เรื่อง ศาลทางเปลี่ยว

เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณตังเมครับ คุณตังเมเล่าว่า.. เราอาศัยอยู่ที่จังหวัดศรีสะเกษค่ะ เมื่อประมาณ 7 ปีก่อน เรากับเพื่อนคนหนึ่งในหมู่บ้าน จะชอบชวนกันไปขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวแถวหมู่บ้าน หรือไปหมู่บ้านอื่นช่วงเวลาหลังเลิกเรียน บางครั้งยังแอบพ่อแม่ขี่ออกไปเที่ยวตอนดึกๆ ก็มี เพราะช่วงนั้นวัยกำลังเกเรค่ะ.. มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนเราคนนี้มันก็โทรมานัดว่าจะออกไปหาพี่สาวที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาล พี่สาวมันเพิ่งคลอดลูก เลยจะไปดู ไปผูกแขนรับขวัญหลาน (ประเพณีคนบ้านนอก) ประมาณเกือบ 2 ทุ่มพวกเราก็เดินทางออกจากหมู่บ้านกัน โดยเราเป็นคนขี่ เพื่อนเป็นคนซ้อน

หมู่บ้านของพี่สาวเพื่อนเราจะห่างไปประมาณ 5 กิโลเมตร เราไปแบบไม่รีบ ค่อยๆ ขี่ จะบอกว่าเส้นทางสมัยนั้นเปลี่ยวมาก เป็นป่าสลับทุ่งนา นานๆ จะเจอหมู่บ้านที ก็ขี่ไปคุยไปหัวเราะกันไปเรื่อย ตอนนั้นไม่ได้กลัวอะไรเลย จนสักพัก เรากวาดสายตามองไปตามไฟหน้ารถ ไปเห็นเหมือนชายแก่กำลังเดินจากข้างทางมาบนถนน เห็นแต่ไกลเลย เพราะช่วงนั้นมันเป็นทุ่งนา เราขี่ไปใกล้จนจะถึงชายคนแก่คนนั้น สิ่งที่เห็นคือชายแก่คนนั้นล้มตัวลงกับพื้น แล้วคลานบนถนน ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกับว่าตัวเองขี่รถช้ามาก ไปไม่ถึงตัวชายคนแก่คนนั้นสักที แล้วเราก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะเราเริ่มเห็นว่าร่างของชายแก่คนนั้นมีแค่ครึ่งตัวบน!! และช่วงที่จะขี่ผ่านตัวชายคนแก่นั้น แบบว่าใกล้มากๆ เหมือนเขาพยายามจะเอื้อมมือมาจับขาเรา พร้อมกับพูดว่า ‘ไปด้วย..’ เสียงนั้นมันช่างหลอนมาก เรากับเพื่อนนี่กรี๊ดลั่นเลย

ช่วงที่ขี่ผ่านชายแก่ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์อีกคันหนึ่งแล่นผ่านตัวชายแก่คนนั้นไปดื้อๆ แล้วพอเราขี่พ้นไป หันหลังกลับไปดู กลับไม่เห็นชายแก่คนนั้นแล้ว เราก็งง ว่าตกลงที่เราเห็นเมื้อกี้คืออะไร? เราพูดกับเพื่อนว่า ‘มึงๆ เมื่อกี้คนหรือเปล่า เขาโดนรถชนเปล่าวะ เราต้องไปช่วยเขาไหม?’ เพื่อนมันรีบสวนกลับมาว่า ‘โอ้ยยยย เชี่ยมึง! เห็นขนาดนั้นมึงยังคิดว่าคนอีกเหรอ? ถ้ามึงเลี้ยวกลับ กูจะเขวี้ยงโทรศัพท์มึงทิ้งเดี๋ยวนี้เลย!’ จากนั้นเราก็รีบขี่ไปจนถึงบ้านพี่สาวของเพื่อน ไปถึงพวกเราต่างพากันวิ่งเข้าบ้านร้องไห้ตัวสั่น จนพี่สาวกับแม่เพื่อนถามว่า ‘เป็นอะไร ไปทำอะไรมา?’ เราบอกว่าโดนผีหลอก เขานิ่งไปสักพัก ก่อนจะถามเราว่า ‘พวกเธอขี่รถมา ได้บีบแตรบอกศาลไหม?’ เราก็คิดในใจว่าศาลอยู่ตรงไหนวะ ทำไมเราไม่เห็น? เขาบอกว่า ‘เจอกันมาหลายคนแล้ว..’ เราก็ไม่ฟังอะไร นั่งร้องไห้อย่างเดียว ไม่กล้ากลับบ้าน เลยโทรให้พี่ชายมารับ..

สักพักพี่ชายเราก็มาถึง เราก็เล่าให้พี่ชายฟังอีก แล้วก็ลาพี่สาวเพื่อนกับแม่เขาเสร็จสรรพ ถึงตอนกลับ พี่ชายเราบอกว่าให้นั่งกันเต็มๆ เบาะนะ อย่าเหลือที่ว่าง เดี๋ยวจะมีอะไรมาซ้อนได้ ส่วนพี่ชายเราเขามากับเพื่อน ให้เพื่อนซ้อนท้ายมาด้วย ขากลับเราขี่ตามพี่ชาย เห็นพี่ชายบีบแตรตรงที่ที่เราเห็นชายคนแก่นั้น เราก็ลองสังเกตดูข้างทางรอบๆ เลยไประยะหนึ่ง มีศาลไม้ใหญ่เบ้อเร่อจ้าาา!! แต่มีต้นไม้รกบังหน้าศาลอยู่พอสมควร เราก็เลยบีบแตรตาม พอกลับถึงบ้าน แม่กับพี่ชายรุมบ่นเรายกใหญ่ สำนึกผิดแทบไม่ทัน เหตุการณ์นี้ทำเอาเราเข็ดไปอีกนาน เวลาเดินทางดึกๆ จะไม่กล้าคุยกันจนลืมสังเกตศาลข้างทางอีกเลยล่ะค่ะ

Story by คุณตังเม