2020

Franklins Meeuw - 17-03-2020

Het is het begin van de coronacrisis als de voor mij eerste nieuwe soort van het jaar zich aandoet. In Rijnwoude wordt namelijk op 16 maart een Franklins Meeuw gevonden. De vogel wordt die dag veel getwitcht, maar ik kan die dag niet meer op tijd die kant op. Op dat moment is net de 1,5 meter in werking getreden en wordt besloten om vanaf dat moment zeldzame soorten niet meer door te geven via DBA op waarneming.nl. Desondanks ga ik op de bonnefooi die kant op. Als ik zelf 1,5 meter afstand van anderen houdt is er naar mijn idee niks aan de hand. Ik tref nog enkele vogelaars en er blijkt een appgroepje te zijn aangemaakt voor de zoekers. De vogel is echter nergens te bekennen en hoe later het wordt hoe groter mijn zoekgebied. Op het moment dat ik op het verst van de oude plek ben wordt de vogel daar toch weer gemeld. Ik moet eerst nog een stuk naar de oude lopen en dan nog een dikke 10 minuten die kant op rijden. Gelukkig is de Franklins Meeuw nog steeds in beeld als ik aan kom en kan ik enkele filmpjes en foto's maken. Tijdens de gehele twitch lukt het me prima om de 1,5 meter afstand te bewaren al moet ik af en toe wel even een stap achteruit doen als iemand anders te dichtbij komt. Ook het verzoek of iemand even door mijn scope mag kijken wijs ik af. Het is helaas niet anders. De soort nu na twee eerdere dips gelukkig wel binnen.

Havikarend - 24-04-2020

Op 17 april wordt door Belgische vogelaar Johnny du Burck in Zeeuws Vlaanderen een Havikarend gevonden. De mannen die op telpost Breskens aan het tellen waren konden de vogel nog oppikken. Mensen die van verder moesten komen vonden de hond in de pot. De vogel blijkt gezenderd te zijn en een in 2019 in Frankrijk geboren jong te zijn. Naderhand blijkt dit zelfs de tweede Havikarend van 2020 te zijn nadat een andere vogel, die eveneens een gps tracker om heeft, vanaf 26 maart enkele nachten in Nederland heeft geslapen. Op 23 april ziet Lenn van der Zande vanaf telpost Breskens op grote afstand een grote roofvogel aankomen. Dit blijkt dezelfde Havikarend als eerder te zijn. Laat in de avond volgt een piep waarin gemeld wordt dat de gps locatie van de vogel door de Fransen is doorgegeven en dat de vogel slaapt in de duinen bij Castricum, in de omgeving van camping Bakkum.

Bij dit soort meldingen is het altijd zaak om met het eerste licht op een tactische plek aanwezig te zijn in de hoop de vogel te kunnen zien als deze wakker wordt en opschroeft vanaf zijn slaapplek. Zo staat ook de ochtend van de 24e de wekker alweer vroeg en na een voorspoedige rit kom ik aan bij camping Bakkum. Deze is echter afgesloten i.v.m. de coronacrisis dus wordt via de Telegram app informatie vergaard over waar je het gebied in kan. Er blijken her en der al wat mensen te staan, waaronder enkelen op een hoog uitkijkpunt in het gebied. Ik besluit te parkeren op de parkeerplek ten noordoosten van de camping en loop vanaf daar het bos in. Een heerlijke ochtendwandeling door een prachtig gebied met onder andere de eerste Fluiter van het jaar. Ik installeer mij op een duintje net ten noorden van de camping in de hoop dat de vogel daar mooi te zien zal zijn als deze uit zijn slaapboom komt.

Uren verstrijken en het is heerlijk vertoeven daar op dat duintje. Na verloop van tijd wordt de vogel gemeld, maar de melding wordt gewijzigd in een Visarend. enige tijd later komt ook Gijs aan, die zich bij mij aansluit. We praten wat over zijn reis door Peru de afgelopen winter.

Dan wordt de vogel gemeld en blijkt deze al ten noorden van ons te vliegen. Snel wordt de lucht gescand en heb ik direct 2 buizerds in beeld. Ik richt mijn telescoop er op en zie dat de lichtste van de 2 buizerds een aanval doet op de gezochte Havikarend. Ik laat Gijs ook direct kijken en doe dan een poging de vogel te filmen, maar dit mislukt (zie filmpje). De vogel vliegt te snel richting het noorden.

We besluiten om het gebied uit te gaan en achter de arend aan te rijden in de hoop om nog wat foto's te krijgen. Ik moet eerst een dikke 20 minuten lopen naar de auto en vervolgens Gijs nog ophalen op het treinstation, alwaar hij zijn OV fiets moet inleveren. Vervolgens zetten we de achtervolging in, helemaal tot aan de dijk van Den Helder, maar de Havikarend is ons te snel af en vliegt op dat moment al boven Texel, waar die in de loop van de dag kwijt raakt.

De volgende dag wordt de Havikarend weer op Texel gezien en lijkt nu toch de oversteek te gaan maken naar Vlieland, maar raakt kwijt in de wolken. Toevallig zit Willem voor zijn werk op Terschelling en woont Robert op Ameland. Ze worden dan ook direct gesommeerd om een tactisch punt op te zoeken en de vogel op te wachten. Vanaf Vlieland komt geen melding, maar Willem ziet vanaf de westkant van Terschelling wel vanaf Vlieland een grote rover aankomen. Even later is het paniek op de Boschplaat en wordt daar een arend spec gemeld. Weer even later weet Robert deze vogel op te pikken die besluit om over het wad ten zuiden van Ameland het eiland te passeren. Gezien de waargenomen kenmerken betreft dit zeer waarschijnlijk de Havikarend, maar het is nog even wachten totdat de volledige route van de vogel bekend is om zeker te weten dat het om dezelfde vogel ging. Na de melding op Ameland wordt er niets meer van de Havikarend vernomen.

Steppearend - 22-05-2020

Wie had na de Havikarend kunnen verwachten dat we dit jaar nog een megazeldzame arend zouden kunnen zien? Op 21 mei wordt er via de Belgen doorgegeven dat een Steppearend vanuit Frankrijk België is ingevlogen. Even later volgt de melding dat de arend weer is opgepikt een flink stuk noordelijker is opgepikt. Richting Nederland dus! Echter veel van dit soort meldingen lossen op in het niets. Niet veel later volgt een melding dat de vogel wordt gezien boven Mortiere. Ik ben benieuw waar in België dit ligt en of dit verder op de lijn richting Nederland ligt. Ondanks dat Mortiere vrij Belgisch klinkt kan ik alleen de wijk Mortiere in Middelburg vinden. Zou de vogel dan al in Nederland zijn? Even later blijkt dat anderen dezelfde vraag hebben en het blijkt dat de vogel inderdaad al in Nederland is.

Dwergarend - 23-05-2020

Na de slopende twitch van de Steppearend werd toch besloten om de al sinds 21 mei aanwezige Dwergarend te twitchen. Uitrusten kan op de boot wel is het motto. Dus zo gezegd zo gedaan sta ik deze ochtend weer op tijd op, haal Willem op van de carpoolplek bij Gorredijk en al snel zijn we in de haven van Harlingen gearriveerd. Hier treffen we op het parkeerterrein Pieter Doorn en Bram Roobol met zijn vriendin. In de vertrekhal staan Frank van Duivenvoorde en Paul Vossen ook al klaar en even later komen daar nog een mooi aantal andere vogelaars bij. Een appgroep wordt opgericht en we zetten zeil richting Vlieland. Na een uurtje varen komt een bericht binnen dat de vogel wordt gezien bij Lange Paal. Wij snellen ons naar het dek in de hoop de arend vanaf de boot al te zien. Het is allemaal net te ver en het is net niet helder genoeg om dit plan te doen slagen. De vogel blijft bij de vogelaars op het eiland in beeld en de spanning stijgt. Het aanmeren duurt een eeuwigheid en inmiddels is de vogel uit beeld verdwenen. We hebben echter goede hoop dat we met zen allen deze wel weer terug weten te vinden.

Uren verstrijken, maar van de vogel geen spoor. Het waait dan ook behoorlijk hard en de vogel zit waarschijnlijk ergens in een bos te wachten op beter weer. Het is dan uitgerekend Marten Miske (die het weekend al op het eiland was) die de vogel bij Bomenland weer terug vindt.

Groene Fitis - 10-06-2020

Ik was net wakker van de wekker van mijn vriendin die aan het werk moest in haar salon en zag een piep van een Grauwe Fitis met een foto icoontje erbij. Ik vond het al verdacht dat er een foto icoontje bij stond, omdat ik niet direct verwacht dat er bij een piep van een Grauwe Fitis foto's moeten worden bijgevoegd. Het blijkt inderdaad met een reden. Tim Schipper heeft op Texel een vogel uit het Grauwe Fitis complex ontdekt en neigt eerder naar Groene- dan naar Grauwe Fitis. Ik vraag Tim om een opname te sturen, wat Tim ook doet. Dit klinkt akelig spannend dus snel flikker ik nog wat kwark naar binnen en pak mijn spullen bij elkaar. Ik app Tim dat ik ook uitga van Groene, maar de waarneming blijkt inmiddels door Roy Slaterus ook al bevestigt.

Door wegwerkzaamheden op de afsluitdijk mis ik op een paar minuten na de boot naar Texel van 9:30 uur. Terwijl ik wacht op de boot van 10:30 start een werkoverleg die ik op mijn telefoon kan volgen. Op de boot wordt dit voortgezet waarna ik rond 11:20 kan aansluiten bij de groep vogelaars die in de laan staat waar de vogel wordt gezien. Omdat de vogel al even kwijt is besluit ik de omgeving uit te kammen om te checken of de vogel niet stiekem ergens anders zit te zingen. Dit is helaas niet het geval dus besluit ik de bekende laan maar eens uit te kammen. Er staan inmiddels alweer wat mensen te koffieleuten die ik vriendelijk verzoek dat elders te doen.

Na een stukje van de laan te hebben gehad pik ik de Groene Fitis op wanneer deze begint te roepen. De Groene Fitis vliegt een stukje naar het zuiden, achterna gezeten door een Tjiftjaf en raakt daar al snel weer uit beeld. Even later is de vogel een paar keer mooi te volgen terwijl hij foerageert in de vele abelen die er staan. Ik weet een paar foto's te maken.

Flamingo - 17-07-2020

Flamingo is in Nederland in principe geen zeldzame soort. Sinds de jaren 70 kun je jaarrond in Nederland in het wild Flamingo's zien. Het gaat daarbij om een groep Chileense Flamingo's, waarvan wel vaststaat dat deze ooit zijn ontsnapt. Daarnaast hebben zich door de jaren heen ook enkele Caribische Flamingo's bij de groep gevoegd. Ook deze zijn ooit ontsnapt. Daarnaast hebben zich ook Europese Flamingo's bij deze groep gevoegd. Van deze soort is het echter onzeker waar deze vandaan komen. Aan de ene kant is zeker niet uitgesloten dat die ook zijn ontsnapt. Aan de andere kant broeden ze ook rond de middellandse zee en zijn afgedwaalde vogels ook niet geheel uit te sluiten. Wat echter tegen wildheid sprak is het feit dat Europese Flamingo heel veel worden geringd. Gezien de aantal Flamingo's die in Nederland worden gezien was het opvallend dat hier nooit een geringde vogel bij zat.

Steppeplevier - 15-08-2020

Al een tijdje had ik het plan om eens aan de Friese IJsselmeer-kust te gaan zoeken naar steltlopers en Waterrietzanger. Het kwam er echter steeds niet van, maar deze dag had ik afgesproken met Willem om toch die kant op te gaan. We begonnen bij Workum en begonnen daar in de mooie ochtendzon de vele vogels af te zoeken naar iets leuks. Her en der liepen groepjes Kemphanen, Goudplevieren en Kieviten. Ook viel het ons op dat er veel Tapuiten op de weg liepen en op de paaltjes en in het riet zagen we een aantal Paapjes. Dat voelde spannend.

We moesten onze zoektocht echter een half uurtje onderbreken in verband met een regenbui. Nadat het weer droog was vond ik een rietzanger in het riet en na even zoeken bleek het helaas een gewone Rietzanger te zijn. Vanaf de uitkijktoren zagen we een groep van 47 Reuzensterns en ook nog enkele Kolganzen.

Later bleek dat er wel meer dan 200 Reuzensterns aanwezig waren en dat er ook een mogelijke Bonapartes Strandloper zat die later in de week bevestigt zou worden. Het was ons echter niet bekend dat ten zuiden van het gebied bij een camping ook een plek was om de strandjes bij Workum te checken. Iets om in de toekomst in de gaten te houden.

We vervolgden onze weg naar de vogelkijkhut bij Piaam. Niet zozeer om vogels te zoeken, maar meet om Argusvlinder te zoeken die Willem graag wilde zien. Een vlinder die vroeger zeer algemeen was, maar nu behoorlijk schaars is. We zagen er uiteindelijk twee.

De volgende stop was de Makkumer zuidwaard. Traditioneel een goede plek voor Waterrietzanger. Negentien Kleine Karekieten en twee Rietzangers later kwam er een appje binnen dat er bij Westkapelle een 'spannende plevier' was gezien. Ik stuur de melding door naar ons natuurvorsersappgroepje.

Direct zag ik wel dat Kildeerplevier en Mongoolse Plevier afvielen en in mijn hoofd waren dat de enige twee plevieren die voor mij nog nieuw zouden zijn in Nederland. Mongoolse Plevier is zelfs nog nooit in Nederland waargenomen, ondanks de vele gevallen in de landen om ons heen. Met de gedachte dat het dus vast om een Woestijnplevier zou gaan deed ik de telefoon weer in de broekzak en al zoeken naar Waterrietzanger liep ik terug naar de auto.

Gijs had inmiddels door dat het ook wel eens om een Steppeplevier zou kunnen gaan en toen ik weer bij de auto aan kwam keek Willem me al een met een blik in zijn ogen van owjee. Het bleek inderdaad een Steppeplevier te zijn. Een soort die zo zeldzaam is dat ik er niet eens aan had gedacht. Het was uiteraard een nieuwe soort voor Nederland, maar zelfs maar de vierde voor heel Europa.

Dat vroeg dus om weer een lange rit die kant op. Westkapelle is als je lekker door kunt rijden al drieënhalf uur rijden, maar nu hadden we te maken met wegwerkzaamheden op de afsluitdijk, files bij Rotterdam, een open brug en zondagsrijders in Zeeland. vierenhalf uur later kwamen we dus pas aan op de plek des onheils, maar gelukkig was de vogel nog steeds in beeld en konden we dus zo aanschuiven. De Steppeplevier zat tussen een groep Goudplevieren die nog een aardig eindje weg op een akker stonden. Door de hitte was er nogal wat luchttrillingen waardoor het maken van foto's en filmpjes lastig was.

Goudlijster - 02-10-2020

Kijkend naar de weerkaarten waarop een mooie oostelijke stroming zichtbaar was besloten Willem en ik dat het weer eens tijd werd om te gaan vogelen op de Maasvlakte. Aangezien ik zondag andere afspraken gepland had, wordt besloten om vrijdag en zaterdag te gaan. Om helemaal vanuit het noorden voor maar één dag naar de Maasvlakte te gaan is een beetje zonde van de reiskosten dus wordt de auto volgeladen met slaapspullen. We hebben vrijdag om 6:45 afgesproken bij het huis van Willem in Veenhuizen en zetten vervolgens de reis in naar het zuiden. We laten nog even open of we naar Katwijk gaan voor de daar aanwezig Noordse Boszanger. Ik heb inmiddels al drie Noordse Boszangers gezien, maar een goede foto ontbreekt nog steeds. Als we bij Den Haag rijden en de Noordse Boszanger nog steeds niet gepiept is besluiten we direct door te rijden naar de Maasvlakte. We stoppen aldaar bij de eerste de beste parkeerplek om even wat water te lozen en dan stromen de piepjes binnen: Dwerggors hier, Bruine Boszanger daar, weer een Siberische Braamsluiper elders. Ik check ook even whatsapp en zie in één van de groepen de volgende melding:

Zwartkopzanger - 25-10-2020

Zondag 25 oktober 2020. De eerste dag van de wintertijd is gearriveerd en Willem en ik hadden het afgelopen weekend al gefilosofeerd over wat er in de laatste week van oktober nog zou kunnen gebeuren. Ondanks dat er toch redelijk wat zeldzame soorten werden gevonden was het deze oktober toch ook veel van hetzelfde. Veel boszangers en Blauwstaarten met een enkele leuke tapuit. De afgelopen jaren kon ik in oktober toch vaak drie of meer nieuwe soorten bijschrijven, maar dit jaar bleef de teller steken op één: De Goudlijster van begin deze maand.

Wat een lekkere rustige dag met Jannie had moeten zijn werd bruut verstoord door een appje met daarin een foto van een Bruine Gent ergens op een regeling van een boot op de Maasvlakte. Even is er twijfel. We moeten even boodschappen doen en de klok in de auto geeft nog de zomertijd aan, wat ik niet door had. Ik had dus het idee dat er amper nog daglicht over zou zijn om te zoeken. Echter niet gaan en de soort missen is achteraf veel pijnlijker dus wordt besloten om toch te gaan. Jannie wil wel mee en Willem zal ook weer van de partij zijn. We zijn net het dorp uit en er komt nog een piepje binnen: Zwartkopzanger op Texel! Snel is de keuze gemaakt dat deze in het Engels genaamde Blackpoll Warbler een betere soort is dan de gent, ondanks dat beide nieuw voor me zouden zijn. Willem wordt gebeld en van dit nieuws op de hoogte gebracht. Het wordt Texel in plaats van de Maasvlakte. Willem wordt gesommeerd alvast klaar te staan bij de doorgaande weg zodat we de boot van half drie moeten kunnen halen. Zo gezegd zo gedaan. Voor we het weten staan we weer op de boot en gaan op zoek naar koffie voor Jannie. In verband met de coronacrisis is alle horeca gesloten en dat betekent ook geen koffie. Wel is er een koffieautomaat, maar daar moet kleingeld in. Iets wat niet meer echt van deze tijd is. Zelf hebben we ook niet genoeg kleingeld bij ons dus beteuterd keren we terug naar de auto. Daar zien we een aantal andere vogelaars staan en die hebben gelukkig wel een euro over. Toch dat lekkere kopje koffie voor Jannie.

Via wat omleidingen komen we vervolgens aan bij de Plus in de Cocksdorp. We zien al veel vogelaars lopen, maar helaas is de vogel al bijna twee uur niet meer gezien. Gewapend met verrekijker, camera en mondkapje nemen we eerst een kijkje op de begraafplaats waar de vogel is gezien. Er zijn duidelijke regels opgesteld. Maximaal zeven groepjes van vier vogelaars mogen tegelijk op de begraafplaats aanwezig zijn. Er mag verder alleen op het pad worden gelopen en als de vogel is gezien maakt de groep ruimte voor een nieuwe groep. Helaas wordt de vogel nog steeds niet gezien en moeten wij ruimte maken voor een volgende groep zoekers. Hierop besluiten wij om maar de rest van de omgeving te verkennen. Als we helemaal om het bosje zijn gelopen horen we geroep en blijkt dat de Zwartkopzanger wordt gezien op de begraafplaats. We zetten een sprintje, maar het is voor niets. We moeten achteraan aansluiten. Op de begraafplaats staat een groep die de vogel al dan niet ziet, bij het hek staat nog een groep en wij staan daar weer achter. Gaandeweg schuift alles wat meer op naar het hek en dan zien we een vogel de begraafplaats oversteken. Vanuit de groep die op de begraafplaats staat wordt geroepen dat dit de Zwartkopzanger is. Het lijkt er op dat de vogel doorsteekt naar de tuin van een huis iets verderop. Van de aardige bewoners mogen we de tuin betreden om te zoeken. Hier wordt de vogel weer al dan niet gezien in één van de Eiken. Echter de bewegen die door enkelen wordt beschreven zijn van een Koolmees en later van een Koperwiek. Dit schiet niet op. We besluiten weer verder te zoeken aan de weg, waar beter zicht is op de boom waar de vogel zou moeten zitten. Ineens komen er vanaf de begraafplaats allemaal mensen aangerend, omdat de vogel zou worden gezien. Wij hebben echter niks gezien en ook geen alarm geslagen. Weer iets later blijkt dat de vogel inderdaad langs de weg is gezien, maar dan een stuk verder en om de hoek.

Ook daar mogen we van de aardige bewoners weer in de tuin staan om te zoeken (dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt). Na wat mezen, lijsters, een vink, een keep en een sijs zien we in de hoek van de tuin een zangvogel die een opvallend gedrag vertoond. De vogel klimt als een soort Boomklever tegen een boom of tak omhoog om dan weer even een stukje verderop te vliegen. Wij krijgen de vogel steeds net niet goed in beeld om er iets anders dan een schim aan te zien. Vogelaars, waaronder Jaap Denee zien de vogel vanaf een betere hoek en zien dat het inderdaad de Zwartkopzanger is. Nu wordt de vogel af en toe aan de achterkant van de haag gezien door de mensen die op de begraafplaats staan en een enkele keer zien wij aan onze kant nog iets schieten. Daarna wordt het weer stil en zien we niets verdachts meer. We besluiten dan maar terug te lopen naar de begraafplaats als mensen weer beginnen te rennen. Zou de vogel nu worden gezien of is het weer loos alarm? Als we bij de begraafplaats aankomen blijkt het geen loos alarm, want de vogel wordt toch echt gezien. Wij wachten braaf voor het hek totdat mensen terugkomen en Arend Wassink weer mensen de begraafplaats op laat. De spanning stijgt en zeker als blijkt dat er mensen op de begraafplaats staan die de Zwartkopzanger al hebben gezien terwijl er mensen bij het hek staan die nog helemaal niets hebben gezien. Ik durf zelf op dat moment niet te zeggen in welke groep ik val. Ik heb de bewuste vogel gezien, maar behalve wat opvallend foerageergedrag niets kenmerkends waargenomen. We laten de mensen voor die echt helemaal niets hebben gezien, maar dan kunnen Jannie, Willem en ik ook de begraafplaats weer op. Het licht begint aardig minder te worden en op de plek waar de vogel zou moeten zitten zien wij niets verdachts meer. Het is dan Hans Verdaat die al de hele tijd op de begraafplaats staat om de boel in goede banen te leiden die de Zwartkopzanger terug vindt in een kale wilg. Op wat aanwijzingen krijg ik de Zwartkopzanger dan eindelijk, al zij het kort in al zijn glorie te zien. Wat een heerlijk gevoel.

Het is tijd om snel naar de auto te gaan zodat we de boot van 18:00 kunnen halen. Daarna wordt de Mac Donalds weer vereerd met een bezoekje. Een heerlijke afsluiter van een memorabele dag.

Foto is van de ontdekker: Han Zevenhuizen

Alpengierzwaluw - 31-10-2020

DT3 laat ik dit jaar aan mij voorbij gaan. Even wat geld sparen voor de bruiloft van volgend jaar. Toch is het vrijdag 11:00 als ik het lekker vogelen op Vlieland alweer behoorlijk mis. Er worden leuke soorten gezien als Blauwstaart en Pallas' Boszanger en het zelf zoeken op Vlieland is altijd heerlijk. Berichten van Jeroen die avond dat er goede trek voorspeld is maakt het alleen maar lastiger. De vraag is of ik de volgende dag zelf een rondje Lauwersmeer ga doen of toch maar thuis blijf. Ik besluit die keuze de volgende dag te maken. Ik ben net wakker en zit in bed wat te schrijven op mijn laptop als om 8:21 uur een bericht binnen komt in de Grun Twitchers app waarin Lodi Nauta een link naar waarneming.nl deelt. De waarneming is van Harry Blijleven, één van de vaste tellers van deze telpost. Iets anders dan de soortnaam: Alpengierzwaluw wordt niet aangegeven, maar opvallend is dat het gedrag op ter plaatse staat. Zelf heb ik heb telefoonnummer van Harry niet, maar even later blijkt Willem Wind Harry te hebben gesproken en blijkt de vogel echt ter plaatse. Een gestresste tocht richting de Eemshaven volgt. Ondanks dat ik al een Alpengierzwaluw heb gezien in Nederland, een zelf gevonden vogel zelfs, telt deze niet mee in de ranking, omdat de vogel niet aanvaard is door de CDNA. Een waarneming uit een rijdende auto waarbij de witte keel niet is gezien was te weinig voor aanvaarding van mijn vondst. Voor de ranking is het dus nog steeds een nieuwe soort en Alpengierzwaluw is een notoir lastig te twitchen vogel. Gelukkig is de Eemshaven voor mij dichtbij en dat is ook wel weer eens lekker na die talloze ritjes naar Texel, de Maasvlakte en Zeeland. Al spoedig kom ik aan bij de telpost en krijg ik bemoedigende woorden richting mijn hoofd geslingerd. Ik ben er nog steeds niet gerust op en sprint zo snel als ik kan de dijk op. Daar wordt de vogel tot mijn schrik inderdaad niet gezien en hoor ik dat deze zelfs al een keer 20 minuten uit beeld is geweest. Dan wordt de Alpengierzwaluw door anderen toch weer gezien, maar met mijn reservekijker (mijn goede ligt bij de reparateur) kan ik de vogel niet vinden in de grijze soep en miezer. Het duurt even maar dan toch eindelijk de vogel in beeld. Vrij ver, maar herkenbaar.