Τα θαύματα στη ζωή μας (Θεϊκά και Σατανικά)

Στην Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα στη Βάστα Μεγαλόπολης, συναντάμε το Εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, το οποίο έχει χτιστεί μεταξύ του 1050 και του 1100 μ.Χ. Στη στέγη του στέκουν θαυματουργικά 17 πλατάνια (όσα και τα χρόνια της Αγίας Θεοδώρας που μαρτύρησε εκεί), τα οποία ζυγίζουν όσο 18 αυτοκίνητα Mercedes, χωρίς όμως οι ρίζες τους και οι βαρύτατοι κορμοί τους να στηρίζονται στο έδαφος, παρά μονάχα πάνω στη στέγη! Ορισμένα από αυτά τα πλατάνια μάλιστα, υπερβαίνουν κατά δύο και πλέον φορές το ύψος της μικρής αυτής Εκκλησίας! Έχουν έρθει από όλο τον κόσμο επιστήμονες για να εξετάσουν αυτό το φαινόμενο και η απάντηση που όλοι έχουν δώσει είναι μία: "Πρόκειται για Θαύμα". Επίσης κοντά στην Τρίπολη, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής, βρίσκεται μια αρχαία εικόνα της Παναγίας, που συνεχώς και μυστηριωδώς εξέρχεται από εκείνη Άγιο Μύρο. Το άρωμα αυτού του Μύρου είναι αρίστης ποιότητος. Η ευωδιά του Μύρου είναι ασυνήθης και η διάρκειά της για πολλά χρόνια, ενώ τα δυνατότερα αρώματα σε 48 ώρες εξατμίζονται.

Η Επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό και όσες φορές προσπάθησαν να χημίσουν το Μύρο της Παναγίας της Μαλεβής, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, δεν μπόρεσαν να δώσουν καμιάν ικανοποιητική απάντηση. «Πού βρήκατε αυτό το άρωμα;» ρωτούσε ένας Βούλγαρος χημικός κάποιον Έλληνα που πήγε στη Βουλγαρία για να το χημίσει, χωρίς όμως να αποκαλύψει ότι ήταν το Μύρο της Παναγίας και όταν ο Έλληνας του εξήγησε, ο Βούλγαρος χημικός έμεινε άφωνος! Το Μύρο αυτό είναι θαυματουργό. Πολλοί άνθρωποι με βαριές και ανίατες αρρώστιες, όπως καρκίνο στον εγκέφαλο, στο λαιμό, στο αίμα, στην κοιλιά, μόλις έβαλαν και εχρίσθησαν με αυτό το Άγιο Μύρο, βρήκαν αμέσως τη θεραπεία τους!

Θα σου έλεγα για ένα θαύμα που γίνεται στη νήσο Χίο στην ακροθαλασσιά, εκεί που μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Εκεί όταν ο Ιερέας διαβάζει την Παράκληση της Αγίας, το νερό της θάλασσας αρχίζει να βράζει σα να του έβαλε δυνατή φωτιά, γεμίζει ατμούς και φυσαλίδες. Όταν όμως η Παράκληση τελειώσει, υποχωρεί το βράσιμο και επανέρχεται το νερό στη φυσική του κατάσταση.

Άλλα θαύματα που με αυτά συνδέονται εντυπωσιακά και τρομακτικά γεγονότα, που έκαναν τους ισχυρούς της γης και τους απίστους να υποτάξουν τη βούλησή τους, σε κάποια άλλη αόρατη και ακαταμάχητη δύναμη, είναι αυτά που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Πιο συγκεκριμένα, έχουν καταγραφεί πολυάριθμα περιστατικά Ορθοδόξων Ναών που δεν γκρεμίζονται! Οι Εκκλησίες αυτές μόλις αντιμετώπισαν τον κίνδυνο κατεδάφισης, τον εξουδετέρωσαν με τρόπο που προκάλεσε δέος!

Αναφερόμαστε σε μία από τις πολλές αυτές περιπτώσεις, στην Εκκλησία της Αγίας Πέτκας (Παρασκευής), που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Σόφιας στη Βουλγαρία. Το 1963 αποφάσισαν οι αρμόδιοι να πλατύνουν το δρόμο και έπρεπε το Εκκλησάκι που εμπόδιζε να κατεδαφισθεί. Μόλις το Συνεργείο κατεδαφίσεως ετοιμάστηκε και η μπουλντόζα πήγαινε να το γκρεμίσει, όταν πλησίασε στο Ναό αμέσως έσπασε κάτι στη μηχανή και σταμάτησε. Επιχείρησαν πολλές φορές να το γκρεμίσουν αλλά οι μηχανές της μπουλντόζας έσπαζαν, προτού να το πλησιάσουν! Εν τω μεταξύ ο υπεύθυνος της επιχειρήσεως, όταν πληροφορήθηκε όλα τα ανωτέρω και έμαθε τις λεπτομέρειες και τα συμβάντα, του εφάνησαν όλα αυτά ανοησίες. Αγριεμένος τότε άρχισε να φωνάζει με θυμό και αφού πήρε ο ίδιος την μπουλντόζα, έβριζε με μανία και εβάδιζε με ταχύτητα προς την Εκκλησία για να την κατεδαφίσει. Αλλά όμως προτού πλησιάσει τον τοίχο, αμέσως σπάζει η μηχανή και σταματάει αυτομάτως, ενώ ξαφνικά ευρέθηκε και ο ίδιος ΝΕΚΡΟΣ! Επέθανε την ίδια στιγμή! Τότε κατέλαβε όλους φόβος και τρόμος μπροστά στο υπερφυσικό αυτό φαινόμενο και δεν απέμενε τίποτε άλλο, παρά να υποχωρήσουν στην ακαταμάχητη αυτή δύναμη και να ανακαλέσουν τη διαταγή της κατεδαφίσεως. Και έτσι, ο Ναός έμεινε άθικτος μέχρι σήμερα.

Ένα μεγάλο θαύμα που κάθε χρόνο γίνεται στο Όρος Θαβώρ (στα Ιεροσόλυμα), είναι εκείνο όπου κατά τη νύχτα της Εορτής της Μεταμορφώσεως (6 Αυγούστου με το Παλαιό Εορτολόγιο), εμφανίζεται μια Φωτεινή, Απαστράπτουσα Νεφέλη (χρώματος απαλού ερυθροκυανολεύκου), η οποία καλύπτει τον χώρο της Μονής, φωτίζει όλη τη νύχτα όλο το περιβάλλον και ευωδιάζει! Μετά το τέλος της Εορτής η Νεφέλη χάνεται.

Στην Εορτή των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου με το Παλαιό Εορτολόγιο), κάθε χρόνο γίνεται άλλο ένα μεγάλο θαύμα. Τα νερά του ποταμού Ιορδάνη αλλάζουν ροή και γυρίζουν προς τα πίσω! Όπως δηλαδή ψάλλεται και στο Τροπάριο των Θεοφανείων.

Είναι τόσα πολλά τα θαύματα και τα υπερφυσικά φαινόμενα που γίνονται τώρα μάλιστα τελευταίως μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που το σύντομο αυτό μέσον που διαλέξαμε για την επικοινωνία μαζί σου, δεν επαρκεί για να τα απαριθμήσουμε. Πάντως εμείς κάναμε τις δικές μας προσπάθειες για να σε βοηθήσουμε να γνωρίσεις την Αλήθεια, που είναι ο Χριστός και η Ορθόδοξος Εκκλησία Του, που τόσο συστηματικά και επίμονα πολεμείται, κακοποιείται και αποκρύπτεται... Αν θες μια οποιαδήποτε επικοινωνία με κάποιον πνευματικό άνθρωπο, οδηγό και συμπαραστάτη στη ζωή σου, δεν θα αργήσεις να τον βρεις. Αρκεί να θέλεις και ο Κύριος θα σε βοηθήσει. Πάντως τα πράγματα από τα σημερινά γεγονότα όπως τα βλέπεις είναι δύσκολα και ένας Παγκόσμιος Πόλεμος απειλεί την ανθρωπότητα. Ο Θεός μας προειδοποιεί να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας και να αλλάξουμε ζωή, γιατί έρχεται η Οργή Του για να τιμωρήσει την αποστασία και την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους.

Τίθεται ένα ερώτημα το οποίο πρέπει να σε προβληματίσει ιδιαιτέρως: Πώς ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, που έγραψε την Ιερά Αποκάλυψη το έτος 95 μ.Χ. , γνώριζε ότι θα συμβεί το Τσερνομπίλ;

Στον τύπο, μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, δημοσιεύθηκε η πιο κάτω ανταπόκρισις: «ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: Ένα χωρίο της Αγίας Γραφής φαίνεται ότι άρχισε να στρέφει τους Σοβιετικούς προς τα Ιερά Κείμενα της Εκκλησίας, κι αυτό γιατί μέσα σε αυτά αναφέρεται το αστέρι "Άψινθος", που στα Ουκρανικά μεταφράζεται "Τσερνομπίλ"».

Το αστέρι αυτό προκαλεί τη μόλυνση των υδάτων και από όσους ήπιαν από τα νερά αυτά, πολλοί πέθαναν. Το χωρίο ανήκει στο μοναδικό προφητικό Βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Ιερά Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, όπου συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 8, χωρία 10-11 αναφέρονται τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση: "Και σάλπισε ο τρίτος άγγελος και τότε έπεσε ένα μεγάλο αστέρι από τον ουρανό, που εκαίετο σα λαμπάδα, και έπεσε στο τρίτον των ποταμών και στις πηγές των υδάτων. Και το όνομα του αστεριού αυτού ήταν άψινθος. Και το τρίτον των υδάτων εμολύνθη και πολλοί πέθαναν από το νερό, διότι εδηλητηριάσθησαν". Επειδή λοιπόν, αυτό το μέρος ταυτίζεται με την περιγραφή της καταστροφής του Τσερνομπίλ, ακόμα και το όνομα του "αστέρα", έχει συνταράξει μεταφυσικά τους Ουκρανούς, οι οποίοι έχουν στραφεί τώρα και πάλι προς την Αγία Γραφή. Επίσης το 9ο Κεφάλαιο της Ιεράς Αποκαλύψεως (χωρία 1-12), προείπε τα γεγονότα του Κόλπου με καταπληκτική ακρίβεια. Και είναι αξιοσημείωτο ότι τα γεγονότα του Κόλπου, προφητεύονται μετά τα γεγονότα του "Τσερνομπίλ" (βλέπε "Τα αναμενόμενα παγκόσμια γεγονότα κάτω από το φως των προφητειών της Ορθοδόξου Εκκλησίας").

Ένας είναι ο δρόμος. Η Πίστη και η Μετάνοια που μας ζητάει ο Κύριος και αλλάζοντας ζωή, να δώσουμε Δόξα στο Θεό. «Έρχου και ίδε» (Ιωάννη, 1,47)».

Μετά από όλα αυτά τα Θαυμάσια που αναφέρθηκαν παραπάνω, να ασχοληθούμε λίγο και με τα Θαύματα που γίνονται σε χώρους εκτός της Ορθόδοξης Πίστης, παραθέτοντας τρία πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα από την αρχαιότητα που αναδεικνύουν τις Προφητείες τριών ανθρώπων, οι οποίοι έζησαν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη ο καθένας.

Το κοινό σημείο αυτών των Προφητειών όμως, είναι η (εμμέσως πλην σαφώς) Ομολογία που απορρέει από αυτές, σύμφωνα με την οποία επιβεβαιώνονται τα λεγόμενα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σχετικά με το Γεγονός ότι Αυτός είναι ο Θεός, ο Απεσταλμένος από τον Πατέρα Του και Θεό, με σκοπό να γνωρίσει η ανθρωπότητα την Αλήθεια (ότι δηλαδή ο Θεός είναι Ένας).

Η πρώτη Προφητεία υπάρχει μέσα στο ιερό βιβλίο του Ινδού ασκητή Βούδα (560 π.Χ.- 480 π.Χ.) και αναφέρεται σε ένα περιστατικό από τη ζωή του. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια ενός κηρύγματός του, κάποιος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ από αυτά που τον άκουγε να λέει και παίρνοντας το λόγο τον ρώτησε αν είναι θεός. Η απάντηση του Βούδα ήταν Προφητική: «Όχι δεν είμαι. Ο Θεός θα γεννηθεί πεντακόσια χρόνια μετά»!

Η δεύτερη Προφητεία προέρχεται από τον Κομφούκιο (551 π.Χ.- 479 π.Χ.), έναν από τους μεγαλύτερους Κινέζους φιλοσόφους όλων των εποχών, ο οποίος έγραψε πεντακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού στα βιβλία του που ονομάζονται «ηθικά» τα εξής: «Ένας Άγιος πρόκειται να αποσταλεί από τον ουρανό, που θα γεννηθεί στα μέρη της Ανατολής και θα γνωρίζει τα πάντα, έχοντας εξουσία στον ουρανό και στη γη»!

Την τρίτη Προφητεία τη συναντάμε σε μία από τις αμέτρητες επιπλήξεις του Σωκράτη (470 π.Χ.- 399 π.Χ.) προς τους Αθηναίους δωδεκαθεϊστές, ο οποίος αποδοκίμαζε πάντα τον ειδωλολατρικό χαρακτήρα της πλανεμένης τους πίστης (αυτή ήταν και η μία από τις δύο αιτίες της άδικης καταδίκης του σε θάνατο). Σε μία λοιπόν από αυτές τους επισημαίνει: «Κοιμάστε εσείς που πιστεύετε σε δώδεκα θεούς, γιατί ο Θεός είναι Ένας. Και κάποτε θα στείλει τον Απεσταλμένο Του κάτω στη γη για να σας ξυπνήσει»!

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα το γεγονός, ότι ο Σωκράτης δεν ήταν ο μόνος ο οποίος απέρριπτε το δωδεκάθεο, καθώς η πλειοψηφία των φιλοσόφων της Αρχαίας Ελλάδας είχε και αυτή την ίδια άποψη.

Συμφωνώντας δε μαζί τους οι Άγιοι της Χριστιανικής Πίστης, ονόμαζαν τους αρχαίους θεούς (εκτός από είδωλα) και δαιμόνια και μάλιστα όπως θα δούμε στη συνέχεια, είχαν έρθει και σε αντιπαράθεση με αυτά.

Ας έρθουμε λοιπόν να δούμε ορισμένα από τα Θαύματα της Χριστιανικής Πίστης, στα οποία διαφαίνεται αναμφίβολα η Μοναδικότητα, η Αλήθεια και η Υπεροχή της, σε σχέση με τις υπάρχουσες θρησκείες. Αρχικά παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βίο του Αγίου και Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (275 μ.Χ.- 303 μ.Χ.), όπου περιγράφεται η στιγμή που ο Άγιος δέχεται να εισέλθει σε έναν ειδωλολατρικό ναό του Απόλλωνα, μαζί με τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, καθώς και το τι ακριβώς επακολούθησε εκεί.

"Ο δε παρανομότατος βασιλιάς Διοκλητιανός, ήρθε το πρωί στο ναό του Απόλλωνα, πρόσταξε δε να φέρουν εκεί και τον Άγιο. Κι όταν αυτό έγινε είπε προς αυτόν ο βασιλιάς με πολλή ημερότητα και ταπείνωση: «Δεν είναι Γεώργιε μεγάλη φιλανθρωπία και πολλή καλοσύνη αυτό το οποίο κάνω εγώ, να αναμένω δηλαδή τη μετάνοιά σου και να μη σε θανατώνω; Ναι, ορκίζομαι στη δύναμη των μεγάλων θεών ότι για τη νεότητά σου και την ανδρεία σου, λυπάμαι να σε θανατώσω. Διότι επιθυμώ εάν μετανοήσεις να σε τιμήσω, να σε δοξάσω και να σε κάνω συγκάθεδρο της βασιλείας μου. Πες μου λοιπόν κι εσύ τη γνώμη σου, τι σκέφτεσαι;» Ο Άγιος απάντησε: «Έπρεπε βασιλιά, αυτήν την αγάπη την οποία δείχνεις τώρα, να την είχες δείξει πιο πριν, ώστε να μη με βασάνιζες τόσο απάνθρωπα».

Ο βασιλιάς όταν άκουσε τα λόγια αυτά, χάρηκε και είπε στον Άγιο: «Αν θελήσεις να με κάνεις πατέρα σου και να μου χαρίσεις τη χαρά αυτή, εγώ έχω σκοπό να σε ανταμείψω με πλούσια δώρα». Ο Άγιος απάντησε: «Αν θέλεις βασιλιά, ας εισέλθουμε στο ναό για να δω τους θεούς σου». Αμέσως τότε ο βασιλιάς, πρόσταξε τους άρχοντές του και όλο το λαό να εισέλθουν στο ναό, ενώ το πλήθος από τη χαρά του πολυχρόνιζε το βασιλιά.

Εισήλθαν δε όλοι στο βωμό και περίμεναν να δουν τι θέλει να κάνει ο Άγιος. Τότε ο του Χριστού Μάρτυρας Γεώργιος, σήκωσε το δεξί του χέρι προς το είδωλο του Απόλλωνα και είπε: «Θέλεις εσύ, είδωλο άψυχο, να λάβεις ως θεός θυσία από εμένα;» Λέγοντας δε τα λόγια αυτά έκανε και το Σταυρό του. Το δε δαιμόνιο, το οποίο κατοικούσε μέσα στο είδωλο, φώναξε με δυνατή φωνή: «Δεν είμαι εγώ θεός, ούτε άλλος κανείς από εμάς. Μόνο Αυτός ο Οποίος εσύ κηρύττεις, είναι Θεός Αληθινός. Εμείς κάποτε ήμασταν Άγγελοι και λόγω της υπερηφάνειάς μας γίναμε διάβολοι. Από τότε περιπαίζουμε τους ανθρώπους, από το μίσος που έχουμε για αυτούς και εκείνοι μας προσκυνούν ως θεούς». Λέει τότε ο Άγιος: «Γιατί λοιπόν παραμένετε τώρα εδώ, όπου παρευρίσκομαι και εγώ ο δούλος του Αληθινού Θεού;» Αμέσως τότε με τα λόγια αυτά του Αγίου, βοή και σύγχυση και κλάματα ακούστηκαν, τα οποία προέρχονταν από τα είδωλα του βωμού. Τότε τα είδωλα έπεσαν στη γη και συνετρίβησαν σε κομμάτια . Εκείνη τη στιγμή κάποιοι από τους ιερείς του ναού αλλά και άλλοι από το πλήθος, άρπαξαν τον Άγιο από το βωμό και χτυπώντας τον και σπρώχνοντάς τον, τον έβγαλαν έξω φωνάζοντας στο βασιλιά: «Σκότωσε αυτόν το βρωμιάρη και πλάνο, σκότωσέ τον πριν γκρεμίσει το ναό και εσένα, βασιλιά».

Η βοή δε από τις κραυγές του πλήθους έφτασε μέχρι το παλάτι. Και ακούγοντας αυτές τις κραυγές η βασίλισσα Αλεξάνδρα, δεν άντεξε πλέον άλλο να κρατάει την Πίστη της μυστική και θέλησε να την αποκαλύψει. Αμέσως λοιπόν αρχίζει να τρέχει στο δρόμο προς το ναό του Απόλλωνα και μην μπορώντας να διασχίσει το πλήθος, φώναζε λέγοντας: «Ο Θεός του Γεωργίου βοήθησέ με, διότι Εσύ είσαι ο Μόνος Αληθινός Θεός».

Όταν δε το πλήθος ησύχασε, κάλεσε ο βασιλιάς τον Άγιο και πολύ θυμωμένος του είπε: «Αυτή είναι η ευγνωμοσύνη σου, κακέ άνθρωπε; Κατ' αυτόν τον τρόπο έμαθες να θυσιάζεις στους θεούς;» Ο Άγιος απάντησε: «Ναι, ανόητε βασιλιά, έμαθα να περιφρονώ τους θεούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν να σώσουν τους εαυτούς τους από τον αφανισμό».

Ενώ όμως ο Άγιος έλεγε αυτά τα λόγια, έφτασε η βασίλισσα Αλεξάνδρα και μόλις είδε τον Άγιο δεμένο, έπεσε στα πόδια του και τον ευχαριστούσε, βρίζοντας το βασιλιά και περιγελώντας τα είδωλα. Έκπληκτος τότε ο βασιλιάς και μην μπορώντας να συγκρατήσει πλέον την ταραχή του, λέει στη βασίλισσα: «Τι έπαθες Αλεξάνδρα και ακολούθησες αυτόν το μάγο, απαρνούμενη την πίστη των μεγάλων θεών;» Η βασίλισσα απάντησε: «Μωρότατε, ασεβέστατε και παρανομότατε βασιλιά, τυφλώθηκες, σκοτίστηκες, πλανήθηκες και δεν πιστεύεις την Αλήθεια, ούτε μπορείς να καταλάβεις ότι ο Χριστός είναι ο Αληθινός Θεός".

Αυτά τα Θαυμαστά λοιπόν εποίησε ο Άγιος Γεώργιος με τη Χάρη του Θεού, μέσα στο ναό των ειδώλων του δωδεκαθέου, το οποίο κάποιοι στις μέρες μας προσπαθούν εσκεμμένα και εκ του πονηρού να επαναφέρουν, ως μοναδική προτεινόμενη «λύση» στα πνευματικά τους αδιέξοδα. Ένα ακόμη Θαύμα όμως που συνέβη για να λύσει την απορία ενός Μοναχού, έρχεται να καταδείξει τις προθέσεις των προγόνων μας, από τη στιγμή ακριβώς που διδάχτηκαν (!) τον Χριστιανισμό.

Κάποιος Μοναχός στο παρελθόν είχε την εξής απορία: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το μεγάλο πνεύμα της ανθρωπότητας, ο Πλάτων, να δίδασκε τη θεωρία της μετεμψύχωσης και μάλιστα να υποστήριζε ότι είναι δυνατή, η μετά θάνατον είσοδος μιας ανθρώπινης ψυχής σε ένα ζώο;» Αυτήν την απορία μάλιστα, την εξέφραζε πολύ συχνά σε διάφορες πνευματικές συζητήσεις που είχε, κατηγορώντας ανοιχτά τον Πλάτωνα για αυτές του τις αντιλήψεις. Μια μέρα ήταν ολομόναχος στο κελλί του, όταν ξαφνικά έκανε την εμφάνιση της μία λάμψη φωτός, μέσα από την οποία ήταν ορατά τα χαρακτηριστικά ενός άνδρα, που ήταν περιβεβλημένος από ένα χιτώνα και η εικόνα του παρέπεμπε στην αρχαιότητα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Μοναχός, έκανε το Σημείο του Σταυρού προς το μέρος εκείνο, θέλοντας έτσι να διαπιστώσει αν επρόκειτο για κάποιο πονηρό πνεύμα.

Το θέαμα όμως παρέμεινε αμετάβλητο, με τον άνδρα να απευθύνεται μετά από λίγο στο Μοναχό λέγοντας: «Γιατί με κατηγορείς χωρίς να γνωρίζεις; Είμαι ο Πλάτων και πρέπει να ξέρεις πως από άγνοια οδηγήθηκα σε κάποιες λανθασμένες εκτιμήσεις. Από τη στιγμή όμως που ο Χριστός, μετά τη Σταύρωση, κατέβηκε και κήρυξε στον άδη, όλοι εμείς οι φιλόσοφοι Τον πιστέψαμε και γίναμε Χριστιανοί»! Τέτοια Γεγονότα Θείων Αποκαλύψεων, υπάρχουν πάρα πολλά καταγεγραμμένα στους τόμους του «Γεροντικού».

Στη συνέχεια ερχόμαστε να επιλέξουμε δύο περιστατικά από τη ζωή του Αγίου Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη (1924-1994), ενός από τους πιο Φωτισμένους Αγίους Γέροντες του εικοστού αιώνα, στα οποία γίνεται φανερή η ειδοποιός διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον βουδισμό.

Κάπου στις αρχές περίπου της δεκαετίας του 1970, επισκέφθηκαν το Άγιο Όρος μερικοί μοναχοί βουδιστές, με σκοπό να συναντήσουν τον Γέροντα Παΐσιο για να του παρουσιάσουν τα «θαύματα» του βουδισμού. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αυτής, ο διερμηνέας τους ζήτησε από τον Γέροντα να παρακολουθήσει μία επίδειξη των μοναχών, οι οποίοι θα κατόρθωναν με τη δύναμη (όπως είπαν) της πίστης τους, να υψωθούν από το έδαφος έως και πάνω από ένα μέτρο, χωρίς να πηδήξουν. Παρότρυναν δε το Γέροντα, να κάνει και αυτός το ίδιο εάν μπορούσε, για να τους αποδείξει με τη σειρά του τη Δύναμη της Πίστης του. Ο Γέροντας αφού τους ξεκαθάρισε πως η Ορθοδοξία, δεν αποδέχεται ως Θαύματα τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού, δεσμεύτηκε πως με την Προσευχή που θα κάνει δεν πρόκειται να τους επιτρέψει να υψωθούν, όσο και αν προσπαθήσουν. Εκείνοι αποδέχτηκαν την «πρόκληση» και άρχισαν με πολύ ζήλο να διαλογίζονται, ενώ από την άλλη μεριά ο Γέροντας ξεκίνησε την Προσευχή. Τα λεπτά περνούσαν, έφτασαν τη μία ώρα, τις δύο και τέλος τις τρεις, με τους μοναχούς να μην καταφέρνουν απολύτως τίποτα. Κάποια στιγμή μετά από τις τρεις ώρες, οι μοναχοί εγκατέλειψαν την προσπάθεια εμφανώς καταβεβλημένοι, ενώ ένας από αυτούς είχε αρχίσει να βγάζει αλλόκοτες κραυγές, για να μεταφερθεί τελικά σε κατάσταση αλλοφροσύνης από τους υπόλοιπους μοναχούς, μακριά από το κελλί του Γέροντα. Το περιστατικό αυτό έχει καταγραφεί από τους βιογράφους του Αγίου Γέροντα Παϊσίου και αναδεικνύει την Ορθοδοξία σε «Πυξίδα», χάρη στην οποία γίνεται εφικτή η κατανόηση του Θελήματος του Θεού.

Το επόμενο Γεγονός, μας έγινε γνωστό από μία διήγηση του Αγίου Παϊσίου, που έγινε στις αρχές περίπου της δεκαετίας του 1980, όταν τον επισκέφθηκε ένας πολύ καλός οικογενειακός μου φίλος, άνθρωπος ευσεβής και σεμνός, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Γέροντα αρκετά χρόνια πριν το συγκεκριμένο περιστατικό.

Συγκεκριμένα, έχοντας αναπτύξει μία πνευματική συζήτηση, κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής τους στο Άγιο Όρος, ο επισκέπτης παρατήρησε έναν Ασιάτη που φορούσε ένα μεγάλο Σταυρό στο στήθος και γεμάτος απορία ρώτησε τον Γέροντα αν τον γνώριζε. Η απάντηση-διήγηση που ακολούθησε, είναι περίπτωση μοναδική από τη ζωή του μεγάλου αυτού Αγίου Γέροντα:

«Αυτός ο άνθρωπος που βλέπεις, είναι ο Ιάπωνας κατασκευαστής ρολογιών Seiko, ο οποίος εδώ και μερικά χρόνια έχει Βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος. Κάποια στιγμή θυμάμαι είχε έρθει στο Άγιο Όρος και είχε ζητήσει από εμάς να του εξηγήσουμε, ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και του βουδισμού. Όπως παραδέχθηκε μάλιστα, όσο κι αν έψαξε ο ίδιος, δεν ήταν δυνατό να καταλήξει σε ουσιαστικές διαφορές. Αρχικά του προτείναμε να γεμίσει από μόνος του δύο μπουκαλάκια με νερό και να μας τα φέρει. Αφού πήραμε το ένα από τα δύο, διαβάσαμε την Ευχή του Αγιασμού και του υποδείξαμε να το ξεχωρίσει από το άλλο, για να διαπιστώσει πως όσος καιρός και αν παρέλθει αυτό θα παραμείνει άθικτο, λόγω της Αγιοσύνης που με τη Χάρη του Αληθινού Θεού έχει αποκτήσει, ενώ το άλλο μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα φυσιολογικά θα αλλοιωθεί. Πραγματικά έτσι κι έγινε, εκείνος έφυγε παίρνοντας μαζί του και τα δύο μπουκαλάκια και επέστρεψε μετά από αρκετούς μήνες, φέρνοντας μαζί του μόνο το Αγιασμένο, καθώς όπως παραδέχτηκε το άλλο απόκτησε μια άσχημη μυρωδιά και αλλοιώθηκε, ενώ αυτό αντίθετα έμεινε ακέραιο, όπως ακριβώς τη στιγμή που το γέμισε.

Στη συνέχεια προχωρήσαμε σε μία πράξη, η οποία έγινε αφορμή για την οριστική μεταστροφή του στην Ορθοδοξία. Του βάλαμε σε ένα μικρό άθραυστο βαζάκι, μία μικρή ποσότητα Θείας Κοινωνίας και του ζητήσαμε να επιχειρήσει την ανάλυση των Στοιχείων Της, σε όποιο Χημείο του κόσμου επιθυμούσε εκείνος. Πέρασαν από τότε αρκετές ημέρες, ώσπου κάποια στιγμή τον είδαμε να έρχεται με μεγάλη χαρά προς το μέρος μας, ανακοινώνοντάς μας την απόφασή του να βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος! Όταν ρωτήσαμε να μας πει, τι τον οδήγησε σε αυτή του την απόφαση, μας αποκάλυψε τα αποτελέσματα των αναλύσεων, τα οποία φυσικά εμείς γνωρίζαμε από πριν: Ότι δηλαδή, πρόκειται για Ανθρώπινο Σώμα και Αίμα, ενός Τέλειου Οργανισμού, στον Οποίο δεν ανιχνεύτηκε κανένα ίχνος ευπάθειας ή ασθένειας.

Βαπτίσθηκε στις 6 Δεκεμβρίου, ανήμερα της Εορτής του Αγίου Νικολάου, και έλαβε το όνομα Νικόλαος. Από τότε, μας επισκέπτεται πλέον ως Χριστιανός Ορθόδοξος, για να συμμετάσχει στα Μυστήρια και να προοδεύσει πνευματικά».

Σίγουρα στους περισσότερους, αυτά τα Γεγονότα προκαλούν μεγάλη έκπληξη και θαυμασμό. Σε εκείνους όμως που γνωρίζουν λίγα παραπάνω πράγματα για την Ορθοδοξία, όλα τα προαναφερόμενα εδραιώνουν την Πίστη τους στα Λεγόμενα του Κυρίου και ενδυναμώνουν την πεποίθησή τους, ότι η Παρουσία Του ανάμεσά μας είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Αφού λοιπόν γνωρίσαμε ορισμένα από τα Θαύματα, που προέρχονται από τις Ενέργειες της Χάρης του Θεού, θα προχωρήσουμε τώρα στην αντίπερα όχθη για να αναλύσουμε περιστατικά, που απασχόλησαν και απασχολούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης, προκαλώντας ερωτηματικά και διχογνωμίες ανάμεσα στους ανθρώπους. Και αυτή τη φορά όπως και προηγουμένως, τα συγγράμματα του Ιεροδιακόνου Νεκταρίου του Ιεροσολυμίτη (γραμμένα τη δεκαετία του 1990), γίνονται η αιτία για να αποκτήσουμε μία εμπεριστατωμένη άποψη, καθώς μας εισάγουν στο πνεύμα «περίεργων» υποθέσεων με «απρόβλεπτες» καταλήξεις.

«Στις μέρες μας βλέπουμε διάφορα περίεργα φαινόμενα από τις τηλεοράσεις, τα οποία εντυπωσιάζουν τον κόσμο δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά.

Παράδειγμα πρώτο: Γνωστός είναι ο Δαβίδ Κόπερφιλντ που με τα μυστηριώδη «θαύματά» του, κατέπληξε την κοινή γνώμη έπειτα από τόσα υπερφυσικά φαινόμενα που παρουσίασε. Κατόρθωσε να κρύψει και να αφανίσει από τα μάτια των ανθρώπων, το τεράστιο άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη. Ο ίδιος πέρασε μέσα από το Σινικό Τείχος, κατόρθωσε να σχίζεται το σώμα του στη μέση και να χωρίζεται σε δύο κομμάτια, καθώς και άλλα πολλά μυστηριώδη φαινόμενα.

Παράδειγμα δεύτερο: Στο Star Channel στην εκπομπή του Γιώργου Τράγκα, είδαμε τον Ξανθό Μάγο να κάνει διάφορα εκπληκτικά πράγματα. Είδαμε να έχει περάσει μέσα από διάφορα τζάμια, έπειτα έκοβε το σώμα του με διάφορα αντικείμενα, κατάπινε ολόκληρα καρφιά, πρόκες κ.τ.λ.

Παράδειγμα τρίτο: Είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα η εμφάνιση στην τηλεόραση του υπνωτιστή Γκαζέλλα, ο οποίος έδενε τα χέρια πολλών τηλεθεατών και κατέπληξε τα πλήθη.

Παράδειγμα τέταρτο: Ένας Ολλανδός υπνωτιστής στη Ζυρίχη και ο βοηθός του Mivin Dajo, ανήκαν σε κύκλους πνευματιστών της Ολλανδίας. Αυτοί λοιπόν έκαναν επιδείξεις, συγκεντρώνοντας μεγάλα πλήθη λαού και προκαλώντας αίσθηση, που ποτέ πριν δεν είχε δημιουργηθεί στην πόλη αυτή της Ελβετίας. Ο υπνωτιστής ενώπιον πλήθους λαού, βύθιζε ένα μεγάλο ξίφος στο στήθος του βοηθού του. Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για τρυκ, όπως για παράδειγμα συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις στο τσίρκο, όπου ένα πρόσωπο μπαίνει σε ένα κιβώτιο που τρυπιέται από όλες τις πλευρές με ξίφη. Τα ξίφη αυτά διπλώνονται και έτσι το πρόσωπο βγαίνει από μέσα αλώβητο και ζωντανό.

Η περίπτωση όμως του Mivin Dajo δεν ήταν τρυκ. Η απόδειξη ήρθε από τον καθηγητή Brunner του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, ο οποίος ζήτησε από τον υπνωτιστή να επαναλάβουν την παράστασή τους στην κλινική του, όπου και τους πέρασε από ακτίνες Χ.

Οι ακτίνες έδειξαν ότι το ξίφος διαπερνούσε πραγματικά το στήθος του ανθρώπου και έβγαινε από την άλλη μεριά χωρίς να βλάπτει τα ζωτικά όργανα, όπως την καρδιά και τα πνευμόνια.

Οι δύο Ολλανδοί υπνωτιστές είχαν κάνει το ίδιο πράγμα πεντακόσιες φορές ως τότε, σε διαφορετικές χώρες. Όταν άρχισαν οι καθημερινές εμφανίσεις στη Ζυρίχη, ομάδες πιστών άρχισαν να προσεύχονται για να σταματήσει ο Θεός αυτές τις επιδείξεις, οι οποίες προβλημάτιζαν πολύ κόσμο, που αναρωτιόταν με ποια δύναμη γίνονταν όλα αυτά τα παράξενα. Οι πιστοί ήταν βέβαιοι ότι πίσω από τους υπνωτιστές υπήρχαν δαιμονικές δυνάμεις. Το αποτέλεσμα: Κατά τη διάρκεια των προσευχών των πιστών, ο Mivin Dajo πέθανε! Αυτό, σήμανε και το τέλος των επιδείξεων. Δια της προσευχής, οι πιστοί αντιστάθηκαν στη δημόσια επίδειξη τέτοιων απόκρυφων και δαιμονικών ενεργειών.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Mivin Dajo, δεν ένιωθε πόνο με τη διείσδυση του ξίφους μέσα του και όταν το ξίφος έβγαινε από το στήθος του, οι δύο πληγές δεν αιμορραγούσαν και έκλειναν μέσα σε δύο ώρες!

Όποιος νομίζει ότι τα φαινόμενα αυτά είναι καινούρια, κάνει λάθος. Γιατί στο εξωτερικό τακτικότατα εμφανίζονται από χρόνια σε διάφορα σόου. Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 1975, η Γερμανική τηλεόραση παρουσίασε τον Εβραίο Geller, ο οποίος ακούμπησε το δάκτυλό του σε ένα πηρούνι και το πηρούνι άρχισε να λυγίζει. Κατά τη διάρκεια δε του προγράμματος, χιλιάδες τηλεθεατές ανακάλυψαν ότι τα μαχαιροπήρουνά τους είχαν λυγίσει. Το κανάλι έλαβε δεκαεννέα χιλιάδες τηλεφωνήματα μετά το τέλος του προγράμματος. Ο Geller συνέχισε να επαναλαμβάνει το «παιχνίδι» του στην Αγγλική τηλεόραση και σε άλλες τηλεοράσεις του κόσμου, με τα ίδια αποτελέσματα. Όταν ρωτήθηκε δε, με ποια δύναμη προκάλεσε το λύγισμα τόσων χιλιάδων μαχαιροπήρουνων, δήλωσε ότι όλα αυτά έγιναν με μια δύναμη που είναι έξω από αυτόν!

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια φαινόμενα, που δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε λόγω χώρου. Πρέπει όμως να ξέρουμε πως όλα αυτά τα φαινόμενα, που γίνονται με σκοπό τον εντυπωσιασμό του πλήθους και τα χρήματα, προέρχονται από το σατανά και είναι καθαρά δαιμονικά.

Όλα αυτά γίνονται με την επίκληση (κάλεσμα) διαφόρων δαιμόνων, με σκοπό τη μαζική σατανοποίηση του κόσμου που δεν πιστεύει στο Θεό. Το σχέδιο αυτό λέγεται Εωσφορική Πλανητική μύηση και είναι δόγμα της παγκόσμιας κίνησης «Νέα Εποχή», με σκοπό τη δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κράτους και ενός Παγκόσμιου Άρχοντα. Ο Χριστιανός όμως πρέπει να τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με Προσευχή, επικαλούμενος το Όνομα του Κυρίου, γιατί όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος «δεν υπάρχει δυνατότερο όπλο στον ουρανό και στη γη από το Όνομα του Χριστού». «Πας ος αν επικαλέσηται το Όνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξεις Β', 21).

Αυτό φαίνεται καθαρά στην περίπτωση του Ρώσου Αρχιμανδρίτη Ντρομπυζιάνιν, ο οποίος συμπτωματικά παρακολούθησε ένα δαιμονικό φαινόμενο, από κάποιον Ινδό μεγάλο φακίρη στην Κεϋλάνη. Ο Ρώσος Ιερομόναχος κατέβηκε με πολλούς επισκέπτες από το καράβι, οι οποίοι πήγαιναν να επισκεφτούν ένα φακίρη. Εκεί που πήγαιναν αντίκρισαν ένα καταπληκτικό θέαμα. Το καράβι τους που ήταν στο λιμάνι μακριά, άρχισε σιγά-σιγά να σχηματίζεται ολόϊδιο πάνω από τα δέντρα που καθόταν ο φακίρης. Φαινόταν δε ολόκληρο τόσο καθαρά, ακόμη και οι παραμικρότερες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να παρατηρήσουν μέχρι και ένα μικρό ζώο που είχαν στο πλοίο. Όλοι οι επιβάτες τότε ένιωσαν έκπληξη και θαυμασμό, και ανησυχία φώλιασε μέσα τους διότι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο.

Ο Ντρομπυζιάνιν θυμήθηκε τότε το Όνομα του Ιησού Χριστού και άρχισε να λέει συνέχεια το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τότε παρατήρησε, ότι ενώ οι άλλοι επισκέπτες συνέχισαν να βλέπουν το καράβι και να νιώθουν θαυμασμό, ο ίδιος δεν έβλεπε απολύτως τίποτα. Με την επίμονη Προσευχή του Ιερέα, ο φακίρης άρχισε ξαφνικά να μην αισθάνεται καλά, η παράσταση της απάτης τελείωσε άδοξα και φυσικά το καράβι εξαφανίστηκε. Φεύγοντας ο φακίρης έριξε μια ματιά γεμάτη μίσος στον Ιερέα, δείχνοντας έτσι πως η αιτία της διακοπής αυτού του φαινομένου, ήταν η Προσευχή.

Σε παρόμοιες περιπτώσεις δαιμονικών φαινομένων, πρέπει πάντοτε να επικαλούμαστε το Όνομα του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρει και η Αγία Γραφή. Πολλοί λένε πως και σε άλλες θρησκείες παρατηρούνται ορισμένα θαυμαστά φαινόμενα, και έχουν δίκιο. Η διαφορά όμως είναι, πως όσες φορές συγκρούσθηκαν Ορθόδοξοι με εκπροσώπους άλλων θρησκειών, πάνω σε τέτοια γεγονότα, αποδείχτηκε η Δύναμη της Ορθοδοξίας.

Στην Αφρική πρόσφατα πήγε ένας Έλληνας Ιεραπόστολος και κάποιος μάγος εκεί, του είπε ότι αυτός έχει δυνατότερη θρησκεία, γι'αυτό και δεν πιστεύει στο Χριστό. Άρχισε λοιπόν, μπροστά στα μάτια πολλών ανθρώπων να κάνει επιδείξεις, σπάζοντας πέτρες μόνο με το ανοιγοκλείσιμο του ματιού του!

Τότε ο Ιεραπόστολος πήρε ένα μικρό Σταυρό, Τον έβαλε πάνω σε μια πέτρα και είπε στο μάγο να προσπαθήσει να τη σπάσει, ενώ οι άνθρωποι του χωριού παρακολουθούσαν το θέαμα. Το αποτέλεσμα ήταν, να μην μπορέσει ο μάγος να σπάσει την πέτρα με το Σταυρό, παρά τις προσπάθειες που έκανε, γιατί εμπόδιζε την ενέργεια του σατανά η Δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Μετά από αυτό το Θαύμα, όλο το χωριό πίστεψε και έγιναν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι τέτοια ψευτοθαύματα σαν και αυτά που αναφέραμε παραπάνω, θα πολλαπλασιαστούν στις ημέρες μας όπως γράφουν οι Προφητείες, γι'αυτό ο Χριστιανός πρέπει να μένει με τη Μυστηριακή ζωή και την Προσευχή κοντά στον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς να δίνει καμία σημασία σε αυτά τα φαινόμενα, διαφωτίζοντας συγχρόνως και τους άλλους συνανθρώπους του για να μην πλανηθούν».

Ολοκληρώνοντας, κρίνουμε απαραίτητο να αναφέρουμε πως η Ορθοδοξία, μας καλεί να αποδεχτούμε την παρουσία των Θαυμάτων στη ζωή μας, ως αποτέλεσμα της Πίστης μας στο Θεό και όχι ως προϋπόθεση για να πιστέψουμε.

Αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να περιμένουμε ή να επιδιώκουμε κάποιο Θαύμα, με σκοπό να ενισχύσουμε την Πίστη μας ή να αποκαταστήσουμε τη Σχέση μας με τον Θεό, αλλά εάν κάποια στιγμή αυτό γίνει να αποτελέσει για εμάς μία ακόμα Ευεργεσία Του, η οποία συμβαίνει πολλές φορές να είναι καρπός επιβράβευσης για τις αγαθές προθέσεις και ενέργειες, που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζουν στα Θέματα της Πίστης αλλά και γενικότερα ως προσωπικότητες.

Κωνσταντίνος Ρόκας