วัดพระธาตุดอยแก้วชัยมงคล ตั้งอยู่ ณ บ้านใหม่พัฒนา หมู่ที่ 2 ตำบลวังเหนือ อำเภอวังเหนือ จังหวัดลำปาง

นักโบราณคดีได้กำหนดอายุไว้ว่าประมาณช่วงพุทธศตวรรษที่ 18-20 ประมาณ พ.ศ. 1800-2100 ซึ่งเครื่องปั้นดินเผาที่ขุดพบในบริเวณนี้ ก็เป็นชนิดเดียวกับเครื่องปั้นดินเผาเวียงกาหลง จ.เชียงราย จึงเป็นการยืนยันถึงการตั้งถิ่นฐานที่มีผู้คนอาศัยมาก่อนในบริเวณนี้อย่างน้อยก็ 700 ปี มาแล้วนอกจากนี้ยังมีพระเจดีย์โบราณที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวบนยอดเขาสูง ในเขตพื้นที่ของบ้านแม่เฮียว และบ้านใหม่พัฒนาบนยอดเขาแห่งนี้

ประชาชน ทั่วไปที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงกับพระธาตุได้เรียกขานชื่อยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ นี้ว่า "ม่อนพระธาตุ" คำว่า "พระธาตุ" ในความหมายของคนเหนือนั้น หมายถึง "องค์พระเจดีย์" นั่นเองบนม่อนพระธาตุแห่งนี้จึงเป็นศาสนสถาน โบราณที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวมาเป็นเวลาหลายร้อยปี ผู้คนที่อาศัยบริเวณนี้ต่างก็มีความเลื่อมใสศรัทธาในความศักดิ์สิทธิ์ของ พระเจดีย์องค์นี้ เพราะเหตุว่าเวลาในช่วงพลบค่ำของทุกวัน จะบังเกิดแสงสว่างขึ้นบนท้องฟ้า ตรงส่วนของพื้นที่ม่อนพระธาตุ ทำให้ชาวบ้านได้ประจักษ์ จึงเรียกขานกันว่า "พระธาตุดวงแก้ว" และทำให้ชาวบ้านเกิดความสนใจที่จะบูรณะซ่อมแซม

ศาลเจ้าพ่อพญาวัง ตั้งอยู่ ณ บ้านใหม่ หมู่ที่ 6 ตำบลวังเหนือ อำเภอวังเหนือ จังหวัดลำปาง ลุเมื่อ พ.ศ.๑๗๐๒ พระเจ้าไชยศิริแห่งนครไชยปราการ ได้เสียเมืองให้แก่ขุนเลียขวัญฟ้ามหาราช แห่งอาณาจักรเมาพระองค์จึงได้ อพยพพลเมือง ไปตั้งอยู่ที่เมืองอู่ทอง มื้อนั้นก็ถึงกาลที่นครไชยปราการต้องถึงคราววิบัติ นี่เอง พญาวังข้าราชบริพาร แห่งพระเจ้าไชยศิริมิได้อพยพติดตามไปด้วย หากแต่ได้อพยพผู้คนส่วนหนึ่ง ซึ่งรักถิ่นฐานเดิมหลบหนีจาก ไชยปราการ มาตั้งอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ พญาวังได้สร้างคุ้มและวัดวาอารามขึ้นในอาณาบริเวณแห่งนี้ อันมีชื่อเรียกในกาลปัจจุบันว่า ดงหอเจ้าพ่อพญาวัง อันเป็นที่เคารพสักการะของชาวอำเภอวังเหนือและอำเภอใกล้เคียงตราบจนปัจจุบัน"