Biologiczny model głowy z podświetleniem. Eksponat pokazuje budowę ludzkiego mózgu a dołączona do niego tablica informacyjna wyjaśnia, które zmysły są połączone z którymi częściami mózgu.

Biologiczny model oka z lustrem powiększającym i regulowanym źródłem światła. Eksponat pokazuje jak reaguje nasza źrenica na ilość światła, która do niej dociera. Dodatkowo dołączona do eksponatu tablica informacyjna opisuje szczegółowo budowę oka.

Bardzo widowiskowy eksponat. Wiszący w powietrzu kran, z którego leci woda. Jak to możliwe? Przyjdź i zobacz!

Widowiskowe historyczne doświadczenie. Światło może wprawić w ruch przedmioty! Eksponat jest doskonałym przykładem pokazującym zamianę energii promieniowania na energię kinetyczną.

Eksponat bardziej „zabawowy”. Dzięki odpowiedniemu układowi dwóch luster, zwiedzający może "lewitować" i na chwilkę poczuć się jak Superbohater. Polecamy zabrać ze sobą telefon i poprosić kogoś o nagranie swoich wyczynów.

Złudzenie optyczne. Wykorzystując odpowiedni układ luster możemy pozbawić się reszty ciała i zostać z samą głową. Tu również zachęcamy do robienia zdjęć, efekt jest spektakularny.

Dwa lustra połączone imitacją studni zbudowanej z cegieł. Wewnątrz powstaje wielokrotne odbicie co powoduje wrażenie nieskończoności. Efektowny rekwizyt eksponujący optyczne możliwości łączenia luster.

Dwuosobowe stanowisko. Rywalizując lub w formie zabawy osoby uzupełniają braki na wydrukach. Ponieważ rysujemy korzystając z odbicia w lustrze to prosta zazwyczaj czynność staje się bardzo skomplikowana a nasz zmysł orientacji kompletnie wariuje. Eksponat dostarcza wiele zabawy i śmiechu, ale osoby bardziej ambitne może przyprawić o uczucie frustracji; gdyż zadanie do wykonania jest naprawdę trudne.

Eksponat wykorzystujący optyczne własności tzw. krzywych zwierciadeł. Ponieważ powierzchnia lustra jest zniekształacona to nasze odbicie również wygląda nieco dziwacznie.

Kolejny na wystawie eksponat wykorzystujący efekt złudzenia optycznego i uświadamiający nam jak działa zmysł wzroku. Początkowo na tablicy nie widzimy żadnego wzoru. Dopiero, kiedy zostanie ona wprawiona w ruch – wtedy dostrzegamy prawidłowości. Doświadczenie korzysta z właściwości mózgu, która „odcina” od świadomości bodźce wzrokowe będące w stanie spoczynku. Nasz mózg widzi wszystko, ale celowo eliminuje obrazy, które są do siebie podobne. Upraszcza, interpretuje rzeczywistość. Dopiero dodanie elementu ruchu sprawia, że mózg reinterpretuje przesłany przez wzrok obraz.

Eksponat za pomocą odpowiedniego układu kilku luster ma nam przybliżyć pojęcie nieskończoności. Optyczna właściwość lustra pozwala zwiedzającym „poczuć” wielowymiarowość i nieskończoność. Doświadczenie może być przydatne podczas nauki geometrii oraz rozważań nad matematyczną strukturą wszechświata…

Jeszcze jeden eksponat – złudzenie optyczne. On również opiera się na tej właściwości relacji oko – mózg, która powoduje nieświadome eliminowanie niektórych bodźców, dostarczanych przez narząd wzroku. Mózg „dopuszcza” do nas tylko obraz dominujący (w tym przypadku czyjąś twarz). Kiedy wprowadzimy element ruchu aktywuje to pozostałe bodźce docierające do naszego układu nerwowego.

Podczas doświadczenia nasz mózg widzi dwa obrazy. Rozpoznaje on twarz i widzi ją jako dominującą. Pocierając ręką sprawiamy, że do mózgu docierają nowe bodźce. Nasz mózg ulega złudzeniu do momentu, kiedy wprowadzimy element ruchu.

Zabawna zagadka logiczno-optyczna. Obraz zmienia się poprzez przełożenie dwóch elementów a zwiedzający ma za zadanie odkryć zasadę zmiany.

Eksponat to duża tablica. Patrząc z odległości wydaje się, że jest ona kolorowa. Jednak po podejściu bliżej okazuje się…, że kolory są tylko trzy. W naoczny sposób przekonujemy się, że z trzech kolorów (czerwonego, zielonego i niebieskiego) możemy „stworzyć” wszystkie inne.

Zwiedzający patrzy przez specjalne okulary (z filtrem dyfrakcyjnym). Najpierw na światło białe, następnie na lampki w kolorach czerwonym, niebieskim lub zielonym. Jaka będzie różnica?

Przestrzeń barw to widma fal elektromagnetycznych z zakresu od 380 do 780 nm (tj. światło widzialne). Powstało kilka matematycznych modeli przedstawienia w trójwymiarowej przestrzeni barw. RGB jest jednym z takich modeli.

Widmo optyczne (spektrum) – obraz uzyskany w wyniku rozłożenia światła niemonochromatycznego na składowe o różnych długościach fal (różnych barwach), np. za pomocą pryzmatu lub siatki dyfrakcyjnej.

Eksponat wykorzystuje efekt lustrzanego odbicia oraz połączenia kilku zwierciadeł.

Cztery zegary mają różne tarcze i kierunki obrotu wskazówek. Obserwując je w lustrach musimy odgadnąć który zegar pokazuję prawidłową godzinę? Zadanie dla dociekliwych.

Dużych rozmiarów kalejdoskop pozwala obserwować ludzi i otoczenie w wielokrotnym odbiciu. W środku znajdują się trzy zwierciadła. Lustra, ułożone wzdłuż osi kalejdoskopu, tworzą graniastosłup równoboczny o kątach 60 stopni.

Kalejdoskop został wynaleziony przez szkockiego fizyka Davida Brewstera w 1816 r. Nazwa pochodzi z greckiego kalos (piękny) + eidos (obraz) + skopéo (widzieć).