1.การดูพระเครื่องที่มีรูปทรงเป็นเหรียญ (พระเหรียญ) สามารถทำได้ตามวิธีดังนี้

1.1.ตรวจสอบรายละเอียด

- ดูภาพพุทธรูปหรือสัญลักษณ์ที่ถูกปั๊มบนเหรียญ ควรมีความชัดเจน ไม่เบลอหรือลบเลือน

   - สังเกตตัวอักษรหรือคำจารที่อยู่รอบ ๆ รูป ควรมีความชัดเจนและถูกต้องตามหลักการเขียน

1.2.พิจารณาวัสดุ

   - เช็ควัสดุที่ใช้ทำเหรียญ เช่น ทองคำ ทองแดง หรือเงิน วัสดุที่มีคุณภาพสูงมักจะมีน้ำหนักมากและมีสีที่สม่ำเสมอ

1.3.ตรวจสอบความเก่า

   - ดูสภาพเหรียญ ถ้ามีร่องรอยการใช้งานหรือการเสื่อมสภาพ แสดงว่าอาจมีอายุมาก ควรระวังพระปลอมที่ทำเลียนแบบเก่า

1.4. น้ำหนักและขนาด

   - น้ำหนักและขนาดของเหรียญควรตรงตามมาตรฐานที่ผู้ผลิตระบุ หากผิดปกติอาจเป็นสัญญาณว่าพระปลอม

1.5. ตรวจสอบที่มาที่ไป

   - สอบถามประวัติความเป็นมาของเหรียญ หากมีข้อมูลที่ชัดเจนเกี่ยวกับการสร้างหรือประวัติของพระจะช่วยเพิ่มความน่าเชื่อถือ

1.6. คำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญ

   - หากไม่แน่ใจ ควรขอความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญหรือผู้ที่มีประสบการณ์ในการสะสมพระเครื่อง

การตรวจสอบพระเหรียญต้องใช้ความรอบคอบ และอาจต้องใช้เวลาศึกษาข้อมูลเพื่อทำให้แน่ใจว่าวัตถุที่คุณมีนั้นเป็นของแท้และมีคุณค่า.

2.การดูพระรูปหล่อสามารถทำได้ตามวิธีดังนี้:

2.1. ตรวจสอบลักษณะและรายละเอียด

   - สังเกตรูปทรงและท่าทางของพระ เช่น การนั่งหรือยืนที่ถูกต้อง ควรมีความสมจริงและชัดเจน

   - ดูรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น เสื้อผ้า อัญมณี และสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏ ควรมีความคมชัด

2.2. พิจารณาวัสดุ

   - พระรูปหล่อมักทำจากโลหะ เช่น ทองแดง เงิน หรือทองคำ สัมผัสกับเนื้อวัสดุ ดูน้ำหนักและผิวสัมผัส ควรมีความเงางามและไม่เป็นสนิม

2.3. ตรวจสอบสภาพ

   - ดูสภาพของพระ หากมีร่องรอยการเสื่อมสภาพน้อยแสดงว่าเป็นของเก่าที่มีคุณค่า แต่ถ้ามีรอยขีดข่วนหรือด่างมาก อาจแสดงว่าเป็นของปลอม

2.4. ตรวจสอบการหล่อ

   - สังเกตที่รอยหล่อ ควรมีความเรียบเนียนและไม่ปรากฏรอยต่อที่ไม่ธรรมชาติ

   - ดูว่ามีเศษที่หลุดหรือบิดเบี้ยวอยู่หรือไม่

2.5. ดูการจารอักขระ

   - หากมีการจารอักขระ ควรดูความละเอียดและความชัดเจน ตัวอักษรควรมีลักษณะสม่ำเสมอและไม่เบลอ

2.6. ศึกษาประวัติความเป็นมา

   - หาข้อมูลเกี่ยวกับพระที่คุณมี เพื่อยืนยันความถูกต้องและความสำคัญ

2.7. ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ

   - หากไม่แน่ใจ ควรขอความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญหรือผู้มีประสบการณ์ในการสะสมพระเครื่อง

การดูพระรูปหล่ออย่างรอบคอบจะช่วยให้คุณสามารถระบุความแท้และคุณค่าของพระที่คุณสนใจได้ดียิ่งขึ้น.

3.ตะกรุดเป็นเครื่องรางที่มีความสำคัญทางศาสนาและความเชื่อของคนไทยมายาวนาน โดยวิธีการทำตะกรุดมีหลายรูปแบบและแตกต่างกันไปตามคัมภีร์และพิธีกรรมของครูบาอาจารย์แต่ละท่าน อย่างไรก็ตาม ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับการทำตะกรุดพระมีขั้นตอนที่เป็นลำดับดังนี้:

3.1. การเลือกวัสดุ

 - โลหะ: ทองแดง, ทองเหลือง, เงิน, ทองคำ, หรือเหล็ก สำหรับการทำตะกรุด โลหะต้องบริสุทธิ์และสะอาด

   - กระดาษ: ในบางกรณีใช้กระดาษข่อย กระดาษสา หรือตัวหนังสัตว์ที่ผ่านการลงยันต์

- แผ่นทองคำเปลว: สำหรับตะกรุดที่ใช้ทองคำเปลวในการสร้าง

3.2. การลงอักขระและยันต์**

   - อาจารย์หรือผู้ที่ทำตะกรุดจะเขียนหรือจารอักขระยันต์บนวัสดุที่เตรียมไว้ เช่น โลหะหรือกระดาษข่อย โดยมีการเลือกใช้ยันต์ที่เป็นที่นิยม ได้แก่ ยันต์เกราะเพชร ยันต์ตรีนิสิงเห ยันต์มหาอุด ยันต์นารายณ์ และอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของตะกรุด เช่น ป้องกันภัย เสริมเสน่ห์ หรือเสริมบารมี

- อาจารย์จะมีคาถาหรือบทสวดเฉพาะสำหรับการจารยันต์และลงอักขระ ต้องทำในสถานที่เงียบสงบ

3.3. การม้วนและห่อ

   - เมื่อทำการลงอักขระเรียบร้อยแล้ว จะม้วนวัสดุให้เป็นทรงกระบอกเล็ก ๆ โดยมักจะใช้ด้ายสายสิญจน์พันรอบเพื่อความแข็งแรงและเสริมสิริมงคล จากนั้นจึงห่อด้วยผ้าหรือวัตถุมงคลเพิ่มเติม

3.4. การปลุกเสก

   - การปลุกเสกเป็นขั้นตอนสำคัญที่สุด โดยพระหรืออาจารย์จะต้องทำพิธีปลุกเสกตะกรุดเพื่อเสริมพลังอาคมให้มีความขลัง อาจใช้คาถาที่เกี่ยวข้องกับยันต์ที่ได้ลงไว้หรือคาถาประจำตัวของอาจารย์

3.5. การใช้บูชา

- เมื่อตะกรุดได้รับการปลุกเสกแล้ว สามารถใช้บูชาหรือสวมใส่เพื่อป้องกันภัย เสริมดวงชะตา หรือใช้เพื่อเสริมความเชื่อมั่นในชีวิตประจำวัน

ตะกรุดแต่ละชิ้นอาจมีความแตกต่างกันตามภูมิปัญญาและประเพณีของครูบาอาจารย์แต่ละสาย แต่สิ่งสำคัญคือเจตนาของผู้สร้างและผู้สวมใส่ที่จะต้องมีความศรัทธาในพุทธคุณ

4.การดู พระปิดตา ซึ่งเป็นพระเครื่องที่ได้รับความนิยมอย่างมาก มีวิธีการพิจารณาเพื่อดูความแท้และความขลังของพระ โดยมีหลักการพิจารณาที่สำคัญดังนี้:

4.1. พิจารณารูปแบบ (พิมพ์ทรง)

พระปิดตามีรูปแบบการปั้นเป็นเอกลักษณ์ คือ พระปิดตาจะมีลักษณะเอามือทั้งสองข้างปิดหน้า ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งการป้องกันสิ่งชั่วร้าย ไม่รับรู้สิ่งไม่ดี มีหลายพิมพ์ เช่น:

• พิมพ์ปิดตาใหญ่: มักมีขนาดใหญ่ ลักษณะท่านั่งขัดสมาธิ

• พิมพ์ปิดตานั่งบัว: ท่านั่งขัดสมาธิบนฐานบัว

• พิมพ์ปิดตามหาอุด: มีการปั้นมือปิดหน้าปิดตาและปิดทุกช่องเปิดของร่างกาย เช่น หู จมูก ปาก

4.2. พิจารณาวัสดุ

วัสดุที่ใช้ทำพระปิดตามีหลายแบบ เช่น:

• เนื้อผง: ผงพุทธคุณ ผงวิเศษ หรือผงว่าน ซึ่งถูกผสมกับมวลสารศักดิ์สิทธิ์ พระเนื้อผงที่มีอายุจะมีเนื้อแห้ง เก่า ไม่แข็งมาก เนื้อจะผุกร่อนตามกาลเวลา

• เนื้อโลหะ: ทองคำ เงิน นวโลหะ หรือโลหะผสม ลักษณะเนื้อโลหะจะต้องดูการหล่อที่สวยงาม ผิวพระมีสนิมเก่าและผิวโลหะเปลี่ยนสีตามอายุ

• เนื้อดิน: บางสำนักจะใช้ดินศักดิ์สิทธิ์มาผสมกับวัตถุมงคลอื่น ๆ

4.3. พิจารณาลวดลายและการปั้น

พระปิดตาที่ดีมักมีลวดลายที่คมชัด ลายปั้นที่ประณีต โดยเฉพาะพระที่ทำจากการหล่อหรือพิมพ์ขึ้นมา หากเป็นพระเก่าจะมีการยุบตัวหรือเสื่อมสภาพของลายปั้นตามกาลเวลา แต่จะยังคงเห็นลายปั้นได้ชัดเจนบางส่วน

4.4. พิจารณาคราบและสนิม

• คราบฝุ่นธรรมชาติ (คราบกรุ): สำหรับพระกรุ จะมีคราบกรุ เช่น คราบดิน คราบสนิมน้ำ คราบน้ำมัน หรือคราบแร่โลหะ ขึ้นตามอายุของพระ ซึ่งสามารถบ่งบอกถึงความแท้

• สนิม: พระเนื้อโลหะอาจมีสนิมขึ้นตามกาลเวลา เช่น สนิมแดง (ออกไซด์ของทองแดง) สนิมเขียว (ออกไซด์ของทองเหลือง)

4.5. พิจารณาอายุ

พระปิดตาที่มีอายุมากจะมีความเก่าและผิวที่แห้ง กร่อน และมีร่องรอยของการใช้หรือเก็บรักษามาเป็นเวลานาน ซึ่งความเก่าของพระช่วยบอกถึงความแท้ได้บางส่วน

4.6. พิจารณาประวัติและความนิยม

พระปิดตาบางสำนักมีชื่อเสียงโด่งดัง เช่น

• พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ ชลบุรี

• พระปิดตาหลวงพ่อทับ วัดทอง

• พระปิดตาหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง

พระเหล่านี้มีมูลค่าทางจิตใจและทางสะสมสูง การศึกษาประวัติการสร้างและความนิยมของพระแต่ละรุ่นจึงสำคัญ

4.7. การตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญ

หากไม่มั่นใจ สามารถนำพระปิดตาไปให้ผู้เชี่ยวชาญหรือสถาบันที่รับรองพระเครื่องตรวจสอบเพื่อดูความแท้และรายละเอียดเพิ่มเติม

การดูพระปิดตาไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอาศัยประสบการณ์และความรู้ในการพิจารณารายละเอียดต่าง ๆ หากคุณเริ่มสนใจและอยากสะสม ควรเริ่มจากการศึกษาและรับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ

5.การดู รูปพระเก่า หรือการพิจารณาพระเครื่องเก่า ๆ เป็นศิลปะและความรู้ที่ต้องอาศัยประสบการณ์และความชำนาญสูง เพื่อดูว่าเป็นพระแท้หรือไม่ และมีคุณค่าทางประวัติศาสตร์หรือไม่ โดยมีหลักการและวิธีการสำคัญในการดูพระเก่า ดังนี้:

5.1. พิจารณาพิมพ์ทรง

• รูปแบบของพระเครื่องเป็นสิ่งแรกที่ต้องดู เช่น พิมพ์พระสมเด็จ พิมพ์พระรอด หรือพระปิดตา พระแท้จะมีรูปทรงที่ชัดเจนตามแบบแผนที่กำหนดไว้ในสมัยที่สร้าง

• รายละเอียดของพิมพ์พระเก่าอาจมีความเสื่อมโทรมหรือผุกร่อนไปบ้างตามกาลเวลา แต่โครงสร้างหลัก ๆ ของพระยังคงสามารถเห็นได้ เช่น เส้นพระเกศา พระพักตร์ (หน้า) และเส้นลายอื่น ๆ

5.2. พิจารณาวัสดุที่ใช้

• วัสดุของพระเก่ามักมีความพิเศษตามยุคสมัย เช่น พระเนื้อดิน เนื้อชิน เนื้อผง หรือเนื้อโลหะ วัสดุเหล่านี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา

  • พระเนื้อดิน: มักมีความแห้ง แข็ง และอาจเห็นเนื้อดินเป็นชั้น ๆ หรือมีสีเปลี่ยนตามอายุ

  • พระเนื้อชิน: มักมีคราบสนิมขึ้นตามธรรมชาติ เช่น สนิมแดง (ออกไซด์ทองแดง) หรือสนิมขาว (ตะกั่ว)

  • พระเนื้อผง: ผิวมักจะแห้งและบางส่วนจะหลุดร่อนบ้าง แสดงถึงอายุการเก็บรักษายาวนาน

  • พระเนื้อโลหะ: โลหะจะมีสนิมเปลี่ยนแปลงตามอายุ เช่น พระที่ทำจากทองเหลืองจะมีคราบเขียว หรือพระเนื้อเงินอาจมีคราบหมองคล้ำ

5.3. พิจารณาผิวพระ

• พระเก่าจะมีการเปลี่ยนแปลงของผิวตามธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นคราบกรุ สนิม หรือคราบขี้ฝุ่น ซึ่งบ่งบอกถึงการเก็บรักษาที่นาน ผิวพระที่ดูแห้งกร้าน หรือมีคราบกรุเกาะแน่นถือเป็นลักษณะเด่นของพระเก่า

• สำหรับพระที่ออกจากกรุ ผิวจะมีลักษณะพิเศษที่เรียกว่า "คราบกรุ" เช่น คราบดิน คราบน้ำมัน หรือคราบแร่ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะที่เกิดจากการฝังพระไว้ใต้ดินหรือในสถานที่เก็บรักษานาน ๆ

5.4. การพิจารณารอยเสื่อมสภาพตามธรรมชาติ

• พระเก่าจะมีร่องรอยการเสื่อมสภาพตามกาลเวลา เช่น รอยแตก รอยบิ่น รอยยุบตัวของเนื้อพระ ร่องรอยเหล่านี้ควรมีลักษณะธรรมชาติและไม่ควรเป็นรอยที่เกิดจากการทำปลอมแปลง

5.5. พิจารณาคราบกรุและสนิม

• คราบกรุ: พระกรุมักมีคราบกรุที่เป็นคราบดิน สนิม หรือลักษณะอื่น ๆ ที่ติดมากับพระเนื่องจากการถูกฝังไว้เป็นเวลานาน เช่น พระกรุบางกรุจะมีคราบน้ำมันเป็นสีน้ำตาล หรือคราบเขียวจากทองเหลือง

• สนิม: พระโลหะมักมีสนิมที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เช่น สนิมแดง สนิมขาว หรือสนิมเขียว ลักษณะสนิมเหล่านี้บ่งบอกถึงอายุและความเก่าของพระ

5.6. พิจารณาความเก่าของพระจากการสัมผัส

• พระเก่าจะมีผิวสัมผัสที่แห้งและแน่น ซึ่งเป็นผลจากการสะสมพลังงานธรรมชาติ เช่น การสลายตัวของเนื้อพระเนื่องจากการเก็บรักษา การใช้บูชา หรือการถูกฝังในกรุ ผิวสัมผัสที่ดูเก่าและลื่นนุ่มมักเป็นลักษณะที่ดีของพระแท้

5.7. พิจารณาจากแหล่งที่มาหรือประวัติ

• พระเครื่องเก่ามักจะมีประวัติการสร้างหรือแหล่งที่มาที่น่าเชื่อถือ การศึกษาแหล่งที่มาหรือผู้สร้างจะช่วยให้เราสามารถพิจารณาได้ว่าพระนั้นแท้หรือมีความเป็นมาอย่างไร เช่น พระเครื่องจากกรุวัดต่าง ๆ ที่มีการขุดพบจะมีประวัติการสร้างที่ชัดเจน

5.8. การตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญ

• หากไม่มั่นใจในการพิจารณาด้วยตนเอง ควรนำพระเครื่องไปตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญหรือสถาบันรับรองพระเครื่องที่มีชื่อเสียง เพื่อรับคำแนะนำและตรวจสอบอย่างละเอียด

การดูพระเก่าเป็นศิลปะที่ต้องอาศัยความรู้และความชำนาญสูง แนะนำให้เริ่มจากการศึกษาและสะสมพระเครื่องที่มีประวัติชัดเจน แล้วค่อย ๆ เรียนรู้และเก็บประสบการณ์

6.การดู ประคำเก่า*ซึ่งเป็นวัตถุมงคลที่นิยมในวงการพระเครื่องและวัตถุศักดิ์สิทธิ์ สามารถพิจารณาได้หลายวิธีตามลักษณะของวัสดุ อายุการใช้งาน และลักษณะการทำ โดยประคำเก่าเป็นของที่มีคุณค่าและอาจมีประวัติความเป็นมาที่น่าสนใจ การดูประคำเก่าให้รู้ว่าเป็นของแท้หรือมีอายุจริง ๆ ควรพิจารณาจากสิ่งเหล่านี้:

6.1.พิจารณาวัสดุที่ใช้ทำเม็ดประคำ

   - ไม้: ประคำไม้เก่ามักทำจากไม้มงคล เช่น ไม้กฤษณา ไม้โพธิ์ หรือไม้มะยม ลักษณะของไม้เก่ามักจะมีร่องรอยความเก่า เช่น เนื้อไม้จะมีสีซีดหรือคล้ำ มีรอยยุบตัวตามธรรมชาติ และผิวของไม้จะดูมีการใช้งานนาน

   - งา: หากประคำทำจากงาช้าง งาเก่าจะมีสีครีมอมเหลืองตามธรรมชาติ และผิวจะมีรอยแตกลายงา ซึ่งเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นตามการเสื่อมสภาพของวัสดุ การดูความเก่าของงาจะดูจากลายงาที่แผ่เป็นเส้น ๆ

   - หินหรือวัตถุแร่: ประคำหินมงคลหรือแร่อัญมณี เมื่อเก่าอาจมีผิวที่เกิดการขัดมันตามธรรมชาติจากการใช้งาน ผิวจะไม่มีความเงางามเท่าของใหม่ แต่จะดูนุ่มนวล

   - เมล็ดพืช: บางประคำทำจากเมล็ดพืช เช่น เมล็ดโพธิ์ หรือเมล็ดนิโครธ เมล็ดพืชเก่าจะมีรอยยุบหรือเปลี่ยนสีอย่างเห็นได้ชัดตามอายุ

   - โลหะ: หากเป็นประคำโลหะ เช่น ประคำเหล็กน้ำพี้หรือโลหะอื่น ๆ โลหะจะมีการเปลี่ยนแปลงของผิว เช่น มีคราบสนิม หรือการกัดกร่อนตามธรรมชาติ

 6.2.พิจารณารูปทรงของเม็ดประคำ

   - เม็ดประคำเก่ามักจะมีรูปทรงที่ไม่สมบูรณ์ 100% อาจมีการบิ่น แตก หรือละลายของผิวตามการใช้งาน โดยเฉพาะประคำไม้ หรือประคำงา หากเป็นประคำใหม่ที่ทำให้ดูเก่า มักจะมีลักษณะที่เรียบร้อยเกินไป

   - การเจาะรูร้อยเชือกของเม็ดประคำ หากเป็นประคำเก่า รูจะดูสึกตามการใช้งาน เช่น การถูหรือการสัมผัสหลายครั้ง แต่ถ้าเป็นของใหม่ รูมักจะดูคมและสม่ำเสมอ

6.3.พิจารณาการร้อยประคำ

   - เชือกที่ใช้ร้อยประคำหากเป็นของเก่ามักจะมีการเสื่อมสภาพ เช่น เชือกอาจเก่าและเปราะบาง หรือมีสีที่ซีดจางลงตามกาลเวลา สำหรับเชือกใหม่จะดูสดและมีความยืดหยุ่นมากกว่า

   - ประคำเก่าอาจมีการร้อยเชือกที่ทำด้วยมือซึ่งอาจไม่สมบูรณ์แบบเท่ากับประคำที่ผลิตในปัจจุบัน โดยเฉพาะประคำที่ทำด้วยมือโบราณ มักจะมีลักษณะเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนประคำยุคใหม่

6.4. พิจารณาคราบเก่า

   - เม็ดประคำที่ใช้งานมายาวนานจะมีคราบหรือรอยเปื้อนเกิดขึ้น เช่น คราบเหงื่อ คราบน้ำมัน หรือคราบฝุ่น ที่มักสะสมตามการใช้งาน หากเป็นประคำไม้หรือประคำโลหะ การใช้งานนานจะทำให้เกิดการเคลือบของคราบที่เกิดจากการสัมผัสกับผิวหนังของผู้ใช้

   - ประคำที่ทำจากงาจะมีรอยคราบน้ำมันหรือคราบเหงื่อที่ทำให้ผิวดูเงามันนุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย

6.5. พิจารณากลิ่น

- ประคำที่ทำจากไม้เก่ามักมีกลิ่นที่หอมอ่อน ๆ ของไม้ หรือกลิ่นที่ผสมผสานกับเหงื่อและน้ำมันที่ซึมเข้าไปในเนื้อไม้เป็นเวลานาน กลิ่นไม้หอมเช่น ไม้กฤษณาหรือไม้จันทน์หอมจะยังคงมีกลิ่นอยู่ แต่จะไม่แรงเท่าของใหม่

   - ประคำที่ทำจากวัสดุอินทรีย์ เช่น งา หรือกระดูก อาจมีกลิ่นที่เกิดจากความเสื่อมสภาพตามธรรมชาติของวัสดุ

6.6.พิจารณาความเก่าจากการใช้งาน

   - ประคำเก่ามักจะมีการเสื่อมสภาพหรือรอยสึกหรอตามการใช้งานจริง เม็ดประคำที่ถูกใช้งานเป็นเวลานานจะดูไม่สมบูรณ์แบบ เช่น มีการสึกหรือเปลี่ยนสีในบางจุดที่สัมผัสกับมือบ่อย ๆ โดยเฉพาะประคำไม้ การสึกหรอนี้มักบ่งบอกถึงอายุการใช้งานที่ยาวนาน

   - เชือกประคำหรือเม็ดประคำอาจจะขาดหรือเสียหายในบางส่วน ซึ่งบ่งบอกถึงการใช้งานที่ผ่านมานาน

 6.7. พิจารณาจากแหล่งที่มาและประวัติ

- หากประคำมีแหล่งที่มาที่น่าเชื่อถือหรือประวัติการสร้างที่ชัดเจน อาจช่วยเพิ่มความเชื่อมั่นในการพิจารณาว่าเป็นของแท้หรือไม่ เช่น ประคำที่เป็นของหลวงปู่หรือพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียง การตรวจสอบกับผู้รู้หรือผู้เชี่ยวชาญอาจช่วยให้ทราบข้อมูลที่แท้จริง

6.8.ตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญ

   - หากไม่แน่ใจว่าประคำที่คุณมีเป็นของเก่าจริงหรือไม่ ควรนำไปให้ผู้เชี่ยวชาญทางด้านวัตถุมงคลตรวจสอบเพื่อดูความแท้ และรับคำแนะนำเพิ่มเติม

การดูประคำเก่าอาจใช้ประสบการณ์และความรู้ในด้านวัสดุและลักษณะการทำวัตถุมงคล ผู้ที่เริ่มสนใจควรศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมและทดลองดูวัตถุจริงเพื่อสะสมประสบการณ์

7.การดู **ล็อกเก็ต** ซึ่งเป็นวัตถุมงคลอีกประเภทหนึ่งที่มักบรรจุรูปถ่ายพระเกจิอาจารย์หรือผู้มีความศักดิ์สิทธิ์ ควรใช้ความระมัดระวังในการพิจารณาเพื่อดูว่าล็อกเก็ตนั้นเป็นของแท้หรือมีคุณค่าทางจิตใจหรือไม่ วิธีการดูล็อกเก็ตมีหลายขั้นตอนตามลักษณะของวัสดุ อายุ และกระบวนการทำ ดังนี้:

7.1. พิจารณาวัสดุของล็อกเก็ต

   - ล็อกเก็ตที่ทำจากวัสดุแตกต่างกัน เช่น โลหะเคลือบ กระเบื้องเคลือบ หรือพลาสติก มักจะมีลักษณะพิเศษที่บ่งบอกถึงอายุและความเก่า

     - ล็อกเก็ตโลหะเคลือบ: อาจมีรอยสนิมหรือคราบเขียวตามธรรมชาติบนโลหะที่เกิดขึ้นตามการใช้งานและอายุ

     - ล็อกเก็ตกระเบื้องเคลือบ: กระเบื้องเคลือบเก่ามักจะมีการเปลี่ยนแปลงของสีเคลือบ เช่น ผิวเคลือบอาจแตกเล็กน้อยหรือมีรอยแยกเล็ก ๆ ที่เกิดจากการเสื่อมสภาพ

     - ล็อกเก็ตพลาสติกหรือไฟเบอร์: สำหรับล็อกเก็ตที่ทำจากวัสดุสังเคราะห์ มักจะมีรอยถลอกหรือรอยคราบสกปรกจากการใช้งานที่นาน

 7.2. พิจารณาภาพภายในล็อกเก็ต

 - ภาพถ่ายที่อยู่ภายในล็อกเก็ตมักจะเป็นภาพของพระเกจิอาจารย์หรือบุคคลศักดิ์สิทธิ์ หากล็อกเก็ตมีอายุยาวนาน ภาพภายในจะดูเก่าตามกาลเวลา เช่น สีซีดหรือขาดหลุดลอกบางส่วน 

   - กระบวนการพิมพ์ภาพ: ล็อกเก็ตแท้จากยุคเก่า ภาพมักพิมพ์จากฟิล์มและมีความคมชัดแบบคลาสสิก ไม่เหมือนกับภาพถ่ายที่พิมพ์จากเครื่องพิมพ์สมัยใหม่ ซึ่งมักจะมีลักษณะของหมึกพิมพ์ที่แตกต่างกัน

   - หากเป็นล็อกเก็ตสมัยใหม่ที่พยายามเลียนแบบล็อกเก็ตเก่า ภาพจะดูใหม่และมีความชัดเจนเกินไป ซึ่งสามารถสังเกตได้จากลักษณะการพิมพ์ภาพ

7.3. พิจารณาการเคลือบและการลงสี

   - ล็อกเก็ตเก่ามักจะมีการเคลือบภาพถ่ายด้วยสารเคลือบเพื่อปกป้องภาพจากความเสียหาย สารเคลือบเหล่านี้เมื่อเก่า จะมีการเปลี่ยนแปลง เช่น มีรอยร้าว รอยแตก หรือหมองคล้ำ ซึ่งเป็นลักษณะปกติของล็อกเก็ตที่มีอายุ

   - การลงสีหรือการเคลือบผิวล็อกเก็ตที่ทำจากกระเบื้องหรือโลหะมักจะมีการเปลี่ยนสีหรือการถลอกบางส่วนเนื่องจากการใช้งานและการเสื่อมสภาพตามธรรมชาติ

7.4. พิจารณารอยสึกหรอและความเสียหาย

   - ล็อกเก็ตที่มีอายุและผ่านการใช้งานมายาวนานมักจะมีรอยสึกหรอหรือความเสียหายเล็กน้อย เช่น ขอบของล็อกเก็ตที่อาจถูกถูบ่อย ๆ หรือขูดขีดจนมีรอย

   - หากเป็นล็อกเก็ตโลหะ อาจมีรอยสนิมหรือการเคลือบผิวที่เริ่มหลุดลอก ซึ่งเป็นผลจากการใช้งานและการเก็บรักษานาน

7.5. พิจารณาวัตถุมงคลหรือเส้นผมที่บรรจุอยู่ภายใน

   - ล็อกเก็ตบางรุ่นอาจบรรจุวัตถุมงคล เช่น ผงพุทธคุณ เส้นเกศา หรือวัตถุศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ การดูวัตถุภายในล็อกเก็ตสามารถบ่งบอกถึงความเป็นของแท้ได้ เช่น หากบรรจุเส้นผมของพระเกจิ เส้นผมมักจะดูมีลักษณะเก่า มีรอยการใช้หรือการจัดวางที่เป็นเอกลักษณ์

   - หากเป็นการทำปลอมหรือเลียนแบบ มักจะมีการจัดวางที่ไม่เหมือนกับล็อกเก็ตแท้ หรือวัตถุมงคลอาจดูใหม่เกินไป

7.6. พิจารณาลักษณะการประกอบ

   - ล็อกเก็ตที่ทำจากยุคเก่ามักจะมีลักษณะการประกอบที่ทำด้วยมือซึ่งอาจไม่สมบูรณ์แบบ 100% และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่น การยึดหรือการติดภาพภายในที่อาจใช้วิธีการง่าย ๆ แต่คงทน

   - หากเป็นล็อกเก็ตใหม่ที่เลียนแบบ ลักษณะการประกอบมักจะมีความเนี๊ยบและสมบูรณ์แบบเกินไป ซึ่งอาจดูขัดกับลักษณะของล็อกเก็ตเก่าจริง ๆ

7.7. พิจารณาจากแหล่งที่มาและประวัติ**

   - ล็อกเก็ตบางรุ่นมีประวัติการสร้างที่ชัดเจน เช่น ล็อกเก็ตของพระเกจิอาจารย์ที่เป็นที่รู้จัก ซึ่งการศึกษาประวัติหรือสอบถามผู้รู้จะช่วยให้เราทราบได้ว่าล็อกเก็ตนั้นมีความเป็นมาที่แท้จริงหรือไม่

   - หากล็อกเก็ตมีแหล่งที่มาจากการสร้างในพิธีสำคัญ หรือมีการบรรจุมวลสารศักดิ์สิทธิ์จากสำนักที่มีชื่อเสียง ก็อาจช่วยยืนยันถึงความแท้และความมีคุณค่าของล็อกเก็ตนั้น

7.8. ตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญ**

   - หากคุณไม่แน่ใจว่าล็อกเก็ตที่คุณมีเป็นของแท้หรือไม่ สามารถนำไปตรวจสอบกับผู้เชี่ยวชาญในวงการพระเครื่องหรือวัตถุมงคลเพื่อดูความแท้และประเมินคุณค่าได้

การดูล็อกเก็ตเก่าต้องอาศัยประสบการณ์และความรู้เฉพาะตัว แนะนำให้เริ่มจากการศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับล็อกเก็ตแต่ละรุ่นและลองฝึกพิจารณาด้วยตนเอง