๑. พระพุทธศาสนาในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก

การเผยแผ่และการนับถือพระพุทธศาสนาของประเทศไทยในทวีปเอเชีย แบ่งออกเป็น ๒ นิกาย คือ นิกายเถรวาทและนิกายอาจาริยวาท

  การเผยแผ่และการนับถือพระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา

– เริ่มเผยแพร่ในในรัชกาลของพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ (พ.ศ. ๒๓๕–๒๗๕)  พระเจ้าอโศกมหาราชทรงส่งพระมหินทเถระและคณะสมณทูตในคราวทำสังคายนาครั้งที่ ๓

– (พ.ศ. ๔๕๓-๔๖๕) พระมหาเถระทั้งหลายเกรงว่าพระพุทธศาสนาจะสูญสิ้นจึงได้นัดประชุมพระสงฆ์ ๑,๐๐๐ รูป เพื่อทำสังคายนาพระธรรมวินัย

– พุทธศตวรรษที่ ๑๖-๑๗ ภิกษุณีสงฆ์สูญสิ้นและเสื่อมถอย แต่เมื่อพระวิชัยสิริสังฆโพธิทรงกอบกู้บังลังก์มาได้ก็ทรงฟื้นฟูพระพุทธศาสนา และส่งราชทูตไปขอพระสงฆ์จากพม่า มาทำการบรรพชาอุปสมบทกลบุตรชาวศรีลังกา ทำให้สมณวงศ์ได้กลับมามีในศรีลังกาอีก

– พ.ศ. ๒๒๙๓ พระเจ้ากิตติสิริราชสีห์ซึ่งเป็นกษัตริย์ลังกาในขณะนั้นมีพระราชประสงค์จะตั้งสังฆมณฑลขึ้นอีกครั้ง จึงได้ส่งราชทูตไปขอพระสงฆ์จากไทยตามคำแนะนำของสามเณรสรณังกร