Siekiery

Siekiera towarzyszy człowiekowi od epoki kamienia (około 10 tys. lat p.n.e.), kiedy to wpadł on na pomysł połączenia kawałka kamienia z kijem.

Od tego pomysłu swój początek bierze kilka podstawowych, prostych, wręcz trywialnych narzędzi: siekiera, topór, maczuga, młotek, motyka. Kiedy zastanowimy się przez chwilę, dojdziemy do wniosku, że to właśnie dzięki tym narzędziom powstała nasza cywilizacja! No bo trudno byłoby zbudować potęgę pierwszych osad, a później wsi i miast bez młotka i siekiery. A topór i maczuga, które zapewniały władzę i bezpieczeństwo naszych przodków? No i nawet ta niepozorna motyka, która zapewniała i często nadal zapewnia wikt całym rodzinom!

Współczesne siekiery nadal przypominają kształtem te pierwotne, jednak materiały obecnie używane do ich produkcji to już często technologia prawie kosmiczna! Współczesny wysokowydajny przemysł wypluwa setki tysięcy takich produktów, które są może i dobre ale brakuje im jednej podstawowej cechy, tak ważnej dla prawdziwych koneserów, duszy!

Na szczęście nadal, na całym świecie, można znaleźć niewielkie rodzinne kuźnie, które od dziesiątek lat, w ten sam niezmienny sposób, odkuwają ręcznie tradycyjne siekiery i toporki. W takich miejscach każde narzędzie jest indywidualnie dopieszczane, tradycyjnie i bez pośpiechu.

Wydawać by się mogło, że budowa tak prostego narzędzia to nie jest żadna filozofia. Jednak okazuje się, że jest to sprawa dość zawiła.

Zacznijmy więc od tego, czym powinien różnić się toporek od siekiery. Toporek powinien być mniejszy, z krótkim trzonkiem do pracy jedną ręką, przeznaczony do prac wykończeniowych. Siekiera natomiast większa, posiadać długi trzonek, który pozwala na zastosowanie większej siły przy pracach związanych ze ścinaniem lub łupaniem pni. To oczywiście sucha teoria, bo w rzeczywistości nazwy te stosowane są w bardzo dowolny sposób, a powyższy podział raczej nie istnieje.

Lepiej sytuacja przedstawia się w kwestii nazw związanych z budową siekiery, które w zderzeniu z przeznaczeniem tego narzędzia wydają się być nad wyraz sympatyczne (m.in. nauszniki, policzek). Oprócz niewielkich nieścisłości, można w jednoznaczny sposób nazwać części składowe tego narzędzia.