Steengoed uit Langerwehe; (LANGERW)

• Proto Steengoed

• Bijna Steengoed

• Steengoed (Periode 1 & 2 & 3 & 4)

Langerwehe ligt op de Noordrand van de Eifel aan de wegen tussen Aken en Keulen en was het handelskruispunt van dit gebied. Hier wordt al vanaf de 8e eeuw aardewerk geproduceerd, in de 11e en 12e eeuw werd er keramiek geproduceerd, en vanaf de 14e eeuw Steengoed. Hiermee was Langerwehe een van de vroegste pottenbakkerscentra ’s in het Rijnland. Naast het steengoed werd er in de 14e eeuw ook wit bakkend aardewerk geproduceerd, welke iets grover was dan de witte producten uit Andenne. Het gaat hierbij vooral om kleine voorwerpen zoals zuigflesjes en spaarpotten, met als bekendste de pelgrimshoorn (Afbeelding 1). Deze witbakkende producten werden afgewerkt met een lood of koper glazuur. Langerwehe was in de 13e en 14e eeuw de marktleider in de productie van kleine en grote steengoed kannen. De meeste producten werden tot in de late 14e eeuw voorzien van ijzerengobe in combinatie met zoutglazuur, later werden alle producten hiervan voorzien. Het vormen spectrum zien we, in de late14e eeuw, sterk uitbreiden, en waren vooral gebaseerd op die uit Siegburg. Dit alles kon echter niet voorkomen dat in de tweede helft van de 15e eeuw de productie in Langerwehe sterk afnam, wat onder anderen werd veroorzaakt door de grote concurrentie uit Bruhl. Opvallend zijn de producten uit de 15e en 16e eeuw met een gevlekt uiterlijk, deze kleuren werden verkregen door variaties in de ovenatmosfeer. Het steengoed werd normaal gesproken reducerend gebakken, maar nu werd er vlak voor het einde van het bakproces weer zuurstof in de oven gelaten. Hierdoor trad er een heroxidatie op, en kregen de producten een gevlekt uiterlijk. Tussen 1543 en 1690 kreeg Langerwehe te maken met plunderende legers, waardoor de aardewerk productie zo goed als stil kwam te liggen. Pas in 1706 is er weer sprake van een pottenbakkers gilde, en vond er in Langerwehe weer aardewerk productie plaats