Muzeum Techniki i Komunikacji-Zajezdnia Sztuki w Szczecinie

Na wystawie "Stoewer-jakość ze Szczecina. Lata 1858-1945" można oglądać największą na świecie kolekcję stoewerianów. Siedem samochodów (najstarszy z 1913 roku), 50 maszyn do szycia (najstarsza z 1867 roku), 28 maszyn do pisania (najstarsza z 1903 roku), siedem rowerów (najstarszy z 1900 roku) i setki eksponatów związanych ze Stoewerami i ich epoką: części, narzędzia, fotografie, puchary, szyldy, odznaki. Szczeciński przemysł motoryzacyjny, to nie tylko firma Stoewerów. Pozostałe są mniej znane, może dlatego, że produkowały wyłącznie jednoślady. Począwszy od prostych mopedów firmy Alba opartych na połączeniu ramy rowerowej z silnikiem spalinowym małej mocy, po klasyczne konstrukcje motocykli firm tej samej Alby czy Teco. Jak w całym kraju wiadomo Szczecin może pochwalić się paprykarzem, pasztecikami i junakiem. Motocykl spod znaku Szczecińskiej Fabryki Motocykli narodził się z tęsknoty; dostał podwójną, kołyskową, zamkniętą ramę o całkowicie nowej konstrukcji. Zapewniła junakowi dużą sztywność, pojazd nie miał tendencji do wężykowania. Wytrzymała rama umożliwiała montaż wózków bocznych. Syrena - ten pierwszy polski samochód mógł powstać dopiero po śmierci Stalina, który nie zgadzał się na rozwój przemysłu motoryzacyjnego w PRL-u. Ów samochód dla elity PRL miał silnik wyjęty z motopompy strażackiej, jedną wycieraczkę i sporo części z dużo większej Warszawy. Kolejnym ciekawym autkiem jest Mikrus. Ten mikrosamochód wygrał rywalizację o produkcję seryjną ze szczecińskim Smykiem. Szkoda, bo był on w całości polską konstrukcją, a Mikrus to kopia niemieckiego goggomobila. Wśród polskich prototypów na uwagę zasługuje zbudowany w latach 1979-1980 w Zakładzie Transportu Energetyki w Radomiu Wszędołaz pojazd na gąsienicach - miał służyć do obserwacji linii energetycznych podczas ciężkich zim.