ประวัติความเป็นมา

ก่อนที่จะมีการสร้างพระธาตุดอยก๊อองค์นี้ ผู้เฒ่าผู้แก่ที่ตั้งบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำยมฝั่งตะวันตก คือบ้านนาเวียง ม.๗ เล่าว่ามีภูเขาลูกหนึ่งตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำยม ที่อยู่ตรงกันข้ามกับบ้านนาเวียง มีลักษณะสูงกว่าภูเขาลูกอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียงชาวบ้านเรียกว่า ดอยก๊อ ซึ่งในอดีตเป็นป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ มีต้นก๊อขึ้นอยู่หนาแน่นดังนั้นต้นก๊อจึงเป็นที่มาของชื่อดอยก๊อ ซึ่งหมายถึงภูเขาที่มีต้นก๊อขึ้นหนาแน่น นอกจากนี้ดอยก๊อยังเป็นที่อาศัยของสัตว์ป่านานาชนิด ชาวบ้านเล่าว่านาน ๆ ครั้ง ในคืนวันพระจะมีลูกแก้วส่องสว่างสดใสลอยไปมาระหว่างดอยก๊อกับพระธาตุพระพิมพ์ ที่ตั้งอยู่ในวัดบางสนุกห่างจากดอยก๊อประมาณ ๑ กม. นับเป็นเรื่องอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้จึงมีชาวพุทธที่มีศรัทธาแรงกล้านำพระพุทธรูปและรูปปั้นพระฤาษีไปตั้งไว้ที่หินแร่เหล็กก้อนใหญ่ขนาดกว่า ๒,๐๐๐ กก. สองลูกติดกัน จึงมีชาวบ้านขึ้นไปนมัสการอยู่เสมอ ด้วยแรงศรัทธาที่มีต่อพุทธศาสนาจึงมีผู้ดำริที่จะสร้างพระธาตุขึ้นบนดอยก๊อนี้ในเวลาต่อมา ความคิดในการสร้างองค์พระธาตุก็เป็นจริง