๑. พระพุทธศาสนาในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก
การเผยแผ่และการนับถือพระพุทธศาสนาของประเทศไทยในทวีปเอเชีย แบ่งออกเป็น ๒ นิกาย คือ นิกายเถรวาทและนิกายอาจาริยวาท
การเผยแผ่และการนับถือพระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา
– เริ่มเผยแพร่ในในรัชกาลของพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ (พ.ศ. ๒๓๕–๒๗๕) พระเจ้าอโศกมหาราชทรงส่งพระมหินทเถระและคณะสมณทูตในคราวทำสังคายนาครั้งที่ ๓
– (พ.ศ. ๔๕๓-๔๖๕) พระมหาเถระทั้งหลายเกรงว่าพระพุทธศาสนาจะสูญสิ้นจึงได้นัดประชุมพระสงฆ์ ๑,๐๐๐ รูป เพื่อทำสังคายนาพระธรรมวินัย
– พุทธศตวรรษที่ ๑๖-๑๗ ภิกษุณีสงฆ์สูญสิ้นและเสื่อมถอย แต่เมื่อพระวิชัยสิริสังฆโพธิทรงกอบกู้บังลังก์มาได้ก็ทรงฟื้นฟูพระพุทธศาสนา และส่งราชทูตไปขอพระสงฆ์จากพม่า มาทำการบรรพชาอุปสมบทกลบุตรชาวศรีลังกา ทำให้สมณวงศ์ได้กลับมามีในศรีลังกาอีก
– พ.ศ. ๒๒๙๓ พระเจ้ากิตติสิริราชสีห์ซึ่งเป็นกษัตริย์ลังกาในขณะนั้นมีพระราชประสงค์จะตั้งสังฆมณฑลขึ้นอีกครั้ง จึงได้ส่งราชทูตไปขอพระสงฆ์จากไทยตามคำแนะนำของสามเณรสรณังกร