Hier een link naar het fotoboek 

Normaal ben ik niet zo van het plannen, maar als we in Rusland wilden binnenkomen was een visum wel handig. Nu was dit wel wat papierwerk, maar eigenlijk, dankzij de ervaring van Peter, vrij vlot geregeld, ook een extra verzekering voor de motor was zo geregeld, evenals een briefje van de ziektekostenverzekering dat je daar bij je moet hebben. Een week of 2 voor Hemelvaartsdag leek het er toch op dat iedereen z’n papierwerk voor elkaar had. Maar nadat ik nog wat rekenwerk had gedaan, en wat afstanden via google bij elkaar had opgeteld kwam ik wel voor mezelf tot de conclusie dat al de bovenstaande dingen wel een serieuze opdracht zouden zijn, zelfs voor mij. Als je namelijk nog 1.5 dag op de superrally wil zijn moet je toch een 900km per dag afleggen.

Vervolgens zijn we in een dag of 3 naar de Noordkaap gereden, alles binnendoor langs de Noorse fjorden, hoogvlaktes door de sneeuw, langs en tussen de rendieren en de caravans en met gemiddeld 700 a 800km per dag en dagen van 8:30 tot een uur of 10 avonds. Het voordeel in deze hoek van de wereld is natuurlijk wel dat de zon wel je grootste vriend blijft, en je niet hoeft te stoppen omdat het donker wordt. Maar na 4 redbull en 10 koffie op zo’n dag krijg je toch wel het idee krijgt dat een tukkie wel beter is. (over die red bull gesproken, ik had na een dag of 6 het idee dat ik hartkloppingen kreeg, maar dat geheel terzijde)

Nog een leuk feitje trouwens over Noorwegen, even tussendoor. Tunnels. Wat doet een zuid-Europeaan als hij een berg ziet?, slinger slinger omhoog.... En slinger slinger naar beneden, is op zich niks mis mee. Wat doet een Noor als hij een berg tegenkomt... juist... doorheen! 8km, 4km, 7km, 15km, en de langste 23km. En niet in de snelweg, nee, gewoon een provinciaal weggetje. Ohh, en nog een Noors feitje, wat doe je als je al een tunnel hebt, en een andere tunnel kruist tunnel 1.... Rotonde!!!! Midden in een tunnel waar je al 10km inzit, donker, vochtig, uitlaatgassen. Zie je in de verte een blauwe neon gloed opdoemen (beetje surrealistisch), die dichter en dichterbij komt.... Gewoon een rotonde!!! Bijzonder land, en dat is het!

Maar goed, op de Noordkaap dus. Wat zet je dan in de navi, Moermansk dan maar, is maar 200km naar het noorden en 500 naar het oosten, maar die kant moesten we toch op. (via Peter ook een kaart van Rusland in de Garmin gezet, werkte top!) Nadat we ergens in Finland hadden overnacht in een soort boshut de volgende dag richting de grens met Rusland. Bij aankomst stonden er al 20 enthousiaste douanemedewerkers op ons te wachten, en ik moet zeggen, het viel mij niet tegen. Tuurlijk, het kost je 2 uur, en je moet sommige formulieren 3 keer invullen, en snappen ze niet dat je karretje achter de motor geen kenteken heeft, maar dat zijn details.

Maar goed, mijn motto was: ik ga zitten, karretje volgestampt met van alles en nog wat, creditcard en paspoort mee en we zien wel waar we uitkomen, plannen, ach.... Dat doen ze maar met m’n begrafenis. Ik ben de dagen een beetje kwijt, maar dag 1 hebben we 1100 km over de snelweg naar Hirthalls gereden, daar nachtboot gepakt naar Stavanger (had ik wel in m’n hoofd van te voren) waar we mooi op tijd waren.

Noorwegen is ook wel een fantastisch land, eindeloze lange wegen, waar je amper iemand tegenkomt. Is echt fantastisch rijden en je krijgt soms het idee dat het niet kan ophouden, over 200km links, na 300km rechts, geen rotondes en drempels, daar hebben ze al helemaal niet van gehoord.

Maar ze spraken er zelfs Engels! En dat op een grensovergang waar in die 2 uur dat wij er stonden, 1 andere rus gepasseerd is. Daar rij je dan, op je Harley, in Rusland, hoe gaaf is dat! Op naar Moermansk dan maar, 240km van de grens geloof ik. Echter, 240km is normaal gesproken een goeie 2 uur, over lange recht doorgaande wegen.... Maar helaas, deze weg leek op Edammer kaas, er zat soms wat asfalt tussen de gaten. Dit was dus best wel een soort van lijdensweg, ik dacht tussen het gestuiter dat zo’n Harley toch best wel goed in elkaar moet zitten. Het voordeel was wel dat het ritje door de Ukraine van vorig jaar een aantal zwakke punten al naar boven had gebracht, en ik die al verbeterd had. 1 daarvan was de ophanging van de kuip, die is af fabriek zwaar onder de maat, en had ik na de Ukraine al zwaar verbeterd (alles was dwarsaf, maar hing gelukkig nog aan de radio vast). Als ik dat voor Rusland niet had gedaan had m’n kuip waarschijnlijk op m’n voorspatbord gelegen.

Na een uurtje of 4 stuiteren in Moermansk aangekomen, nu is hier geen ene reet te beleven, maar ben der wel mooi op de motor geweest. Het was voor ons inmiddels lunchtijd (16.00 uur) we hadden nog ons bioritme van thuis (ja, 2 uur tijdsverschil, en dus ook door 2 tijdszones gegaan met de motor, ook apart). Wij op een pleintje in de stad de motor maar is even aan de kant om te overleggen, en je gelooft het niet, binnen 3 tellen stond er een landgenoot naast ons. Wel een goeie tip gehad voor de lunch, een poep chique tent op 20m afstand met een leuk uitzicht over de stad waar we voor een schijntje een heerlijk stuk schaap naar binnen hebben gewerkt. (Rusland is heerlijk goedkoop, liter benzine ook maar 60 cent)

Tijdens de lunch besproken dat we nu al 3 doelen hadden gehaald, en die andere 2 nu ook geen probleem meer moesten zijn. Na de lunch maar een volgend puntje in de navi gezet, St. Petersburg! 1400km geloof ik dat het was vanaf Moermansk, en het leuke was, rij je Moermansk uit, ga je een rotonde af, zegt je navi, op de rotonde na 950km rechtdoor..... oeps... Dag 1 in Rusland ergens in een hotel afgesloten om een uur of 11, kamperen is iets wat niet bestaat daar, en ook een hotel is lastig genoeg, niet ieder hotel mag toeristen accepteren van Poetin. Het wil dus wel is voorkomen dat je bij een aantal hotels word weggestuurd, maar uiteindelijk iedere keer wat gevonden. Eten was dan niet meer mogelijk, maar Vodka maakt dan een hoop goed. De weg van Moermansk naar St. Petersburg is ook aan serieus onderhoud onderhevig, we begonnen met gatenkaas, echter al snel bleek dat ze de complete weg aan het vernieuwen waren. En vernieuwen gaat dan op z’n Russisch, alles compleet weghalen tot aan de ondergrond, en dan ook alles, dus niet 1 baan openhouden, nee hoor, het verkeer zoekt zijn weg maar door de prut. Je zal begrijpen dat dit geen feest was in de stromende regen. Gelukkig was dit in totaal misschien maar 80km. De laatste 600km was een prachtig mooie strook asfalt door de bossen, oersaai, maar prima rijden.

Na 2 dagen in St. Petersburg aangekomen, nu was ik al tot de conclusie gekomen dat m’n voor- en achterband mij niet meer thuis gingen brengen. Bij de lokale dealer hadden ze echter m’n voorband niet. Maar ik moet zeggen, de dealer had nog wel een vriend (de sleutelaar van de locale MC), en die had de band wel.

Onder begeleiding van een medewerker van de dealer zijn we hierheen gebracht, en ja hoor, bandjes op voorraad. Na wat sleutelwerk was m’n motor om 10 uur avonds weer als nieuw, qua banden dan. Overnachten kon daar ook in de buurt, de sleutelaar van de MC had ook nog een soort jeugdherberg, en ook weer om de hoek, dus alles prima eigenlijk. ’s Avonds een kleine wandeling door de stad gemaakt, en een klein biertje gedaan. 

’s Morgens weer vroeg uit de veren omdat we om 8uur weer bij de dealer wilden zijn, om met het HOG chapter mee te rijden naar de superally. Nu was dit niet iets wat op ons verlanglijstje stond, maar 1 van die Russen vertelde dat hij vrienden bij de douane had, en ons daardoor sneller over de grens zou helpen. Dit leek ons dus wel wat. Wij dus met die HOG mannen op pad, met onze smerige bikes tussen al dat bling bling spul, de 1 nog met meer meuk erop dan de ander. Na ieder half uur stoppen voor een rook- en pispauze de grens bereikt. Wat wij gedacht hadden ging dus even iets anders, we mochten in de rij voor de buitenlanders, en voor we met onze ogen konden knipperen waren die russen al over de grens, en waren wij nog 36 stempels aan het verzamelen bij 4 poortjes. Was weer een beetje jammer, maar waarschijnlijk waren die communistische vriendjes een dagje vrij.

Deze grens overgang heeft ons 3 uur gekost, hij was veel drukker, en de mensen spraken hier geen woord Engels. Maar uiteindelijk mochten we gelukkig het land weer uit en Estland in.Na 1.5 dag superally weer richting huis gegaan, was nog even in 2 dagen 2350 km over de snelweg blaffen om op de dinsdag na Pinksteren met hele kleine oogjes weer bij m’n werkgever achter het bureau plaats te nemen. Helaas 300km voor de eindstreep Peter moeten achterlaten bij een Aral pomp, z’n achterband zat al op het canvas dus was het verstandiger om hier niet mee verder te rijden. Naar wat ik begreep de volgende dag door de lokale dealer in Maagdenburg weer op pad geholpen. Maar het gaf ons toch wel een kut gevoel dat we de trip niet met z’n 4en konden afsluiten, en dat her zo dicht bij huis mis ging.

Toen ik de grens over was kreeg ik een berichtje: kom je BBQ’en? waarom niet dacht ik, leuk idee.... Nog wel even tijd voor na een dagje op de motor. Reden van die BBQ was trouwens dat hij Evert jarig was.... Maar kwam ik gelukkig achter toen ik bij hem op Facebook keek.... Zal de volgende keer wat beter opletten maat.

Het was dus het tripje wel, alle doelen gehaald, binnen de tijd, zelfs nog een rustdag gehad op de superally. M’n motor vertoond sinds de trip wel wat kuren, maar dat lossen we ook wel weer op. Spijt van Rusland?, geen seconde!, uniek land om te zijn en doorheen te rijden, en me geen seconde onveilig gevoeld. Het was 1 van de mooiste trips die ik ooit gemaakt heb, en dit verhaal had nog wel 3 pagina’s langer kunnen zijn. Peter, Henk en Rik, mede dankzij jullie is dit een hele mooie trip geweest en nogmaals bedankt!

Groet en tot snel!

JP