Bijzonderheden Abseilen

Abseilen is speciaal voor DOSTO geschreven.

Ik was gevraagd om voor hen een stuk te regisseren, maar kon moeilijk een stuk vinden, waarin drie vrouwen van rond de zestig een mooie rol hadden. Dosto is een groep met een lange historie en speelt bijna altijd stukken die wel "ergens over gaan". Hoewel de groep humor niet schuwt, zijn luchtige kluchten niet aan hen besteed.

Na enkele weken vruchteloos zoeken, besloot ik een tekst die al jaren in mijn computer stond als uitgangspunt te nemen. Het was een beginnetje van iets (ongeveer tien blz.), dat nooit verder was uitgewerkt. Het verhaal van drie vriendinnen die op vakantie zijn in De Ardennen, nadat één van hen net weduwe was geworden. Oorspronkelijk waren de vrouwen rond de dertig. Ik besloot meteen ze zo'n vijfentwintig jaar ouder te maken en ze door enkele aanpassingen twee dochters te geven.

Deze scène heb ik vervolgens aan de spelers laten lezen, met de opmerking: als jullie dit leuk vinden, ga ik het afmaken. Nou, men vond het leuk. Ik heb meteen de rollen over de spelers verdeeld en diezelfde avond heeft iedereen mee gebrainstormd. Alle spelers hebben voor hun personage bedacht wat hun verleden, karakter, geheim etc was. Heel veel eigenschappen die de karakters hebben, zijn door hun oorspronkelijke vertolkers bedacht: dat Josien een knopenwinkel heeft, dat Jetta van koken houdt en vroedvrouw is en een ernstig verstoorde relatie heeft met haar ex. Dat Juul ooit iets in de verpleging heeft gedaan, maar daarmee gestopt is, omdat zorgen niet haar ding is. Dat Abseiler 1 ooit een carrière had als Barry StJohn, dat Abseiler 2 een Outdoor Activitybedrijf had. Dat Jasmijn werkeloos en rusteloos was, dat Jonneke angst heeft voor zwangerschap na alle vreselijke verhalen van haar moeder.

Ik had zelf al besloten dat Josien het hoofdkarakter was. Zij was immers de zwakste, ivm met het verlies van haar man Fred. En zij moest er als sterkste uitkomen door aan het einde van het stuk te gaan abseilen. En ik had ook bedacht, dat Juul en Jetta een geheim hebben waar Josien niets van wist. Samen hebben we die avond bedacht wat dat geheim was.

Vervolgens ben ik gaan schrijven. Iedere week verraste ik de spelers met weer een nieuwe scène. Zij hadden geen idee wat de volgende stap was en lieten zich net zo door het verhaal verrassen als de personages die ze speelden. Voor mij was het belangrijk om ondanks de humor, de tragiek van het verhaal een plek te geven. Iets geheim houden voor een ander, voelt toch anders, als je begrijpt dat het met de beste bedoelingen gebeurd. Daardoor werden de personages menselijk. Al tijdens het schrijfproces zijn de repetities begonnen, de acteurs en actrices hebben mij daarbij als schrijver geïnspireerd.

Theater De Engelenbak was na de eerste (uitverkochte) serie van vier voorstellingen zo enthousiast, dat de groep werd gevraagd om een half jaar later nogmaals vier voorstellingen te spelen. Ook die zaten allemaal vol. In de tweede reeks werd de rol van Jasmijn door een andere actrice overgenomen.

De rolverdeling was als volgt:

Josien: Lies Knapp

Jetta: Carla Benjamin

Juul: Ria Lourens

Jonneke: Milène Verlée

Jasmijn: Sonja Kramer / Maureen Matser

Abseiler 1: Aubert van Engelen

Abseiler 2: Paul van Wijngaarden

Abseiler 3: Frank Schulz

Licht: Marianne Barendsen

De muziek bij de voorstelling was van Philip Glass, afkomstig van de soundtrack van de film Candyman. Het is een bijna hynotiserend deuntje, gespeeld op de piano, maar ook op orgel en speeldoos. De muziek werd gebruikt aan het begin van de voorstelling en bij de scènewisselingen.

Abseilen was een echte feel good voorstelling. Het publiek kwam voldaan de zaal uit. Één van de mensen uit het publiek (mijn nichtje Suzanne) zei na afloop: Het was alsof ik een dag door een gat in de heg naar de buren mocht kijken.