บิดาแห่งวิชาเศรษฐศาสตร์คือ Adam Smith เสนอแนวคิด Laissez-faire คือการปล่อยให้เอกชนทำอย่างเสรี (รัฐห้ามยุ่ง) ในหนังสือเรื่อง (The Wealth of Nation) ให้ระบบเศรษฐกิจเป็นไปตามกลไกราคา ซึ่งกลไกราคา ทางเศรษฐศาสตร์เปรียบเสมือน มือที่มองไม่เห็น

ทรัพยากรทางเศรษฐศาสตร์ มีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป บางตำราจะเรียกว่า ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ทรัพยากรการผลิต ปัจจัยการผลิต ไม่ว่าชื่อใดก็ตามล้วนเป็นทรัพยากรที่มีอยู่ อย่างจำกัดทั้งสิ้น ซึ่งทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด มีอยู่เพียง 4 ปัจจัยเท่านั้น

1. ที่ดิน คือ ทรัพยากรที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ทั้งที่อยู่บนดิน ใต้ดิน ใต้น้ำ ในอากาศ (ไม่ใช่ที่ดินแต่เพียงอย่างเดียว) เช่น สัตว์ป่า ต้นไม้ แม่น้ำ อากาศ ลม ค่าตอบแทนของที่ดินคือ ค่าเช่า

2. ทุน คือ สิ่งใดก็ตามที่ทำให้เกิดสินค้าและบริการ เป็นส่วนสนับสนุน แต่ไม่ใช่สินค้า เช่น ชาวนา ทำนา ทุนของชาวนา คือ จอบ เสียม ถังน้ำ ส่วนสินค้าก็คือ ข้าว เป็นต้น ค่าตอบแทนของทุนคือ ดอกเบี้ย

3. แรงงาน ในที่นี้ เราจะนับคนเป็นแรงงานเท่านั้น เพราะต้องมีการจ้างงาน เราไม่นับสัตว์เป็นแรงงาน เพราะไม่ต้องจ่ายค่าจ้างให้สัตว์เหล่านั้น ค่าตอบแทนของแรงงานคือ ค่าจ้าง แรงงานแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ

• แรงงานมีทักษะ เป็นแรงงานที่ต้องมีใบประกอบวิชาชีพ หรือเรียนมาทางด้านนั้นโดยเฉพาะจึงจะทำงานสาขานั้นได้ เช่น หมอ พยาบาล ทหาร ตำรวจ ครู

• แรงงานไม่มีทักษะ เป็นแรงงานไม่ต้องมีใบประกอบวิชาชีพ หรือเรียนมาในสาขานั้นก็สามารถทำงานได้ เช่น แม่บ้าน เกษตรกร ยาม วินมอเตอร์ไชค์

4. ผู้ประกอบการ เจ้าของปัจจัยการผลิต โดยนำทรัพยากรทั้งที่่ดิน ทุน แรงงาน มาบริหารจัดการให้เกิดประโยชน์สูงสุด ซึ่งแบ่งผู้ประกอบการออกเป็น 2 ประเภทคือ ผู้ประกอบการคนเดียว ผู้ประกอบ 2 คนขึ้นไป ค่าตอบแทนของผู้ประกอบการคือ กำไร