علت تفاوت سرعت نور در محيطهاي مختلف در اصل كتون و ارني

فرضيه ميكويد تعداد ذرات كتون در محيط اب بيشتر از محيط هوا است و همچنين معتقد است اجسام و ذرات و الكترونها وقتي شتاب ميگيرند ذرات كتون فضا در مسير حركت انها يك مقاومت ايجاد ميكنند اين مقاومت داراي ضريبي از سرعت نور است بدين طريق هرچه جسم به سرعت نور نزديگتر ميشود مقد ار ان بيشتر ميشود و در شرايط فعلي مقاومت كتوني فضا در سرعت نور براي ماده بينهايت ميشود در حقيقيت همان معادله انشتين است كه بجلاي اينكه جرم بالا برود مقاومت كتوني فضا بالا ميرود

ذرات ارنا كه انتقال دهنده انرژي بصورت نور و موج درفضا هستند بسيار كوچكتر از الكترونها ميباشند و ذرات كتون كه باز بسيار كوچكتر از ذره ارنا هستند مقاومت كتوني را در مقابل حركت ماده و نور در فضا ايجاد ميكنند خاصيت منحصر به فرد ذره كتون اين است كه - اين ذره ميتواند امواج و ارتعاشاتي درست نمايد مانند امواج نور و راديو ولي با يك امتياز استشنائي -كه ميتواند بدون مقاومت كتوني از داخل مواد و اتمها و كتونهاي ديگر فضا با سرعتي چند ميليارد برابرسرعت نور بدون واگرايي زيادي عبور كند

مقاومت كتوني فضا انرژي پرتو نور فضا را در شرايط عادي از بين نمي برد ولي اين واگرايي خود ارتعاشات ذرات انا است كه انرژي پرتو نور را طي مسافت گاهش ميدهد

فرضيه اين رابيان ميكند كه وقتي انرژي يك پرتو نور به اب وارد ميشود بدليل تعداد بيشتر ذره كتون داخل اب سرعت انتقال ارتعاشات ذره از 300هزار كيلومتر كمتر ميشود مقدار كمي از انرژي ارتعاشي ذرات ارنا در اثر برخورد ذرات ارنا با اتمهاي اب به حرارت تبديل ميشود ولي بقيه انرزي ثابت ميماند در موقع ورود پرتو نور به داخل اب مقداري انرزي پرتو بدليل فشردگي ذرات محيط اب گرفته شده و دقيقا به همان مقدار در هنگام خروج پرتو نور از محيط اب با تراكم بالا به محيط هوا با تراكم كم به ذرات نور انرژي داده ميشود لذا سرعت نور ميتواند به همان مقدار اوليه برگشت كند

طبق فرضيه ارنا تعداد ذرات مرتعش داخل يك محيط هم حجم اب بيشتر از تعدادذرات مرتعش هم حجم ان در هوا ميباشد لذا انرژي پرتو در هردو حالت هم داخل اب و هم داخل هوا - براي پرتو نور طبق فرمول زير يكي است

(تعداد ذره ارنا مرتعش شده اب) Xs2 n2 = (تعداد ذره ارنا مرتعش شده هوا) s1 *n1

s2 سرعت نور در اب و s1 سرعت نور در هوا ميباشد طبق فرضيه ارنا همانطور كه در فرمول بالا ميبينيد انرژي يك پرتو نور در هوا و اب با وجود تغير سرعت نور يكسان است و ازمايشها در عمل نيز اين امر را تاييد ميكند و ميبينيم كه نيازي نيست جرم ماده با تغير سرعت نور تغير كند علت افزايش تعداد ذرات ارتعاشي داخل اب بدليل بلاتر بودن تعداد ذره ارنا مابين اتمهاي اب از هوا در يك حجم ثابت است علت گاهش سرعت نور نيز بالا بودن ذره كتون داخل اتمهاي اب از همان مقدار حجم در اتمهاي هوا ميباشد

حال اگر طبق فرضيه هاي موجود فيزيك نور حاصا از بسته هاي فتون كنده شده از چشمه منتشر كننده انها در لامپ يا خورشيد باشد چون داراي تعداد ثابتي است نمي تواند در داخل اب تعداد انها زياد شود زيرا با وجود گاهش سرعت بر خلاف فرمول انيشتن به جرم افزوده شده است و ضمنا اگر جرم داشته باشد بايد به مرور زمان يكمقداري جرم از منبع كم شده و به هدف اضافه شود در حالي كه همچنين اتفاقاتي نمي افتد و همچنان ماهيت نور طبق فرضيه هاي موجود مبهم باقي مي ماند ولي فرضيه جديد شبه ذرات ارنا و كتون فضا براحتي تمامي تغيرات سرعت نور را توجيه ميكندحتي بوجود امدن جرم در اثر نابودي انرژي

زماني كه هدفي انرژي بالاي را به ابر كتوني فضا بصورت اشعه كاما ميدهد پس از انتقال اين انرزي تووسط ذره ارنا در ابر كتوني فضا اگر اين ذرات بشدت مرتعش شده ارنا در هنگام برخورد به اتمهاي ماده بيش از شعاع اتم به ان نزديك شوند از ابر شبكه ابر كتوني فضا جدا شده و به تركيب اتم يا ماده مي پيوندند كه در مجموع با عث افزايش جرم و انرژي نهفته ماده ميشوند

جالب توجه است كه اين اثر در امواج صدا برعكس است يعني اينكه امواج صدا در هوا حدود 360 متر مسافت را درثانيه طي ميكنند ولي در داخل اكثر جامداد و مايعات به بيش از 2000 متر افزايش پيدا ميكند علت اصلي اين امر بدليل وابستگي صدا به ارتعاشات اتمها يا ملكولهاي مواد است در محيط هوا بدليل اينكه فاصله بين ملكولها قدري دور تر از محيط جامدات است مقدار زماني كه يك ملكول لازم دارد تا ارتعاش حاصل از صوت را به ملكول بعدي منتقل كند بيشتر از محيط جامد كه ملكولهايش نزديك هم هستند ميباشد لذا بهمين دليل انتقال صدا در هوا كند تر از جامدات ميباشد اين مسئله در گذشته دانشمندان را در شناخت ماهيت نور به اشتباه انداخته بود

سالهاست انسانها با اتكا به فرمول mc2 انشتين بر اين باورند اگر ماده به سرعت نوردست يابد جرم ان بطبع وزن ان بينهايت زياد ميشود حال اين جرم چه به اندازه الكترون باشد يا اتم يا ملكول ويا هر ماده و شبه ماده ديگر جرم و وزنش طبق فرمول انشتين در سرعت نور بينهايت ميشود

حال اين سئوال پيش مي ايد كه چرا فتونهاي خود اشعه نور كه سرعت نور را دارند داراي جرم بينهايت زيادي نيستند

شايد در جواب بگويم كه ممكن است فتونهاي نور جرمي نداشته باشند ولي دانشمندان در عمل ثابت كرده اند كه حتي فتونها نور نيز داراي مقداري خواص جرمي ميباشند در همين زمينه دانشمندان ثابت كرده اند كه خود فتونهاي نور وقتي به ماده ديگري برخورد ميكنند ميتوانند همانند يك جرم ضربه اي با نيروي بسيار كم به ان وارد كنند لذا با همين روش محاسبه كرده اند كه فتونهاي خورشيد كه به زمين ميرسد ميتواند در مجموع معادل چندپوند نيرو به زمين وارد كند

مثال ديگر جرم براي فتونهاي نور اين است كه اشعه نور هنگام عبور از كنار كرات بزرگ مانند خورشيد و سياهچاله مقداري جذب جاذبه كرات شده و از مسير مستقيم خود منحرف ميشود لذا از اين مثال نيز ميتوان گرفت كه فتونهاي نور بايد داراي يك حداقل جرمي باشند لذا اگر با سرعت نور حركت كنند بايد جرم انها بينهايت افزايش يابد ولي در عمل اينگونه نيست زيرا براي فتونهاي نور كه هميشه با سرعت 300 هزار كيلومتر در فضا حركت ميكنند نمي توان جرم قابل مشاهدهاي تصور كرد

لذا ميتوان نتيجه كرفت كه در اين مثالها يا انحراف نور در مقابل كرات با جرم بالا بدليل چيزي غير از جاذبه انهاست مثلا نيروي مغناطيسي كره ولي با توجه به اينكه هميشه كرات نسبت به فتونهاي نور جاذبه دارند نه دافعه و نامتقارن بودن ميدان مقناطيسي و وجود تقارن در انحراف نور – تغير در جهت نور نيز نمي تواند از اين مسئله نيز باشد يا اينكه بپذيريم ماده با افزايش سرعتش به اندازه سرعت نور داراي جرم بينهايت زيادي نمي شود

حال ممكن است بگويم جرم فتونها انقدر پايين است كه وقتي به سرعت نور ميرسند بيشتر از اين اندازه كه ميبينم افزايش جرم و وزن پيدا نمي كنند حال اگر حتي اين امر را بپذيريم با وجود اينكه اين امر مخالف بينهايت شدن جرم در سرعت نور است باز در مسئله انرژي اشعه نور دچار تناقض ميشويم و ان بدين شكل است كه :

سرعت نور طبيعي در هوا تقريبا معادل 300 هزار كيلومتر در ثانيه است حال ما فرض ميكنيم جرم يك فتون نور در هوا بدليل بالابودن سرعت به عدد 8 رسيده است حال طبق ازمايش هاي اندازگيري سرعت نور مشخص شده وقتي همين نور با همين سرعت وارد محيط اب ميشود سرعت ان چند هزار كيلومتري كم ميشود لذا بطبع با يد جرم فتون از عدد 8 به عدد6 گاهش پيدا كند زيرا سرعت نور كم شده است حال اگر بخواهيم تفاوت انرژي فتون نور در محيط هوا و داخل اب را محاسبه كنيم طبق قوانين علم فيزيك فعلي بشر بدليل اينكه جرم و سرعت حركت فتون در هوا بيشتر از جرم و حركت ان در اب است در نتيجه انرژي فتون موجود در هوا نيز بايد چند هزار برابر انرژي فتون و نور داخل اب باشد يعني بايد فتون نور در اب مقداري انرژي از دست داده باشد ولي تناقض اينجاست وقتي همين فتون نور كه داخل اب داراي سرعت و جرم پايين تري است دوباره از محيط اب خارج ميشود باز همان سرعت 300 هزار كيلومتر اوليه و بطبع جرم اوليه را پيدا ميكند لذا اين عمل اصل انرژي ذره را زير سئوال ميبرد در صورتي كه بپذيريم كه جرم با افزايش سرعت تغير ميكند

و ضمنا اگر تغير جرم در سرعت نور زياد باشد انرژي فتونهاي نور در خلاء و هوا بايد چند هزار برابر بيشتر از انرژي نور در محيط اب باشد ولي در عمل اينقدر تفاوت ديده نمي شود مثلا يك پرتو 4000 واتي ليزر در محيط هوا در محيط اب بايد حدود4 وات انرژي داشته باشد كه عملا ما شاهد همچنين گاهش انرژي نيستيم

ولي در اصل كتون و ارنا گفته ميشود كه نور مي تواند بينهايت سرعت داشته باشد اگر كتونهاي فضا نباشند شبه ذره كتونها و شبه ذره ارنا تمامي فضاي خالي از ماده جهان را پوشانده اند اين دو زره درابر كتوني فضا بصورت مجموعه عضيمي از مكعب هاي كنار هم ميباشند كه در گوشه هاي هر يك از اين مكعب ها- در دو گوشه ان ذره ارنا قرار داشته و شش گوشه ديگر ان ذره كتون قرار دارد اندازه مكعب گريستال كتونها و ارني در فضا بزركتر از داخل هوا و در هوا بزكتر از داخل جامدات و مايعات است لذا تراكم ذره كتون و ارنا در خلاء هوا كمتر از محيط هوا و در محيط هوا كمتر از داخل اتمهاي جامدات و مايعات است

زماني كه در يك نقطه از فضا چگال كتوني ساخته ميشود تعداد كتونهاي ان ناحيه زياد ميشود فلذا از حجم مكعب كتونها و ارني فضا گاسته ميشود تا ذرات كتون بيشتري در همان فضا بتوانند قرار گيرند و برعكس در خلاء كتوني تعدادي از كتونهاي ابر كتوني فضا كم ميشود در نتيجه مكعب ساخته شده كتونها و ذرات ارنا در فضا بزرگتر ميشود و اين بزرگ شدن در صورت ادامه افزايش خلاء كتوني انقدر ميتواند ادامه يابد تا شبكه گريستالي ابر كتوني فضا بهم ريخته و محيطي بدون ذره كتون ايجاد شود در اين محيط چون كتونهاي مزاحم ذرات ارنا انتقال دهنده امواج نور وجود ندارند سرعت نور هزاران برابر (صد هزار ميليارد كيلومتر در ثانيه ) بيشتر از يك محيط معمولي (300 هزار كيلومتر در ثانيه ) در فضا است

.

Tip: تصوير زير اختلاف انتقال ارتعاشات از دو جسم هم هجم ولي با اختلاف وزن را نمايش ميدهد