Прылады хатняга жыцця

Чыгунок, канец 1990-х – пач. 2000-х гадоў.

Памеры 155х233, вага 1076 г.

Чыгунок – кухонны гаршчок малых памераў, з шырокім горлам. Выкарыстоўваўся для прыгатавання ежы ў печы.

Вялікая пасудзіна, збан з чыгуну, пазней таксама з алюмініевага сплаву, круглявай формы, для тушэння і варэння ў рускай печцы. Асаблівасцю чыгуну з'яўляецца яго форма, што паўтарае форму традыцыйнага глінянага печкавага збана: завужаны да нізу, які пашыраецца да верхняй часткі і зноў які звужаецца да горла. Такая форма дазваляе ставіць чыгун упечку і вымаць яго з печкі з дапамогай спецыяльнай прылады — прыхваткі, якая ўяўляла сабою растуленае металічнае кольца на доўгай драўлянай ручцы.

A cast iron pot, late 1990s-early 2000s.

Size 155x233, weight 1076 g.

Chugunok – a small kitchen pot, with a wide neck.

It was used for cooking in the oven.

A large vessel, a pitcher made of cast iron, later also of aluminum alloy,of a round shape, for stewing and cooking in a Russian stove. A special feature of cast iron pot is its shape, which follows the shape of a traditional clay stove jug: narrow at the bottom, expanding to the top and again tapering to the throat. This form allows you to put a cast iron pot into the oven and take it out of the oven with a special tool — a potholder, which is an open metal ring on a long wooden handle.

Гляк

Памеры 283х240, вага 1878 г

Гляк – лакальныя назвы глёк – на ўсходзе, агляк, ляк – на поўначы і паўночным захадзе, бунька, банька – на паўднёвым захадзе, лагун–ганчарны выраб; гліняная пасудзіна для захоўвання і транспарціроўкі рэчываў – алею, квасу, вады і інш. Шарападобная, радзей крыху падоўжаная пасудзіна з плоскім дном, кароткім вузкім горлам з дзюбкай або без яе, 1– 2 ручкамі, вядомы таксама глякі і з пляскатымі бакамі, без ручак, з 4 гарызантальна пастаўленымі вушкамі ўверсе і ўнізе тулава, праз якія прасоўвалі вяроўку.

Памеры ад цацачных (0,1 л) да вялікіх (8 – 10 л). У гляку заварвалі чай, рабілі настой зёлак. Выраблялі глякі чорна-задымленыя, паліваныя, зрэдку гартаваныя. Упрыгожвалі іх глянцаваным і лінейна-хвалістым контррэльефным арнаментам, часам ангобнай размалёўкай.

Glyack

Size 283x240, weight 1878 g

Glyak - locally named Glyok – in the East, aglyak, lyak – in the North and North-West, Bunka, banka – in the South-West, Lagun-pottery; clay vessel for storing and transporting substances-oil, kvass, water, etc. Spherical, less often slightly elongated vessel with a flat bottom, a short narrow neck with or without a beak, 1-2 handles, also known glyaki with flattened edges, without handles, with 4 horizontally placed ears at the top and bottom of the body, through which the rope was pushed.

Sizes from toy (0.1 l) to large (8 – 10 l). In a glyak they brewed tea, herbs.

They were made black and smoky, glazed, tempered occasionally. They were decorated with glossy and linear-wavy counter-relief ornaments, sometimes with ангобнай coloring.

Гладыш, ХХ ст.

Памеры 250х170, вага 1044 г

Ганчарны выраб, гліняная пасудзіна для захоўвання малака і іншых вадкіх прадуктаў. Выкананы ў тэхніцы чорнаглянцавай керамікі незнаёмым майстрам. Сярэдняга памеру, з выцягнутым тулавам, пукатымі бакамі, звужаным горлам.

Gladysh, XX century.

Size 250x170, weight 1044 g

Pottery, an earthenware vessel for storing milk and other liquid products. It is made in the technique of black-glossy ceramics by an unknown master. Of a medium size, with an elongated body, convex sides, a constricted neck.

Гаршчок, сярэдзіна ХХ ст. Ганчарны выраб, гліняная пасудзіна для гатавання гарачай стравы, захоўвання вадкіх і сыпкіх рэчываў і іншых. Сярэдняга памеру, з пукатымі бакамі.

Памеры 186х207, вага 1030 г

Набыты ў в. Чарэшля Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці ад Малуха Ганны Аляксандраўны (1934 г.н.) у 2014 г.

Гаршчо́к вядомы з эпохі неаліту. Напачатку гаршчкі ляпілі, у тым ліку з глінянай стужкі, з 10 ст. іх сталі вырабляць на ганчарным крузе. Рэгіянальныя асаблівасці гаршчкоў у іх выкарыстанні, формах, памерах у Беларусі замацаваліся ў мясцовых назвах: абеднік, адынец, варэйка, гарлач, гладыш, збан, злівач, склепнік, слоік, спарыш і інш. Форма гаршчка добра прыстасавана для хуткага і раўнамернага награвання ў напаленай печы: круглы з пукатымі бакамі, звужаным плоскім дном і вусцем, абкружаным венцам. Выраблялі з фармовачнай масы павышанай вогнетрываласці з дамешкам жарствы, пяску, а пасля абпальвання гартавалі ў абвары. Дэкор стрыманы альбо зусім адсутнічаў. Аздаблялі звычайна глянцаваным і прачэрчаным па сырой паверхні геаметрычным арнаментам. 2 ці 3 замацаваныя ручкай гаршчкі, у якіх бралі ежу на поле, называлі адпаведна спарышамі і траячкамі.

Гаршчок – найбольш семіятызавана рэч хатняга начыння. Антрапамарфізацыя гаршчка праяўляецца як на ўзроўні найменняў (носік, ручка), так і ў фальклорных тэкстах, перадусім у загадках: «Малады Ягор сеў на конь, паехаў у агонь»; «Радзіўся — не хрысціўся, памёр – не праводзіўся», У шматлікіх рытуальных практыках сімвалічна прадстаўляў сабой чалавека – яго галаву і ўлонне – і ў такіх кантэкстах уваходзіў у абрады жыццёвага цыклу: радзіны, вяселле, памінкі. У пахавальнай абраднасці гаршчок выступае як ёмішча душы памерлага, як посуд для вады, што служыць пасярэднікам паміж светамі.

Па ўсёй Беларусі вядома павер’е аб перасяленні дамавіка ў новую хату менавіта ў гаршчку з жарам. На ўсходнеславянскай тэрыторыі дзіравы гаршчок уваходзіць у шэраг рэчаў, што выконвалі ў народнай свядомасці ролю абярэга.

У рытуальных дзеяннях абыгрываецца пустата посуду, яго патэнцыяльная магчымасць «змяшчаць» у сабе тыя ці іншыя якасці: у гаршчку лічылася магчымым пабачыць чараўніцу, у ім пасля пэўных аперацый можа быць сканцэнтравана персаніфікаваная хвароба, менавіта ў гаршчку знаходзілі прыстанак атмасферныя з'явы.

Pot, mid-twentieth century. Pottery, a pot for cooking hot dishes, storage of liquid and bulk substances, and others.

Of a medium size, with convex sides.

Size 186x207, weight 1030 g

It was purchased in the village of Chereshlya in Novogrudok district of the Grodno region from Anna Malukha (born in 1934) in 2014.

The pot has been known since the Neolithic period. At first, pots were molded, including clay tape, from the 10th century. They were made on a potter's wheel. The regional features of pots in their use, shapes, sizes in Belarus are fixed in local names: obednik, adynets, vareika, garlach, gladysh, zban, zlivach, sklepnik, sloik, sparysh, etc. The shape of the pot is well adapted for rapid and equal heating in an incandescent oven: round with convex sides, a narrow flat bottom and a neck. It was made from a molding mass of high fire resistance with an admixture of sand, and after firing it was quenched in abvar. The decor was restrained or completely absent. They were usually decorated with a polished geometric pattern drawn on the raw surface. 2 or 3 pots fixed with a handle in which food was taken to the field, called respectively sparyshy and trayachki.

The pot is the most semiotic thing of home appliances. The anthropomorphization of the pot is manifested both at the level of names (spout, handle) and in folklore texts, primarily in riddles: "young Yegor sat on a horse, went into the fire"; "born — was not baptized, died – was not carried out". In many ritual practices symbolically represented a person – his head and womb – and in such contexts was included in the rites of the life cycle: birth, wedding, funeral. In funeral rites, the pot acts as a receptacle for the soul of the deceased, as a vessel for water, which serves as an intermediary between the worlds.

Throughout Belarus, there is a popular belief about the relocation of a brownie to a new house in a pot with heat. In the East Slavic territory, a leaky pot is one of the things that served as a talisman in the popular consciousness.

In the ritual actions, the emptiness of the dish is played out, its potential to "put" certain qualities in itself: it was considered possible to see a sorceress in the pot, a personified disease can be concentrated in it after certain operations, and atmospheric phenomena found shelter in the pot.

Збан, 1940-я гады ХХ ст.

Памеры 270х163, вага 1252 г

Набыты ў г.Навагрудак Гродзенскай вобласці ад Кулеш К.М. у 2005 г.

Ганчарны выраб, гліняная пасудзіна для захоўвання малака і іншых вадкіх прадуктаў. Буйнога памеру, з тоўстымі сценкамі, выцягнутым тулавам, пукатымі бакамі, звужаным горлам, дзюбкай і вушкам-ручкай. Выкананы ў тэхніцы чорнаглянцавай керамікі незнаёмым майстрам.

Zban (Jug), 1940s of the twentieth century.

Size 270x163, weight 1252 g

Purchased in Novogrudok, Grodno region from Kulesh K. M. in 2005.

Pottery, an earthenware vessel for storing milk and other liquid products. Of a large size, with thick sides, elongated body, convex sides, a narrowed neck, a beak and an ear-handle. It is made in the technique of black-glossy ceramics by an unknown master.

Цёрла – гліняная пасудзіна, у якой труць мак, таўкуць бульбу.

Памеры 167х215, вага 1250 г

Набыта ў в. Вераскава Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці ад Арсюковай В.У. у 2012 г.

Tsyorla is an earthenware vessel in which poppies are rubbed and potatoes are grounded.

Size 167x215, weight 1250 g

Purchased in the village of Vereskovo, Novogrudok district, Grodno region from Arsyukova V. V. in 2012.

Маслабойка (2 адзінкі), 1960-я гады ХХ ст.

Бандарны выраб, пасудзіна для збівання масла. Вызначалася разнастайнасцю формаў і канструкцый. Вузкая кадачка з клѐпак. У накрыўцы пасярэдзіне адтуліна для калатоўкі (біла), верхні канец якой выходзіць вонкі, а да ніжняга прымацавана крыжавіна (ударная частка). Набытыя ў в.Бердаўка Лідскага раёна Гродзенскай вобласці ад Тулай А.І. у 2005 г. і ў в. Чарэшля Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці ад Зайко Н.С. у 2010 г.

1 – Памеры 510х210, вага 3305 г

2 – Памеры 450х220, вага 4495 г

Churn (2 units), the 1960s

A cooper vessel for whipping butter. Produced in different forms and constructions. A narrow vat of barrel stave. In the middle of the lid it has a hole for a beat (bila), the upper end of which is outside, and its lower part has a cross (used for beating). Purchased in the village of Berdauka in Lida district of Grodno region from Tulay A. I. in 2005 and in the village of Chereshlya ofNovogrudok district in Grodno region from Zaiko N.S. in 2010

1 - Size 510x210, weight 3305 g

2- Size 450x220, weight 4495 g

Прыхватка, сярэдзіна ХХ ст. Хатні бытавы (пячны) інвентар. Лакальная назва – вілкі, ухваты, гаршчэшнікі. Паўкруглы жалезны рагач (ухват), насаджаны на доўгае, драўлянае цаў. Служыць для падхвату гаршкоў, чыгункоў, якія ставяць у печ або дастаюць з яе. Вілкі займаюць месца каля печы ў качарэжніку, разам з качаргой, чапялой і іншым пячным інвентаром.

Памер 460х218. вага 895г

Набыты ў в. Бердаўка Лідскага раёна Гродзенскай вобласці ад Тулай А.І. у 2005 г.

Potholder, mid-twentieth century. A home appliance (stove) implement. Its local names are vilki, ukhvaty, garshechniki. A semicircular iron oven fork fixed on a long, wooden handle. It is used for picking up pots, cast iron pots, which are put in the oven or taken out of it. The oven forks take the place near the stove in katcerezhnik (a special box), along with a poker and other flue equipment.

Size 460х218, weight 895 g.

Purchased in the village of Berdauka in Lida district of Grodno region from Tulay A.I. in 2005.

Газавая лямпа, сярэдзіна ХХ ст. (3 адзінкі)

Прыстасаванне, якое служыла для асвятлення памяшкання. У шкляную пасудзіну, напоўненую газай, апускалі кнот, які запальвалі. Каб лямпа лепш асвятляла пакой, на яе накладалі спецыяльнае шкло. Для гаспадарчых патрэбаў выкарыстоўвалі лямпу з бляшанай пасудзінай для газы і прыстасаваннем для пераносу.

1 Памер 300х170. вага 640г. Набытая ў г.Навагрудак Гродзенскай вобласці ад Вайтовіч Н.М. у 2005 г.

2 Памер 216х105, вага 442 г. Набытая ў в. Бердаўка Лідскага раёна Гродзенскай вобласці ад Тулай А.І. у 2005 г.

3 Памер 160х107, вага 380г.

Kerosene lamp, mid-twentieth century. (3 units)

A device used for lighting the room. A knot was put into a glass vessel filled with kerosene and lit. To make the lamp better illuminate the room, a special glass was placed on it. For household needs, a lamp was used with a tin vessel for kerosene and a device for transferring it.

1 size 300x170. weight 640g. Purchased in Novogrudok, Grodno region from Voitovich N.M. in 2005.

2 Size 216x105, weight 442 g. Purchased in the village of Berdovka, Lida district, Grodno region from A. I. Tulay in 2005.

3 size 160x107, weight 380g.

Ча́йнік 1940-х гг.

Памеры: вышыня з накрыўкай –175, дыяметр дна – 230, дыяметр гарлавіны – 95, вага – 850 г.

Набыты ў в. Вераскава Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці ад Арсюковай В.У. у 2012 г.

Ча́йнік, гарба́тнік – невялічкая кухонная прылада для гатаваньня вады ў мэтах прыгатаван ня гарбаты ці іншых гарачых напояў. Чайнікі могуць быць электрычныя альбо прыстасаваныя да выкарыстаньня на пліце.

Чайнік мае носік і (звычайна) накрыўку, але бываюць чайнікі без накрывак, куды вада заліваецца праз носік. У некаторых чайніках да носіка прыладжаны свісток, які сігналізуе, калі вада кіпіць.

Чайнікі прыйшлі да нас разам з гарбатай. З’явіліся яны ў Еўропе напачатку XVI стагоддзя, прыйшоўшы з Кітаю. Новая пакаленне чайнікаў – электрычных – з’явілася ў Японіі ў 1992 годзе. Масавы выраб электрачайнікаў на кантактнай падстаўцы распачаўся ў Ізраілі ў 1994 годзе.

Чайнік для плітаў. Ён прадстаўляе сабой звычайную металічную ёмістасць (з носікам, клямкай ды накрыўкай). Вада гатуецца за кошт цяпла ад газавай ці электрычнай пліты. Свісток на канцы носіка чайніка падае сігнал прыгатаваньня вады дзякуючы струмені пары.

Паходны чайнік яшчэ называюць вогнішчавым (выкарыстоўваецца на вогнішчы) – галоўныя адрозненні заключаюцца ў асаблівасцях яго прыстасавання – у паходных умовах на адкрытым агні.

Электрычны чайнік працуе па прынцыпе награвання ўнутранай крыніцы цеплавой энэргіі (спіраль або дыск), які працуе ад электрычнасці. Гэтыя чайнікі забяспечваюцца прыладамі аўтаматычнага адключэння пры кіпенні. Асноўны матэрыял для вытворчасьці – пластык, радзей – металы ці кераміка.

Kettle of the 1940s.

Size: height with the lid -175, bottom diameter-230, neck diameter-95, weight-850 g.

Purchased in the village of Vereskovo, Novogrudok district, Grodno region from Arsyukova D.V. in 2012.

Kettle, teapot is a small kitchen device for boilng water to make tea or other hot drinks. Kettles can be electric or adapted for use on the stove.

The teapot has a spout and (usually) a lid, but there are teapots without lids, where water is poured through the spout. In some teapots, a whistle is attached to the spout, which signals when the water is boiling.

Kettles came to us with tea. They appeared in Europe at the beginning of the XVI century from China. A new generation of electric kettles appeared in Japan in 1992. Mass production of electric kettles on a contact base began in Israel in 1994.

Kettle for stoves. It is an ordinary metal container (with a spout, bracket and lid). Water is prepared by heating on a gas or electric stove. The whistle at the end of the spout of the kettle signals the water is ready due to the flow of steam.

A camp kettle is also called a Campfire (used on a campfire) – the main differences are in the features of its adaptation – in camping conditions on an open fire.

An electric kettle works on the principle of heating an internal source of thermal energy (a spiral or disk) that is powered by electricity. These kettles are equipped with automatic shut-off devices when boiling. The main material for production is plastic, less often-metals or ceramics.

Насценны каляндар штогоднік ( 3 адзінкі: 1937, 1938,1939 гг.)., у якім на кожны дзень (тыдзень, месяц) адведзены асобныя адрыўныя лісткі. Памеры: 95х70

1 – з 28 студзеня 1937 года да 10 снежня 1937 года

2 – з 25 снежня 1937 года да 27 снежня 1938 года

3 – з 14 студзеня 1939 года да 16 снежня 1939 года.

На старонцы 01.09.1939 г. запіс пяром чырвонымі чарніламі “ Начало войны з немцоми 1939”

Набыты ад Вайтовіч Наталлі Міхайлаўны ў 2005 г.

Annual wall calendar (3 units: 1937, 1938,1939). in which for each day (week, month) separate loose pages are allocated.

Size: 95x70

1 - from January 28, 1937 to December 10, 1937

2 - from December 25, 1937 to December 27, 1938

3- from January 14, 1939 to December 16, 1939.

On page 01.09.1939 there’s a note in red ink " the Beginning of the war with Germans, 1939”

Acquired from Natalia Voitovich in 2005.

Знакаміты кішэнны гадзіннік «Маланка» савецкай вытворчасці.

Савецкія механічныя кішэнныя гадзіны Маланка Мота СССР 1979

Маланка (Чалябінскі гадзіннікавы завод). Зроблена ў СССР (1979). Ручны механічны механізм калібру 3602 з 18 камянямі. Бакавая секундавая стрэлка (у становішчы «6 гадзін»). Памер: дыяметр 50 мм, таўшчыня 17 мм. Сапраўдны кавалачак савецкай гісторыі! Неверагодна рэдкі! Серыйны нумар руху.

Савецкія кішэнныя гадзіннікі «Маланка». Чаму мы іх помнім? Усё менш робіцца людзей, якія памятаюць эпоху Савецкага Саюза, і ўсё большую цікавасць уяўляюць прадметы родам з тых часоў. З цягам часу дачыненне да рэчаў змяняецца, і тое, што некалькі дзясяткаў гадоў таму лічылася «махрыстым» мяшчанствам, зараз лічыцца любым і ўтульным. Пэўна што, так дзее настальгія.

У кастрычніку 2007 года завод «Маланка» спыніў вытворчасць. Усё больш прарочай з савецкага мінулага робіцца рэдкім антыкварыятам, за які шмат хто гатоў заплаціць наколькі дагодна шмат. Але гаворка цяпер не зусім пра іх, а пра рэчы, якія часу непадуладныя. Іх каштоўнасць з цягам часу толькі павялічваецца. Прыкладам такога лёсу могуць стаць кішэнныя гадзіны «Маланка». У часы СССР уладальнік такога гадзінніка быў чалавекам вылучным, бо ў тыя часы падобныя гадзіннікі былі ганаровай узнагародай за адменныя заслугі і па праве ўяўлялі сабою прадмет адменнага гонару гаспадара.Кошт гэтых хранометраў быў досыць высокі, каб людзі маглі сабе дазволіць іх купіць. Гадзіны «Маланка» і зараз вельмі рарытэтная рэч, магчымасці займець якую пацешыцца кожны калекцыянер. Праўда, гонар ад уладання імі цяпер трохі іншага характару.

Прадукцыя завода гадзін з Чалябінска «Маланка» ва ўсе часы ў Савецкай краіне ацанялася вельмі высока, асабліва замежнымі турыстамі, і не марыўшым аб лепшай памяці пра сваім знаходжанні ў СССР, чым кішэнныя гадзіны «Маланка». Тым больш што матэрыял корпуса гадзінніка і дакладнасць іх ходу заўсёды былі на высокім роўні. Гэта прадукцыя ішла на экспарт у многія краіны свету, прытым для кожнай краіны-пакупніка прапанаваўся свой, асаблівы дызайн гадзін. Арыгінальным развязкам, укладзеным у дызайн гадзін, сталі тэматычныя серыі хранометраў, па якіх і цяпер можна адлічваць крок эпохі. У кішэнных гадзінах «Маланка», як у люстэрку, адлюстраваны летапіс нашай краіны.

Завод гадзін «Маланка» працуе ў Чалябінску дагэтуль, хоць асноўныя даты яго развіцця ўжо даўно сталі гісторыяй: У 1877 г. у ЗША стварылі нічым не характэрную мануфактуру «Дюбер Хэмптан». У 1929 г. збяднелыя ў гады Вялікай Дэпрэсіі вытворчыя магутнасці «Дюбер Хэмптан» набываюць для Савецкага Саюза. Для гэтага на Урале майструюць цэлы завод, у якім і месцяць купленае ў ЗША прадпрыемства. У планах было задумана, што прадпрыемства будзе забяспечваць хранометрамі войска і авіяцыю. У 1947 годзе прадпрыемства, што працавала ў ваенны час у Залатавусту, перакладаецца ў Чалябінск, дзе і засноўваецца першая гадзіннікавая вытворчасць краіны. Прадпрыемству далі гучнае імя «Маланка». З гэтага моманту і вядзе завод сваю гісторыю. Прыкладна 80 % прац па зборцы і афармленні кішэнных гадзін робіцца ўручную. Да сямідзясятых гадоў кішэнныя гадзіны «Маланка» былі па-за канкурэнцыяй, але вось напачатку васьмідзясятых грымнула «кварцавая рэвалюцыя», якая нанесла адчувальны ўдар па запатрабаванасці механічных кішэнных гадзін. Завод ізноў стаў абслугоўваць заказы Міністэрства абароны. Так было до сярэдзіны 90-х, калі прадпрыемства з фінансавых меркаванняў ледзь не апынулася зачыненым.

Праблемы вырашыліся, і цяпер завод выпускае хранометры для авіяцыі і іншыя механічныя прылады высокай дакладнасці.

Кішэнныя гадзіны Маланка СССР – гэта механічныя гадзіннікі, варыянтаў выканання якіх вядома вялікае мноства. Да многіх падзей у краіне выпускаліся адмысловыя серыі гадзіннікаў. За адменныя заслугі перад айчынай эксклюзіўнымі хранометрамі ўзнагароджвалі навукоўцаў, лётчыкаў, лекараў і іншых. Ужо ў тыя часы кошт падобных гадзіннікаў быў на досыць высокім уроўні, але попыт па-ранейшаму апераджаў прапанову: уладанне падобнымі гадзіннікамі лічылася прэстыжным. «Маланка» - гэта гадзіннікі ў круглым корпусе з верхняй накрыўкай, што адчыняецца на шарніры. Для вырабу корпуса выкарыстоўвалася сталь ці тэхнічнае срэбра. У якасці дэкору выкарыстоўвалася эмаль, механізм вырабляўся ў супрацьударным выкананні і скарыстаў 15-16 рубінавых камянёў. Кішэнныя гадзіны «Маланка» распрацаваны па аналогіі са знакамітымі швейцарскімі гадзіннікамі. На сённяшні дзень гадзіннікі «Маланка» СССР з'яўляюцца прадметам пажадлівасці многіх калекцыянераў па ўсім свеце і сустрэць іх можна хіба што ў музеях, антыкварных крамах і ў прыватных калекцыях. Павышаным попытам карыстаюцца гадзіннікі абмежаваных серый. Колькі каштуюць сёння гадзіннікі «Маланка»? Кішэнныя гадзіннікі «Маланка» выпускаліся досыць доўгі час, і выраблена іх было немала, таму зрабіць ацэнку іх кошту на сучасным этапе вельмі нялёгка. Тут адыгрывае немалаважную ролю шэраг фактараў: Год выпуску, што вызначаецца па маркаванні дэталяў. Серыя, у складзе якой яны выпускаліся. Захаванасць корпуса. Стан механізма: працуюць ці не. Нават адказаўшы на ўсе гэтыя немалаважныя пытанні, вам будзе складана зрабіць слушную ацэнку без кансультацыі з дасведчаным калекцыянерам. Калі гаворка ідзе пра прадмет, які, магчыма, каштуе некалькі тысяч рублёў, рада дасведчанага чалавека ніколі не будзе лішняй.

The famous “” pocket watch of Soviet production.

Soviet mechanical pocket watch “Molniya” Moto USSR 1979

“Molniya” (Chelyabinsk watch factory). Made in the USSR (1979). Manual mechanical movement of caliber 3602 with 18 stones. Side second hand (pointing at 6 o'clock). Size: diameter 50 mm, thickness 17 mm. A real piece of Soviet history! Incredibly rare! Serial number of the movement.

Soviet pocket watches “Molniya”. Why do we remember them? There are fewer people who remember the era of the Soviet Union, and more and more interesting items born then. In the course of time, the attitude to things is changeing, and what a few decades ago was considered philistinism, is now considered nice and cozy. That's probably how nostalgia works.

In October 2007, the Molniya plant ceased production. More and more things from the Soviet past are becoming rare antiques, for which many are willing to pay as much as possible. But this is not really about them, but about things that are beyond the control of time. Their value only increases over time. An example of this can be a pocket watch “ Molniya”. In Soviet times, the owner of such a watch was an exceptional person, because in those days, such watches were an honorary award for distinguished services and rightfully represented the subject of excellent honor of the owner.The cost of these chronometers was high enough so that people could afford to buy them. The watch " Molniya " is now a very rare thing, the opportunity to get it every collector will have enjoy. However, the pride of owning it is now a little different.

The products of the "Molniya "watch factory from Chelyabinsk at all times in the Soviet country were rated very highly, especially by foreign tourists who did not dream of a better memory of their stay in the USSR than the pocket watch “Molniya". Moreover, the material of the watch case and the accuracy of its movement have always been at a high level. These products were exported to many countries around the world, and each country-buyer offered its own special design of watches.

The original denouement, embodied in the design of the watch, became a thematic series of chronometers, which can still count the step of the era. In the pocket watch" Molniya", as in a mirror, the chronicle of our country is reflected.

The Molniya watch factory is still operating in Chelyabinsk, although the main dates of its development have become history long ago: in 1877, an unremarkable manufactory was created in the United States “Duber Hampton." In 1929, the production facilities of Duber Hampton, which were impoverished during the great Depression, were purchased for the Soviet Union. To do this, a whole plantw was built in the Urals, which accommodated the company purchased in the United States. It was planned that the company would provide chronometers to the army and aviation. In 1947, the company that worked during the war in Zlatoust was transferred to Chelyabinsk, where the first watch production in the country was established. The company was given the big name "Molniya". Since then, the plant has had its own history. Approximately 80 % of the work on the assembly and design of pocket watches is done manually. Until the seventies, pocket watches "Molniya" were beyond competition, but in the early eighties, the" quartz revolution " broke out, which caused a significant blow to the demand for mechanical pocket watches. The plant again began to serve orders of the Ministry of defense. This was the case until the mid-90s, when the company was almost closed for financial reasons.

The problems were solved, and now the factory produces chronometers for aviation and other high-precision mechanical devices.

The pocket watch “Molniya” of the USSR is a mechanical watch, versions of which are known to be a great variety. Special series of watches were produced for many events in the country. Exclusive chronometers were awarded to scientists, pilots, doctors and others for their outstanding services to the Fatherland. Even at that time, the cost of such watches was at a fairly high level, but demand still outstripped supply: the possession of such watches was considered prestigious.

"Molniya" is a watch in a round case with a top cover that opens on a hinge. Steel or technical silver was used to make the case. Enamel was used as a decoration, the mechanism was produced in a shockproof design and used 15-16 ruby stones. The pocket watch "Molniya" is designed by analogy with the famous Swiss watch. Today, Molniya watches of the USSR are the object of desire of many collectors around the world and you can only find them in museums, antique stores and private collections. Produced in a limited number watches are in high demand. How much does the watch “Molniya" cost today? The pocket watches “Molniya" were produced for a long time, and there were a lot of them made, so it is very difficult to make an assessment of their cost at the present stage. A number of factors play an important role here: the year of manufacture, determined by the brand of parts. The series in which they were produced. The safety of the case. The mechanism status: working or not. Even on answering all these important questions, it will be difficult to make a good estimate without consulting an experienced collector. When we are talking about a subject that may cost several thousand rubles, the advice of a knowledgeable person will never be superfluous.