Embedded Files
Superrally
Donderdagmorgen, Hemelvaartsdag en mooi weer ... op tijd uit de veren. De laatste dingetjes bergen op de motor en gaan! Bestemming was de Ascencion Rally in Duitsland. Deze werd dit jaar op een nieuwe locatie georganiseerd bij het clubje van Rudi Kovar, H-DC Iron Horse te Iserlohn.
Bij het tankstation te Otterlo stond Stephan Broer ons al op te wachten. We hadden afgesproken om gezamenlijk die richting op te rijden, alwaar we rond het middaguur arriveerden. Geadviseerd werd om niet met de motor het tentenveldje op te rijden, want dat was nogal drassig van de regen van de afgelopen tijd. Als dan uiteindelijk het tentje staat en die middag de één na de ander arriveert kan de gezelligheid beginnen. Nadat het oprij pad vol stond met geparkeerde motoren kon het toch niet anders om toch de motoren toe te laten op het tentenveldje. De één had wat meer moeite dan de ander om het terrein te doorkruizen. Diegenen die vast kwamen te staan kwamen met behulp van wat handjes uiteindelijk toch terecht op hun plekje.
Het bleef al die dagen mooi weer, er waren bijna honderd bezoekers, er was genoeg te eten en te drinken, vrijdagavond een bandje, voor de koukleumen was er een fikkie en de locatie heeft de juiste uitstraling. Jammer en zorgelijk was dat op zaterdagmorgen werd geconstateerd dat er bij verschillende bezoekers was ingebroken in de tent. Daarvoor kwam de Deutsche Polizei nog ter plaatste om wat aangiftes op te nemen. Je hoort dit de laatste jaren toch steeds meer. We moeten denk ik toch weer terug naar een wachtschema...net als vroeguh.
Zaterdagmorgen was het tijd om de zooi weer op te binden. Een strakblauwe lucht was ons deel dus het zonnetje scheen. Nadat het bestuur van de regio nog wat zaakjes diende af te ronden met H-DC Iron Horse kon het vervolg van de trip aanvangen. Op naar de SuperRally in Tsjechië! Omdat het al wat later in de morgen was werd besloten om die dag een groot deel snelle route te pakken richting Thüringer Wald. De groep bestond uit Ed, Angelique, Frans met gitaar, Meneer Kees met gitaar, Irene en ik. Na ruim 400 km’s mooi weer kwamen we vroeg in de avond aan op camping Thüringer Wald. De campingbeheerder, een Nederlander, wees ons een mooi plekje aan en hield de keuken en bar voor ons open.
Zondagmorgen, ‘early bird catches the worm’, met een lekker zonnetje heerlijk zitten ontbijten voor de tent. Menu; pannenkoeken en wat bakken koffie. Tijd om te pakken en te rijden. Deze dag volgden we wel een mooie binnendoor route richting de grens van Tsjechië. In Tsjechië kwamen we nog midden in een wielerwedstrijd terecht. Bergje af met een wielrenner, die in je nek zit te hijgen, is ook niet alles dus laat hem maar even voorbijgaan. Die gasten gaan echt hard!
Een half uur voor sluitingstijd kwamen we aan bij Hell’s Mine (Bikers Cave). Een motorclubje die hun clubgebeuren heeft in grotten, gelegen in Noord-Bohemen. De grootste door mensen gemaakte zandsteengrotten van Europa, bekend als Pekelné Doly, of ‘Mijnen van de Hel’, liggen in een bosrijk gebied nabij de rivier de Svitavka. De mijnbouwoperatie werd in de 18e eeuw gegraven om zand te verzamelen voor de productie van glas voor spiegels en heeft in totaal maar liefst 37.600 vierkante meter tunnels uitgegraven, ondersteund door stevige rots kolommen. In de Tweede Wereldoorlog werden de grotten gebruikt als clandestiene fabriek voor snelvuurmunitie, maar na het einde van de oorlog werden de grotten verlaten. Tot er een motorclub zijn intrek nam.
Motoklub Pekelné Doly ontleent zijn naam aan het hoofdkwartier. Hun wapenteken is een vleermuis, en ze verwijzen naar het openen en sluiten van de grotten voor het seizoen als het ‘waken’ en ‘slapen’ van de vleermuis. De motorrijders gebruiken de grotten niet alleen als ontmoetingsplaats, maar ook als rijterrein: er kan met motoren naar binnen worden gereden op de wegen die door de tunnels zijn gemaakt. Er is zelfs een goed gevulde ondergrondse bar waar motorrijders naartoe kunnen rijden.
Ook de regiosticker heeft daar een plaatsje gekregen.
Tijd om de laatste 7 km naar de camping te rijden. De camping, welke ik voor ogen had, bleek gesloten te zijn, maar aan de andere zijde van de weg was ook iets wat leek op een camping. Het was dus niet echt een camping, maar de gastvrije- en behulpzame beheerder, met een stem welke door merg en been ging, heette ons welkom en wees ons een plaats aan waar we onze tentjes wel mochten neerzetten. Vlakbij was het restaurant en er was bier. Wat wil je nog meer? ’s Ochtends konden we aanschuiven aan het ontbijt buffet.
Het was weer tijd om ons te gaan verplaatsen. Met wederom een strakblauwe lucht en een lekker zonnetje reden we over een prachtige route binnendoor in de richting van Praag. Zo nu en dan was er een wegafsluiting, maar dat mocht de pret niet drukken. Via nog kleinere, toch wel slechte weggetjes en een steile klim omhoog (kinderkopjes) even een pauze gehouden met uitzicht op; Kokořín Castle is een kasteel gelegen in Kokořín in de Midden-Boheemse regio van Tsjechië. Het werd gebouwd in de eerste helft van de 14e eeuw in opdracht van Hynek Berka uit Dubá. Het werd zwaar beschadigd tijdens de Hussietenoorlogen en stond tot de wederopbouwcampagne van 1911-1918 in puin. Het werd in 1948 genationaliseerd en is sinds 2001 aangewezen als nationaal cultureel monument. Het beschermde natuurgebied Kokořínsko – Máchův kraj ontleent zijn naam aan dit kasteel.
Het laatste deel van deze morgen ging richting Praag. Dan merk je ineens dat je weer in de drukte terecht komt. Eindpunt was camping Herzog in Praag. Er was plek zat voor ons op deze kleine stadscamping (het is meer een diepe achtertuin, maar wel met de benodigde faciliteiten). Dat in tegenstelling tot de dagen ervoor vanwege een optreden van Rammstein in Praag. Er waren zelfs een aantal bekenden op de camping van H-DC Voorschoten en Harry van de Klis. Later arriveerden nog Mischa met Gert en Louise. Wat later in de middag zijn we met de tram naar het centrum van Praag gegaan om toeristje te spelen en om ergens wat te gaan snavelen, met uitzicht op het astronomische uurwerk van Praag. Terug op de camping nog even gezellig met de andere bekenden bij elkaar gezeten. Bedtijd!
Praag uit ging de andere dag best goed, alhoewel bij het invoegen voor een stuk over de snelweg, stond er een kilometers lange file aan vrachtverkeer. Gelukkig allemaal opgesteld op de rechterrijstrook, zodat we de hele rij rustig en vlotjes over de linkerrijstrook konden passeren. Na een km of 30 gelukkig weer de snelweg af en een binnendoor route gevolgd via Kutna Hora, voor een koffiestop, naar camping Vidlak, gelegen nabij Opatov in Moravië. De camping eigenaar bleek een Nederlander te zijn. Hij had ons een mooi plaatsje aan het meer toebedeeld, had genoeg pizza’s en bier in voorraad waardoor we niet meer de camping hoefden te verlaten. Omdat het ’s avonds flink afkoelde konden we in de kantine blijven zitten, stookte hij de haard aan. Frans en meneer Kees hadden hun gitaren erbij gepakt en met een fles Jägermeister erbij was het sfeertje ontspannen.
D-day. De dag voor de laatste kilometers naar de SuperRally. Alweer een dag met mooi weer zodat deze ontspannen kon beginnen met een pannenkoek ontbijtje, bakkie koffie en uitzicht over het meer. De laatste 90 km richting de SuperRally ging via een prachtige route binnendoor. Onderweg bij een kleine supermarkt nog het e.e.a. ingeslagen waarna we konden aansluiten in de tot onze verrassing korte rij. Op het terrein reden we gelijk in de richting waar we in 2017 ook hadden gestaan (SuperRally georganiseerd door H-DC Brno). Voldoende plek om ons kamp op te slaan. Het sanitair gebouw was compleet nieuw en zowel links als rechts van ons een restaurant. Top! De tentjes lekker ruim opstellen zodat andere van de regio of H-DCN zich daar ook bij konden voegen. Wat natuurlijk die middag ook ging gebeuren.
Over de SuperRally kan je kort en lang over ouwehoeren. Ik hou het kort want de ingrediënten zijn bekend bij de meesten. De locatie was top, genoeg restaurants en andere eettentjes. Het sanitair in de buurt en schoon. Het ontbijt niet verkeerd (o.a. scrumbled eggs). Een centraal gelegen gezellige biker markt. Ook stond daar het Poolse stel van ‘Screw it Let’s Ride’ dat in 18 maanden op hun Pan America 99.000 km had afgelegd door Zuid- en Noord-Amerika. Respect! Een avondprogramma met tribute bands (o.a. AC/DC, Rammstein, Iron Maiden, ZZ top, Ozzy Osbourne) op het grote podium, maar de leukste band was in de grote feesttent. De mannen in hun rode pakjes, 6 Fireballs (50’s rock ’n roll) kregen en hielden de sfeer er goed in! Volgens mij hetzelfde bandje als tijdens de Presidents Meeting van H-DC Brno?
Daarnaast natuurlijk het te gezellige middagje met elkaar bij de eigen tentjes. Vrijdag was het qua weer minder. Regen maar ook dat mocht de pret niet drukken. Regio Friesland hield traditioneel hun regiobijeenkomst waarbij de aanwezige H-DCN leden ook waren uitgenodigd. Zaten we daar toch met zo’n 100 m/v bij elkaar in een hoek van de feesttent. Kortom een geslaagde SuperRally met ruim 8000 bezoekers.
Zondagmorgen, the day after... Tijd om de boel te pakken, nog even een ontbijtje te scoren waarna de reis kon worden voortgezet door het zuidelijke deel van de Bohemen. Frans was er niet meer bij want die moest op tijd terug zijn in Nederland om te oefenen met zijn band. Twee dagen kilometers vreten was zijn deel. Het weer was vervelend genoeg weer prachtig en de route ging over kleine, rustige en goed begaanbare wegen richting Krumlov. Halverwege hielden we een stop in het schilderachtige plaatsje Telč. De motoren parkeerden we naïef op het dorpsplein, er was immers geen kip te bekennen. Terwijl we aan een bakkie koffie zaten zagen we een politieauto arriveren. ‘Peppie en Kokkie’ stapten uit en liepen in de richting van onze motoren. Onze kentekens werden in de auto nagetrokken. Het werd tijd om polshoogte te nemen wat ‘Peppie en Kokkie’ van plan waren.
Die spraken natuurlijk geen Duits, geen Engels en wij geen Tsjechisch. Wel was duidelijk dat we een boete gingen krijgen en dat we cash (in Kronen) moesten afrekenen. Uiteindelijk bleek de totale boete (4 motoren) 400 Tsjechische Kronen te bedragen. Dat aantal had ik (gelukkig) nog in mijn portemonnee, zodat de boete ter plaatste kon worden voldaan. Omgerekend 4 euro boete per foutief geparkeerde motor. Wel mochten we van ‘Peppie en Kokkie’ nog onze koffie nuttigen en de motoren konden dan ook nog even blijven staan?
Na deze ‘dure koffiestop’ belandden we die middag op de camping in het plaatsje Krumlov. Een camping gelegen aan een rivier, met een restaurant en bier. Nothing wrong with that! De andere morgen weer lekker in het zonnetje zitten ontbijten, waarna het weer tijd werd om op te breken. Een dag met een prachtige route door de zuidelijke Bohemen waarna we na een kleine grenspassage Duitsland (Beieren) weer inreden. Ook dat was een prachtig gebied om doorheen te rijden. Het eindpunt voor die dag zou Pension Anni in Schwend, the homecoming of the Schwend Brothers, moeten zijn, echter daar zouden ze met vakantie zijn. Wel hadden zij een uitwijk locatie voor ons in het 10 km verder gelegen plaatsje Kastl. Daar aangekomen mochten alle motoren in de loods en konden wij, na ingecheckt te zijn, plaats nemen in de Biergarten. “Forsthof” bleek eigenlijk een veel geschiktere locatie te zijn voor ons dan Pension Anni. Het had de juiste uitstraling en een groot hertenkop met gewei aan de gevel in de stijl van ... juist ... Jägermeister!
Ontbijtje erin en aantrappen! De weersvoorspellingen gaven weinig goeds af. De dag zou grotendeels over de BundesAutoBahn gaan. We moesten immers wat kilometers maken. Nadat we het lang droog hielden kregen we uiteindelijk voor het eerst tijdens de trip een plens water over ons heen. Vlak onder Kassel gingen we eindelijk van snelweg af, leek het droog te worden, echter begon het toch weer te plenzen. Het viel met bakken uit de lucht. We hoefden gelukkig niet ver meer te rijden. In het plaatsje Hemfurth-Edersee hadden ze nog plek voor ons in een soort van biker motel, nog niet wetende wat ons te wachten stond. Kamperen was in ieder geval voor deze nacht geen optie.
Aangekomen op locatie, Zündstoff, bleek dat we in een Wild West scene terecht waren gekomen. Elk huisje had een bekende naam uit de Wild West historie en was luxe ingericht. Ook het restaurant was geheel in stijl aangekleed met goed eten. ’s Avonds het laatste restje uit de fles opgemaakt en na een goede nachtrust werd het eerder bestelde ontbijt, inclusief een gekookt eitje, ’s ochtends voor de deur afgeleverd. Luxe dus!
De laatste dag. Het weer was goed en droog. Eerst nog even langs ‘Das Tolle Haus am Edersee’, een huis wat ondersteboven geplaatst staat. Waarom? Moeilijk trappen lopen daar lijkt me ... Rijden! Het eerste stuk ging door het gebied Edersee binnen door via Korbach en Brilon. Een prachtig gebied om te doorkruizen. Uiteindelijk moet je dan toch weer de snelweg op om de laatste kilometers te maken. Ongeveer 30 km voor Dortmund was dan het moment gekomen om afscheid van elkaar te nemen. Ed, Angelique en meneer Kees vervolgden hun weg via het Ruhrgebied en wij hielden richting Münster aan. Bij een kleine grensovergang in Winterswijk reden we Nederland weer binnen, waarna we via Zutphen bij Deventer de A-1 opreden tot aan de afslag Harderwijk. Nog een klein stukje en we waren weer thuis. Komende dagen operatie tuin zie ik.
De SuperRally trip was er één met heel veel mooi weer, prachtige binnendoor routes, een behoorlijk goede SuperRally, geweldig ontspannen gezelschap, een leuk weerzien met vrienden uit Australië en geen pechgevallen of andere ongein en een paar flesjes lichter. Volgend jaar richting Katowice Polen, waar de SuperRally wordt georganiseerd op een vliegveld ... doet me gelijk denken aan de SuperRally 2003 in České Budějovice, Tsjechië.
Keep the rubber down...
André van Driel
Page updated
Report abuse