Από την αρχαιότητα ακόμα τα διάφορα τμήματα του Αιγαίου έχουν ιδιαίτερα ονόματα: α) Μυρτώο πέλαγος, μεταξύ Σουνίου και Κυθήρων. β) Θρακικό πέλαγος, μεταξύ Θάσου, Σαμοθράκης και θρακικών ακτών. γ) Ικάριο πέλαγος, μεταξύ Χίου και Κω. δ) Κρητικό πέλαγος, βόρεια της Κρήτης. ε) Καρπάθιο πέλαγος, μεταξύ Καρπάθου και μικρασιατικών ακτών. στ) Ευβοϊκή θάλασσα, που περιβρέχει το νησί Εύβοια. ζ) Δωδεκανησιακή θάλασσα, που περιβάλλει τα Δωδεκάνησα.
Τα κυριότερα είναι: Κάβο Μαλιάς, στη χερσόνησο Επιδαύρου Λιμηράς της Πελοποννήσου (Λακωνία). Σκύλλαιο (κοιν. Κάβο Σκυλί), στην Αργολική χερσόνησο. Σουνίου στην Αττική. Καφηρέας (κοιν. Κάβο Ντόρο), στη Νότια Εύβοια. Αρτεμίσιο, στη Βόρεια Εύβοια. Τρίκερι (αρχ. Αιάντειον), στη χερσόνησο του Πηλίου. Παλιούρι στη χερσόνησο Παλλήνης Χαλκιδικής. Δρέπανο, στη χερσόνησο Σιθωνίας Χαλκιδικής. Άγιος Γεώργιος ή Σταυρός ή Φονιάς (αρχ. Νυμφαίον) στη χερσόνησο Αγίου Όρους (Άθως). Έλλη στη χερσόνησο Καλλίπολης Θράκης. Μπαμπά (αρχ. Λεκτόν), στην Τρωαδική χερσόνησο της Μ. Ασίας. Στη Μ. Ασία επίσης: Καραμπουρνού (αρχ. Μέλαινα άκρα), Μπιάνκο, Καναπίτα (αρχ. Τρωγύλιον), στη Μυκάλη, Αλούπο (αρχ. Κυνός σήμα), στην Αλικαρνασσό κ.ά.
Κόλποι
Αργολικός (κόρφος τ' Αναπλιού), της Επιδαύρου Λιμηράς (κοιν. κόρφος της Μονεμβασιάς), Ερμιονίδα θάλασσα, μεταξύ Αργολίδας και Σπετσών, Σαρωνικός στην Αττική, Μαλλιακός στη Στερεά, Ευβοϊκός μεταξύ Εύβοιας και Στερεάς (Βόρειος Ευβοϊκός και Νότιος Ευβοϊκός), Παγασητικός στη Θεσσαλία, Θερμαϊκός, Τορρωναίος, Σιγγιτικός, Στρυμονικός και Καβάλας στη Μακεδονία, Αδραμυττηνός, Σμυρναϊκός, Εφέσου, Ιασικός και Σύμης στη Μ. Ασία, Αποκορώνου, Σούδας, Χανίων, Κισσάμου και Μιραμπέλου στην Κρήτη, Καλλονής και Γέρας στη Λέσβο