การกระจายของแสง (Dispersion of light)
เมื่อฉายแสงขาวจากหลอดไฟประเภทจุดไส้สว่าง หรือแสงจากดวงอาทิตย์ให้ผ่านปริซึม แสงขาวจะกระจายออกเป็นแสงสีต่างๆ เรียงตามลำดับความถี่มากไปน้อย คือ ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง แสด และ แดง แถบของแสงสีที่กระจายออกจากแสงขาว เรียกว่า สเปกตรัมของแสงขาว (Spectrum of white light)
เมื่อผ่านปริซึม แต่ละสีจะเกิดการหักเหออกมาได้ไม่เท่ากัน สีแดงมีความยาวคลื่นมากที่สุดจะเกิดการหักเหน้อยที่สุด สีม่วงมีความยาวคลื่นน้อยที่สุดจะเกิดการหักเหมากที่สุด ส่วนสีอื่นๆ ซึ่งมีความยาวคลื่นแตกต่างกันก็จะเกิดการหักเหได้ไม่เท่ากัน ด้วยลักษณะนี้จะทําให้แสงแต่ละสีที่หักเหออกมาเกิดการแยกออกจากกัน หรือสรุป การกระจายของแสงคือ ปรากฏการณ์เมื่อแสงเคลื่อนที่ผ่านตัวกลางแล้วแสงสีต่าง ๆ เกิดการหักเหด้วยมุมหักเหที่ต่างกัน ทำให้แสงแต่ละสีแยกออกจากกัน ดังรูป
แสงจากดวงอาทิตย์ ยังประกอบด้วยแถบสีที่มองไม่เห็น ซึ่งมี 2 อย่าง คือ
1. รังสีเหนือม่วง หรือรังสีอัตราไวโอเลต (Ultraviole) เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่สูงกว่าแสงสีม่วง
2. รังสีใต้แดง หรือรังสีอินฟราเรด (Infrared) เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่ต่ำกว่าแสงสีแดง
สรุปแผนผังผลของการกระจายแสงดังนี้