Drawing on the entire chaîne opératoire of textiles (manufacture, use, recycling) and on the wide scope of textile consumption, ranging from indispensable everyday items to artistic masterpieces, from low to high culture, the fabrication of “culture” or “civilisation” as a heterogeneous admixture of diverse and anything but authentic elements lies at the heart of this exhibition. 

Seen through the uninformed gaze of Alissa, an unaccompanied child refugee who travels across Europe just as European explorers once roamed the rest of the world, awkward comparisons appear, rather than established or even scientific ways of acting and thinking.

What does she know and how does she see through:

• the history of textile labour;

• fashion or a recycling of various forms of sewing and dress;

• the imago mundi decorating certain textiles;

• various ways of interlinking work on textiles with writing at the level of both raw material and metaphor;

• the dissociation of the plant origin of fibres from the floral representation on textiles;

• modern Western painting as “oil on canvass”;

• the shaping, clothing and depiction of the human body;

• the resourceful use of this trait in order to both conceal and reveal different tropes of sociability;

• the use of textiles in establishing a home and its often coterminous gendered division of labour;

• and, last but not least, the ways in which all the above translate into lived experience?

Στη βάση του λειτουργικού κύκλου (κατασκευή, χρήση, και ανακύκλωση) των υφασμάτων και του ευρύτατου πεδίου της κατανάλωσης τους, από τα απαραίτητα αντικείμενα της καθημερινότητας έως τα καλλιτεχνικά αριστουργήματα, ή από την ταπεινή κουλτούρα έως την υψηλότατη πνευματική καλλιέργεια, η δημιουργία «πολιτισμού» ως ένα ετερογενές μείγμα συγκροτεί και τροφοδοτεί την καρδιά αυτής της έκθεσης με στοιχεία ποικίλα και καθόλου αυθεντικά.

Μέσα από την απληροφόρητη παιδική ματιά της Αλίσσα, μίας ασυνόδευτης προσφυγοπούλας, που οδεύει ανά την Ευρώπη όπως παλαιότερα οι ευρωπαίοι περιηγητές εξερευνούσαν τον κόσμο, αναδύονται αδέξιες συγκρίσεις για τα άγνωστα πράγματα που συναντά, στη θέση της καθιερωμένης επιστημονικής θεώρησης ή άλλων αναζητήσεων.

Τι να ξέρει ή πώς να βλέπει άραγε:

• την ιστορία της υφαντουργίας·

• τη μόδα ή μία αέναη ανακύκλωση ποικίλων τρόπων ραπτικής και ένδυσης·

• το είκασμα του κόσμου που διακοσμεί κάποια υφαντικά έργα·

• μερικές μορφές διαπλοκής της ύφανσης, της ραφής, και του κεντήματος με τη γραφή, τόσο στο επίπεδο της πρώτης ύλης και στο   μεταφορικό επίπεδο·

• τον διαχωρισμό μεταξύ της φυτικής προέλευσης της ίνας και των ανθοστόλιστων υφασμάτων·

• τη νεότερη δυτική ζωγραφική ως «λάδι σε καμβά»·

• τη διαμόρφωση, την ένδυση, και την απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος·

• την ευρηματική χρήση του τελευταίου ως μέσου απόκρυψης ή αποκάλυψης διαφορετικών τύπων κοινωνικότητας·

• τη χρήση των υφασμάτων στη συγκρότηση του «σπιτιού» και του συχνά συνώνυμου του έμφυλου διαχωρισμού της εργασίας·

• και τελευταίο, αλλά όχι έλαττον, τους άπειρους τρόπους με τους οποίους όλα τα προηγούμενα μεταμορφώνονται σε ζωντανή εμπειρία;