Muzeum Architektury we Wrocławiu

W gotyckich krużgankach dawnego klasztoru Bernardynów oraz w przylegającej do nich Sali Romańskiej eksponowane są detale architektoniczne dokumentujące przemiany stylowe zachodzące w architekturze Wrocławia na przestrzeni siedmiu stuleci, od XII do XVIII wieku. Najważniejszym z prezentowanych obiektów jest z pewnością tympanon Jaksy z opactwa Benedyktynów na Ołbinie. Zabytek ten, pochodzący z lat ok. 1160 – 1163, jest najstarszym w Polsce i jednym z najstarszych w Europie Środkowej tympanonem fundacyjnym, a przy tym należy do najcenniejszych zabytków rzeźby romańskiej w kraju. Do ciekawszych eksponatów gotyckich należą elementy portali wrocławskich kamienic. Na uwagę zasługuje zwłaszcza czternastowieczny tympanon z Veraikonem z portalu domu przy ul. Ofiar Oświęcimskich 16 oraz figura Archanioła Gabriela, będąca częścią sceny Zwiastowania w jego ościeżu. Z fazy późnego gotyku pochodzi nadproże (ok. 1500) z domu przy ul. Odrzańskiej 6, gdzie w średniowieczu mieściła się karczma cechu rzeźników, oraz portal o dwuramiennym łuku z budynku wrocławskiego szpitala Ducha Świętego. O kunszcie średniowiecznych kamieniarzy świadczą też zworniki z zamku w Grodźcu (warsztat Wendela Roskopfa, 1522–1524).

Na wystawie Architektoniczne rzemiosło artystyczne od XII do XX wieku obejrzeć można wytwory szklarstwa i witrażownictwa, kaflarstwa i sztukatorstwa, rzemiosł kowalskich i ślusarskich, odlewnictwa, wyroby stolarskie i kamieniarskie, a także drewniane stropy i malarstwo plafonowe. Chronologiczny układ eksponatów pozwala prześledzić różnorodność form i przemiany stylowe zachodzące przez wieki, od wczesnego średniowiecza aż do 1 połowy XX w. Obiekty pochodzą nie tylko z terenu Śląska, ale także z innych regionów Polski i Europy.