BARCELONA (ESPAÑA) 1955

Participa activamente no movemento feminista, nas súas campañas, actividades e debates desde 1974. É experta en xénero e políticas de igualdade pola Universidade Rey Juan Carlos e magister en inmigración, refuxio e relacións intercomunitarias pola Universidade Autónoma de Madrid. Foi cofundadora da Asemblea Feminista de Madrid, da que forma parte na actualidade, así como da Coordinadora Estatal de Organizacións Feministas. Codirixe as xornadas anuais de «teorías feministas contemporáneas» da Universidade Autónoma de Madrid. Escribiu distintos artigos e capítulos como: «Igualdad y diferencia: encrucijada del movimiento feminista», en Antoloxía do pensamento feminista español (1726-2011); «Las aspiraciones del movimiento feminista y la transición política», no movemento feminista en España nos anos 70. É tamén coautora da Guía didáctica de cidadanía con perspectiva de xénero. 

Xerou redes de mulleres e apostou sempre pola converxencia entre os diversos movementos feministas e sociais, defendendo a alianza entre movemento feminista e LGTBI.

Aínda que durante o franquismo mulleres pioneiras tentaron facerse oír para reivindicar os seus dereitos, a década dos anos 70 foi escenario dun movemento feminista numeroso, plural e moi activo. Tendo á dereita franquista enfronte e á beira unha esquerda para a que a igualdade de dereitos entre homes e mulleres non era a prioridade, non foi fácil loitar por estes dereitos. 

A celebración en 1975 do Ano Internacional da Muller, convocado pola ONU, permitiu que tivesen lugar as I Xornadas de Liberación da Muller en Madrid. Con elas, os movementos de mulleres tentaron demostrar a existencia dunha realidade paralela á falanxista Sección Feminina, xa en crise. As organizacións feministas máis importantes foron o MDM (Movemento Democrático de Mujeres), de composición plural pero vinculada ao PCE, a ADM (Asociación Democrática da Muller), relacionada co PTE, AUPEM (Asociación Universitaria para o Estudo dos Problemas da Muller), os diversos Colectivos feministas ou o Partido Feminista, entre moitas outras. 

O movemento feminista da transición desenvolveu diferentes campañas, moitas delas en torno ao lema “O persoal é político”, é dicir, á convicción de que aspectos cotiáns, ata ese momento considerados privados, debían ser considerados asuntos públicos, non individuais. Nestas protestas, o feminismo recorreu a novas e impactantes formas de acción como encadenamientos ou autoinculpacións (por exemplo, a campaña “Yo también aborté”) e impregnou dun ton festivo e trasgresor as súas reivindicacións e mobilizacións. O 8 de marzo, Día Internacional da Muller Traballadora, consolidouse como unha xornada conmemorativa en que se reclamaban dereitos para as mulleres e denunciábanse inxustizas.