การพูดถือว่าเป็นทักษะที่มีความสำคัญมากทักษะหนึ่ง  สามารถช่วยกระตุ้นนักเรียนให้เกิดการเรียนรู้

ได้มากยิ่งขึ้น  ทำให้นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้น  ตลอดจนช่วยสร้างบรรยากาศในการเรียนรู้  ให้นักเรียนมีความสุข  สนุกสนาน  เพลิดเพลินในการเรียนรู้  ซึ่งจะทำให้เกิดการเรียนรู้ที่คงทน  มีเจตคติที่ดีต่อวิชาภาษาไทย  สามารถนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในการเรียนรู้ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันและแสวงหาความรู้ได้ด้วยตนเอง 

  ในการจัดการเรียนรู้ที่ผ่านมา นักเรียนบางคนมีปัญหาในการพูดเพื่อสื่อสาร  ซึ่งส่งผลต่อการเรียนรู้ ทำให้นักเรียนไม่สามารถพูดเพื่อโน้มน้าวใจได้ ดังนั้น เพื่อเป็นการแก้ปัญหาดังกล่าว ครูผู้สอนจึงจัดทำแบบฝึกทักษะเพื่อพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ และออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ให้น่าสนในยิ่งขึ้น

    1. วิเคราะห์หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) และหลักสูตรสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนนางรองพิทยาคม  ในเนื้อหารายวิชาภาษาไทยที่มีเนื้อหาพัฒนาการพูดที่สอดคล้องกับมาตรฐานการเรียนรู้         ตัวชี้วัด และเนื้อหาของรายวิชา

     2. ออกแบบกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ (Active Learning) พร้อมทั้งจัดทำ

1) แผนการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริม พัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ

      2) เนื้อหาในแต่ละชุดฝึกกิจกรรมการพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ

3. จัดกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) กับครูในกลุ่มสาระการเรียนรู้

ภาษาไทย เพื่อร่วมกันตรวจสอบความถูกต้องด้านเนื้อหา เป้าหมายในการพัฒนา ด้านการจัดการเรียนรู้ ด้านการวัดประเมินผล 

ด้านสื่อการเรียนรู้

4. ครูผู้สอนนำชุดกิจกรรมมาพัฒนา ปรับปรุง แก้ไขตามกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) โดยนำไปทดลอง

ใช้กับผู้เรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่เคยเรียนเนื้อหาการพูดโน้มน้าวใจ เพื่อศึกษาจุดเด่น จุดด้อย ก่อนนำไปใช้จริง

  5. นำชุดฝึกกิจกรรมการพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ รายวิชาภาษาไทยไปจัดกิจกรรมการเรียนรู้กับผู้เรียน

ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 ทั้งในรูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบ On-site หรือ On-line โดยให้ผู้เรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง เพื่อปรับให้เหมาะสมกับบริบทและสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน

6.  บันทึกผลการเรียนรู้ ผลการวัดและประเมินผล สรุปสารสนเทศของผู้เรียนแล้วแจ้งให้ผู้เรียนที่ผ่านเกณฑ์และไม่ผ่านเกณฑ์

ทราบ ในกรณีผู้เรียนไม่ผ่านเกณฑ์ที่กำหนดจะดำเนินการซ่อมเสริมในส่วนที่ยังไม่ผ่านเกณฑ์

7.  ประเมินผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้จากการสอบถามความพึงพอใจของผู้เรียน ผู้ปกครอง เเละเข้าร่วมชุมชนการเรียนรู้

ทางวิชาชีพเพื่อนำไปปรับปรุง และพัฒนาต่อไป

6. ให้ผู้เรียนทำแบบสอบถามความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนวิชาภาษาไทย ที่จัดการเรียนรู้โดยใช้การสอนแบบสร้างสรรค์

7. รวบรวมข้อมูลของแบบสอบถามความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ เพื่อนำมาวิเคราะห์และปรับปรุงแก้ไข

ในประเด็นต่าง ๆ

  8. นำผลการวิเคราะห์ความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ เข้าร่วมชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของกลุ่มสาระฯ เพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลและหาแนวทางการพัฒนา

3.1 เชิงปริมาณ

ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6  โรงเรียนนางรอง ที่เรียนรายวิชาภาษาไทยมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้น

3.2 เชิงคุณภาพ

 ได้นวัตกรรมที่ใช้เป็นสื่อการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ

ผู้เรียนร้อยละ 70 มีทักษะการพูดโน้มน้าวใจที่สูงขึ้น สังเกตได้ดังนี้

1) พูดโน้มน้าวโดยนำเสนอหลักฐานตามลำดับเนื้อหาอย่างมีเหตุผลและน่าเชื่อถือ          

ด้านที่ 1 ด้านการจัดการเรียนรู้

  ผู้เรียนร้อยละ 70 มีทักษะการพูดโน้มน้าวใจที่สูงขึ้น สังเกตได้ดังนี้                                                                

      1) พูดโน้มน้าวโดยนำเสนอหลักฐานตามลำดับเนื้อหาอย่างมีเหตุผลและน่าเชื่อถือ  ปรากฎว่ามีนักเรียนที่ผ่านการทดสอบจากการเรียน จำนวน 65 คน คิดเป็นร้อยละ 77.38     

2) นักเรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์จะได้รับการซ่อมเสริมเเละปรับปรุงให้ดีขึ้น นักเรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์ จำนวน 19 คนคิดเป็น ร้อยละ 22.62 โดยนักเรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์จะได้รับการสอนซ่อมเสริมจากครูผู้สอนหรือใช้รูปแบบกิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อนตามความเหมาะสม

ด้านที่ 2 ด้านการส่งเสริมเเละสนับสนุนการจัดการเรียนรู้

1) ผู้เรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์ ได้รับการซ่อมเสริม และปรับปรุงให้ดีขึ้นไม่ต่ำกว่าร้อยละ 70 ของผู้เรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์ตามกระบวนการเรียนรู้ด้วยกิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อน        

     2) ผู้เรียนไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 มีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ ไม่ต่ำกว่าระดับ มาก จากการจัดกิจกรรมการเรียนรู้

ผลปรากฎว่า นักเรียนมีความพึงพอใจในระดับ มาก ด้วยค่าร้อยละ 70.83

ด้านที่ 3 ด้านการพัฒนาตนเองเเละวิชาชีพ

1) ผู้เรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์ ได้รับการซ่อมเสริม และปรับปรุงผลการเรียนให้ดีขึ้น จากการเข้าร่วมในการพัฒนาตนเองและการเข้าร่วมชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) จากการจัดกิจกรรมการพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ 

ผลปรากฎว่ามีนักเรียนจำนวน 19 คน คิดเป็นร้อยละ 22.62 ของนักเรียนทั้งหมด นักเรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์จะได้รับการสอนซ่อมเสริมหรือวิธีการอื่น ๆ ที่เหมาะสมตามลักษณะการเรียนรู้ของนักเรียนรายบุคคล โดยใช้กระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC)

ด้านที่ 1 ด้านการจัดการเรียนรู้

      1) ผู้เรียนเกิดการพัฒนาทักษะการพูด การลำดับความ การวิเคราะห์ และสามารถนำทักษะการพูดไปใช้ในการสื่อสารในชีวิตประจำวันได้อาจสังเกตได้จากการเรียน ที่นักเรียนปฏิบัติกิจกรรมในวิชา

           2) ผู้เรียนได้รับการแก้ปัญหาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ ด้วยชุดฝึกกิจกรรม

ด้านที่ 2 ด้านการส่งเสริมเเละสนับสนุนการจัดการเรียนรู้

1) ผู้เรียนได้รับการวิเคราะห์ผู้เรียนเป็นรายบุคคล ครูผู้สอนวิเคราะห์ผู้เรียนรายบุคคลจากการทดสอบการอ่าน การเขียนภาษาไทย

2) ผู้เรียนทราบถึงสภาพปัญหาที่ส่งผลให้ผู้เรียนไม่ผ่านเกณฑ์ก่อนการได้รับการแก้ปัญหา โดยจัดทำสภาพปัญหาในรูปแบบสารสนเทศของผู้เรียน

3) ผู้เรียนได้รับการแก้ปัญหาด้วยข้อมูลสารสนเทศและชุดฝึกกิจกรรมพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ  จากการจัดกิจกรรมนั้นพบว่า นักเรียนสามารถพูดได้ดีขึ้น  มีความมั่นใจเพิ่มมากขึ้น

ด้านที่ 3 ด้านการพัฒนาตนเองเเละวิชาชีพ

1) ผู้เรียนได้รับการแก้ปัญหาทักษะการพูดโน้มน้าวใจ  จากการเข้าร่วมการพัฒนาตนเอง และการเข้าร่วมชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) ในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ การแก้ปัญหาของผู้เรียนโดยใช้กระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพมาเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อช่วยในการแก้ปัญหาของผู้เรียน