κατά την περίοδο αυτή πολλοί χριστιανοί ρίχτηκαν στις αγελάδες οι οποίες κατασπάραζαν τους άτυχους χριστιανούς. Η αλλαγή τροφής των αγελάδων είχε ως αποτέλεσμα τη παραγωγή περισσότερης ποσότητας μεθανίου με αποτέλεσμα οι περιοχές γύρω από τα αγελαδοτροφεία να μυρίζουν τόσο άσχημα που μέσα σε ελάχιστα χρόνια η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών οδήγησε στην ερήμωση των γύρο περιοχών.

Τότε οι εναπομείναντες χριστιανοί με πρωτεργάτες τον Μπεν Χουρ και τον Σπάρτακο ξεσηκώθηκαν και φώναξαν ενάντια στην παραγωγή ρύπων. Οι διαδηλώσεις αυτές ήταν τόσο έντονες που ανάγκασαν την τότε ειδωλολατρική κυβέρνηση να παραιτηθεί και να προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές. Η επικράτηση των χριστιανών ήταν ολική και από τότε υπογράφτηκε το διάταγμα των Μεπέντελάνων που προνοούσε πως επίσημη θρησκεία του βασιλείου της Φλωλάνδης είναι ο πασταφαριανισμός ώστε να βρεθεί μια μέση λύση. Με την υπογραφή του διατάγματος επέρχεται ένας εφησυχασμός στο βασίλειο και η ζωή ξεκινά να βρίσκει και πάλι τους κανονικούς της ρυθμούς.

Στα τέλη του 999 μ.Χ. άρχισε να κυκλοφορεί μια φήμη στο βασίλειο η οποία ξεκίνησε από τη πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών πως με τον ερχομό του μιλλένιουμ θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου και πως ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν η εξόντωση των 40 παρθένων οι οποίες κατοικούσαν στο σάπιο κύτος της κιβωτού του Νώε που βρισκόταν στο όρος Αραράτ.

Ο βασιλιάς Θεοφλώσιος έστρεψε όλη τη βιομηχανία της Φλωλάνδης στη παραγωγή πολεμικών μηχανών και πολεμικού εξοπλισμού και έστελνε στρατεύματα επί 21 χρόνια στο όρος Αραράτ με σκοπό την εξόντωση των παρθένων. Οι στρατιωτικές αυτές αποστολές ονομάστηκαν σταυροφλορίες προς τιμή του στρατηγού Σταύρου Φλωρίδη ο οποίος πήρε την απόφαση να σταματήσει αυτό τον μάταιο αγώνα.

Το τέλος των σταυροφλοριών βρίσκει την Φλωλάνδη για πρώτη φορά ηττημένη και οικονομικά εξαντλημένη. Είναι η μοναδική φορά στην παγκόσμια ιστορία μέχρι σήμερα που ένας στρατός ηττάτε από 40 άοπλες γυναίκες. Ως εξύμνηση αυτού του γεγονότος ο παγκόσμιος οργανισμός για την ισότητα καθιέρωσε χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1921 την παγκόσμια μέρα για την γιορτή της γυναίκας. Στην γιορτή αυτή δίνονται λουλούδια (flowers) για να γίνεται ανάμνηση και φόρος τιμής στα στρατεύματα της Φλωλάνδης που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδας.

Οι σταυροφλωρίες σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής γεμάτης βίας και μίσους και αφήνουν τη Φλωλάνδη να μετρά της πληγές της και να βυθίζεται στον μεσαίωνα.

Η περίοδος μετά τις σταυροφλωρίες σηματοδοτεί την έναρξη του μεσαίωνα για το βασίλειο της Φλωλάνδης. Η ήττα από τις 40 παρθένες και ο διεθνής διασυρμός των κατοίκων του βασιλείου, έφερε την οικονομική εξαθλίωση και μαζί την τρόικα και το διεθνές νομισματικό ταμείο με πρόφαση δήθεν την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Λόγω της έλλειψης θέσεων εργασίας οι κάτοικοι ολημερίς βρίσκονταν στο ύπαιθρο και μάζευαν μανιτάρια, αγρέλια και κάθε λογής φυτικό οργανισμό για να χορτάσουν την πείνα τους. Λόγω και της άγνοιας τους στην χλωρίδα του τόπου πολλοί κάτοικοι κατανάλωναν δηλητηριώδη μανιτάρια με αποτέλεσμα να αρρωστούν και δυστυχώς να πεθαίνουν αβοήθητοι μιας και τότε δεν υπήρχε εθνικό σύστημα υγείας όπως υπάρχει σήμερα. Το γεγονός αυτό οδήγησε στον αποδεκατισμό του πληθυσμό και στην εξάπλωση λοιμώξεων από τρωκτικά που είχαν γεμίσει τους δρόμους λόγω των απορριμμάτων που υπήρχαν στους δρόμους αφού λόγω των σταυροφλωριών ο σκουπιδότοπος του Κοτσιάτη είχε μετατραπεί σε χώρο προσωρινής φιλοξενίας των στρατευμάτων της Φλωλάνδης.

Όπως γράφει και στα απομνημονεύματα του ο Εμμανουήλ Φλωρίδης, ο μεγάλος ιστορικός της εποχής, «τους δρόμους σκέπαζε το πέπλο του θανάτου, η δυσωδία από τα πτώματα ήταν τρομακτική, το όλο σκηνικό θύμιζε σκηνή από το τρίτο επεισόδιο της σειράς ‘the walking dead’». Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το νερό είχε μολυνθεί από τα μικρόβια που κυκλοφορούσαν ελεύθερα μιας και δεν τους είχε επιβληθεί curfew από την Άνω βουλή της Φλωλάνδης.

Σε μια προσπάθεια επαναφοράς της ζωής στους κανονικούς της ρυθμούς, ο τότε βασιλέας Δημήτριος Φλωρόφιας αποφάσισε όπως στείλει τον ξάδελφο του και ναύαρχο του στόλου της Φλωλάνδης, Μιλτιάδη Φλωροφύτου σε ερευνητική αποστολή με το γεωτρύπανο της Φλωλάνδης «Πορτητής» για εξεύρεση καθαρού νερού. Το γεωτρύπανο μετά από πολλές ερευνητικές αποστολές στα οικόπεδα 2 μέχρι 10, βρήκε κατά λάθος καθαρό νερό στο οικόπεδο 12.

Λόγω μιας προσωρινής βλάβης στο σύστημα πλοήγησης του σκάφους, το πλήρωμα του γεωτρύπανου νόμιζε πως βρισκόταν στο οικόπεδο 8 με αποτέλεσμα να ρίξει άγκυρα η οποία με την σειρά της διαπέρασε το μαλακό υπόστρωμα του βυθού και δημιουργήθηκε πίδακας νερού. Επειδή όμως το οικόπεδο 12 ήταν ήδη αδειοδοτημένο στην Τρόικα, δημιουργήθηκε πολιτικό θέμα το οποίο τελικά μετά από πολύχρονες διαπραγματεύσεις επιλύθηκε με την επιβολή δασμού στο νερού από την Τρόικα και την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης από το βασίλειο της Φλωλάνδης. Σήμερα το σημείο που βρίσκεται ο πίδακας με το νερό αποτελεί χώρο λατρείας για τους Φλωλάνδιους οι οποίοι ένωσαν με υπόγειο αγωγό τον πίδακα με τη βρύση της Πέγειας για ευκολία στη παροχή του.

Με το καθαρό νερό οι Φλωλάνδιοι κατάφεραν να καθαρίσουν τους δρόμους και τα σπίτια τους με αποτέλεσμα να απαλλαγούν από τον μεγάλο λοιμό. Οι γυναίκες χρησιμοποιώντας την σαρκά (ένας πρότυπο είδος σκούπας που μόλις είχε ανακαλυφθεί) καθάριζαν με μανία καθημερινά τα πεζοδρόμια. Η τέχνη αυτή παραμένει ενσωματωμένη στο DNA της Φλωλάνδιας γυναίκας η οποία ακόμη καθαρίζει τα πεζοδρόμια με μανία.

Ο μεσαίωνας στη Φλωλάνδη διήρκεσε περίπου 500 χρόνια. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της περιόδου αυτής ήταν ότι ο λαός της Φλωλάνδης κατάφερε να επιβιώσει και με πολλά βάσανα και θυσίες κατάφερε να εξέλθει της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Αυτή η αδράνεια του κόσμου έκανε τον πληθυσμό της Φλωλάνδης να αφυπνιστεί και να ζητήσει κάτι περισσότερο από τη ζωή του. Ξεκινούν να αναπτύσσονται και πάλι οι τέχνες και τα γράμματα με τη βοήθεια μεγάλων πατριωτών οι οποίοι επαναπατρίστηκαν, όπως ο Μιχαήλ Φλωράγγελος, ο Λεονάρτο Ντα Φλώρο και ο Βιτσέντζο Ντε Κορνάρο Α Ντε Πρέπη οι οποίοι έφεραν μαζί τους τα φώτα της Αναγέννησης που σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής ήταν κατά πάσα πιθανότητα LED.

Ο ερχομός των μεγάλων αυτών καλλιτεχνών και δημιουργών σηματοδοτεί την έναρξη της Αναγέννησης στο Βασίλειο της Φλωλάνδης το οποίο ξεκινά να ανακτά την πρωτινή του αίγλη.

Η αλλαγή του τρόπου σκέψης των κατοίκων της Φλωλάνδης και η ιδέα ότι μόνο το εξωπραγματικό μπορεί να τους σώσει, ήταν η αφετηρία για την ανάπτυξη εκ νέου των γραμμάτων και των τεχνών μέσα από την καθιέρωση του σουρεαλισμού. Η πρόσφατη ανακάλυψη των ζυμαρικών και η επικάλυψη τους με χοιρινά κομμάτια κρέατος που αργότερα αντικαταστάθηκαν με κιμά ήταν η αφορμή να καθιερωθεί ο πασταφαριανισμός ως η νέα θρησκεία της Φλωλάνδης.

Η νέα αυτή θρησκεία δίδασκε την αγάπη και τον ανταγωνισμό μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία. Μεγάλοι συγγραφείς και ζωγράφοι της εποχής όπως ο Φλονέ με τους πίνακες με τις υγρασίες, ο Φλαλί με τις λιωμένες κλεψύδρες και ο Γεώργιος Φλορτάτσης με την «Χλωροφύλλη» προκαλούσαν τους Φλωλάνδιους πολίτες σε καλλιτεχνικές μονομαχίες. Μάλιστα ο τότε αυτοκράτορας Ανδρέας Φλοναπάρτης εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγορευόταν κάποιος να πεθάνει εάν πρώτα δεν δημιουργήσει τουλάχιστο ένα έργο καλλιτεχνικής αξίας. Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων της Φλωλάνδης αυξήθηκε δραματικά.

Μεγάλη ήταν και η πρόοδος στον κατασκευαστικό τομέα και στην ανέγερση ιστορικών μνημείων όπως ο πύργος του Φλωνδίνου, ο καθεδρικός του Λας Μαρίν και η ταβέρνα του Φλότσιου που έφτιαξε την πρώτη πίτσα παγκοσμίως που μάλιστα εκτός από ζαμπόν, τυρί και τσακιστές ελιές είχε προσθέσει και ανανά τον οποίο πρώτος έφερε στην Φλωλάνδη από τον νέο κόσμο ο μεγάλος εξερευνητής Χριστόφορος Φλολόμπος.

Στα τέλη του 18^ου αιώνα ξεκίνησε και η βιομηχανική επανάσταση όπου πρώτα κατασκευάστηκαν οι μηχανές που έβαζες από την μια ακατέργαστο μαλλί και από την άλλη έβγαιναν μπουφάν με κουκούλα, κάλτσες με τον Άγιο Φανούριο και μεταξωτά εσώρουχα με παπάκια. Αργότερα προστέθηκαν οι πρώτες αλυσίδες μαζικής παραγωγής στην κατασκευή των πρώτων αυτοκινήτων από τον Flord και των ηλεκτρικών λαμπτήρων από τον μπάρμπα Θωμά ‘Εντισον ο οποίος ήταν ο πρώτος πολίτης με φλωλανδικό διαβατήριο ο οποίος γεννήθηκε εκτός συνόρων.

Η περίοδος αυτή ολοκληρώνεται με την ανακάλυψη του αεροφλάνου από τους αδελφούς Φλάητ οι οποίοι χρησιμοποιώντας μια παλιά σιδερώστρα και μερικά σεντόνια που έβαλε στους κάδους ανακύκλωσης η Green Floint που κατασχέθηκαν από την αστυνομία όταν εισέβαλε στην γιάφκα της Φλου Φλου Κλαν, κατάφεραν να διασχίσουν στην πρώτη τους πτήση ολόκληρο το βασίλειο και να χαιρετήσουν από ψηλά το βασιλικό ζεύγος. Οι βασιλείς βρίσκονταν στον πύργο τους και προσπαθούσαν να ξεμπερδεύσουν τα μαλλιά της Ραφλουνζέλ που είχαν πιαστεί πάνω στο κλήμα. Για την ιστορία, εκείνο το σαββατοκύριακο η Ραφλουνζέλ είχε έρθει για επίσκεψη με τη γιαγιά της η οποία ευτυχώς κατάφερε να ξεφύγει από τον κακό λύκο με ελαφρά τραύματα.

Δυστυχώς επειδή όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, η αρχή του 20^ου αιώνα θα βρει την Φλωλάνδη να συμμετέχει σε πολεμικές συγκρούσεις και πολιτικές διαμάχες.