ไม้ต้นขนาดกลาง สูงได้ถึง 15 เมตร บางท้องถิ่นเรียกว่า เสี้ยวใหญ่ เสี้ยวส้ม คังโค แดงโค

ใบ รูปไข่ถึงรูปกลม ปลายใบกลมกว้าง โคนใบตัด ถึงรูปหัวใจ ผิวบนเกลี้ยง ผิวล่างมีนวล เกลี้ยงถึงมีขนสั้นนุ่ม

ดอก สีขาว ดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น กิ่งเกลี้ยงถึงมีขนสั้นนุ่ม

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Bauhinia malabarica roxb. วงศ์ : LEGUMINOSAE-CAESALPINIODIDEAE ชื่ออื่น : คังโค (สุพรรณบุรี) แดงโค (สระบุรี) ป้าม (ส่วย-สุรินทร์) ส้มเสี้ยว (ภาคเหนือ) เสี้ยวส้ม (นครราชสึมา) เสี้ยวใหญ่ (ปราจีนบุรี) ส้มเสี่ยว (ภาคอีสาน) ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้ต้นขนาดกลาง สูงถึง 15 เมตร เปลือกต้นสีเทา เปลือกแตกเป็นสะเก็ดยาวตามลำต้น ใบ ทรงกลมเว้า ปลายเป็นพูกลมตื้นๆ ใบแก่เหนียว เรียบ ท้องใบมีนวล สีเขียวออกเทา ดอก ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบหรือตามง่ามใบ สีขาวออกเขียวหรือเหลืองอ่อน เป็นช่อเล็กๆ ออกดอกเดือน พฤษภาคม - มิถุนายน ผล เป็นฝักแบนยาว โค้งงอ ฝักอ่อนสีเขียว ฝักแก่แห้งสีน้ำตาล เมล็ดแบน ผิวเรียบมัน มี 8-12 เมล็ด ออกผลเดือนกรกฏาคม - กันยายน แหล่งที่พบ ป่าเต็งรัง ลักษณะพิเศษของ ส้มเสี้ยวใบจะออกรสเปรี้ยวเล็กน้อยคล้ายกับส้มป่อย ส่วนที่ใช้ : ใบ เปลือกต้น สรรพคุณ : ใบ - มีรสเปรี้ยวฝาด เป็นยาขับโลหิตระดู และขับปัสสาวะ - แก้แผลเปื่อยพัง เปลือกต้น - รสเปรี้ยวฝาด แก้ไอ ฟอกโลหิต เอาใบส้มเสี้ยวมาต้มเป็นยา ดื่มแก้ท้องผูกระบายท้องได้ดี เป็นยาขับปัสสาวะ ขับเมือกที่ปนอยู่กับอุจจาระออกไป หรือนำเอาไปใช้กับยาบำรุงโลหิตระดูที่ออกมา เป็นก้อนๆ มีกลิ่นเหม็นเพื่อให้หายไปและเป็นปกติในที่สุด สำหรับเปลือกส้มเสี้ยวก็เอามา ต้มเคี่ยวใช้ดื่มเป็นยาแก้อาการไอ และทำให้โลหิตดีไหลเวียนเป็นปกติ หมอยาแผนไทยในยุคสมัยนั้นมีวิธีรักษาคือ ให้เอาใบ “ส้มเสี้ยว” เป็น หลักกับ ใบส้มป่อย ใบมะขาม ใบมะขามแขก ผลสมอไทยแบบสด กับเข้าเย็นเหนือ เข้าเย็นใต้ และยาดำ (3 ชนิดหลังมีขายตามร้านยาแผนไทย) จำนวนเท่ากัน อย่างละ 15 กรัม ต้มกับน้ำ 3 ส่วน กะเอาเองจนเดือดเคี่ยวเหลือ 1 ส่วน ดื่มตอนอุ่นครั้งละ 2-3 ช้อนโต๊ะ 2 เวลา เช้า-เย็น ก่อนหรือหลังอาหารก็ได้ ถ้าเป็นเด็กให้ลดสัดส่วนลงตามสมควร ดื่มได้เรื่อยๆจนกว่าอาการจะหาย และยังช่วยชำระเมือกในลำไส้ ละลายเสมหะ และสิวที่ขึ้นเขรอะจะค่อยๆดีขึ้นและหายได้เช่นกัน ใบแก่ต้มน้ำอาบแก้ผื่นคันตามตัวดีมาก ทางอาหาร ใบอ่อนกินเป็นผักสด ใส่ต้มปลา ต้มเนื้อ อร่อยมาก ผล กินได้รสฝาดปนเปรี้ยว

• ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับริมทางทั่วไป ออกดอกดกดีมาก ดอกมีสีขาวและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ตัดแต่งหรือให้เลื้อยขึ้นค้างได้ แต่ยังไม่นิยมนำมาปลูกเป็นไม้ประดับตามบ้านมากนัก[2]
• ลำต้นหรือกิ่งที่มีความตรงอยู่บ้าง สามารถนำมาใช้ทำเป็นเสาค้ำยันให้แก่บางส่วนของบ้านได้ แต่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมมากนัก หรือจะนำมาทำเป็นเสาสำหรับพืชผักที่เป็นไม้รอเลื้อย ใช้ทำเป็นเชื้อเพลิง เผาถ่านก็ได้เช่นกัน

• ใบเสี้ยวป่า ใช้ผสมกับลำต้นกำแพงเจ็ดชั้น นำมาต้มกับน้ำดื่มวันละ 3 ครั้ง เป็นยาฟอกโลหิต

ผลมีลักษณะเป็นฝักรูปดาบ ผิวเรียบ ช่วงปลายกว้างและโค้งงอ ปลายผลแหลม ฝักมีขนาดกว้างประมาณ 2-2.5 เซนติเมตร และยาวประมาณ 7-14 เซนติเมตร เมื่อฝักแก่เต็มที่จะแตกออก ภายในฝักมีเมล็ดประมาณ 3-5 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะแบน เป็นผลในช่วงเดือนมิถุนายนถึงเดือนกรกฎาคม