Voedselbosbouw is een vorm van permacultuur (zie uitleg hieronder) waarvoor de belangstelling in Nederland sterk toeneemt. Deze wijze van voedselproductie onderscheidt zich van de in Nederland gangbare landbouw doordat het geen monocultuur is maar een polycultuur waarbij niet of nauwelijks in het systeem wordt ingegrepen wat betreft grondbewerking, bemesting en gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen.

Voedselbosbouw onderscheidt zich van andere vormen van permacultuur doordat dit productiesysteem in principe zeven vegetatielagen bevat, waaronder in elk geval een permanente kruinlaag met bijvoorbeeld notenbomen.

Voedselbossen passen in de trend van lokaal, biologisch en duurzaam geproduceerd voedsel, waarbij er veel aandacht is voor de maatschappelijke en educatieve aspecten van het productiesysteem.

Daarnaast worden op termijn ook rondleidingen en andere educatieve activiteiten georganiseerd waarbij deelnemers kennismaken met deze vorm van voedselproductie. Voedselbossen zijn dus gericht op meerdere doelen. In Nederland veelgenoemde voordelen zijn de bijdrage die voedselbossen kunnen leveren aan biodiversiteit, bodemkwaliteit en klimaatmatiging.

Permacultuur gaat over het ontwerpen van een duurzame leefomgeving. Hoe kun je op duurzame wijze voorzien in de algemene behoefte aan voedsel, drinkwater, energie, huisvesting en (zelfs) sociale verbinding? Het antwoord dat permacultuur geeft is samen te vatten in één begrip: samenwerken met de natuur.

bron: Permacultuur |Permacultuur Centrum Nederland