MÁLAGA (ESPAÑA) 06/03/1891

Victoria Kent Siano (1891 - 1987) foi unha das primeiras avogadas de España e unha figura fundamental na historia do feminismo e da política do século XX.

Estudou Dereito na Universidade Central de Madrid e converteuse, no ano 1925, na primeira muller avogada en actuar ante un consello de guerra militar en España. Foi tamén unha das primeiras mulleres en ingresar no Colexio de Avogados de Madrid, algo que naquela época representaba un grande avance para a presenza das mulleres no ámbito profesional e xurídico.

Foi elixida deputada en 1931 e nomeada Directora Xeral de Prisións, onde impulsou importantes reformas para humanizar as condicións das cárceres, sobre todo para as mulleres.

No ámbito do feminismo, Victoria Kent tivo un papel complexo. Aínda que defendía os dereitos das mulleres, opúxose ao sufraxio feminino nese momento por medo á influencia da Igrexa. Esta postura xerou un coñecido debate con Clara Campoamor, quen defendía o dereito ao voto para todas as mulleres sen excepcións.

Entre as súas obras máis coñecidas atópanse "Cuatro años en París" (1947), onde narra a súa experiencia no exilio, e "Cartas a una mujer española" (1950), unha reflexión sobre a situación das mulleres na España da posguerra. Ademais, en Nova Iork fundou e dirixiu a revista "Ibérica", unha publicación dirixida á comunidade republicana exiliada.

Tras o final da Guerra Civil Española, exiliouse en Francia e máis tarde nos Estados Unidos. Alí traballou para as Nacións Unidas e seguiu loitando polos dereitos humanos, a democracia e a liberdade. 

A día de hoxe, Victoria Kent é recoñecida como unha pioneira no feminismo español, unha figura comprometida coa xustiza social e un símbolo da loita pola igualdade nun tempo no que as mulleres apenas tiñan voz na vida pública.

Durante os anos 30, España vivía un momento de gran inestabilidade política e social. En 1931 proclamouse a Segunda República, un réxime democrático e laico que impulsou reformas progresistas, como a educación pública, a separación Igrexa-Estado e o recoñecemento de dereitos para as mulleres. Foi un período de esperanzas de cambio, pero tamén de fortes enfrontamentos ideolóxicos entre sectores conservadores e progresistas.

No caso das mulleres, a situación empezaba a cambiar, pero aínda había moitas limitacións. A maioría non tiña acceso á educación superior, á vida política ou a moitas profesións. A chegada da Segunda República abriu as portas á participación pública feminina, as mulleres puideron acceder ao ensino universitario, presentarse a eleccións e, a partir de 1931, loitar polo dereito ao voto feminino (que se recoñecería en 1933).

Neste contexto, Victoria Kent destacou como unha das primeiras mulleres en romper barreiras profesionais e políticas. Foi pioneira como avogada, deputada e responsable de reformas no sistema penitenciario. A súa traxectoria desenrolouse nun momento clave de loita polos dereitos das mulleres e polos valores democráticos, nun país que loitaba entre o progreso e o conservadorismo.