มูเซอ เพี้ยนมาจากคำว่า มก-ซอ แปลว่า นายพราน มักจะเรียกตัวเองว่า ลาหู่ หรือลาหู่นะ แต่คนทั่วไปมักเรียกว่า มูเซอ

บ้านอุมยอมเป็นชาวไทยภูเขาเผ่ามูเซอเฌเล โดยในปี พ.ศ. 2487 ได้อพยพเคลื่อนย้ายผ่านดอยช้าง จังหวัดเชียงราย มายังอำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ สู่อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง และเข้ามาที่จังหวัดตากเพื่อแสวงหาที่ทำกินและประกอบอาชีพในการปลูกฝิ่น จากคำเล่าลือถึงความอุดมสมบูรณ์และทำเลที่เหมาะสมในการทำการเกษตรจึงได้มีการอพยพเคลื่อนย้ายกันมามากขึ้น ประมาณ 70-80 ครอบครัว เดิมทีไปอยู่ที่บ้านเอาะกูม่า ซึ่งช่วงนั้นอยู่ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่ออยู่ได้ระยะหนึ่งก็อพยพโยกย้ายเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปอยู่ที่บ้านอุมเปี้ยม อำเภอพบพระ อีกกลุ่มไปอยู่ที่บ้านห้วยแม่ละเมา อำเภอแม่สอด จากนั้นก็มีการอพยพเคลื่อนย้ายจากการนัดพบของพี่น้องจากอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงรายกลุ่มหนึ่ง จากอำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่กลุ่มหนึ่ง และจากบริเวณที่อยู่อาศัยเดิมอีกกลุ่มหนึ่ง รวมเป็น 3 กลุ่ม โดยการเดินทางมานัดพบกันที่บริเวณหัวน้ำ (บริเวณศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรตากในปัจจุบัน) แล้วร่วมกันหาทำเลที่มั่นสำหรับตั้งหมู่บ้าน การหาทำเลตั้งหมู่บ้านทำให้แตกออกไปเป็น 4 กลุ่ม คือ กลุ่มบ้านวะดิติคะ บ้านเอะคอติคะ บ้านดอยแผนที่ และบ้านปะคาติคะ (มูเซออุมยอมในปัจจุบัน) บ้านปะคาติคะได้อพยพเคลื่อนย้ายไปอยู่บริเวณที่เขา 1010 (สถานีทวนสัญญาณโทรทัศน์ช่อง 7) ไม่นานก็มีพ่อค้าจีนฮ่อมาค้าขายฝิ่นทำให้เกิดการปล้นสะดมในเวลาต่อมา เป็นเหตุให้บ้านปะคาติคะถึงจุดล่มสลาย ชาวบ้านจึงอพยพเคลื่อนย้ายมาอยู่ที่บริเวณบ้านอุมยอมปัจจุบัน สมัยนั้นยังไม่มีชื่อหมู่บ้านเป็นทางการเรียกกันว่า "บ้านจะแคะ" โดยธรรมเนียมมูเซอเฌเลจะตั้งบ้านเรือนประมาณ 50 หลังเท่านั้น ถ้ามากกว่านี้จะต้องตั้งรกรากใหม่ เมื่อโยกย้ายไปอยู่บ้านห้วยปลาหลดบ้าง บ้านส้มป่อยบ้าง จึงเรียกบ้านอุมยอมหรือบ้านจะแคะว่าบ้านเก่า (เรียกกันติดปากถึงปัจจุบัน) ตั้งถิ่นฐานได้ประมาณ 65 ปี ในปี พ.ศ. 2502 จึงมีการตั้งหมู่บ้านเป็นทางการเรียกว่า "บ้านอุมยอม"