Risico (on)begrip
Welkom ! Dit is niet mijn home-pagina maar meer een buitenplaats.
Een semi-toegankelijk plekje voor diegenen die weten dat er wat klaar staat. Met digitale voortbrengsels die elders diep weggestopt zijn in een archief, wel heel veel doorklikken vereisen, of buiten het web liggen.
Een honderdtal spellingen van "J.c. de Knijff". De mishandelingen die op papier binnenkomen gaan elke fantasie te boven. Meer voorbeelden, met dank aan (neef) Laurens de Knijff.
Onverkort portfolio activiteiten ZRA. (Bij onder meer MS-browsers gaat passwordscherm niet vanzelf weg. Type dan: volledig@2023)
Presentatie Betekenis van een fout model. (Klik om deze in PDF-vorm voor referenties of aantekeningen binnen te halen - met 2 dia's per vel ook af te drukken op 7 bladzijden.)
Uit De Ingenieur: Ontoereikend Risico-instrumentarium, althans voor veel toepassingen, waaronder maatschappelijke besluiten over gevaarlijke activiteiten. Bovenstaand document met verbeteringen, in de papieren versie wordt door de tekstkadertjes en koppen de indruk gewekt dat het vooral een kwestie is van tekortschietende implementatie, maar veel toepassingen vereisen aanpak van fundamenteler problemen. Referenties staan in het achtergrondmateriaal.
Nieuwjaarslezing kernenergie. Slot van een serie over de moeizame communicatie over risico's door ingenieurs. Aanleiding was het artikel "Irrationaliteit in het Kernenergiedebat", als essay in De Ingenieur kort daarvoor verschenen. (De originelen staan op NRG-ftp, maar herstel van die link oogt als de tijdsbeleving bij radioactief afval: verbetering duurt heeeel lang.)
Grillige gemiddelden. In één A4-tje waarom grote verstoringen niet kunnen worden gemiddeld tot een risico, en bepaald overheidsbeleid dus niet kán werken. Uit een dertigtal columns in de nieuwsbrieven van de Nederlandse Vereniging voor Risico-analyse en Bedrijfszekerheid, bereikbaar via het NVRB-archief. (Link geeft een nieuws-pagina, daarop geheel onderaan doorklikken naar de archiefstukken.)
Tekortschietend instrumentarium voor ruimtelijke veiligheid. Hetzelfde betoog als in De Ingenieur, nu met het rijksbeleid tegen grote verstoringen als illustratie. Rond '80 werd dat Externe veiligheid genoemd en beloofde het risicobeleid uitgewerkte grenzen via nogal technocratisch detail, zoals plaatsgebonden-, cumulatief- en groepsrisico. In de herstelactie van 2008 veel inspiratie voor een lange termijn agenda, met verruiming van het risicobegrip en de verbeterprogramma's groepsrisico. De ambitie van een integraal kader als deel van de omgevingswet kost natuurlijk wat tijd, maar in 2024 is omgevingsveiligheid wettelijk vastgelegd. Die bestaat uit getalsmatige beelden zonder plafonds, een proceshandleiding voor akkoord van de blootgestelde burger, en alleen een grenswaarde voor ... plaatsgebonden risico. Hoe ironisch: juist het smalste risico-instrument van de jaren '80 resteert.
Verheldering of verhulling. Oud maar door de omgevingswet weer actueel artikel, met als strekking dat het individueel risico (wat nu plaatsgebonden risico heet) verder moet worden doordacht voordat sprake is van veiligheidsbeleid. Dat de implementatie nog wat te wensen overlaat, blijkt uit diverse essays over de beleidsvernieuwing. Ondanks kamerwensen en beleidstekorten is slechts op onderdelen en sporadisch sprake van een strategische herbezinning.
Casus chloorvervoer. Met dit eenvoudig voorbeeld gloorde al in 1993 de ijlheid van toegezegde risicobeheersing bij het vervoer van gevaarlijke stoffen. Ongevallen met honderdduizend getroffen komen voor! Mijn onschuldige vraag naar routering op basis van route-groepsrisico ontaardde in een miljoenenaffaire en citaten ietwat uit context. Inmiddels is bevestigd dat transportberekeningen bezwaarlijk ‘adequaat’ genoemd kunnen worden. Maar kennelijk adequaat genoeg voor een Basisnet gevaarlijke stoffen waarin zelfs de knelpunten met zeevaart zijn opgelost.
Bespaar mij verbeteringen van MS-Office. Voor relaties die nietsvermoedend docx en soortgelijke XML-imitaties verspreiden wat tegengas. Het is mij een raadsel waarom organisaties keer op keer kantoorsoftware vernieuwen terwijl hun gebruikers nog niet eens de weg hebben hervonden in het vorige doolhof van uitvalmenu's. Voor overheden is domweg vernieuwen trouwens al tijden verboden en het afwegen van open source verplicht. Dat zal voor velen een verrassing zijn maar staat toch echt in het actieplan "Nederland Open in Verbinding" (TK 2008–2009, 26643, nr.139). Volgens EZ en BZK vordert dit project, "de meerderheid van de ministeries heeft in de bedrijfsvoeringsparagraaf in algemene zin aandacht besteed aan het open standaarden beleid" volgens de Voortgangsrapportage van 2013.
Voor commentaar of opmerkingen over deze plek: het edres. Met een korte historie op de volgende pagina.