Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu

Zabytkowe zagrody, obiekty przemysłu wiejskiego (wiatraki, młyn wodny, kuźnia), budynki użyteczności publicznej (szkoła, sklep, karczma), kościół, duże spichlerze dworskie tworzą ekspozycję skansenu. Budynki odtworzono w taki sposób, aby reprezentowały subregion (oleski, nyski, opolski) z którego pochodzą. Zgrupowane są w zagrodach, a w ich skład obok domu wchodzą budynki gospodarcze – stodoły, spichlerze i chlewy (na Śląsku chlewami [chlywami] nazywano też stajnie i obory). Odtwarzane zostały dawne sposoby uprawy, ogródki przydomowe i sady, dzięki czemu można zobaczyć stare odmiany drzew, krzewów owocowych, kwiatów i warzyw.

Wnętrza prezentują wyposażenie użytkowane w poszczególnych okresach historycznych – od połowy XIX wieku do połowy XX wieku. Większość prezentuje kulturę chłopów śląskich, jedna ekspozycja przedstawia dom ekspatriantów z Kresów Wschodnich, odtworzony wraz z wystawą dokumentującą trudy drogi do nowych siedzib. Drewniany kościół muzealny pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej pochodzi z Gręboszowa k/Namysłowa (północna część regionu). Postawiony przez protestantów w 1613 roku po kilkudziesięciu latach przejęty przez katolików, po zajęciu Śląska przez protestanckie Prusy (1741 rok) powrócił w ręce ewangelików. W skansenie odtworzono wnętrze kościoła katolickiego, jako, że było to dominujące wyznanie na wsi śląskiej. We wnętrzu znajduje się niewielka ambona – jedyny oryginalny element wyposażenia. Ołtarz w stylu manieryzmu niderlandzkiego ufundowany w 1632 roku, pochodzący z kościoła parafialnego w Groszowicach pod Opolem. W chałupie z Karmonek Nowych (północo-wschodnia część regionu i skansenu) urządzono karczmę i sklep wiejski. Izba karczemna wyposażona jest w sprzęty używane w śląskich gospodach od pocz. XX wieku – masywny szynkwas z mosiężnym nalewakiem (pipą) do piwa, kredens z naczyniami, kuflami, kielichami i butelkami alkoholi, a także stoły i krzesła oraz stół bilardowy, bardzo popularny w śląskich karczmach i restauracjach.