Reisgezelschap: André en Irene, Ed en Angelique, Mijnheer Kees, Hans van den Dungen en Marieke en Gert.

Maandag 15 mei, na een top ontbijt zooi opgepakt en het stuur richting Oostenrijk en daarvandaan door naar Ptuj in Slovenië. Niet een echt spectaculaire rit maar altijd weer leuk als je met een mooi uitzicht wordt verrast als je de tunnel uitkomt, die ook wel hielpen bij het enigszins droog overkomen. Onderweg toch maar in het regenpak gestapt, het werd wel erg donker, dat viel uiteindelijk nog wel mee en hebben we de tenten droog op kunnen zetten op de camping. 's Avonds ging het wel behoorlijk los qua water maar we vonden onderdak op de veranda van een onbewoond vakantiehuis. Daar hebben we ons de volgende dag in het plastic gehesen om vanaf daar door te zwemmen richting Plitvicka, in noord Kroatië, met de beroemde watervallen, mensen, wat hebben we die dag een bak water over ons heen gekregen, je zag op sommige momenten je voorwiel een golf maken, als was het een speedboot en je werd helemaal blij als er een vrachtauto tegemoet kwam... We zijn aan de watervallen zelf niet toegekomen, we hadden water genoeg gezien. Je begrijpt dat we het plan om die avond de tent op te zetten maar gelaten hebben voor wat het was..een plan. We vonden gelukkig onderdak in een leuk hotel dat speciaal voor ons openging, het seizoen was nog niet gestart en ook de kok werd opgetrommeld om voor ons een berg vlees te bakken. Super gegeten en geslapen voor leuke prijs bij zeer gastvrije eigenaren, mocht je ooit in de buurt zijn, het heet Villa Angy.

Woensdag 17 mei, Verder door Kroatië in en op naar de zon.. na eerst nog wat buitjes getrotseerd te hebben werd het gedurende de dag beter weer, wel moesten we de route iets aanpassen nadat we bij een rotonde door de politie de andere kant op werden gestuurd met de mededeling dat er verderop een meter water op de weg stond, dat was zelfs ons iets te gek, dus dan niet meer binnendoor maar de snelweg op, da’s een stuk minder mooi maar het schiet wel op, dus langs Split en door naar de beoogde camping in Dugi Rat, deze had ook het nodige water te verwerken gekregen en camperen was geen optie, kamers of huisjes hadden ze ook niet dus een klein stukkie terug naar een andere camping strak aan zee, waar het prijsverschil tussen de tent en een huisje dermate klein was dat we het over drie huisjes verdeeld hebben en ... de zon schijnt en het de temperatuur is aangenaam, net als het gezelschap en het eten die avond.

Zaterdag 20 mei, Na de pannenkoeken opgepakt op weg naar Montenegro, via een mooie route met af en toe de kustlijn en soms wat binnenland aangekomen bij de grens met Montenegro, dat neemt nogal wat tijd in beslag omdat sommigen menen veul meer haast dan anderen te hebben.. uiteindelijk na twee achter elkaar liggende grensposten weer op weg en mooi geslingerd richting Kamenari waar we de ferry over de toegang van de baai van Kotor namen om vervolgens bij Kotor de Serpentine road op te rijden met +/- 25 haarspeldbochten en 900 meter hoogteverschil die ogenschijnlijk niet zo bijzonder is maar doordat het erg smal is en er veel bussen tegemoet komen een lastig stuk, met name als een bus door blijft duwen terwijl Andre en Irene met het zijspan geen kant meer op kunnen, resultaat schade aan het spatbord van het zijspan terwijl de bus nog wel 30 cm om had gekund. 

Zondag 21 mei, na ontbijt weer op pad richting Vlorë, behoorlijk deel van de route over de snelweg, af en toe een beetje gespetter maar het was niet veel. Ik vond de wegen heel behoorlijk, met in gedachten de verhalen van anderen over de kuilen en gaten in de weg, er was erg goed te rijden, er is erg veel opgeknapt aan de wegen, behalve in de dorpen en steden waar putdeksels misten en erg veel schade aan de wegen is. Verkeersregels zijn er maar er wordt niet al teveel aandacht aan besteed maar men is wel socialer als bij ons en geen verkeersagressie meegemaakt. Einde van de middag aangekomen net voorbij Vlorë en een kamer geboekt omdat de camping niks was. Lekker gegeten met z’n allen aan het strand en na een stukkie lopen het mandje in.

Maandag 22 mei vandaag een klein ritje van 172 km dus rustig aan ontbeten en langzaam opgepakt en de route langs de kust gereden, lekker rustig op de weg en met wat meer koffie onderweg dan gebruikelijk zijn we voor in de middag in Ksamil, een badplaats op een schiereiland in het zuiden van Albanië, waar we ook weer 2 nachten blijven, deze had André als reserve dag ingecalculeerd, na gestopt te zijn bij de camping die niet meer bestond en de kamers erg duur en buiten het stadje toch maar gekeerd en naar camping “de lux”...een kaal grasveld in het centrum met 0 voorzieningen.

Tijdens het overleg over wat te doen kwam iemand bij ons staan, die later de eigenaar van het hotel waar we voor stonden bleek te zijn en vroeg wat we zochten, nou een camping.  Wij doen niet aan kamperen was zijn antwoord maar bij mij kun je goedkoper slapen dan op de camping te weten een tientje pp per nacht, de keuze was snel gemaakt, brommers in de ruime parkeergarage onder het hotel en tijd voor een koude.... Beetje rondgekeken aan het strand op 70 meter en wat gedronken en geshopt.

Dinsdag 23 mei, pannenkoeken ontbijt in de tuin van het hotel en verder heeft iedereen er een rustig dagje van gemaakt, een beetje door het stadje en langs de verschillende baaien gelopen en hier en daar een terrasje gepakt, wat gewassen, kortom een lekkere luie dag.
In de loop van de middag kwamen ook Jack en Monica aan die het laatste stukkie mee zouden rijden naar de SuperRally op woensdag, gezellig geborreld in de tuin en 's avonds met z’n allen aan zee gegeten.

Op donderdag 25 mei een beetje rondgeklooit en om nog wat kilometers te maken even gaan pinnen in de stad... waar alle pinautomaten dienst weigerden. Pinnen was nodig omdat op het SuperRally terrein de pin niet werkte. Met Marieke en Hans een hapje gegeten in de stad en dan maar een stukkie terug om ijs te  alen voor de koude kletsen (en Jäger natuurlijk) en kolen voor de BBQ en terug naar het terrein. Bier koud gelegd en af en toe geproefd of dat werkte. Ook nog wat aan het motto gewerkt; een dag niet gesleuteld is een dag niet geleefd. Tegen de  regels in toch de grill aangemaakt aan het einde van de middag en met een behoorlijke club gegrild.

Vrijdag 26 mei, tent uit en eerst even zwemmen, dat verdrijft de mist van de gezellige avond daarvoor en je spoelt het luie zweet eraf, dan een verrukkelijk SuperRally ontbijtje...en de dag kan beginnen, omdat we morgen weer gaan rijden doen we overdag lekker kalm aan en maken we ons niet al te druk sommigen vertrekken vandaag al om weer op tijd terug te zijn en anderen gaan een stukkie toeren in de omgeving, wij zijn rond het kamp en het SuperRally terrein gebleven, hier en daar een praatje en aan het einde van de middag kwam een mega stoet clubmembers het terrein op, een aantal op de brommer maar ook auto’s en bussen, zij mochten even twee uurtjes rondijken, strikt gescheiden door veul bewapende oproerpolitie mensen, kwam de sfeer niet ten goede. ‘s Avonds nog maar naar de bar en weer een gezellige avond gehad en niet te laat gemaakt. Het is eigenlijk de reis er naar toe die het mooi maakt maar de rally’s in zuidelijke landen laten toch vaak veel te wensen over...

Daarna naar beneden en bij de uitgezochte camping gekeken maar behalve smerige caravans was het niet veel, dus maar weer gezocht en een huis met een aantal kamers kunnen huren voor de nacht. We hadden een date met Sandy, een Aussie vriendin van een aantal van ons en haar vriend Allistair en een vriend waarvan ik de naam kwijt ben. Deze kwamen ons al tegemoet lopen de berg op waar wij de camping zouden hebben.. Even gestopt om te begroeten en vervolgens na ons geïnstalleerd te hebben met z’n allen met  Jägermeister en andere alcoholica het weerzien gevierd. ’s Avonds gezamenlijk de stad ingelopen en daar lekker gegeten op het terras. Afscheid genomen van Sandy, Allistair en dinges en terug naar het huis.

Maandag 29 mei. Omdat ik wat problemen met de achterrem had, de druk viel steeds meer weg had ik de zijtas eraf gehaald en even naar de remklauw gekeken en bleek dat door het fijne wegdek je wat meer door veert dan gebruikelijk en daardoor het buisje op de remklauw geraakt werd door de tasafhouder, even met de eigenaar van het pension overlegd en hij wist wel een reparateur, een goede bekende van hem, dus samen met Kees achter hem aan naar de ‘werkplaats’, voorheen een winkel en ernaast een brommer kerkhof. Echter werd ik zeer voortvarend geholpen, hij belde een vriend en nadat hij de injectie van een BMW had gerepareerd ging hij met het buisje op pad. Na 20 minuten kwam hij terug en gaf aan dat de vriend het ging lassen en terug zou brengen, na nog eens 3 kwartier kwam de vriend op zijn sportster aanrijden met het gelaste buisje, gemonteerd ontlucht getest en... voor elkaar. Ik mocht niets afrekenen, was service voor de toerist, ik probeerde nog de bierpot te spekken maar ze wilden wel samen met ons bier gaan drinken (10.00 ’s morgens) maar geen geld aannemen, we hebben het aanbod toch maar afgeslagen omdat we de rest niet de hele dag wilden laten wachten. Ik heb hem beloofd een er een stukkie over te schrijven, bij deze super bedankt !! Daarna terug naar de rest en via een mooie route op pad naar het noorden. Uiteindelijk geland bij twee aardige dames in Bela Crkva Muncipality waar we weer kamers hebben gehuurd, motoren konden op de binnenplaats en als welkom kreeg iedereen een koude halve liter... hoezo gastvrij. Wat ge-bierd en gekletst met de eigenaresse die jaren in Oostenrijk had gewoond wat het communiceren wat makkelijke maakte. Zij heeft voor ons pizza’s besteld en daarmee de avond gevuld.

Donderdag 1 juni. Even naar de supermarkt gelopen om ontbijt voor het team te halen. Intussen hadden de anderen al koffie gemaakt en alles klaar gezet. Na het ontbijt afgerekend met Leen en de spullen weer opgepakt. Leen met zijn vriendin en Janos rijden een eind met ons mee tot in Slowakije vandaag. Mooie rit binnendoor met een wat vreemde grensovergang omdat een bord aangaf dat het doodlopend zou zijn, we gingen echter de grens over. Nog een mooi stuk door Slowakije gereden tot de eerste tank annex koffiestop en daar afscheid van Leen en vriendin genomen, Janos gaat mee tot in Tsjechië en gaat de volgende dag weer terug naar huis. Ik was nog nooit in Slowakije geweest, maar daar wil ik zeker meer van zien want het is er erg mooi met goede wegen. In de loop van de middag Tsjechië in gereden en  we zouden eerst in Brno overnachten maar de beloofde gesloten parkeerplaats bleek een fabeltje en de communicatie verliep twijfelachtig via een intercom... Dus de stad weer uit en op naar een volgende plek een hotel in de middle of niks maar wel met casino en bordeel. Pizza gegeten en een paar biertjes gedronken en te bed. 

Zondag 4 juni. Laatste dag van de reis, dus opgepakt en bij Lohne de snelweg op richting huis waar we rond 13.00 uur aankwamen na een enerverende trip van 6.000 km met goed gezelschap, veel gelachen en erg mooie dingen gezien.

Gert Daalhof