Urodzony 6 lutego 1884 r. w Pysznicy

Zdjęcie ok. 1895 r. 

Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Getyndze

Ślub w  1908 r. z Anną Wandą Goldfinger

Aresztowany w 1942 r. za prowadzenie tajnego nauczania. Więziony w Rabce,  Zakopanem (w Katowni Podhala) i Krakowie. Od 1 grudnia 1942 r. więzień niemieckich obozów koncentracyjnych i zagłady - KL Auschwitz (numer obozowy 79053), KL Gross-Rosen oraz KL Dora-Nordhausen.    Wyzwolony po 880 dniach.   

Władysław Ślebodziński zdał egzamin nauczycielski w roku 1908.   W latach 1908 - 1939 pracował kolejno w gimnazjach w Sanoku, Tarnobrzegu, Krakowie, Gnieźnie oraz w Seminarium Nauczycielskim w Poznaniu, Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn w Poznaniu i na Uniwersytecie Poznańskim, z dwuletnią przerwą po wybuchu I wojny światowej. W latach 1940 -1942 prowadził tajne nauczanie w Bochni i  Rabie Wyżnej, gdzie został aresztowany przez funkcjonariuszy zakopiańskiego Gestapo.  Po wyzwoleniu, jeszcze w obozach przejściowych,  organizował kształcenie i prowadził zajęcia. W polskim Wrocławiu  włożył ogromny wkład w matematyczne kształcenie inżynierów na Politechnice i Uniwersytecie.  

Profesor Ślebodziński był matematykiem,  który wybitnie przyczynił się do rozwoju geometrii różniczkowej, m.in. wprowadzając w roku 1931 pojęcie operatora różniczkowego nazwanego przez Davida van Dantziga pochodną Liego.  Wypromował 11 doktorów nauk matematycznych. Za swoje zasługi został  wyróżniony m.in. doktoratami honorowymi Politechniki Wrocławskiej (1965), Politechniki Poznańskiej (1967) i Uniwersytetu Wrocławskiego (1970).